واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
به بهانه 12 اردیبهشت معلم؛ رودخانه همیشه جاری تهران - ایرنا - همواره شنیده ایم و گفته اند که معلمی شغل نیست بلکه عشق است، عشقی که می تواند در روح و جان گل های باغ زندگی تبدیل به درخت تنومند دانایی شود.
به واقع حس زیبای بخشش و تواضع را می توان در چهره کسانی دید که هر روز سبدی پر از صمیمیت را با خود به کلاس می برند تا از لحظه لحظه حضور فرزندان این سرزمین برای پربار کردن میوه درخت دانش استفاده کنند.
معلم را باید همچون رودخانه ای همیشه جاری دانست چرا که مفاهیم بیکران علم و دانش را در قالب کلمات و عبارات زیبا بر تابلوی ذهن دانش آموزان حک می کند تا آنان نیز بتوانند در آینده منشا خیر و برکت برای دیگران باشند.
این آموختن درعمق وجود انسان نفوذ می کند تا هیچ گاه فراموش نکند که در پس این دانایی و دانش به دست آمده ، سخاوت و تواضع معلمیست که بی هیچ چشمداشتی از هر آنچه آموخته در طبق اخلاص گذاشته و تقدیم دانش آموزان کرده است.
معلمی صرفا انتقال دهنده دانش نیست بلکه هر آینه تمامی رفتار و منش او می تواند در ذهن مستعد کودکان و نوجوانی که آمده اند تا سبد وجود خود را از ارزش های انسانی و اسلامی پر کنند، تاثیرگذار باشد.
باید روز معلم (12 اردیبهشت ) را قدر نهاد، روزی که در حقیقت یاد کردن از گمنامان نام آشناست، همان هایی که برگ هایی از خاطرات زندگی هر انسانی به نام و یاد آنها ورق خورده است.
عشق واقعی و محبت صادقانه را می توان از معلمی آموخت که برای همدردی با دانش آموز سرطانی، موهای سرش را می تراشد و با افتخار در کنار او عکس می گیرد.
صفای باطن را از معلمی باید آموخت که در یکی از نقاط دور افتاده این سرزمین کمر همت می بندد تا دانش آموزان کلاسش را از سرما و گرما محفوظ دارد ، آستین ها را بالا می زند تا به عینیت ثابت کند کمک به دیگران و عشق به دانش آموزان حرف و شعار نیست.
بخشش را از معلمی باید آموخت که اعضای بدن خود را اهدا می کند تا پس از مرگ همچنان شمع وجودش در نیازمندان به نور روشنایی ببخشد و شاید چراغ راه دانش هر چند در وجود دیگری هیچ گاه خاموش نشود.
و این عشق زمانی به اوج خود می رسد که در چنین روز باشکوهی (روز معلم) همچنان متواضع و بی توقع لبخندی نثار دانش آموز می کند تا یاد دهد که در کلاس درس عشق چه استاد باشی و چه شاگرد، هماره باید بیاموزی و آموزش دهی چرا که انسان کامل شدن در گرو این دو بال است.
و چه زیبا بزرگان ما معلمی را توصیف کرده اند آنجا که امام خمینی (ره) معلمی را شغل انبیا برشمرد، شهید رجایی معلمی را عشق دانست و مقام معظم رهبری پرداختن به آموزش و پرورش و ارج نهادن به معلم را یک اصل مهم و درجه اول نظام اسلامی می خوانند.
مسیر هدایت در دست معلم است و معلمان بزرگی چون ائمه اطهار علیهم السلام پرچمداران این راه هستند چرا که آنان نیز با تربیت شاگردان فرهیخته، سیاهی جهل را از دل ها زدودند و زلال دانایی را در روان بشر جاری ساختند.
و البته در این مسیر مقدس، بزرگانی همچون علامه شهید استاد مرتضی مطهری گام نهاده اند که نامشان همواره بر تارک زمان خواهد درخشید.
از منظر روایات اهل بیت علیهمالسلام برای مقام معلمی ارزش بسیاری قرار داده شده است؛ چرا که او روح و جان افراد را پرورش داده، به سوی رشد و ترقی و تعالی میبرد.
حضرت امام جعفر صادق (ع) درارتباط با مقام ومنزلت معلم می فرماید: روز قیامت ، خداوند تمام انسان ها را جمع می کند و چون ترازوی اعمال نهاده شد و خون شهیدان را با مرکب قلم عالمان و معلمان بسنجند، ارزش مرکب آنان بر خون شهیدان فزونی خواهد داشت.
امام سجاد (ع) نیز در مورد مقام معلم می فرماید: حق کسی که عهده دار تعلیم توست آن است که او را بزرگ شماری و مجلس او را سنگین بداری و نیکو به وی گوش فرا دهی ، روی خود را بر او کنی و با او بلند سخن نگویی و کسی را که از او چیزی می پرسد تو پاسخ ندهی و بگذاری که خود او پاسخگو باشد ، در مجلس او با هیچ کس به صحبت ننشینی و در محضر او بدگویی از کسی نکنی و اگر از او در نزد تو بدگویی شد از او دفاع کنی و عیب پوشش باشی و فضایل و مناقب او را آشکار کنی ، با دشمنش همنشینی نکنی و با دوستش دشمنی نورزی؛ پس چون چنین کردی، فرشتگان خدای تعالی به سود تو گواهی خواهند داد که مقصد و مقصود تو از او و فرا گرفتن دانش او فقط برای خدا بوده نه به خاطر مردم .
اما پی بردن به جایگاه والای معلمی آن هم از زبان بزرگترین معلم جهان بشریت پیامبر اکرم (ص) به واقع شنیدنی است آنجا که می فرماید: خداوندا! معلمان را بیامرز و عمر طولانی به آنان عطا فرما و کسب و کارشان را مبارک گردان.
در مقام پاسداشت تلاش های معلمان سخنی بالاتر و زیباتر از کلام مولای متقیان، حضرت علی (ع) نمیتوان یافت که فرمود: کسی که به من یک حرف بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.
در پایان شعری از استاد شهریار درباره معلم را بازگو می کنیم تا ادای دینی باشد به تمامی معلمان دلسوز این سرزمین که شمع وجودشان را خاموش کردند تا چراغ دانایی در خاک وطن همواره فروزان باقی بماند:
میتوان در سایه اش آموختن گنج عشق جاودان اندوختن
اول از استاد یاد آموختیم پس سویدای سواد آموختیم
از پدر گر قالب تن یافتیم از معلم جان روشن یافتیم
ای معلم چون کنم توصیف تو چون خدا مشکل توان تعریف تو
ای تو کشتی نجات روح ما ای به طوفان جهالت نوح ما
یک پدر بخشنده آب و گل است یک پدر روشنگر جان و دل است
لیک اگر پرسی کدامین برترین آنکه دین آموزد و علم و یقین
از : مریم جلوداران
فراهنگ (2)**1883**1601**
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
10/02/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]