محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830338890
سانسورچي اين بار از پشت ميز مديريت سلام مي‌كند
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: سانسورچي اين بار از پشت ميز مديريت سلام مي‌كند
بعد از ممنوعيت اكران فيلم ضد فتنه «لكه» اين بار رؤساي چند دانشگاه جلوي اكران فيلم« من روحاني هستم» را گرفتند تا فيلمسازان انقلابي با سد مميزي سليقه مديران روبه‌رو شوند، مشكلي كه ناشران نيز با آن دست به گريبان هستند.
بعد از ممنوعيت اكران فيلم ضد فتنه «لكه» اين بار رؤساي چند دانشگاه جلوي اكران فيلم« من روحاني هستم» را گرفتند تا فيلمسازان انقلابي با سد مميزي سليقه مديران روبه‌رو شوند، مشكلي كه ناشران نيز با آن دست به گريبان هستند. «ما چون صدايمان در نمي‌آيد، فكر مي‌كنند هيچ اعتراضي به مميزي‌ها نداريم.» اين بخشي از گلايه خودماني يكي از مديران انتشاراتي بود كه در گفتوگو با «جوان» با اشاره به روند زمانگير مميزي و ايرادات بي‌مورد ارشاد به برخي از كتاب‌ها مي‌گفت «چون ما بچه‌هايي هستيم كه مي‌خواهيم با ارشاد تعامل داشته باشيم و اعتراض نمي‌كنيم، سايرين فكر مي‌كنند كه ما هيچ مشكلي با مميزي نداريم، در صورتي كه برخي از ناشران هستند كه به كليت مميزي اعتراض دارند و اصلاً چيزي به نام مميزي كتاب را قبول ندارند.» به نظر مي‌رسد در مورد مميزي‌ها هركس اعتراض بيشتري كند يا اينكه فضاي رسانه‌اي را براي رسيدن به هدف خود در دست داشته باشد، موفق‌تر خواهد بود. در نقطه مقابل نيز كساني هستند كه سكوتشان باعث شده است تا تيغ مميزي براي آنها برنده‌تر از سايرين باشد. اين بار يك ناشر در اين زمينه اعتراض كرده است كه چرا تيغ مميزي ارشاد بيشتر سر بچه حزب‌اللهي‌ها را مي‌تراشد! مجتبي شاه‌مرادي مدير نشر آرما، درباره وضعيت مميزي مي‌گويد: در نشر ايران از پس هر مسئله اقتصادي شايد بتوان برآمد اما از پس مميزي نه، دليلش هم اين است كه همه پروسه‌ها جز مميزي براي خودشان تعريفي دارند. ما الان كتاب‌هايي داريم كه سه‌سال است در پروسه مميزي باقي مانده‌اند و جوابي در مورد آنها به ما داده نشده است. وقتي كتابي را به اداره كتاب مي‌دهي زمان‌بندي مشخصي براي پاسخ‌دهي در مورد آن به شما وجود ندارد و همين مسئله از نظر اقتصادي ضربه مي‌زند. شاه‌مرادي مي‌افزايد: به باور من تيغ مميزي اين روزها تنها كله بچه‌هاي حزب‌اللهي را مي‌تراشد و ناشران ديگر خيلي راحت كتاب‌هايشان را منتشر مي‌كنند. من ناشران حزب‌اللهي زيادي را سراغ دارم كه از مسئله مميزي مي‌نالند اما راه به جايي نمي‌برند. وقتي شما سرمايه‌گذاري مي‌كني اما زمان از دستت مي‌رود، ممكن است سرمايه شما نابود شود و شايد هم كلاً از دست‌تان برود. اين ناشر مي‌گويد: اگر ما برگه‌هاي اداره كتاب را به دست خبرنگاران بدهيم و همراه با آن متن كتاب را هم عرضه كنيم، ديگر براي ارشاد و اداره مميزي حيثيتي باقي نمي‌ماند. مسئله اين است كه موضوع مميزي در كشور ما كاملاً سليقه‌اي است و هيچ ضابطه‌اي ندارد. جالب است كه در همه دولت‌ها مديران تغيير مي‌كنند اما بررسي‌‌هاي اداره كتاب ثابت مي‌مانند و نمي‌دانم كسي را كه هشت سال در ذهنش نشسته كه با نگاهي خاص به كتاب نگاه كند چطور مي‌توان تغيير داد كه طور ديگري به كتاب نگاه كند. به نظر مي‌رسيد با تغيير دولت و نظرات وزير ارشاد درباره مميزي، روند كلي حركت ارشاد به سمتي برود كه در آن حداقل مميزي از ايراداتي كه سابقاً بر آن گرفته مي‌شد، دور شود. اما در عمل مميزي نه به صورت قاعده‌مند بلكه به شكلي كاملاً شخصي در حال بسط و گسترش است. نمونه اين سانسور‌هاي بي‌مورد را مي‌توان در فضايي غير از كتاب نيز مشاهده كرد. هم اكنون چند فيلمساز جوان به دليل محدوديت‌ها و ممنوعيت‌هايي كه براي اكران فيلم‌هاي مستند به وجود آمده است، ابراز گلايه و نگراني كرده‌اند. فيلمسازان حاضر در جشنواره عمار كه اتفاقاً آثارشان مورد توجه مردمي نيز قرار گرفته هم اكنون براي پخش فيلم‌شان بايد با ديواري به نام سليقه مديران روبه‌رو شوند. يك نمونه از اين قبيل مشكلات براي مستند «من روحاني هستم» به وجود آمده است كه اكران دانشگاهي اين مستند با مخالفت چند رئيس دانشگاه روبه‌رو شده است. اقدام اين رؤساي دانشگاه آيا كمكي به باز‌تر شدن فضاي سياسي مي‌كند يا اينكه با جلوگيري از پخش يك مستند و مخالفت با ديده شدن آن فضاي نقد را محدود و خنثي مي‌كنند؟ اينگونه مميزي‌ها كه تنها بر مبناي نظر و سليقه يك مدير صورت مي‌گيرد، در صورت تكرار مي‌تواند به روشي مرسوم اما غيراصولي براي ايجاد محدوديت‌هاي فراقانوني در زمينه توليد آثار هنري تبديل شود كه مسلماً با شعار تدبير و اميد در تعارض است.
نویسنده : محمدصادق عابديني
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 31 فروردين 1393 - 22:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها