واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
الان دورهای است که میتوان از بابک زنجانی هم بالاتر شد! فرهنگ > کتاب - مومنی میگوید: «اگر انقلاب نمیشد، صیادنامی در تاریخ ارتش ما پیدا نبود؛ همانطور که خودش گفته بود، آدمی مانند او به سبب تمایلات مذهبی و انقلابیاش هرگز به درجات تیمساری نمیرسید، نهایتاً سرهنگ بازنشستهای میشد.»
به گزارش خبرآنلاین، درباره سپهبد شهیدعلی صیاد شیرازی دو کتاب خوب در بازار نشر وجود دارد که جزو بهترین آثار درباره این شهید بزرگوار نیز محسوب میشود و هر دو نیز به قلم محسن مومنی، است؛ «خاطرات سالهای نبرد» و «در کمین گل سرخ».
کتاب «در کمین گل سرخ» در سال 82 منتشر شد، یعنی حدود چهار سال بعد از شهادت صیادشیرازی و آنگونه که مهدی صیاد فرزند شهید میگوید این اثر مورد توجه مقام معظم رهبری قرار گرفت و ایشان از این کتاب به نیکی یاد میکنند. تجدیدچاپهای متعدد کتاب که درحال حاضر به چاپ بیست و یکم رسیده، نشان از استقبال خوب عموم مردم از این اثر دارد. سوره مهر به بهانه بیست و یکمین چاپ این کتاب با مومنی که حالا رئیس حوزه هنری است گفتوگویی انجام داده که در ادامه گزیدهای از آن را میخوانید.
- پیش از این چند کتاب دیگر هم درباره شهید صیاد منتشر شده بود که از آنها هم استقبال شد؛ مانند کتاب «ناگفتههای جنگ» احمد دهقان و کتاب «یادداشتهای سفر شهید صیاد شیرازی» که محسن کاظمی نوشته است. اما کتاب «در کمین گل سرخ» در سال 82 منتشر شد؛ یعنی حدود چهار سال بعد از شهادت صیاد شیرازی. خوشبختانه خواص و عموم بسیار به آن توجه کردند. این تشویقها و محبتها هم در زندگی شخصی و هم در زندگی اجتماعی بنده تأثیر زیادی داشت. همیشه اعتراف کردهام توجه و استقبال از مثلاً هنر و قلمفرسایی من بیشتر به سبب زندگی خوب و پر فراز و نشیب آن شهید است که در مواقع سرنوشتساز جنگ تصمیمگیریهای او تاریخ کشور را رقم زده است.
- دلایل زیادی داشت که خاطره نگاری نکنم و کتاب را به شکل داستان بنویسم؛ همانطور که گفتم، خاطرات ایشان منتشر شده بود. خوشبختانه به همت جناب حجت الاسلام سعید فخرزاده، از همکاران دفتر ادبیات و هنر انقلاب حوزة هنری، با شهید صیاد مصاحبه شده و خاطرات ایشان از اول انقلاب تا دو سه عملیات بعد از فتح خرمشهر ضبط شده بود. ایشان که شهید شدند، قرار شد احمد دهقان از آن مصاحبهها کتابی برای بزرگترها بنویسد و بنده کتابی کوچک برای نوجوانان تهیه کنم. شبانهروز کار کردیم و تا اربعین شهید هر دو کتاب درآمد؛ «ناگفتههای جنگ» و «خاطرات سالهای نبرد». - بنده «در کمین گل سرخ» را به نیت زندگینامه داستانی ننوشتم. به خیال خودم زندگینامه غیر داستانی است و مثلاً متنی بود در مقابل آنچه آن زمان به عنوان زندگینامه داستانی رواج پیدا کرده بود و بنده از نگارش بعضی از این دست کتابها، که برای شهیدان نوشته میشد، واقعاً نگران بودم و این نگرانیام را همهجا بیان میکردم. به یاد دارم همسر یکی از سرداران شهید با یکی از این نویسندگان بر سر نوشتهای که به نام شوهر ایشان نوشته شده بود اختلاف داشت و او، بنده و محمدرضا بایرامی را، به منزله کارشناس و داور، انتخاب کرده بود. حرفش این بود که کسی که در کتاب معرفی شده همسر او نیست! - بعضی از این دوستان زحمت تحقیق را به خود نمیدادند و سعی میکردند جای خالی آن را با تخیلات داستاننویسی خود پر کنند. بماند که بعضی از این عزیزان هیچ سابقه جبهه و جنگ هم نداشتند. من واقعاً نگران بودم. گمان میکردم زندگی این عزیزان آنقدر پر و پیمان است که میتوان با تکیه بر تحقیقات لازم و استفاده از بعضی عناصر داستانی، غیر از تخیل، زندگینامهای نوشت که مردم هم با رغبت آن را بخوانند و هم آن را باور کنند. با این همه، برخی دوستان «در کمین گل سرخ» را در شمار داستان و ادبیات داستانی میدانند و بنده هم رد نمیکنم! - من در این دو اثر، مطلبی ننوشتهام که سند نداشته باشد. البته، همانطور که در مقدمه کتاب آمده، این همه زندگی شهید صیاد شیرازی نیست. برای سیره ایشان و به ویژه خاطرات دیگران از اخلاق ایشان کتاب دیگری لازم است. جای همه آنها در این کتاب نبود. - به گمانم شهید صیاد شیرازی نمونهای برجسته است که انقلاب اسلامی معرفیاش کرد. اگر انقلاب نمیشد، صیادنامی در تاریخ ارتش ما پیدا نبود. همانطور که خودش گفته بود، آدمی مانند او به سبب تمایلات مذهبی و انقلابیاش هرگز به درجات تیمساری نمیرسید. نهایتاً سرهنگ بازنشستهای میشد. لابد در کنار تدریس زبان انگلیسی در محافل مذهبی به آیات قرآن و احادیث هم اشارهای میکرد و البته به همین دلیل هرازگاه میهمان حفاظت اطلاعات ارتش میشد! اما به دلیل همان بنمایههای دینی و اعتقادی و فطرت پاکی که داشت و البته استعداد بالایش در کار، وقتی انقلاب شد، او جای خودش را پیدا کرد و به دلیل اخلاصش درخشید. الان هم همینطور است. من به پسرم میگویم این دوره از تاریخ ما شبیه هیچ دوره دیگری نیست. در همه امور زمینه رشد مهیاست. خلاصه «زمانی برای بزرگ شدن» است! راه بزرگ شدن برای مستعدان باز است. میتوان شهید صیاد یا شهید مجید شهریاری شد. حتی در ثروت و مالاندوزی میتوان از بابک زنجانی هم بالاتر شد!
6060
جمعه 29 فروردین 1393 - 21:43:41
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]