محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827562206
نسیم رمضان/2 عابدینی: عبادت حلقه واسطه‌ای بین عقیده و اخلاق است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نسیم رمضان/2
عابدینی: عبادت حلقه واسطه‌ای بین عقیده و اخلاق است
امام جمعه موقت قزوین با بیان اینکه عبادت حلقه واسطه‌ای بین عقیده و اخلاق است، گفت: عبادت همراه با حضور قلب، اخلاص و معرفت، عبادت‌کننده را در حوزه جهانبینی با شتاب بیشتری به سوی «یقین» پیش می‌برد.
به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، خداوند بزرگ، خدایی است که تاب مهجوری نداشت و در آغاز تنها فرشتگانی تسبیح وی را می‌گفتند که عقل محض بودند و هیچ از عشق نمی‌دانستند. حافظ نیز با درک همین موضوع است که می‌گوید: «فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی/ بخواه جام و گلابی به خاک آدم ریز» و آنگاه که ساقی گلابی به خاک آدم ریخت، موجودی خلق شد که خداوند برای آفرینش وی خود را ستود و فرشتگان را فرمان به کرنش در برابر وی داد. چنین خدایی را نتوان تسبیح نگفت؛ چه انسان خود حاصل عشقی است که فرشته نمی‌داند چیست و آنگاه که فرشته خداوند را می‌گوید «آیا میخواهی در روی زمین موجودی قرار دهی که تباهی کند و خون‌ها بریزد، با اینکه ما تو را به پاکی میستاییم و تقدیس میگوییم؟» وی را پاسخ می‌فرماید که «من چیزهایی میدانم که شما نمیدانید». اما این موضوع که انسان تا چه اندازه ضرورت ستایش این خالق را درک کرده و بدان آگاه است، باید دانست و به راهی رفت که پایان آن رسیدن به مرتبه بندگی خداست. در این خصوص با حجت‌الاسلام عبدالکریم عابدینی امام جمعه موقت شهر قزوین و رئیس نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌های استان قزوین سخن گفتیم. حاصل گفت‌وگو با این پژوهشگر و مفسر قرآن کریم در پی می‌آید. آیا انسان برای پرستش خداوند تعهدی دارد و پیمانی با خداوند بسته است؟ قرآن کریم از دو نوع پیمان و پیمان‌نامه سخن به میان آورده است که نوع نخست آن، پیمان‌های مقطعی، منطقه‌ای و قومی است. پیمان‌هایی که خدا از بنی اسرائیل گرفته، نمونه‌ای از آن به شمار می‌رود و از جمله آن‌ها این بخش از سوره مبارکه بقره است که «و آن گاه که از شما پیمان گرفتیم تا خون یکدیگر مریزید و یکدیگر را از خانه‌هایتان بیرون نکنید، سپس شما اقرار کردید و شما گواه هستید». همچنین خدا از هر یک از پیامبران پیمانی گرفته که نمونه دیگری از پیمان‌های مقطعی، منطقه‌ای و قومی است و در سوره احزاب به آن با عنوان پیمانی استوار از پیامبران اولوالعزم اشاره می‌کند. این مطلب را امام علی(ع) نیز در خطبه 1 نهج‌البلاغه مورد اشاره قرار داده و از پیمانی سخن به میان آورده است که خداوند از همه پیامبران گرفته تا آمدن پیامبر خاتم (ع) را بشارت دهند. نوع دوم این پیمان‌ها چیست؟ نوع دوم، پیمان‌های عمومی، فراگیر و همیشگی است که این گروه از پیمان‌ها دارای سه مصداق برجسته، مشخص و بسیار مهم هستند. مصداق نخست آن پیمان اعتقادی و پذیرش ربوبیت خداوند است که مشرکان و کافران نیز نسبت به ربوبیت پروردگار و الوهیت خدای متعال اعتراف و اقرار می‌کنند. مصداق دوم پیمان عبادی است و این آیه از سوره یس نمونه‌ای از آن محسوب میشود که «ای فرزندان آدم مگر از شما پیمان نگرفتیم که شیطان را پرستش نکنید. همانا او دشمن آشکار شماست و اینکه تنها مرا پرستش کنید که راه راست همین است». همچنین مصداق سوم پیمان اخلاقی با این نمونه از سوره شمس که «و سوگند به نفس آدمی و آنچه که او را استوا و اعتدال بخشید، پس فجور و تقوا را به وی الهام کرد، به یقین هر کس خود را تزکیه کرد، رستگار شد و به یقین آن کسی که خود را آلوده ساخت، ناکام شد». واکنش فطرت آدمی در مواجهه با پیمان‌ها در اشعار حافظ نیز به چشم می‌خورد. تدبر در مفاد پیمان‌های یاد شده بار دیگر هندسه جامع دینی را نمایان و جایگاه عبادت و بندگی را در آن مشخص می‌کند. جایگاه پرستش در دین چگونه است؟ شاکله دین و جغرافیای جامع آن را در سه بخش می‌توان مشاهده کرد که بخش نخست آن بینش و نگرش دینی است و اعتقاد به خداوند، اسماء و صفات خدا، وحی و نبوت، فرشتگان الهی، کتاب‌های آسمانی، رسالت، امامت، معاد و مانند آن را دربرمی‌گیرد. بخش دوم هم عبادت و بندگی را شامل میشود و در این بخش از حقیقت بندگی، مصادیق عبادت، احکام و مقررات و نیز آثار و برکات عبودیت، تصویر چهره بندگان فرهیخته سخن به میان آمده و آسیب‌ها و آفت‌های عرصه یگانه‌پرستی و پرستش خدای یگانه مانند شرک، ریا، عجب است. امور اخلاقی، ملکات نفسانی و فضایل و رذایلی که در روح انسان پدیدار میشود و به پایداری و ثبات میرسد، بخش سوم را تشکیل می‌دهد. این امور به گونه‌ای با خلقت انسان آمیخته و عجین میشود که گویا بخشی از آفرینش اوست و به همین دلیل خَلْق و خُلق از یک ریشه برخاسته است. بخش سوم که همان امور اخلاقی است از بخش دوم یعنی عبادت نشأت می‌گیرد، از آن متأثر میشود و محصول و میوه آن به حساب می‌آید؛ چنانکه بخش دوم خود از بخش نخست سرچشمه گرفته و ثمره و نتیجه آن محسوب میشود. پس با در نظر گرفتن این سه بخش آیا می‌توان گفت که اخلاق و عقیده صحیح، انسان را به عبادت خداوند رهنمون می‌کند؟ به بیانی روشن‌تر جهانبینی و نگرش انسان به نظام هستی، مبدأ، منشأ و آفریننده جهان، اسماء و صفات جمال و جلال الهی به هر اندازه از عمق و دقت بیشتری برخوردار باشد، بنده را با انگیزهای قویتر، شور، نشاط و اشتیاقی بیشتر و انس، الفت و محبتی افزونتر وامیدارد تا در برابر ذات مستجمع همه کمال‌ها، آفریننده هستی و پروردگار جهانیان به کرنش پردازد. عبادت هرچه از حضور قلب، اخلاص و معرفت بهره‌مند باشد، عبادت‌کننده را در حوزه جهانبینی با شتاب بیشتری به سوی «یقین» پیش می‌برد و در حوزه مبانی اخلاقی، ملکه «تقوا» را در او استحکام میبخشد و تثبیت می‌کند. پس عبادت حلقه واسطه‌ای بین عقیده و اخلاق است. رابطه عبادت با هر یک از دو مؤلفه اخلاق و عقیده چگونه است؟ از سویی عبادت خاستگاه ملکات اخلاقی است، چراکه فضایل اخلاقی از کرامت نفس نشأت می‌گیرد؛ در حالی که «کرامت» ثمره تقوا و «تقوا» ثمره «عبادت» است. از سوی دیگر هم با پیدایش فضایل اخلاقی، انسان مستعد حضور در مدارج بالاتر بندگی میشود و این اثرگذاری و اثرپذیری متقابل همانگونه که بین عقیده و عبادت جریان دارد، بین عبادت و اخلاق نیز همواره جاری است. در یک کلام می‌توان گفت که عبادت از عقیده برمی‌خیزد و پایگاه و خاستگاه ملکات اخلاقی میشود و اخلاق عبادت را عمق و لطافت میبخشد و عبادت پرستش‌کننده را به قله یقین صعود می‌دهد. انتهای پیام/77011/ب۴۰
93/04/14 - 09:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها