تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819677015
چرا روحانی یک فرصت است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
چرا روحانی یک فرصت است وبلاگ > مسلم، متین - مذاکرات ایران و گروه 1+5 خصوصا ایالات متحده هر چقدر بیشتربه جلومیرود، قابلیت شکنندگی آن نیز افزایش می یابد وضرورتا مراقبت و تعهد حقوقی و اخلاقی طرفینی بیشتری را طلب میکند. چنین وضعیتی بدون تردید مسئولیت های بازیگران اصلی را در آینده افزایش خواهد داد. هم روحانی و هم ظریف این را به خوبی میدانند . وزیر خارجه ایران رئیس جمهوری را یک فرصت توصیف میکند،بسیار خب، اما آیا او خود نیز یک فرصت برای جامعه جهانی است؟
جواد ظریف گفته است "روحانی یک فرصت است که نباید از دست برود". وزیر خارجه ایران این سخن را در آخرین نوشتار توئیتری 2روز پیش خود که به شدت مورد انتقاد مخالفانش قرار گرفت اعلام، اما مشخص نکرد این فرصت ممکن است از جانب چه کسانی مورد تهدید قرار گرفته واز دست برود. به اعتقاد ناظران سیاسی هرچند خوشبینانه، اما این سخن ظریف به وضوح با نوعی نگرانی محتاطانه نیز همراه است. وزیر خارجه روحانی در ادامه مطلب خودبا اشاره به پیشرفت های حاصله در مذاکرات هسته ای و توافق 24 نوامبر با نگاهی به گذشته و تهدید های بالقوه پیش رو میگوید " محمد البرادعی مدیرکل سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی درست می گفت، پیشرفت می توانست ۱۰ سال پیش بدست آید". او در ادامه و در تایید دیگاه دیپلماتی مسئول و کارکشته چون البرادعی میگوید" روحانی اکنون فرصتی را ایجاد کرده که نباید از دست برود، این مساله ای بسیار حائز اهمیت است".
سخنان مسئول دیپلماسی ایران از سوی مخالفان حرفه ای سیاست خارجی مشترک "روحانی - ظریف " رد و بارویکردی تند او را در این موضع سوالی قرار داده اند "منظورش کدام پیشرفت است؟". با توجه به ارتباط تنگاتنگ پرونده اتمی با سیاست خارجی ایران سوال مخالفان نشان میدهد آنها اساسا با متد سیاسی مذاکره کننده ارشد آنروز و رئیس جمهوری به قدرت رسیده امروز در تعامل با جامعه جهانی موافق نبوده و هیچ چیز نمیتواند این گروه را به همراهی با رئیس جمهور ترغیب کند و پرونده اتمی تنها منعکس کننده بخشی از مخالفت آنها با اوست. البته ظریف با خوشبینی گفته نگران این نوع حملات و انتقادات نیست و با انجام توافق نهائی،به گفته او طی 2 تا 3 ماه آینده، مخالفان آرام خواهند گرفت.اما این تصور چقدر واقعی ست؟ باید منتظر ماند و دید. اما به اعتقاد محافل سیاسی تاآنجا که به تحولات کنونی پرونده اتمی ومتد جدید دیپلماسی ایران مربوط میشود، مخالفان حرفه ای روحانی و ظریف(در هر دو سوی داخلی و خارجی) دلیلی برای ساکت بودن و آرام ماندن در خود نمی بینند وهمزمان با پیشرفت مذاکرات در ژنو،وین ،نیویورک یا هر جای دیگر، رویکرد انتقادی و رقابتی آنها تیز تروجدی تر خواهد شد.
به باور من فرصت خواندن روحانی از سوی ظریف برای تحقق رویداد های مثبت و تضمین آنها، بیشتر حاوی این نکته دیپلماتیک به همه است تا به آنها بقبولاند به دست آوردن فرصت در سیاست خارجی آنهم از نوع بحران زده اش تنها یک شانس طلائی بوده و نباید آنرا از دست داد. فرصتی که تهران 10 سال پیش بنا به آنچه ظریف میگوید یک بار از دست داد. اما امروز ناباورانه و با خوش شانسی وبه صورتی تمام عیار ولی به سختی مجددا به دست آورده است. سختی به اعتبار اینکه همه چیز تغییر کرده است.روحانی اکنون نه با 3وزیرخارجه اروپائی آن زمان و نه حتی البرادعی(این همان فرصت مورد اشاره ظریف است)، بلکه با بخش بزرگتری از بازیگران واقعی والبته بازیگران مردد سیاسی ، آژانس تحت نظر آمانو ودر نهایت شورای امنیت با پشتوانه 6 قطعنامه تمام عیار تحریمی دست وپنجه نرم میکند ومجبور است صحنه بازی را با آنها تقسیم کند. به گفته پاره ای محافل دیپلماتیک،این به خودی خود اگرچه میتواند نگران کننده نباشد، چون روحانی این قدر خوش اقبال بوده و هست که با دیدگاه عمل گرا و پراگماتیکی که دارد و نیز وزیر خارجه اش بتواند مذاکرات را پیش ببرد اما شاید(تاکید میکنم شاید) این نافی مشکلات جدی و مصونیت او در آینده نخواهد بود.
این البته دیدگاهی قابل توجه است و در کنار موافقان عمده، مخالفانی تاثیر گذارهم دارد. به اعتقاد پاره ای دیپلمات های غربی از نگاه خارجی پرونده، به ویژه مخالفانی در کنگره و میان سناتور های آمریکائی وجود دارند که بی صبرانه ضمن ارائه نقش یک پلیس خیلی بد نیویورکی ،بی میلی شان را از شکست مذاکرات و ثبت یک نمره مردودی در کارنامه اوباما پنهان نمیکنند. به همین دلیل مذاکرات ایران و 1+5 خصوصا ایالات متحده هر چقدر بیشتربه جلومیرود، قابلیت شکنندگی آن نیز افزایش می یابد وضرورتا مراقبت و تعهد حقوقی و اخلاقی طرفینی بیشتری را طلب میکند. چنین وضعیتی بدون تردید مسئولیت های بازیگران اصلی را در آینده افزایش خواهد داد. هم روحانی و هم ظریف این را به خوبی میدانند . وزیر خارجه ایران رئیس جمهوری را یک فرصت توصیف میکند،بسیار خب، اما آیا او خود نیز یک فرصت برای جامعه جهانی است؟
یکشنبه 7 اردیبهشت 1393 - 16:27:50
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]
-
گوناگون
پربازدیدترینها