تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820325221
نشانه های جوشش مردم و خواب مدیران فرهنگی؛ تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
حرکت‌های خودجوش فرهنگی
نشانه های جوشش مردم و خواب مدیران فرهنگی؛ تصاویر
مخاطب یک اثر هنری مردم هستند و مردم یعنی آدم‌هایی با سن‌‌ها، شغل‌ها، اعتقادات، روحیات و بسیاری صفات متفاوت دیگر هستند و در اصل مردم شاکله بندی اداری و ساختارهای پیچیده هنری عادت ندارند، با مردم باید با زبان مردم سخن گفت.
به این مطلب امتیاز دهید
«هنر، زبان رسایى دارد که هیچ زبانى به رسایى آن نیست. نه زبان علم، نه زبان معمولى و نه زبان موعظه، به رسایى زبان هنر نیست. یکى از رازهاى موفقیت قرآن، هنرى بودن آن است. قرآن خیلى در اوج هنر است؛ فوق‌العاده است»
رهبر انقلاب اسلامی/ هفتم اردیبهشت 1377 به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، انجام کارهای هنری در مساجد و تکایا از گذشته اقدامی مرسوم بوده است که غالبا توسط گوره‌های نوجوان و جوان و با هدف ترویج و یا رساندن پیامی به مردم صورت می‌گیرد. این آثار اغلب به دینی و اخلاقی هستند، اما نکته‌ای که وجود دارد اکثر کارهای هنری و به طور خاص اجرای نمایش براساس نوشته‌هایی است که از کتاب‌های مختلف اقتباس و یا برداشته شده‌اند.
.jpg)
اقتباس از رمان‌ها، داستان‌ها و وقایع تاریخی برای اجرای یک نمایش اتفاقی معمول است که همواره در آثار هنری شاهد آن هستیم، اما به گفته برخی هنرمندان یکی از بزرگترین مشکلات بزرگ تئاتر ایران عدم اقتباس از داشته‌های فرهنگی خودمان است،شاید به توان به جرأت گفت که مردم در اقتباس از داستان‌ها و رمان‌های نویسندگان ایرانی به ویژه در حوزه هنرهای نمایشی جلوتر از از هنرمندان هستند تا جایی که حتی گاهی از نام یک کتاب محبوب و مردمی مانند «دا» در بین هنرمندان سواستفاده می‌شود تا شاید بتوان به این واسطه مخاطب را جذب کرد، اما نتیجه آن شکستی است که باعث می‌شود اعتماد مخاطب به اینگونه آثار کم شود. قطب‌الدین صادقی، از هنرمندان پیشکسوت تئاتر است که در این رابطه می‌گوید: «در میان آثار تولید شده به دست نمایش‌نامه‌نویسان داخلی به جای بازتاب دغدغه‌ها و مطالبات مخاطبان ایرانی بیشتر شاهد اقتباس های دست چندم از فیلم‌ها، داستان‌ها و رمان‌های غربی بودیم که نه تنها کوچکترین قرابتی با فرهنگ و نیازهای مخاطبان داخلی نداشتند که از نظر کیفی نیز در سطح بسیار نازلی بودند و همین مساله به دوری مخاطبان و نا امیدی آنها از تولید آثار نمایش ایرانی و ملی منتج شد.»
.jpg)
اگر از نمایش‌نامه‌نویسان داخلی گذر کنیم و به درون مردم برویم، می‌بینیم که گروه‌های مردمی و واحد فرهنگی یک مسجد که اعضای آن را نوجوانان و جوانان تشکیل می‌دهند به سراغ کتاب‌های داخلی می‌روند، اقتباس میکنند، با کم‌ترین امکانات و بدون هزینه اجرا میکنند و از همه مهم‌تر مخاطبان بسیاری نیز دارند. نمایش «شماس شامی» کاری از واحد فرهنگی مسجدالرضا با همکاری کانون فرهنگی هنری انتظار است که با اقتباس از کتابی «شماس شامی» اثر پرمخاطب مجید قیصری در صحن مسجد اجرا شده است.
