محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830208452
خوشنویسی در «زنگ تفریح»
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
خوشنویسی در «زنگ تفریح» گالری مژده از روز نهم تا شانزدهم اسفند به مدت یک هفته نمایشگاهی از آثار سه استاد خوشنویسی برپا کرد.
نخستین بار بود که این گالری خصوصی، نمایشگاهی گروهی از آثار خوشنویسی سنتی را تجربه می کرد. در این نمایشگاه که عنوان «زنگ تفریح» بر آن نهاده شد، مهدی فلاح، حسین غلامی و عین الدین صادق زاده کارهای کوچک خود را که با قلم نی و مرکب روی کاغذ نوشته اند، در معرض دید علاقه مندان قرار دادند. همزمان با برپایی این نمایشگاه، نشستی با حضور هنرمندان حاضر در نمایشگاه و خبرنگار «جام جم» برگزار شد. در این نشست مژده طباطبایی، مدیر گالری مژده درباره اهداف برگزاری نمایشگاه زنگ تفریح گفت: هدفمان این بود که نگاهی به گذشته داشته باشیم و خوشنویسی سنتی را که مدت هاست فراموش شده، مورد بازبینی قرار دهیم. هنرمندان حاضر در نمایشگاه از استادان خوشنویسی سنتی هستند و آثارشان می تواند نمونه خوبی برای خوشنویسی های خوب باشد. ایده برپایی نمایشگاه هم از اینجا شکل گرفت که کارهای کوچک استادان را به نمایش بگذاریم و بگوییم اینها پایه های نقاشیخط است. او ادامه داد: جوانانی که امروز کار نقاشیخط می کنند، خواسته هایشان را در پایه غلطی دنبال می کنند. ما می خواستیم در این نمایشگاه نشان دهیم چطور و با چه تفکری نقاشیخط شروع شده و استادان این رشته ابتدا با چه دیدی کار کرده و حالا چه اتفاقی افتاده است. به هرحال استادان و گالری داران باید نقش خود را درست ایفا کنند، دست به دست هم دهند و جماعتی را که در مسیر نقاشیخط کار می کنند، هدایت کنند. طباطبایی درباره عنوان نمایشگاه هم گفت: زنگ تفریح می خواست بگوید بایستیم و تعمق کنیم به کجا می رویم. واقعا وقتش است این جماعت شتابزده بایستند و تعمق کنند و با نگاهی به گذشته، چشم انداز آینده را ترسیم کنند. این گالری دار بیان کرد: به شخصه به خوشنویسی سنتی بسیار علاقه مندم. من زمانی می توانم به عنوان واسطه هنری عمل و چیزی را عرضه کنم که بدانم چه چیزی را تحت عنوان هنر ارائه می دهم. سردرگمی امروز بازار هنر باعث شده چیزی که به عنوان هنر ارائه می کنیم، فاقد اصالت باشد و این، نه هدف هیچ هنرمندی است و نه هیچ گالری داری. عین الدین صادق زاده نیز در این نشست گفت: قصه جوانان این دوره این است که اصلا نمی دانند پایه نقاشیخط چیست. من همیشه به هنرجویانم می گویم باید جهان بینی داشته باشید. تکلیف نگرش شما باید مشخص باشد. اول باید بدانید کجای جهان هستید تا خود را پیدا کنید. بعد ببینید کجا می خواهید بروید و در نهایت وسیله خود را پیدا کنید. جوانان این دوره فقط دنبال وسیله و تکنیک هستند و می خواهند کار کنند. انرژی لازم را دارند، ولی چون مقصد و مقصودی نیست، نمی دانند از کجا سر درمی آورند. او با اشاره به چگونگی شکل گیری نقاشیخط در ایران بیان کرد: در دهه 40 میلادی لترسیم در فرانسه رخ داد. لتریست ها، شعرهای پرت و پلا را فارغ از معنایش روی بوم می چسباندند که یکجور اعتراض بود. در ایران بچه های مکتب سقاخانه از آن ایده گرفتند. نقاشانی که دغدغه داشتند در هنر روز آن زمان هویت ملی و عناصر بومی داشته باشند، حروف را به عنوان یک عنصر بومی وارد نقاشی کردند که این دغدغه قشنگی بود. این هنرمند ادامه داد: در نقاشی همواره بدیلی وجود دارد. از دوره قرون وسطی نقاشان می خواستند نمونه ای از طبیعت را ارائه دهند. حال این طبیعت یا عینی بود یا تجریدی و انتزاعی. تنها نوع مواجهه ها متفاوت بود. اما در خط، بدیل وجود ندارد. خوشنویسی انتزاع مطلق است، پس به جوهر هنر نزدیک تر است. یکی از مسائلی که همواره در نقاشیخط مطرح می شود، این است که استادان نقاشی، خوشنویس ها را به نداشتن سوادبصری متهم می کنند و از آن سو استادان خوشنویسی هم نقاشان را به نداشتن مهارت خوشنویسی سنتی محکوم می کنند. صادق زاده در این باره بیان کرد: این پارادوکسی است که بین اساتید خوشنویسی و نقاشی وجود دارد. هیچ کدام نمی دانند به کجا می روند. دلیلش هم به نبود شناخت برمی گردد. این تکلیف را باید کسانی مشخص می کردند که خیلی قبل تر کار می کردند. امروز استادان سنتی خوشنویسی نسبت به خط تعصب دارند، اما آگاهی ندارند. این تعصب از زیاد کار کردن است، نه زیاد فهمیدن. در نقاشی هم بچه های مکتب سقاخانه همان طور که گفتم دنبال وارد کردن عناصر بومی بودند. اکنون یک مقوله به نام خوشنویسی وجود دارد و یک مقوله به نام نقاشی که این دو همه چیزش با هم فرق می کند. در