محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831200828
یادداشت/حجت‌الاسلام اعرابی باید اهل‌سنت را در مدیریت‌ها دخیل کرد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/حجت‌الاسلام اعرابی
باید اهل‌سنت را در مدیریت‌ها دخیل کرد
استاد دانشگاه قم می‌نویسد: نمی‌شود شما مدام حرف از وحدت شیعه و سنی بزنید، اما از انتصاب یک مسئول اهل‌سنت هم دریغ کنید. جلب رضایت و حمایت اهل‌سنت، بدون مشارکت دادن آنها در مدیریت‌ها اصلا معنا پیدا نمی‌کند.
خبرگزاری فارس ـ راهبرد فرهنگ: این روزها سخن از وحدت بین شیعه و سنی بسیار زیاد است اما این وحدت ملزوماتی دارد که حجت‌الاسلام دکتر غلامحسین اعرابی، استاد قرآن و حدیث دانشگاه قم در یادداشت پیش رو که توسط مجله الکترونیکی اخوت منتشر شده یکی از این ملزومات را مطرح کرده است: *** * تقیه در روایات شیعه و سنی وجود دارد هم در روایات شیعه و هم در روایات اهل سنت، مساله تقیه دو بخش دارد. یک تقیه خوفیه داریم. یعنی تقیه‌ای که دلیل مشروعیت آن ترس از دیگری است. این دیگری می‌تواند یک کافر ظالم یا یک سنی ظالم یا یک شیعه ظالم باشد. فرقی بین اینها نیست. چون ملاک مشروعیت تقیه خوفیه ظلم و ستمِ ستمگر است. تقیه خوفیه برای حفظ جان و مال و ناموس و آبروست. طبیعی است که در فضای ستم شدید، هم عقل و هم شرع حکم به تقیه می‌کنند؛ شیعیان چون مبتلا به حاکمان ستمگر بوده‌اند، چنین تقیه‌ای داشته‌اند؛ سایر مسلمانان هم از حاکمان ستمگر تقیه می‌کردند. امروزه تقیه‌ای که علیه شیعه عَلَم کرده‌اند، اصلا تقیه به معنای صحیح آن نیست. تقیه را به معنای نفاق می‌گیرند و بر همین اساس به شیعه حمله می‌کنند در حالی تقیه مورد نظر شیعه اصلا این معنا از تقیه نیست. همچنین در زمان حاضر شیعه نیازی به تقیه خوفیه ندارد. تقیه دیگر تقیه مداراتی است. به این معنا که انسان با همنوعان خود، ولو همفکر او نباشند، اهل مدارا و زندگی مسالمت‌آمیز باشد. این وظیفه‌ای شرعی است. هم روایات این مسئله در کتاب شیعه آمده و هم در کتب اهل سنت. یک بابی در کتب روایی اهل سنت، از جمله صحیح بخاری وجود دارد به نام «باب المداراة». در باب المداراة نسبت به تعاملات فرق اسلامی تاکید شده که مدارای بیشتری با هم داشته باشند. یعنی افراد مذاهب مختلف با حسن خلق با هم رفتار کنند. حقوق همسایگی را رعایت کنند. در مراسمات هم شرکت کنند. در تشییع جنازه و نماز جماعت هم شرکت کنند. به فقرای هم کمک کنند و ... * اهل بیت(ع) با اهل سنت ترک مراوده نداشتند اهل‌بیت(ع) در شرایط زمانی خود هر دو تقیه را داشتند. اهل بیت (ع) با اهل سنت ترک مراوده نداشتند. لذا در بین شاگردان این بزرگواران کسانی را می‌بینیم که اهل سنت هستند، اما از ائمه درس می‌گیرند و از آنها روایت می‌کنند حتی روایات فقهی از ائمه نقل می‌کنند یعنی روایاتی از اهل بیت(ع) داریم که راویان آن شیعه نیستند. نکته مهم این است که اهل بیت سعی کردند شیعه را از کاروان مسلمانان جدا نکنند. هرچند