.jpg)
تبدیل یک رمان 159 صفحه‌ای به یک نمایش کار آنچنان آسانی نیست و شاید اگر به یک نمایش‌نویس این کتاب را بدهیم یک سال نمایش‌نامه آن را بدون اصلاحات تحویل بدهد، اما شاید این انتقاد نیز وجود داشته باشد که اقتباس گروهی از بچه‌‌های مسجد، اقتباسی سطحی است که از یک منظر شاید درست باشد، اما مهم‌تر از آن این است که مخاطب به تماشای این اثر می‌نشیند و پس از تماشای آن نمی‌گوید که وقتم تلف شد. هرچند به گواه مخاطبانی که با تئاتر آشنایی دارند و تماشای این اثر اقتباسی نیز نشسته‌اند، تاثیر و کیفیت چنین نمایش بیشتر از یک اثر با بودجه دولتی و یا خصوصی است که برخی اعتقادات مردم را نیز زیر سوال می‌برد. نمایش «شماس شامی» گریمی ساده نیز دارد، گریمی که با چند ماژیک انجام می‌شود. گروه اجرایی این اثر همگی بر سر سفره دغدغه فرهنگی و انتقال پیامی دینی و اخلاقی نشسته‌اند که وسیله آن هنر تئاتر است، هنری که به گفته برخی هنرمندان هر روز از مردم دور می‌شود. گویا عدم حضور هنرمندان و یا عدم همکاری و برنامه‌ریزی مدیران در سطح شهرهای مختلف به ویژه کلان شهر تهران، انگیزه‌ای شده تا مردم خود به فکر تامین خوراک فرهنگی و هنری خود شوند. یکی دیگر از مصادیق دیر به فکر افتادن مدیران این است که حوزه هنری که متلی هنر انقلاب اسلامی است به تازگی و در فراخوان جشنواره سوره ماه سال 93 به فکر این افتاده است که بخشی را با عنوان نمایش‌نامه‌هایی براساس خاطرات، داستان و یا رمان‌های منتشر شده در انتشارات سوره مهر و در موضوع انقلاب و دفاع مقدس نگارش شده باشند در اولویت انتخاب قرار دهد، اتفاقی که البته به دلیل مسائل اداری بدون شک نمی‌تواند جلوه خاصی داشته باشد. واقعهٔ عاشورا یکی از موضوعات همیشگی برای کارهای هنری بوده است و البته کم‌تر هنرمندی بوده است که برای اجرای اثر خود به سراغ کتاب‌های این حوزه برود، «شماس شامی» مجید قیصری، نگاهی متفاوت به واقعهٔ عاشورا دارد و ماجرای محققی سوری است که تصادفا کتابی قدیمی را در شهر حلب به دست می‌آورد. نویسنده کتاب نماینده امپراتوری روم در شام است. این رمان در واقع روایتی است از حوادث بعد از واقعهٔ کربلا و «شماس شامی» داستان یک فرد مسیحی است. او به واسطه مشاهدات عجیبی که برایش رخ می دهد به انتظار کاروان کربلا می‌نشیند و برایش اتفاقاتی می‌افتد. اجرای تئاتر مردم برای مردم، روندی است که نه به خاطر کمبود هنرمند، سالن، بودجه و امکانات هر روز رشد بیشتری می‌کند، بلکه به خاطر بی‌توجهی و عدم دغدغه‌مندی مدیران فرهنگی صورت گرفته است، البته شاید ماحصل چنین اتفاقی زیاد بد نیست، چراکه هر کجا بروکراسی اداری و به نحوی پیچاندن یک مطلب توسط هنرمند اتفاق افتاده است، مخاطب کم‌تر شده است. باید ساز و کاری ایجاد شود تا هم مدیر فرهنگی و هم هنرمند خودش را جای مخاطب نگذارد و نگوید مخاطب من این را نمی‌پسندد، چراکه مخاطب یک اثر هنری مردم هستند و مردم یعنی آدم‌هایی با سن‌‌ها، شغل‌ها، اعتقادات، روحیات و بسیاری صفات متفاوت دیگر هستند و در اصل مردم شاکله بندی اداری و ساختارهای پیچیده هنری عادت ندارند، با مردم باید با زبان مردم سخن گفت. نمونه‌ای از زبان مردمی هنر، اجرای نمایش «شماس شامی» است که بعد از دو اجرای موفق در مسجد الرضا (ع) شهرک نصر و مسجد النبی (ص) شهرک آزادی که با استقبال بی نظیر تماشگران مواجه شد اجرای سوم این تئاتر نیز در تاریخ 19دی ماه 1391 در مسجد النبی (ص) شهرک پاسداران واقع در تهرانسر اجرا شد. این نوجوانان و جوانان مصداق‌های بارز سخنان مقام معظم رهبری در نوروز امسال است که گفتند:«امّا آنچه نقطه‌ی مهم‌تر عرض من است، خطاب به جوانهایی است که در سرتاسر کشور فعّالیّتهای فرهنگی را به صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. من میخواهم بگویم آن جوانهایی که در تهران، در شهرهای گوناگون، در استانهای مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار فرهنگی میکنند، با اراده‌ی خودشان، با انگیزه‌ی خودشان ـ کارهای بسیار خوبی هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا کردیم ـ کار را هرچه میتوانند به‌طور جدّی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوانهای مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملّت، ایفا کرده است.»
.jpg)
گریم ساده یکی از بازیگران نوجوان در نمایش مردمی «شماس شامی» شاید اگر گذرتان به کیلومتر 5 جاده مخصوص کرج بخورد و به شهرک نصر بروید، خواهید دید که مسجد الرضا(ع) در اصل مسجدی کوچک و با سازه‌ای فلزی است که در میان نزدیک به 15 بلوک ساختمان قرار گرفته است. مسجدی بدون زرق و برق، اما با تاثیری فراوان در میان مردم محله خود، مردمی که دوست دارند گاهی با زبان هنر از اعتقاداتشان بگویند. تسنیم 115
۰۳/۰۲/۱۳۹۳ - ۱۱:۱۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها