واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: یادداشت اقتصادی// میراث نفتی ملت در شرایط اضطرار خبرگزاری پانا:قیمت نفت، بیشک عنصری موثر در اداره کشور است. الگوهای روابط سیاسی و بینالملل کشورهای صاحب ذخایر نفت، اگرچه تحلیل قابل اعتنایی از رابطه نفت و سیاست بدست میدهد اما رابطه این سیاه قیمتی با اقتصاد، تنها شرط موفقیت یا ناکامی دولتها هم نیست.
۱۳۹۳ چهارشنبه ۳ ارديبهشت ساعت 14:15
روزگاری که کشورمان درگیر جنگی همهجانبه – که از سوی عراق به ما تحمیل شده بود – قرار داشت و حتی وزیر نفت خود را نیز در اسارت دشمن میدید، بشکههای نفت ایران به طور میانگین 53/23دلار قیمت داشت؛ بهگونهای که در سال 1360، هر بشکه نفت ایران بیش از 33 دلار و در سال 64 نیز 26دلار مبادله میشد. اقتصاد جنگزده ما اگرچه زیر موشکهای بعثی، روزگار را با دلهره میگذراند اما صادرات نفت ایران، یک دم هم متوقف نشد و مجموع درآمدهای نفت در این ایام، برابر 72/102میلیارددلار بود. البته باید عنوان شود که این درآمد حاصل فروش 4 میلیارد و 391 میلیون و 680 بشکه نفتخام ایران است. آمار استخراج شده از روزهای دفاع و پایداری، حکایت از آن دارد که در جنگ نفتکشها ایران پیروز میدان بود و بیشترین میزان صادرات نفت ایران در سال 1362 اتفاق افتاد که برابر 2045 هزار بشکه در روز بود و کمترین آن در سال 1360 که برابر 791هزار بشکه در روز بود. پایان جنگ اما آغازگر دوران سازندگی بود. نفت در دوران پس از جنگ، خریداری نداشت و بشکههای 17 دلاری، پشتوانه بودجه آن روزها شد. بالاترین قیمت نفت ایران طی این دوره در سال 1369 هر بشکه برابر با 21 دلار و پایینترین در سال 1373 هر بشکه برابر با 15 دلار بود. نیمه دهه هفتاد، با واقعه دوم خرداد همراه شد و بشکههای نفت اگرچه به نسبت یک دهه قبل، صعود را برگزیدند اما گاه غلطان غلطان از پلههای قیمتها پائین آمدند و فشار شدیدی به اقتصاد کشور آوردند. حساب ذخیره ارزی، مولود آن دوران بود و قیمت 24/18 دلار در سال 76 و سپس 9/22 دلار در سال 80، همه تلاش نفت در این دوران بود. دهه 80 اما دهه اشکها و لبخندها در بازار جهانی نفت بود. سال 1385، به ناگاه درآمد نفتی ایران به 01/62 میلیارد دلار رسید و این نتیجه آن بود که ما در سال 1384 هر بشکه نفت را به قیمت 66/50 دلار فروختیم. الاکلنگ بازار اما در سال 1388 معادلات را بر هم زد و قیمت نفت ایران اگرچه چندین ماه قبل از آن در سایه قیمت 150 دلاری بشکههای نفت، روزهای گرانی را سپری کرده بود اما ناگهان با کاهش شدید به 25/61 دلار در هر بشکه رسید. مقایسه این ارقام نشان از آن دارد که قیمت نفت در نیمه دوم دهه 80، روزهایی رویایی را پشت سر گذارده که نتیجه نفت گران و ریالهای فراوان حاصل از آن، متعاقب تصمیمات غیرکارشناسی نتوانسته گره مشکلات این صنعت را بگشاید و در عوض طرحها و پروژههای نیمهکاره و استفاده از پیمانکاران رده چندم خارجی، مصداق روشنی از فرصتسوزی در این روزهای طلایی است. نگاه توسعه صنعت نفت در سالهای پیشین، عمدتا بر محور توسعه پالایشگاهی و ساخت مجتمعهای پتروشیمی بود که اگرچه روی کاغذ، اقدامی درخور و شایسته محسوب میشود اما رویکرد ناصحیح در حوزه اجرایی، سبب برجای ماندن میراثی ناخوشایند بر «شانههای ملت» شدهاست. رسم است که در شرایط اضطرار، اهداف و برنامهها هرقدر هم که ارزشمند باشد، تنها بر مبنای اولویت، مصلحت و میزان اهمیت است که دسته بندی می شود. شرایط نفت ما اکنون همان اضطرار است و برای برنامه ریزی اجرایی در خصوص آن، باید دقت جدی صورت گیرد. کوروش پارسی//
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]