حقیقت، نقاشیخط در پی کشف کیفیات بصری حروف است که تنها با خوشنویسی کردن و داشتن فهم و نگاه نقاشانه میسر می شود. او افزود: در نقاشی مجاز هستید از هر عنصری استفاده کنید. حرف هم یک عنصر است. اما تا وقتی مجازید که فقط حروف را وارد کنید. حروف با خوشنویسی فرق دارد. می توانید حروف را به عنوان یک عنصر وارد نقاشی کنید، ولی نمی توان خوشنویسی را وارد نقاشی کرد. مثلا کارهای زنده رودی، تبریزی و کارهای آخر نامی دقیقا حروف را وارد نقاشی کرده اند، پس اینها همه نقاشی است. صادق زاده اظهار کرد: در خوشنویسی باید به جنبه هایی توجه کرد که قبلا به آن توجه نشده است. اینها جنبه های بصری است. باید دانست خوشنویسی با خواندن به وجود نمی آید. در خوشنویسی باید فقط بنویسی. روند تقلید در خوشنویسی طولانی است. بعد از آن خلاقیت شکل می گیرد. آنجاست که رها می شوی. وقتی به آنجا رسیدی، می توانی سراغ تلفیق بروی. سراغ نقاشی و گرافیک بروی. بچه های امروز ما دانش بصری ندارند. خط را باید دانست. شما وقتی چیزی را نمی دانید، چه چیزی می خواهید از آن دربیاورید؟ من تصورم این است که باید خوشنویسی را خوب کار کرد و بعد هنرمند بگوید حالا به چه بخش هایی کمتر توجه شده تا روی آن کار کند. صادق زاده، برپایی این نمایشگاه را دغدغه ای برای نشان دادن مسیر عیان تر به جوانان هنرمند توصیف کرد و افزود: یک نقاش آمریکایی گفته بود خط فارسی آنقدر توانایی دارد که می تواند در و دیوار نیویورک را پر کند. اگر بخواهیم با خوشنویسی فقط به دید خط کار کنیم، این هنر تمام شده است. یعنی این هنر را استادان گذشته تمام کرده اند. پس بهتر است به جنبه هایی توجه کنیم که باعث به وجود آوردن فضاهای جدید می شود؛ کاری که استاد افجه ای یا استاد احصایی انجام می دهند. لازمه آن، این است که اول باید خط را دانست. امروز دیگر وقت آن نیست که فقط خط نوشت. کار هنری بر اساس شکل گیری نیازهای امروز است. این دغدغه هنرمند امروز است. متاسفانه بچه های امروز اصلا خط را نمی شناسند. حتی نقاشی و گرافیک را هم نمی شناسند. این نمایشگاه به آنها کمک می کند در نگاهشان به خط بازنگری کنند. حسین غلامی که خود مدرس انجمن خوشنویسان است نیز دراین باره عنوان کرد: توجه به نقاشیخط را در کنار گرایش های درونی هنرمند و همچنین تاثیر عوامل اجتماعی زمانه و اقتصاد هنر باید در نظر گرفت. حتی بُعد فراگیر تابلو در اندازه های بزرگ و جذاب برای جذب مخاطب از این شیوه، گرایشی ایجاد کرده که برخی به آن روی آورده اند و تا اینجا به نظر بنده هیچ ایرادی نیست، ولی در ترکیب نقاشی و خط باید به لطایف و ظرایف خوشنویسی هم نظری داشت تا در قالب خطوط مختلف مثل ثلث و نستعلیق و شکسته نستعلیق این تلاش ها را در بستر زمان و تجربه به یک قوام و پختگی رساند. بدون تردید هرمیزان تلاشی که در این راه به عمل می آید در راهیابی به مسیری مشخص کارساز می افتد و در فضای کاری خود صاحب فکری مستقل خواهیم شد. البته با بهره گیری و درک عمیق از مبانی هنرهای تجسمی و فضای خوشنویسی در این جست وجوها و تجربه کردن و تعاملی که هنرمند بین فضای خط و فضای نقاشی ایجاد می کند، در خلق آثار هنری اش به شکل پخته تر و زیباتر عمل می نماید که این می تواند الگویی مناسب و اثرگذار برای رهروان و جوانان مستعد وکوشا به عنوان توشه راهشان باشد. این خوشنویس می افزاید: ما خوشنویسان هم باید دیدمان را افزایش دهیم و شعور زیبایی شناسی خود را بالا ببریم، به این صورت استعداد پیدا خواهیم کرد تا در کار هنری به تقلید و کپی کردن بسنده نکنیم، زیرا بعد از مرحله تقلید است که قدم های اول برای هنرمند شدن آغاز می شود و هنرمند واقعی دنبال این است که با کم و زیاد کردن و برداشت منطقی و اصولی از گذشته و سنت و نیاز زمانه خود به دید و زبان تازه ای دست پیدا کند تا شخصیت و هویت مستقلی را برای خود ایجاد کند. پس بیاییم با بالا بردن دانش بصری خود و تعامل و ارتباط با سایر هنرهای تجسمی و دادن بُعد زیبایی شناختی به خط از جلوه های بصری حروف و کلمات خوشنویسی برای رسیدن به فرم های پویا و ماندگار کمک بگیریم تا به یک بیان شخصی برسیم. حسین غلامی خاطرنشان کرد: برپایی این نمایشگاه ها باعث می شود بفهمیم از خوشنویسی و پتانسیل بالایی که در جوهر و ذات آن وجود دارد، می توانیم استفاده های دیگری هم ببریم و صرفا به خوشنویسی به عنوان هنری محدود که خلاقیت را می گیرد، نگاه نکنیم. سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر
یکشنبه 18 اسفند 1392 2:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 360]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها