واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
آیین چهارشنبه سوری در چهارمحال وبختیاری شهرکرد- ایرنا - در تاریخ ایران باستان جشن های مختلفی ثبت شده است که هر کدام دارای فلسفه و زمینه خاصی بوده است و چهارشنبه سوری یکی از این آیین هاست.
به گزارش ایرنا، امروزه تنها ˈجشن سوریˈ معروف به ˈچهارشنبه سوریˈ و نیز ˈجشن سدهˈ برای عموم شناخته شده اما دیگر جشن های ایرانی نیز مانند ˈمهرگانˈ ، ˈآذرگانˈ و ˈشهریورگانˈ را می توان از این دست دانست.
آتش نزد ایرانیان نماد روشنی، پاکی، طراوت، سازندگی، زندگی، و تندرستی است .
چهارشنبه سوری درفرهنگ پارسی به عنوان مقدمه و پیش درآمد نوروز نیز شناخته شده که همواره در طول تاریخ، قبل از فرارسیدن سال نو برپا می شده و هنوز هم در بین اقوام ایرانی رواج دارد.
به گزارش ایرنا، مردم چهارمحال وبختیاری نیز طبق رسوم نیاکان خود با جمع آوری هیزم و برافروختن آتش و پریدن از روی آن ابیاتی مثل ˈسرخی تو از من زردی من از توˈ و ˈغم برو شادی بیا محنت برو روزی بیاˈ بیان می کنند .
مردم مناطق عشایری چهارمحال وبختیاری نیز باروشن کردن آتش و پریدن از روی آن سلامتی و رزق و روزی و پایان غم را طلب می کنند.
بختیاری ها هنگام پریدن از روی آتش این شعر را سه بار می خوانند:
تش تش نوروز ایکنم شادی هر روز ایکنم
سرخی تو سی مو زردی مو سی تو
غم بره شادی بیا محنت بره روزی بیا
تعداد آتش ها را نیز مانند سبزه ها فرد می گیرند و معتقدند کسی از روی آتش زوج بپرد سال آینده چهارشنبه سوری نخواهد داشت.
درمناطق بختیاری نیشین چهارمحال و بختیاری به چهارشنبه سوری ˈچهارشنبه سیریˈ یا ˈتش پرکˈ می گویند.
رییس بنیاد ایران شناسی چهارمحال وبختیاری گفت: در ایران جشن به معنای یکی از حالات است که با روح شادی وسپاس گذاری انسان از موقعیت های خوب همراه است .
ˈعباس قنبری عدیویˈدر گفت وگو با گزارشگر ایرنا افزود: جشن چهارشنبه سوری نیز یکی از جشن های و سنت هایی است که ریشه در سنت، اخلاق، باورهای اجتماعی و فعالیت های حیات بخش انسان دارد.
وی گفت: در ایران باستان آتش یکی از عناصر چهار گانه و نماد گرمی، روشنایی، پاکی و زندگی بوده و سرخی آتش نیز ازبین برنده بدی، زردی ها، بیماری ها و زشتی هاست.
قنبری عدیوی اظهار داشت: در فرهنگ ایرانی ها زمستان که با روح خستگی و دلمردگی، همراه است با آتش گرمابخش بهار و روشنایی آن به پایان می رسد.
وی گفت: سور به معنای جشن است و چهارشنبه سوری یعنی جشن پایان سال که آخرین چهارشنبه سال با برافروختن سه، هفت و یا 11 آتش کوچک، اول بزرگترها، بعد زنان و بعد نیز کودکان به ترتیب از روی این آتش ها می پرند.
رییس بنیاد ایران شناسی استان گفت: مردم با این پریدن از روی آتش جشن و سرور برپا می کنند و زشتی ها،ناپاکی ها، بیمارها و کارهای شیطانی را از خود دور می کنند.
وی گفت: خاکستر آتش را نیز یکی از دختران جوان به بیرون از خانه می برد و اهالی خانه درب منزل را به روی او می بستند که با این کار از او می خواستند که انشالله در سال جدید ازدواج کند.
قنبری عدیوی کوزه شکستن، فالگوش ایستادن، قاشق زنی را از دیگر آداب و رسوم این شب عنوان کرد وگفت: برخی دختران و پسران با مخفی کردن صورت خود از همسایه و فامیل طلب عیدی می کنند که این امر یادآور صله رحم و کمک به دوستان و آشنایان است.
وی اظهار داشت: برپایی این آیین که نماد شادی و سرور است هم اکنون به شبی مهیب با استفاده از وسایل محترقه و آتش زا تبدیل شده که چنین رفتارهایی با روح جشن های ایرانی همخوانی ندارد.
7360/558/
انتهای پیام /*
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]