تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815602736
امامزاده حسین(ع) سلاله شهیر امام غریب در قزوین
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
امامزاده حسین(ع) سلاله شهیر امام غریب در قزوین قزوین -ایرنا- نقل است در برخی روایات(رافعی)، زمانیکه امام هشتم شیعیان جهان هنگام سفر در مسیر مرو ( خراسان کنونی ) در سال 193 هجری قمری به قزوین آمد، در منزل ˈداوود بن سلیمان غازیˈ اقامت کرد.
ˈحسینˈ فرزند حضرت امام رضا (ع) که هنوز خردسال بود، بیماری سختی گرفت و پس از چند روز در قزوین درگذشت.
این فرزند امام هشتم شیعیان جهان در قزوین به خاک سپرده شد که بعدها به همت شیفتگان اهل بیت علیها سلام بنای زیارتگاهی برای آن ساخته شد.
از کیفیت و وضعیت ساختمان بقعه، قبل از دوران صفویه چیزی در دست نیست ولی صندوق روی مزار این امامزاده که در سده نهم و با هنرمندی هر چه تمام تر ساخته شده، حکایت از آن دارد که ساختمان حرم و صحن آن در همان دوره دارای بنایی عالی و در خور بوده است.
به یقین بنای اصلی بقعه به دوره صفویه باز می گردد که در دوره های بعد به تدریج تغییراتی در آن داده شده، ایوان آینه کاری کنونی بدان الحاق یافته و حجرات و رواقی به همراه سردری زیبا به دور آن ساخته شده است.
سر در مذکور به دستور سعدالسلطنه حاکم وقت قزوین بر روی آثار سردر صفوی که توسط زینب بیگم دختر شاه طهماسب و میرزا علی اصغرخان اتابک ساخته شده بود، عمارت گردیده و آنگاه کتیبه سردر شمالی متعلق به دوران صفوی در بالای آن نصب شده است.
آرامگاه امامزاده حسین (ع) در وسط صحن بزرگی واقع شده که بخش شمالی آن دارای ایوانی به طول دو، عرض هفت و ارتفاع 10 متر است.
ایوان دارای دو ستون چوبی منقش، سقفی خوانچه پوش و دو کفش کن بزرگ می باشد که توسط پله ها به حیاط راه می یابد.
دیوار جنوبی ایوان تماما آیینه کاری و پوشش بیرونی سقف شیروانی است.
بالای کفش کن ها یعنی اشکوب دوم، دو شاه نشین ساخته شده که از شمال به حیاط و از مشرق و مغرب به ایوان مشرف است.
در بخش جنوبی هر یک از کفش کن ها، دو حجره واقع است که درب آنها از رواق شمالی است و دور تا دور صحن، طاق نماهای وسیعی ساخته شده و با کاشی کاریهای رنگین تزیین یافته است.
در قسمت شمال در وسط و روبروی ایوان، طاق نمای بزرگی است که از دو طرف شرق و غرب آن دو راهرو به طول و عرض سه در دو متر به دالان و در ورودی متصل است.
طول دالان نیز 10 و عرض آن شش متر است و در ورود به صحن نیز در وسط دالان قرار دارد.
در سه جانب شرقی، غربی و جنوبی صحن از داخل جمعا 52 طاق نما بنا شده که هر یک چهار متر طول و دو متر عرض دارد که سمت شمال نیز علاوه از طاق نماهای جلو در عقب دارای 10 باب حجره بزرگ است که در طرفین راهروها واقع شده اند که هر حجره یک جلوخان هم در جلو دارد.
تمامی طاق نماها را با کاشی گل و برگ اسلیمی به طرز زیبایی آراسته اند و حجره های دهگانه شمالی دارای ارسی است و هر یک از آنها اختصاص به آرامگاه خانواده ای دارد که در بعضی از حجره ها نیز یک یا چند نفر از معاریف قزوین آرمیده اند.
در ضلع شرقی حرم یا رواق، آرامگاه سیدمحمدتقی فرزند سیدمحمدباقر، محمدتقی فرزند محمدالحسینی و محمدبن الحاج شفیع سه تن از علمای قرن 13 قزوین قرار دارد.
در فاصله میان دالان و ایوان شمالی، مزار شهدای اول انقلاب و حوض بزرگی قرار دارد و پیشتر کف حیاط سنگ فرش و تمام ازاره ها، کف طاق نماها و حجرات نیز با قطعات سنگ مرمر فرش شده بود که متاسفانه در اردیبهشت سال 1390 جمع آوری و بجای آن از سنگفرش ناهمگون با بنای اصلی اجرا شده است.
در وسط بخش شمالی صحن، سقاخانه بزرگی بنا شده و کتیبه ای به خط نستعلیق به رنگ سفید در کاشی لاجوردی به تاریخ 1340 در آن نصب شده است.
در برابر درب بزرگ شمالی که مدخل صحن است، جلوخان هلالی شکل به درازای 18 متر و پهنای 10 متر ساخته شده که ازاره و روسازی آن از سنگ مرمر است.
سردر شمالی آستانه با کاشیهای رنگارنگ زینت یافته و شش ستون که نوک هر یک مناره کوتاهی است و دو مناره کوتاه دیگر که در انتهای دو ضلع دیوار شمالی است با کاشیهای خوشرنگ ساخته شده که تزیینات قسمت شمالی صحن را تکمیل می کند.
گنبد آسمانی رنگ بقعه نیز دارای کاشی کاریهای زیبایی است که از نوع طرح گنبدهای صفوی است.
شکل داخلی حرم به صورت 12 ضلعی است و چهار جانب آن چهار رواق بنا شده که زایران از جانب ایوان و رواق شمالی به حرم وارد می شوند.
درب جنوبی حرم خاتم کاری، در شرقی و غربی حرم ساده می باشد، ولی درب شمالی که نفیس ترین می باشد، به ارتفاع سه، عرض دو متر و اندی و قطر 12 سانتی متر در زمان شاه طهماسب و به فرمان وی به سال 967 از چوب بسیار محکم صنعتی است و با طرز زیبایی منبت کاری شده که اهل فن اینگونه منبت کاری را کارگره گویند.
بر بالا و پایین این درب، با خط نسخ ممتاز نامهای مبارک پیامبر اکرم (ص) و ائمه هدی در وسط اشعاری منقوش گردیده است.
کتیبه های داخل حرم شامل سوره های مبارکه ˈهل اتی علی الانسان حین من الدهرˈ و سوره مبارکه جمعه می باشد که به رنگ طلایی با متن لاجوردی و به خط نسخ عالی گچبری شده است.
بر روی مزار، دو صندوق یا دو ضریح قرار دارد که ضریح نخستین از چوب ساده است که در وسط این ضریح دریچه ای است که بر روی آن یک رباعی منقور است.
ضریح دوم به طول، عرض و ارتفاع دو متر است، یکی از شاهکارهای صنعت قلم زنی و منبت کاری است که اهل هنر بدان کارگره مجوف گویند.
سازنده ریزه کار این صندوق به قدری ظرافت به خرج داده و زیبایی را در آن به غایت رسانده که استادان این هنر از این همه نازکپردازی به شگفت آمده اند.
گویند ناصرالدین شاه پس از دیدن این ضریح اظهار کرده بود که اگر صندوقی سه برابر آن از زرناب می ساختند از ضریح کنونی ارزانتر تمام می شد.
در چهار سوی حواشی این صندوق دو ردیف کتیبه های ریز و درشت به خط نسخ ممتاز نقش گردیده است.
کتیبه قسمت جنوبی مربوط به نسب صاحب مزار و تاریخ وفات وی می باشد و در پایین آن تاریخ 201 هجری به چشم می خورد و در بدنه شرقی ضریح کتیبه دیگری آغاز و در قسمت جنوبی آن پایان می یابد.
زیر کتیبه بالا، کتیبه دیگری به خط نسخ ریز است که شامل شهادتین، آیه الکرسی و بخشی از سوره های مبارکه فتح و محمد(ص) است و همچنین نام بانی آن ˈفخرالدین حسن زرندیˈ و تاریخ اتمام ضریح 806 هجری نقر گردیده است.
بنای امامزاده حسین (ع) از جمله زیباترین نمونه های معماری صفوی قزوین به شماره 239 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
گفتنی است امامزاده ها آمنه خاتون، سلطان سید محمد و امامزاده علی با سه بقعه جداگانه از فرزندان امام جعفر صادق (ع)، امامزاده بی بی شهربانو(س) فرزند امام موسی بن جعفر (ع)، امامزاده حسن فرزند امام حسن (ع) و مقبره چهار انبیا مدفن چهار تن از پیامبران به نامهای سلام، سلوم، سهولی و القیا از اماکن متبرکه بزرگان و امامزاده هایی می باشند که در شهر قزوین آرمیده و هرساله زایران و مجاوران زیادی را پذیرا می باشند.
7389/ 614
انتهای پیام /*
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 168]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها