واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: پول آب را جدا ميدهيم پول سينما را جدا
بالاخره نميشود وقتي كه قرار است چيزي در كشورمان گران شود، دومينووار اين گراني را به ساير چيزها تسري ندهد. فرق چنداني هم نميكند كه يك روز دلار گران شود و بهتبع آن سيبزميني كه از همدان ميآيد گران شود يا روز ديگر يورو بالا برود و انار ساوه قيمتش سر به فلك بگذارد. در اينجا وقتي قرار است گراني شود همه چيز به همه چيز ربط پيدا ميكند. نمونهاش گران شدن بهاي بليتهاي سينما است كه پرديسهاي سينمايي اقدام به گراني آنها كردهاند. با آنكه قرار بود كه قيمت بليت سينما ثابت بماند و تازه در امسال نيز تسهيلات جديدتري از جمله بليتهاي نيمبها و سينماي رايگان براي بالارفتن حس سينما رفتن در بين مردم به كار بيفتند، اما درست در شب عيد كه آب و برق و گاز و خيلي چيزهاي ديگر گران شد، سينماها هم در سكوت بر قيمت خود افزودند تا امسال ما مجبور باشيم افزايش بهاي آب را جدا حساب كنيم و پول سينما را جدا. ولي تنها فرقي كه در اين بين هست، در اين نكته خلاصه شده كه هرچقدر هم كه بهاي خدماتي چون آب و برق و گاز بالا برود به دليل نقش حياتي آنها در زندگي، مردم مجبور هستند خود را با گرانيها وفق دهند و قيمتهاي گران شده را قبول كنند اما در مورد سينما قضيه بسيار متفاوت است. اينجا هندوستان نيست كه سينما بخشي از زندگي مردم باشد و براي ديدن يك فيلم صفهاي طولاني شكل بگيرد. در ايران سينما تفريحي انتخاب كردني است يعني سطح حداكثر در اندازه ديگر تفريحات رايج در ايران است و اگر يك ايراني بخواهد در بين گزينههاي سرگرمكننده چيزي را انتخاب كند، سينما حداقل در بين سه گزينه اول جا ندارد. حالا هم كه با تدبير مسئولان قيمتها افزايش پيدا كرده است، باز هم شاهد نزول جايگاه سينما خواهيم بود. در جايي مقايسه بين قيمت يك ساندويچ و قيمت بليت سينما خواندم، نويسنده مدعي شده بود كه چرا با وجود اينكه قيمت بليت سينما در حد يك ساندويچ معمولي است مردمي كه اين همه ساندويچ ميخورند به سينما نميروند. اين تحليل درست از همان مباني فكري نشئت ميگيرد كه باعث گراني بليت سينما شده است. مردم مجبورند نيازهاي بيولوژيك خود را به هر قيمتي رفع كنند اما هنگامي كه با محدوديت منابع مالي روبهرو هستند، با اولويتبندي سعي ميكنند نيازهاي غيرضروري را كاهش دهند. مسلماً در اين بين سرگرميها يكي از گزينههاي اصلي است كه قابليت حذف را دارند. سينما هم در همين گروه جاي دارد و البته نسبت به تفريح كمهزينهاي چون ديدن فيلم در خانه، نوعي سرگرمي گرانقيمت به شمار ميرود. با اين توصيف نبايد انتظار داشت كه با گران شدن هزينههاي جاري زندگي از يك طرف و بالا بردن قيمت بليت سينما از طرف ديگر، برايند آن منجر به بالا رفتن اقبال عمومي به سينما شود. اگرچه بالارفتن هزينه آب، برق، گاز و تلفن به صورت مستقيم به بالا رفتن هزينههاي نگهداري سالنهاي سينما ميانجامد اما افزايش قيمت بليتها هم اكنون توسط پرديسهاي سينمايي كليد خورده كه معمولاً تحت مالكيت نهادهاي عمومي هستند و ميتوانند هزينههاي خود را از طريق بودجه نهاد و ارگان صاحب پرديس سينما، رفع و رجوع كنند. دولت نيز كه امسال را سال آشتي مردم با سينما عنوان كرده است ميتواند براي سينماها بستههاي حمايتي در نظر بگيرد. ما نياز داريم تا حد ممكن از بالا رفتن قيمت بليت سينماها جلوگيري كنيم و در كنار آن با فرهنگسازي، مردم را تشويق كنيم براي اوقات فراغت خود سينما را انتخاب كنند، نه اينكه با بالا بردن قيمتها به ريزش بيش از پيش علاقهمندان به سينما كمك كنيم.
نویسنده : محمدصادق عابديني
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 25 فروردين 1393 - 22:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]