محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827164385
بهترین «پِی» برای جعل تاریخ
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
بهترین «پِی» برای جعل تاریخ واژه «جعلی» به معنای «ساختگی» است و به شکلی عرفی به معنای «تقلبی» و «غیراصیل» به کار می‌رود. مثلا وقتی این واژه را درباره یک کارت شناسایی یا شناسنامه یا سند خانه به کار می‌بریم، مقصود نامعتبر بودن و غیراصیل بودن آن است.
به عبارت دیگر در این موارد «جعلی» به این معناست که سند مورد نظر توسط افراد و نهادهای ذی صلاح ساخته و صادر نشده است. وقتی «جعل» و «جعلی» را درباره گفتارهای خبری به کار می بریم، معنای این واژه تا حدی متفاوت می شود. در اینجا «جعلی» کاملا با معنای لغوی آن نزدیک است؛ به عبارت دیگر «خبر جعلی» به معنای خبر ساختگی است و نه خبری که از سوی فردی که «صلاحیت» بیان آن را ندارد، ساخته شده است. در اینجا اصلا مساله «صلاحیت» مطرح نیست. خبر جعلی به معنای خبری است که حاکی از هیچ واقعیت خارجی نیست، بلکه حاکی از آن چیزی است که گوینده آن در ذهن خود ساخته است. مثلا وقتی یک سیاستمدار، آمار بیکاری را در کشورش پایین تر از رقم واقعی آن اعلام می کند، این آمار دادن خبری است که نه بر اساس واقعیت جامعه، بلکه براساس خیال و تمایلات آن سیاستمدار ساخته شده است. اما فاصله خبر ساختگی با خبر واقعی چقدر است؟ این مساله وقتی جدی می شود که می بینیم بسیاری از ما جامعه اطراف خود را بسیار متفاوت با دوست یا برادر یا هم سن و سال خود می بینیم. این مساله وقتی عجیب تر می شود که هر دو ما در یک محله و با تحصیلاتی مشابه، منابع خبری یکسانی داریم. اگر انسان ها در تعریف یک رویداد عصر خود اختلاف بسیار زیادی داشته باشند، ملاک و معیار برای تشخیص این که روایت کدام یک از آنها «واقعی» و کدام یک «جعلی» است، چیست؟ شاید بگویید اختلاف تا این حد محال است و عموما همه ما درباره وقایعی که در اطرافمان اتفاق می افتد با هم توافق داریم و اختلاف در موارد بسیار ناچیزی است. اما چنین سخنی درست نیست. چرا که اتفاقا درباره مهم ترین وقایعی که در اطراف ما رخ می دهد، عموما بیشترین اختلافات و متضادترین نظرات وجود دارد. برای مثال درباره انقلاب ها و جنبش های مدنی ای که اخیرا در کشورهای مختلف جهان رخ داده است، از مردم عوام گرفته تا متخصصان علوم سیاسی و اجتماعی، نظرات متنوع و مختلفی دارند. بعضی حتی اطلاق عناوینی چون «جنبش مدنی» به برخی از این وقایع ناصواب می دانند و آنها را نقشه های از قبل طراحی شده اصحاب قدرت می دانند و حال آن که بعضی دیگر همین وقایع را شورانگیزترین انقلاب های مردمی تاریخ قلمداد می کنند. ممکن است بگویید این اختلاف ها بر سر تحلیل و ریشه یابی های این وقایع بزرگ است و نه بر سر یک رخداد جزئی. اما مساله دقیقا همین جاست. مگر بین رخدادهای جزئی و وقایع بزرگ تفکیکی وجود دارد؟ مگر بین یک رخداد جزئی و ریشه یابی و تحلیلی آن تمایزی وجود دارد؟ مگر چنین نیست که ما یک رخداد جزئی را همان گونه می بینیم که بینش خاص ما از علل و ریشه های وقایع دورانمان اقتضا می کنند؟ ما وقایع جزئی را در پرتو نگاهمان به علل و ریشه ها می فهمیم. بینش ما نسبت به ریشه ها و علل وقایع، گاه آنقدر در ما نهادینه شده که اگر یک واقعیت جزئی با آنها سازگار نباشد، به انکار واقعیت جزئی که آن را به چشم خود دیده ایم، می پردازیم. مانند پیرمردی از اقوام ما که وقتی بتازگی تلویزیون های کنترل از راه دور به خانه ها آمده بود، نمی پذیرفت که با فشار دادن دکمه های «ریموت»، می توان کانال تلویزیون را عوض کرد. وقتی هم این واقعیت را به او نشان می دادیم، می گفت تلویزیون خود به خود این طور شده، خراب شده! هم او بود که معتقد بود هیچ رویداد اجتماعی و سیاسی ای بدون موافقت انگلستان در جهان رخ نمی دهد. این باور آنقدر در ذهن او ریشه داشت که حتی جنبش های ضدسرمایه داری و سوسیالیستی و اسلامی را در هر گوشه از جهان، به اذن دولت بریتانیا امکان پذیر می دانست! آیا اکثر ما در نگاهمان به رویدادهای جزئی چنین تابوهای ذهنی ای نداریم؟ اگر بگوییم خیر، باید گفت از کجا معلوم، آن پیرمرد قصه ما نیز خود از وجود چنین تابوهایی خبر نداشت. بنابراین امکان جعل وقایع، در ارتباط با حوادثی که همین امروز رخ داده، در همه ما وجود دارد، چه برسد به رویدادهایی که مربوط به سال ها پیش است. اما گاه روایت های خاطره گویان یک دوره خاص معاصر، مثلا جنگ جهانی دوم، یا زندان های استالین و... آنقدر به هم نزدیک است که این مساله برای انسان ایجاد می شود که این همه شباهت و نزدیکی چگونه ممکن است؟ چگونه ممکن است افراد مختلف درباره یک دوره تاریخی، همگی یک روایت واحد داشته باشند؟ به نظر می رسد گاه روایت تاریخی بیش از آنچه متکی به باور افراد باشد، متکی به ساختارهای قدرت و خطوط تعیین شده توسط آنهاست. به همین خاطر برخی از متفکران علم تاریخ بر این باورند که فهم صحیح از یک رویداد در دوره معاصر آن رویداد حاصل نخواهد شد، بلکه فهم صحیح یک رویداد نیازمند گذشت دوران و عوض شدن ساختارهای قدرت و مجال یافتن نگاه های متفاوت به آن رویداد است. از آنچه بیان شد می توان نتیجه گرفت که روایت های کاملا یکسان از رویدادهای معاصر تردیدبرانگیز است. جویای حقیقت برای هرچه نزدیک شدن به واقعیت می باید سعی کند که با روایت های بدیل و مخالف نیز آشنا شده و آن گاه هر یک از این روایت ها و خاطرات را به سنجش عقل و تجربه نهد. بنابراین «کثرت گرایی» لازمه رهیافت حقیقت گرا به تاریخ است و منع روایت های متفاوت، خود بهترین «پی» است برای «جعل تاریخ.» حسین شقاقی / دبیر گروه اندیشه
چهارشنبه 07 اسفند 1392 2:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها