واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
استانها > شمال > گیلان حکیمی:
غارهای دربند رشی رودبار ظرفیت بی بدیلی برای توسعه گردشگری است
رودبار – خبرگزاری مهر: نماینده مردم رودبار در مجلس شورای اسلامی گفت: غارهای دربند رشی بخش رحمت آباد این شهرستان ظرفیت بی بدیلی برای توسعه گردشگری استان گیلان و حتی کشور است.
به گزارش خبرنگار مهر، عطا الله حکیمی پیش از ظهر سه شنبه در جمع مردم و مسئولان بخش رحمت آباد این شهرستان افزود: غارها همواره به عنوان یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری مطرح بوده و نقش مهمی در زمینه جذب گردشگر دارند. وی اظهارداشت: وجود غارهای دربند رشی و درفک در استان گیلان به عنوان یکی از مزیت های مهم گردشگری می تواند نقش بسزایی در این حوزه داشته باشد. عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی بر ضرورت توسعه زیر ساخت های گردشگری در رودبار تاکید کرد و گفت: این شهرستان دارای چشم انداز های گردشگری بی نظیری برخوردار است. وی افزود: گردشگری از فرصت های سرمایه گذاری مهم شهرستان رودبار است از اینرو می طلبد مسئولان نسبت به جذب و جلب سرمایه گذاران بخش خصوصی تلاش مضاعف داشته باشند. حکیمی اظهارداشت: گردشگري امروزه يكي از بزرگترين و سودآورترين صنايع دنيا به حساب مي آيد و به دلیل اهميت و نقش اين صنعت بسياري از كشورها این مهم را در استراتژي ها و برنامه هاي توسعه گنجانده اند. وی اذعان داشت: يكي از راهبردهايي نويني كه در اغلب كشورهاي جهان مورد توجه قرار گرفته توسعه توريسم در نواحي مستعد گردشگري است. نماینده مردم رودبار در مجلس شورای اسلامی یادآورشد: اين نقش مهم گردشگري باعث شده كه امروزه اين صنعت به يكي از سريعترين بخش هاي اقتصادي تبديل شود. به گزارش خبرنگار مهر، غارهای دربند رشی در جنوب روستای رشی در بخش رحمت آباد و بلوکت شهرستان رودبار (استان گیلان) در ارتفاع ۷۵۰ متری از سطح دریا واقع شده است. قله مرتفع دلفک یا درفک با ارتفاع سه هزار و ۴۰۰ متر از سطح دریا، در این منطقه واقع است. این مکان های باستانی شامل غار بزرگ کویل گر با طول ۶۰ متر و غار جوکویله با طول 3۰ متر است که دهانه هر دو در جهت جنوب قرار دارد. غار دربند ب (جوکویله) نخستین بار از سوی ولی جهانی (باستان شناس) در سال ۱۳۸۴ شناسایی و بررسی شد که طی آن شماری بقایای استخوان جانوران و انسان و همچنین تعدادی قطعات سفال (هزاره اول ق م) گردآوری شد. در بررسی غار مجاور (کویل گر) شماری قطعات سفال گردآوری کرد که همانند سفال های غار دربند (ب ) مربوط به هزاره اول ق م هستند. پس از بررسی اولیه پرونده ثبت این غار آماده و در مرداد ماسه سال ۸۴ با شماره ۱۳۲۱۹ به ثبت آثار ملی رسید. طی بررسی های دوباره از باستان شناسان در این غار علاوه بر بقایای سنگوارهای جانوران (از جمله خرس غار)، تعدادی ابزار سنگی شامل یک ساطور، تراشه روتوش شده، سنگ مادر و ضایعات تراش سنگ از سطح رسوبات گردآوری شد که مربوط به دوره پارینه سنگی قدیم است. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۱ نخستین فصل گمانه زنی در غار دربند (ب ) به سرپرستی فریدون بیگلری از موزه ملی ایران و با معاونت ولی جهانی مسئول مرکز باستان شناسی گیلان و مشارکت متخصصان میان رشته ای انجام شد. در نتیجه این گمانه زنی مجموعه غنی از بقایای باستان شناختی شامل سنگواره جانوران و دست ساخته های سنگی بجای مانده از ساکنان غار کشف شد که باستان شناسان را شناخت یکی از ناشناخته ترین و کهنه ترین ادوار پیش از تاریخ ایران یاری میکند. طبق مطالعات جدید این غار پیش از ۲۰۰ هزار سال پیش مسکن شکارچیان عصر سنگ بوده است. غار دربند قدیمی ترین سکونتگاه تاریخ گذاری شده انسان در ایران است.
۱۳۹۳/۲/۹ - ۱۱:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]