شیعه اعتقاداتی دارد که در بعضی موارد مخالف با اعتقادات اهل سنت است، اما صف آن نباید از صف سایر مسلمین جدا شود لذا از امام اول یعنی حضرت امیر(ع) تا آخر ، اهل بیت مانند سایر مردم در مراسمات عمومی مانند جمعه و جماعات شرکت می‌کردند. در زمان ائمه(ع) اصلا مسجد شیعه و سنی نداشتیم. یک مسجد بیشتر وجود نداشته است. اهل بیت پشت سر ائمه اهل سنت نماز می‌خواندند. اینطور نبود که بگویند چون ما در بعضی مسائل اختلاف نظر داریم، در جمعه و جماعت آنها شرکت نمی‌کنیم. فایده مهم این کار این بود که شیعه از کاروان عمومی مسلمین رانده نمی‌شد؛ این جدایی از کاروان مسلمین خیلی خطر داشت و امروز نیز خطر دارد. تمام سوءاستفاده ها هم از اینجاست. * بین طیف‌های مختلف اهل سنت خلط نکنیم ما نباید بین طیف‌های مختلف اهل سنت خلط کنیم. یک طیف حاکمان ستمگر بودند. اهل بیت(ع) سعی می‌کردند به این افراد نزدیک نشوند. اگر یکی از علمای اهل سنت هم به این حاکمان نزدیک می شد، به او تذکر می دادند. مثلا امام سجاد(ع) به ابن شهاب زهری نامه می‌نویسد و از نزدیکی او به حاکمان ستمگر انتقاد کرد. طیف دیگر علمای وابسته به حاکمان ستمگر و توجیه‌گر سیاست‌های آنها بودند. اینها هم از نظر ائمه مطرود بودند اما طیف وسیعی وجود داشتند که کاری به حاکمان نداشتند و به علم‌آموزی خود مشغول بودند. هیچ کدام از ائمه اربعه اهل‌سنت وابسته به حاکمان نبودند حتی گاهی به خاطر حمایت از بعضی جریانات سیاسی که به جریانات علوی‌ها نزدیک بود، زندان می‌رفتند و کتک می‌خوردند لذا رابطه اینها با ائمه رابطه‌ای نزدیک بوده است. حال ما با قشر وسیعی از اهل سنت مواجه هستیم که هرچند ممکن است بعضی عقاید ما را نداشته باشند، اما در دلشان جز رضایت خدا و پیامبر وجود ندارد؛ او می گوید که مثلا ولایت بلافصل اهل بیت(ع) برای من اثبات نشده است این شخص فرق دارد با کسی که حق را شناخته و با آن عناد می ورزد باید اینها را از هم تفکیک کرد. * نمی‌شود شیعه محبوب دیگران نباشد! شیعه اسلام ناب است. نمی‌شود یک شیعه واقعی محبوب دیگران نباشد. اخلاق او مانند اخلاق معصوم است. عثمان بن مظعون از اصحاب پیامبر (ص) است. قبل از اینکه پیامبر(ص) به رسالت مبعوث شود با ایشان رفیق بود. بعد از اینکه پیامبر(ص) به رسالت مبعوث شد، عثمان بن مظعون می‌گوید که من مدت‌ها مردد بود که به او ایمان بیاورم یا نه. می‌گوید من اعتقادی به پیامبری محمد (ص) نداشتم ولی با خودم گفتم چرا باید یک دوست خوب را از دست بدهم؟ به همین دلیل در ظاهر شهادتین را می‌گوید تا رابطه دوستی‌اش با پیامبر (ص) به هم نخورد البته او بعدها قلبا به اسلام ایمان آورد. منظور اینکه اگر الگوی کسی پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) باشند، نمی‌تواند محبوب دیگران نباشد. چنین شخصیتی مجسمه صدق و راستی و اخلاق است. در سیره اهل بیت(ع) جز تبلیغ همراهی، رفاقت و راستی چیز دیگری در این رابطه نمی‌بینیم اما غالیان چهره تشیع و ائمه را خراب کردند دشمن هم سوءاستفاده کرد. * شکاف بعد از اهل بیت(ع) شکل گرفت بعد از اهل بیت(ع) آرام آرام خطوط شکاف بین شیعه و اهل سنت به وجود می‌آید در این میان شیعیان غالی نقش زیادی در ایجاد تفرقه داشته‌اند. مراد از شیعیان غالی دو جریان است که جریاناتی قوی بوده و آثارش هنوز هم در برخی از مداحی‌ها و منبرها مشهود است. این دو جریان یکی جریان مفوضّه بوده و دیگری جریان طیّاره است. هر دو طیف غلات از سوی ائمه طرد و تکفیر شده‌اند. دشمن آمد و شیعه و سنی را به جان هم انداخت. دشمن یعنی حاکمان وقت و نیز جریان زندقه. زنادقه کسانی بودند که اعتقادی به اسلام نداشتند ولی به ظاهر خود را مسلمان جلوه می‌دادند و تلاش‌شان بر این بود که اسلام را از درون تخریب کنند. * در دعوا حلوا خیرات نمی‌کنند! وقتی که درگیری و نزاع ایجاد شد، در آن حلوا خیر نمی‌کنند. ما باید سعی‌مان بر این باشد که نزاعی ایجاد نشود، نه اینکه بعد از به وجود آمدن آن با آن مقابله کنیم. ایجاد نزاع هم بین علما و حاکمان شیعه وجود داشته و هم بین علما و حاکمان اهل سنت. قبل از صفویه قتل عام‌های زیادی از شیعیان صورت گرفت. بعد صفویه آمد نقطه مقابل را عمل کرد. یعنی سُنّی کشی راه انداخت. در طول تاریخ در بین علمای دو طرف هم طیف‌های مختلفی وجود دارد. بعضی خیلی تند و افراطی بودند. بعضی دیگر اما تقریبی بودند. وقتی حاکمی پیروان مذهب مقابل را مورد ظلم قرار می‌دهد، یا عالمی پیروان مذهب مقابل را کافر و نجس می‌خواند، نتیجه‌اش تولید نفرت می‌شود. این نفرت، تبعات ناگوار اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ... خواهد داشت. زندگی مسالمت‌آمیز به کلی از بین می‌رود. «الفتنة اشد من القتل»، وقتی جنگی در می‌گیرد روزی پایان می‌پذیرد و دیگر کسی نگران ناامنی و تبعات جنگ نیست اما وقتی فتنه ایجاد شد، هر لحظه احتمال اتفاق ناگواری می‌رود و مدام نگرانی وجود دارد. * باید اهل‌سنت را در مدیریت‌ها دخیل کرد متاسفانه یک میراث تاریخی از ذهنیت های منفی و بدبینی نسبت به یکدیگر بین شیعه و سنی وجود دارد. رفع این ذهنیت‌های منفی تلاش زیادی می‌خواهد. باید در عمل این ذهنیت‌ها را تصحیح کرد؛ مثلا نمی‌شود شما مدام حرف از وحدت شیعه و سنی بزنید، اما از انتصاب یک مسئول اهل‌سنت هم دریغ کنید. جلب رضایت و حمایت اهل‌سنت، بدون مشارکت دادن آنها در مدیریت‌ها اصلا معنا پیدا نمی‌کند. اگر او را در مدیریت مشارکت دادید، به صداقت شما ایمان می‌آورد و از شما حمایت خواهد کرد. فقه شیعه کِی گفته که مثلا باید یک سُنّی را تحت فشار قرار داد؟ ما باید به رهنمودهای امام و رهبری عمل کنیم. مثلا در عمان هم وزیر شیعه وجود دارد، هم سنی و هم اباضی مذهب. لذا در این کشور «حس تبعیض» بین پیروان مذاهب مختلف وجود ندارد. ما هم نمی‌توانیم «حس تبعیض» را از بین ببریم در حالی که در عمل مان به وحدت پایبند نیستیم. انتهای پیام/س
93/04/14 - 12:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها