واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
دیپلماسی فرهنگی، کار ظریف تهران - ایرنا - بحث درباره دیپلماسی و تعامل با دنیا محصور در سفارتخانه ها و محافل دیپلماتیک نیست و حتی در مکالمات روزمره مردم هم، صدایی از دیپلماسی، ارتباط و آشتی با دنیا شنیده می شود.

فضای مجازی هم که تکلیفش مشخص است، زیرا در جایی که وزیر کشور به عنوان راس دیپلماسی سیاسی، در شبکه اجتماعی چون فیس بوک عضو فعال باشد واضح است که بحث درباره دیپلماسی و سیاست داغ خواهد بود. این ها همه ابزارهای دیپلماسی است که با عنوان «دیپلماسی عمومی» تعریف می شود آن هم برای همراه کردن یک ملت در پشت میز مذاکره و نه فرستادن نماینده ای برای خواندن یک بیانیه و اعلام موضع یک عده.
روشی که در حال حاضر همدلی ای بین مردم و دستگاه دیپلماسی ایجاد کرده و استفاده از این ظرفیت عظیم اجتماعی، جای خوشحالی دارد اما باز هم جای یک عنصر دیگر هنوز خالی است و آن «دیپلماسی فرهنگی» است.
دیپلماسی فرهنگی هر چند زمانبر است و در بلند مدت تاثیر خود را نشان می دهد، اما قدرتی دارد که می توان به راحتی ادعا کرد تاثیرگذارترین بخش از دیپلماسی کشورها را به خود اختصاص داده است. برای تشریح و اثبات این ادعا می توان پای یک ادعای دیگر را به میان آورد و آن این که وزیر امور خارجه همیشگی ایالات متحده، «هالیوود» است و نه وزیرانی که می آیند و می روند، طوری که می توان گفت انسان های زیادی روی کره زمین پیدا می شوند که صحبت های وزیر خارجه آمریکا را نشنیده اند ولی کمتر آدمی در دنیا پیدا می شود که چند فریم از صحبت های هالیوود را ندیده و نشنیده باشد.
تصوری که مردم دنیا از آمریکا دارند ساخته فیلم هایی است که از آن می بینند پس فشاری که دیپلماسی عمومی به دیپلماسی سیاسی حاکم بر کشورها می آورد بر همین اساس است.
حال به این طرف نگاهی کنیم، تصویری که دنیا از ایران می بیند، چیست؟ فرهنگ و هنر به دلیل تاثیرگذاری خاص آن، یکی از ابزارهایی است که باید به کمک دیپلماسی بیاید تا برخی فرش های قرمز، قبل از مذاکرات پهن شده باشد نه اینکه حل همه چیز یک بحران را به عهده سیاست بگذاریم. دیپلماسی فرهنگی باید بتواند راه هایی را برود و قفل هایی را باز کند که کلید سیاست در آن نمی چرخد.
مشخص است که دیپلماسی فرهنگی عرصه گسترده ای است که از هنرمندان و اهالی فرهنگ تا رایزنان فرهنگی را شامل می شود. این هم مبرهن است که در این سال ها متاسفانه نه فرهنگ و هنر ما حال و روز خوشی داشته و نه رایزنان فرهنگی در جایگاه درستی قرار گرفته اند. متاسفانه همین امر باعث شده که چهره ایران در جهان توسط غیرایرانی ها تصویر شود و صدای واقعی ایران به گوش همه نرسد. در این شرایط باید با فکری نظامند در دیپلماسی فرهنگی، چاره ای برای بازگشت به دنیا اندیشید و ایران را به معنای درست و واقعی آن به دنیا شناساند.
در این راه کمک گرفتن از هنرهایی چون سینما، تئاتر، هنرهای تجسمی و ... برای تغییر نگاه دنیا بسیار تاثیرگذار است و باید با داشته های بزرگ فرهنگی ایران به سراغ مردم دنیا رفت. البته این به معنای دستور دادن به فرهنگ و هنر نیست که اتفاقا این حوزه ها وقتی در فضایی آزاد و پویا شکل بگیرند همان هدفی را دنبال می کنند که خواسته مردم است. پس لازم به خط دادن نیست و می توان به تبعات رشد و پویایی فرهنگ و هنر دل بست و منتظر بود که دیپلماسی فرهنگی کشور نیز پا به پای دیپلماسی سیاسی فعال شود.
از : علیرضا مرادی
فراهنگ**9246**
انتهای پیام /*
Contact the editor:

[email protected]
27/01/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]