پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849149196
لطفی صدای اعتراض در برابر موسیقی کاخ و کافه بود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و هنر > موسیقی و هنرهای تجسمی بیانیه دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی
لطفی صدای اعتراض در برابر موسیقی کاخ و کافه بود
دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به مناسبت درگذشت استاد محمدرضا لطفی بیانیه ای را صادر کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، در متن این بیانیه آمده است: درگذشت استاد محمدرضا لطفی که از جلوداران و پیشروان موسیقی انقلاب اسلامی بود، ضایعه ای جبران نشدنی برای هنر مردمی ایران است. آن سبک موسیقی که او در همراهی با انقلاب، در موسیقی ردیف ایرانی آفرید؛ به یقین در شمار جاودانه های هنری در تاریخ این ملک خواهد ماند. روزهایی که لطفی از دل همپایی با مردم و آرمان های آنها نوآورانه ترین سرودهای انقلاب را از دل سنتی ترین گوشه های موسیقی ایرانی کشف می کرد؛ روزهای تاریخ ساز در سراسر عمر او و موسیقی ایرانی بود. لطفی از پیشگامان تحول بزرگ در موسیقی ای بود که سالها در کاخ ها و کافه ها برای نامردمان و بی آرمانان نواخته شده بود و او آن را به میان مردم آورد. «کاروان شهید» او، «سرای امید» او و بسیاری دیگر از جاودانه های موسیقی انقلاب اسلامی از دل این اعتراض به هنر کاخ و کافه به وجود آمده است. روح آن اعتراضِ عمیقاً فرهنگی و معنوی بود که هیچ وقت جان او را رها نکرد؛ چنانکه در ایام فتنه سال 88 و در میانه موج‌سواری‌های فرصت طلبان، به فریاد آمد و کوس رسوایی هم‌صدایان با صدای آمریکا و انگلیس را نواخت. لطفی نمی‌توانست خوش‌رقصی‌های سیاسی دوستان سابق خود را با ساز ناکوک اجنبی ببیند و خاموش بنشیند. لطفی به جز آثار ماندگاری که آفرید و در تمام آنها عشق به ایران اسلامی و عرفانی را با افتخار به رخ کشید در پژوهش‌های ارزشمندی نیز که در مجموعه کتاب سال شیدا منتشر می‌ساخت عمدتا با جریانات غربزده در موسیقی گلاویز می‌شد و خط فرهنگ سوزی را در میان بازارگرمی‌های مزورانه روشنفکران بر ملا می‌ساخت. تاریخی که او از سیر غربزدگی در هنر و موسیقی ایرانی می نوشت و از گفتن آن در مجامع ابایی نداشت با روایت تاریخ‌نویسان مقلد و بی‌هنر فاصله بسیار داشت. افسوس که حرف‌های شنیدنی او در میان هلهله کلاغان کمتر شنیده شد. روحش شاد که آزاده و آزاد از خودخواهی ها جهان را بدرود گفت.
۱۳۹۳/۲/۱۳ - ۱۴:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-