واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
توهین تلویزیون به شعور مخاطب تا کی؟! تهران -ایرنا- اوضاع و احوال به شدت نابسامان اقتصادی تلویزیون دیگر بر همگان آشکار شده است، همان تلویزیونی که زمانی منتقد درجه اول نوع تبلیغات برخی برنامه های ماهواره ای بوده ،اکنون سطح تبلیغاتش به اندازه همان شبکه های ماهواره ای نزول کرده است.
نازنین شادپی در روزنامه جوان می افزاید: خود مجری های تلویزیونی، وقتی به زمان پخش آگهی ها نزدیک می شوند، صحبت های مهمان برنامه را قطع می کنند و بینندگان را به دیدن «بخش پول ساز تلویزیون» دعوت می کنند!
این جمله اولین بار در برنامه «به خانه برمی گردیم» از زبان یکی از مجری های خانم شنیده شد.
این در حالی است که تلویزیون برای جذب بیننده از هر کوششی دریغ نمی کند، حتی کوششی که به تقلید منجر شود! تقلیدی که از مدل لباس پوشیدن مجری های آن ور آبی گرفته تا اجرای برنامه و سوژه و حتی دکور.
تازه ترین تقلیدی که از تلویزیون دیده شد، چند شب گذشته در مجموعه برنامه «شوک» با موضوع «تب خوانندگی» بود.
در این قسمت از برنامه شاهین صمدپور در مقام مجری، طرز پوشیدن لباس، لحن صحبت کردن و حتی مدل طرح سؤالاتش را مانند یکی از مجری های حوزه موسیقی شبکه «بی. بی. سی» کرده بود.
شال و کلاه و مدل صحبت کردن صمدپور، بدجوری بیننده را یاد آن مجری آن ور آبی می انداخت.
نکته جالب اینجاست که در تلویزیون مدام از برنامه های ماهواره ای انتقاد می کند و حالا تلویزیون به جایی رسیده که مجریانش حتی طرز لباس پوشیدن و ست کردن رنگ ها با هم را از مجریان شبکه های ماهواره ای فارسی زبان تقلید می کنند!
بالاخره ما که نفهمیدیم ماهواره خوب است یا بد؟ اگر بد است پس چرا دکور برنامه ها و حتی دکور برنامه های خبری، طرز لباس پوشیدن، حتی رنگ های استفاده شده در دکور برنامه ها شباهت زیادی به برنامه های آن ور آبی دارد؟ این درحالی است که در گذشته ای نه چندان دور، تمام برنامه های تلویزیونی ایران، هم خیلی ساده بود و هم دکور ساده ای داشت.
الان این دکورهای آنچنانی و به قول رضا کیانیان دکور های عجیب و غریب با نورپردازی های عجیب، بیننده را متوجه این شباهت می کند؛ شباهتی که کاملاً واضح است در یک شب رخ نداده و کم کم دو سه برنامه فارسی زبان آن ور آبی را نگاه کرده و یک ایده کلی از مجموع آنها گرفته اند.
از همه این مسائل بگذریم، به طرز اجرای برنامه «شوک» می رسیم؛ موضوعی که اصلاً تلویزیون با نشان دادنش مخالف سرسخت است؛ موسیقی و ساز. وقتی نمی توانیم سازی را در تلویزیون نشان دهیم، چه اصراری به ساخت و تهیه چنین برنامه ای است؟
در بخشی از برنامه، فرد جوانی هم گیتار می نوازد و هم ترانه ای می خواند، دوربین به گونه ای زاویه خود را تنظیم می کند که سایه ای هم از ساز در تلویزیون دیده نشود. زاویه دوربین از زیر صورت جوان استدر حالی که فرد جوان حین نواختن، می خواند.
خوب، فکر نمی کنید این توهین به شعور مخاطب است؟ اصلاً دلیل ساخت چنین برنامه ای با چنین رویکردی چیست، وقتی نشان دادن اصل قضیه در تلویزیون ممنوع است؟ توهین به شعور مخاطب تا کی؟
وقتی گروه معروف و مردمی پسند «دنگ شو» را نشان می دهید، باید سازهایشان را هم نشان دهید، چون این گروه با سازهایشان شده اند گروه «دنگ شو». امیدوارم در دولت تدبیر و امید این مدل توهین ها (حداقل برای شروع) در تلویزیون از بین برود. کار یک شب نیست اما نشدنی هم نیست.
593
انتهای پیام /*
18/12/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]