محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831303861
طاووس و کنسرت و جور شهرستان
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
طاووس و کنسرت و جور شهرستان رفتنم به شهرستان فاروج بیشتر از سر کنجکاوی بود. دوست داشتم ببینم برپایی مراسم کنسرت در شهرستان‌های دورافتاده چه آداب و رسومی دارد.
برای برگزاری کنسرت تبلیغاتی نشده بود و احتمال می دادم «محسن یگانه» با صندلی های خالی مواجه شود. در لحظه رسیدن به سالن اصلی شهر پیش بینی هایم غلط از آب درآمد و با خیل جمعیتی مواجه شدم که بلیت در دست در صف انتظار ایستاده بودند. داخل سالن جای سوزن انداختن نبود و جمعیت برای پیدا کردن یک صندلی خالی با مشکل مواجه بود. مشهدی ها از همه خسته تر بودند، چون جاده ای 160 کیلومتری را پشت سر گذاشته بودند. بجنوردی ها با صد کیلومتر جابه جایی در رتبه بعدی قرار می گرفتند و اهالی شیروان و فاروج کمتر دچار دردسر شده بودند. همه این مخاطبان به حکم ضرب المثل «هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد» این همه راه آمده بودند تا صدای خواننده مورد علاقه شان را از نزدیک بشنوند. وضع داخل سالن اما شبه کاریکاتوری از یک کنسرت واقعی بود. صندلی ها تاشو بود و هر کس جایش را دوست نداشت، می توانست محل استقرارش را به نقطه دلخواه منتقل کند. محل برگزاری سالن سوله مانندی بود که از آن برای برگزاری مسابقات فوتسال و والیبال استفاده می شد. میز صدا در وسط سالن قرار گرفته بود و مجری مراسم مدام از مردم اطراف میز درخواست می کرد تلفن های همراهشان را خاموش کنند. حضار صدای خواننده را با وضوح پایینی می شنیدند؛ اما پا به پای او می خواندند. صدای محسن یگانه در هیاهوی ترانه خوانی مردم گم می شد. انگار که ته چاه نشسته ای و فردی از آن بالا دارد آوازی گنگ و مبهم می خواند. مهم نبود که او چه کلماتی را بر زبان می آورد. آنها آمده بودند که فقط و فقط در یک کنسرت شرکت کنند. متن ترانه هایی مثل «نشکن دلمو»، «آخه دل من» و «باور کنم» را بهتر از خود یگانه حفظ بودند و چند ثانیه زودتر از خودش واژه ها را بر زبان می آوردند. در طول مسیر برگشت آرزو کردم که ای کاش برگزاری کنسرت هم از قواعد لیگ برتر فوتبال تبعیت می کرد. در این صورت خواننده های بزرگ مجبور می شدند هر هفته به شهرستان ها بروند و شور و شادی را با خودشان به ارمغان بیاورند. آن وقت کم کم مشکل سکوها و صندلی ها هم حل می شد. مسئولان بومی هم یاد می گرفتند که باید برای ورود به سالن بلیت خریداری کنند و... هرچند شهرستانی ها مخاطبان قانعی هستند. آنها به لیگ دسته دوم و سوم هم رضایت می دهند. احسان رحیم زاده - جام جم
دوشنبه 22 اردیبهشت 1393 8:49 بازدید:67
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها