تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869704423
احساس امنیتی که چادر به برنده جایزه صلح نوبل داد+ عکس
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
احساس امنیتی که چادر به برنده جایزه صلح نوبل داد+ عکس
برنده جایزه صلح نوبل درباره تجربه خود هنگام چادر به سرکردن گفت: چادر سر کردن در حرم شیعی برایم یک سفر معنوی بود که تو را به ذات خودت بر می‌گرداند و حس امنیت و پاکی به تو می‌دهد.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، «مایرید مارگارت ماگوایر»؛ یکی از چندمحور اصلی کاروان زائران صلح سوریه؛ اهل ایرلند شمالی و برنده جایزه صلح نوبل در سال 1976 میلادی است که به همراه بتی ویلیام بواسطه تلاش‌هایشان در راستای حل درگیری‌های سیاسی ـ قومی ایرلند شمالی، جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. وی عضو هیات ژوری دادگاه راسل در مورد فلسطین بود و از حق تعیین سرنوشت فلسطینیان حمایت می‌کند و بارها با کاروان‌های دریایی شکست حصر غزه همراه بوده که با خود کمک‌های انسانی به غزه برده‌اند. مواضع مایرید ماگوایر نسبت به ایالات متحده نیز خبر ساز بوده است؛ وی در جریان محاصره اقتصادی عراق که منجر به کشته شدن صدها هزار کودک عراقی شد، اقدام به انتقاد از سیاست‌های ایالات متحده کرد و این سیاست‌ها را کشنده‌تر از سلاح‌ها و بمب‌های آمریکایی خطاب کرد. وی در سال 1999 به بغداد سفر کرد و از کشته شدن کودکان در آغوش مادرانشان سخن گفت و همچنین تظاهرات‌های متعددی را ضد حمله ایالات متحده به افغانستان سازماندهی کرد و به دلیل این مواضع، این فعال صلح طلب 70 ساله تاکنون دو بار توسط دولت ایالات متحده دستگیر و بازداشت شده است. ماگوایر در سال 2010 ضمن متهم کردن اوباما به زیرپا گذاشتن قوانین بین المللی گفت: «وقتی اوباما می‌گوید که به دنبال دنیایی بدون سلاح هسته‌ای است و در قبال ایران و برنامه‌های هسته‌ای آن اظهار می‌دارد که تمام گزینه‌ها روی میز است، این یعنی تهدید آشکار به استفاده از سلاح هسته‌ای و یک تهدید جنایی روشن بر ضد ایران.» گفت‌وگوی زیر پس از پایان حرکت کاروان زائران صلح سوریه با او انجام شده است که در زیر می‌خوانید: حرکت‌های صلح‌طلبانه تا زمانی که مردم برای صلح بسیج شوند ادامه خواهد داشت حرکت این کاروان از روز اول و ورود به ایران تا پایان آن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ ماگوایر: من فکر می‌کنم این یک زیارت صلح شگفت‌انگیز بود و البته این آغاز حرکت است و امیدواریم که بیشتر شود؛ ما با هم دعوت داشتیم که به ایران برویم و به کاروان زائران صلح سوریه بپیوندیم و این برای من خیلی شگفت‌انگیز بود چرا که من یکسال پیش به همراه یک تیم، در سوریه بودم و آرزو داشتم که به این کشور برگردم و این بار به تهران رفتیم و سپس با ایرانی‌ها به سوریه آمدیم که یک تجربه خیلی شگفت‌انگیز بود که من از آن لذت بسیاری بردم.
این کاروان صلح چگونه می‌تواند نمونه حرکت‌های دیگر در بحران‌های مختلف در جهان باشد؟ ماگوایر: این قبیل حرکات قبلا انجام شده است و شاهد زائران صلح و راهپیمایی‌های صلح برای کشورهای مختلفی بوده‌ایم که نیازمند حمایت مردم بوده‌اند که همه آنها برای صلح و مصالحه حرکت کردند. برای نمونه من میدانم که اعضای تیم ایرانی در جنبشی صلح‌طلبانه در قالب راهپیمایی صلح به سوی بیت‌المقدس سفر کردند تا به فعالان کشورهای دیگر بپیوندند و سعی کرده‌اند که وارد فلسطین شوند. بنابراین این نوع حرکت‌ها و راهپیمایی‌ها همیشه شکل گرفته و در ادامه هم شکل خواهد گرفت تا زمانی که مردم حس کنند که باید برای صلح دعا یا راهپیمایی کنند. چرا که وقتی جهان نیازمند صلح است مردم برای حرکت در جهت صلح بیشتر بسیج می‌شوند و برای همکاری برای صلح حرکت خواهند کرد. تحریم‌ها نوعی مجازات جمعی است/امیدوارم تحریم‌ها علیه ایران برداشته شود شما به ایران سفر کردید نظر شما درباره تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران چیست؟ ماگوایر: من میدانم که تحریم‌ها در ایران خیلی روی مردم تاثیر گذاشته است به ویژه در حوزه دارو و موادی که باید وارد کشور شود اما نمی‌توانند آنها را وارد کشور کنند و من امیدوارم تحریم‌ها علیه ایران و همینطور تحریم‌ها علیه مردم سوریه برچیده شود چرا که این تحریم‌ها مردم عادی را مورد مجازات قرار می‌دهد و اینها نوعی از مجازات جمعی است که توسط دولت‌های خارجی دنبال می‌شود که علیه سیاست‌های ویژه دولت‌های خاص اعمال می‌شود. ما باید به راههای دیگر و اینکه چگونه می‌توانیم به دور از تحریم‌ها حرکت کنیم، توجه کنیم و راههای دیگری را پیدا کنیم که مشکلات را با کشورهایی که حقوق بشر را مراعات نمی‌کنند یا اقدامات دیگری کرده‌اند حل کنیم. من قبل از جنگ عراق در آنجا بودم و آگاه شدم که 500 هزار کودک زیر 5 سال بر پایه نتیجه مستقیم تحریم‌ها علیه مردم عراق کشته شده‌اند و آنجا یک دختر جوان به من گفت که این تحریم مانند یک بمب عمل کرد که بر روی سر مردم عراق انداخته شده و مردم به دلیل تحریم‌ها، در سکوت کشته شده‌اند.
سیاست‌های آمریکا پس از 11 سپتامبر موجب شد که بسیاری از کشورها حقوق بشر را کنار بگذارند من معتقدم این اشتباه است و سیاست‌های ما باید اخلاقی باشد و ما باید این سوال را از خود و دولت‌های خودمان بپرسیم که آیا این حق است که چنین کارهایی [تحریم] بکنیم و خوب تحریم‌ها علیه عراق خیلی مخرب بود همانگونه که علیه ایران و سوریه است و ما باید در تمامی روشهایمان که کارایی ندارند، تجدید نظر کنیم. به عنوان یک برنده جایزه صلح نوبل حقوق بشر در جهان و در ایران را چگونه می‌بینید؟ ماگوایر: اگر به بسیاری از کشورها در دنیای امروز به ویژه پس از 11 سپتامبر که آن تراژدی وحشتناک رخ داد بنگریم می‌بینیم که از هنگامی که دولت آمریکا گفت که ما به مبارزه با تروریسم می‌رویم یک سیاست خیلی بد اجرایی شد چرا که یک جعبه پاندورا باز شد تا کشورهای زیادی حقوق بشر و حقوق بین‌الملل را کنار بگذارند و از روش‌های سرکوب استفاده کنند و بسیاری از مردم پس از آن با سرکوب دولت‌ها دستگیر شدند. در جاهایی چون آمریکا این را انجام می‌دهند و الان هم کنار گذاشتن حقوق بشر و حقوق بین‌الملل با تقسیرهای گوناگون از آن ادامه دارد و جوامع اسلامی به‌خاطر این سیاست‌ها رنج می‌برند. ما واقعاً نیازمندِ به چالش کشیدن سیاست‌های حکومتها و نه مردم هستیم. مردم همچنان عاشق خواهند بود اما سیاست‌های کشورها باید اخلاقی‌تر و بیش از پیش بر پایه حقوق بشر و حقوق بین‌الملل باشد. اگر ما از جنگ و نظامی‌گری دوری کنیم و به جای آن اقدام به تاسیس موسساتی برای آموزش قانون و حقوق بشر و احترام به یکدیگر کنیم آنوقت می‌توانیم خیلی با جرات باشیم. این را هم باید بگویم که این سخت‌ترین چیز در دنیاست که ما حکومت‌های خودمان را که در آنها زندگی می‌کنیم به چالش بکشیم که حقوق بشر را تقویت کنند.
درباره ایران هم باید بگویم که من میدانم که در خارج از ایران نگرانی‌هایی وجود دارد البته ما به واقع نیازمند کار برای رسیدن به بالاترین استاندارد عدالت و حقوق و حقوق بشر و آزادی بیان و آزادی سفر و آزادی خبر رسانی هستیم و ما نیازمند کارهای بسیاری در این زمینه به‌ویژه درباره حکومتها هستیم. من از انگلستان می‌آیم ما آنجا برای حقوق بشر کار می‌کنیم ما می‌توانیم یک حقوق بشر خوب بسازیم که به افراد احترام بگذارد و با هم به جلو برویم. شما در این سفر با گروهی از ایرانی‌ها همسفر بودید. تیم ایرانی کاروانی اعم از شعرا و کارگردانان را چگونه دیدید؟ ماگوایر: این برای من لذت بخش بود که با ایرانی‌های این کاروان در این سفر همراه بودم؛ آنها در مینی‌بوس سرود می‌خواندند و لطیفه می‌گفتند و این حس خوبی از شوخ طبعی ایرانی‌ها به ما می‌داد و این خیلی خوب بود بویژه هنگامی که با آنها از حرم شیعی [حضرت زینب(س)] دیدار داشتیم. آنجا من ایمان عمیق آنها و مسلمانان را دیدم و دعاهای آنها و معنویت آنها را دیدم این خیلی در من تاثیر گذار بود و این نوع از عمق ایمان و عشقِ زیبا به مناجات، من را به برخی از سنت‌های مسیحی برد و من میدانم که اسلام در تلاش برای کمک به فقیران خیلی معروف است و یاد کردن مردمی که به کمک نیاز دارند را ضروری می‌داند و در این حرکت صلح ایرانی‌ها بسیاری از کمک‌ها را برای مردم سوریه به همراه داشتند که شامل دارو و ... بود. این یک فداکاری و یک معنویت اسلامی بود که آنها به اینجا آمدند و این برای من یک امتیاز بود که با دوستان مسلمان از ایران همسفر شدم. در نسل من زنان در کلیسا روسری سر می‌کردند و مردها و زن‌ها جدا از هم می‌نشستند. شما در حرم حضرت زینب(س)چادر به سر کردید تجربه شما از این حجاب چگونه بود و چه حسی داشتید؟ ماگوایر: این برای من خیلی جالب بود که دوستان کمک کردند که من چادر سر کنم و این خیلی خوب بود که با چادر به حرم رفتیم؛ من قبلاروسری سر کرده بودم اما از سرم می‌افتد و این کمی سخت بود اما چادر سر کردن در حرم شیعی برای من یک سفر معنوی بود که تو را به ذات خودت بر می‌گرداند و حس امنیت و پاکی به تو می‌دهد.
چادر سر کردن در حرم شیعی [حضرت زینب(س)] من را به یاد زمانی انداخت که دختر جوانی بودم و به کلیسا می‌رفتم؛ نسل من در کلیسا روسری سر می‌کردند و سنت‌های مسیحی این بود که زنان در یک طرف و مردان در طرف دیگر کلیسا می‌نشستند؛ من اینها را به یاد می‌آورم که البته تغییر کرده است و دیگر انجام نمی‌شود. من معتقدم مردم سنت‌های خودشان را دارند که به آنها احترام می‌گذارند و به کسانی که آن سنت‌ها را ندارند احترام می‌گذارند این صحیح است ما ایمان و مذهب را انتخاب کردیم و به آن احترام می‌گذاریم اما برخی چیزها تغییر کرده است و چیزهای نو آمده که ما باید برای تغییرات آماده باشیم. به عنوان آخرین سوال به عنوان برنده جایزه صلح نوبل نظر شما درباره حق هسته‌ای ایران و گفت‌وگوهای هسته چیست؟ ماگوایر: ایران حق داشتن قدرت و انرژی هسته‌ای را دارد چراکه یک ملت در حال پیشرفت است و نیازمند انرژی بیشتری است لذا حق دارد که انرژی هسته‌ای داشته باشد. البته من شخصاً معتقدم که باید به دنبال انرژی‌های جایگزین بود و من یک فعال سبز و به دنبال جایگزین‌ها هستم چراکه انرژی هسته‌ای می‌تواند خطرناک باشد اما در هر حال ایران حق دارد که انرژی هسته‌ای داشته باشد. من خیلی خوشحالم که آیت‌الله خامنه‌ای فتوا دادند و گفته‌اند که داشتن بمب هسته‌ای در سنت مسلمانان نیست و همچنین خیلی خوشحالم که ایران و طرف‌های دیگر دور هم نشستند تا یک راه برای همکاری با هم پیدا کنند. تاسیسات هسته‌ای اسرائیل باید بازرسی شود و تسلیحات هسته‌ای آن باید از بین برود. ما باید با هم جلو برویم تا دنیای بدون تسلیحات هسته‌ای و کشتار جمعی داشته باشیم؛ من جمعیت‌هایی سراغ دارم که چندین سال کار کردند تا اسرائیل تسلیحات هسته‌ای خود را از بین ببرد و دایمونا را باز کند که من آنجا را دیده‌ام و خارج از آن اعتراض کردم که تاسیسات هسته‌ای اسرائیل باید باز شود و مورد بازرسی قرار بگیرد. وقتی ما از سوریه می‌خواهیم که بمب شیمیایی و هسته‌ای نداشته باشد همین امر درباره اسرائیل و همچنین آمریکا که دارای بیشترین تسلیحات هسته‌ای در جهان است صدق می‌کند. من مرکز الاموس در نیومکزیکو را دیده‌ام و دو بار علیه تولید بمب هسته‌ای آمریکا در آنجا تظاهرات کرده‌ام که همانطورکه می‌دانید آلاموس همانجایی است که بمب‌هایی که در هیروشیما و ناکازاکی انداخته شد آنجا تولید شده بود. ما علیه همه اینها باید اعتراض مسالمت آمیز داشته باشیم؛ من اعتراضاتی داشتم علیه برنامه هسته‌ای انگلستان چرا که من در جایی از ساحل ایرلند شمالی زندگی می‌کنم که بمب‌های هسته‌ای بریتانیا و زیر دریایی‌های هسته ایروزانه در آنجا تولید می‌شود و ما این مشکل را با دولت انگلستان داشتیم که برخی از بمب‌های هسته‌ای زیر دریایی‌ها را جایگزین کرد و حالا آنها می‌گویند ایران نباید بمب هسته‌ای داشته باشد در صورتی که ایران نمی‌خواهد داشته باشد. به نظر من ما در هر جایی که زندگی می‌کنیم و اول از همه در کشور خودمان وقتی که می‌بینیم حکومت‌های ما کارهایی می‌کنند که درباره مردم غیر قابل پذیرش است باید برای اخلاق و حذف تسلیحات تلاش کنیم و بدون خشونت و بر اساس نافرمانی‌ها، مدنی اعتراض کنیم. مشرق
۱۶/۰۲/۱۳۹۳ - ۱۶:۳۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها