تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850889768
یادداشت وارده/ سور و سرور ناوزیران و سوگ میراثیان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت وارده/
سور و سرور ناوزیران و سوگ میراثیان
از دولتیان یازدهم انتظار می‌رود با همان دقت و مراقبت و درایت و احساس مسؤولیت و همتی که گام در میدان نهاده‌اند تا کمر خمیده و ستون فقرات درهم شکسته اقتصاد و معیشت کشور را راست کنند و سامان دهند و جان تازه در پیکر بی‌رمق آن بدمند، سرزمین سوخته و به غارت‌رفته فرهنگ و میراث کشور و قامت خمیده و ستون فقرات درهم‌شکسته میراثیان را هم ببینند.
به گزارش خبرنگار جامعه فارس، حکمت الله ملاصالحی، استاد دانشگاه تهران در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده، آورده است: «هر یک از ما، هر نسلی از فرزندان جامعه و جهان بشری ما و اندکی کم یا بیش شانه‌به‌شانه هفت میلیارد انسانی که روی پوسته نازک و ظریف و شکننده غبار کیهانیِ اختری که زمینش نام نهاده‌ایم و بی‌اراده و عزم و اختیار خویش در آن افکنده شده و چشم گشوده‌ایم، رشته اتصال و حلقه پیوند و پیوستگی سلسله‌ها و حلقه‌های پرشمار نسل‌هایی هستیم که یکی از پی دیگری پیش از ما آمده‌اند و رفته‌اند و سلسله‌ها و حلقه‌های پرشمار دیگری نیز پس از ما در راهند و از پی خواهند رسید و خواهند آمد. هر انسانی از همان نخستین دَم شکل‌پذیری حیات جنینی‌اش و در مرحله سپسین در آغازین لحظه ولادت و ورودش در جهان به طور مقدر و اجتناب‌ناپذیر در میان کیهانی از موهبت‌ها و امکانات و محدودیت‌های طبیعی و کهکشانی از سنّت‌های اعتقادی و نظام‌های فکری و مواریث فرهنگی و منظومه‌هایی از قاعده‌ها و قالب‌ها و شالوده‌ها و نهادهای اجتماعی و سیاسی افکنده می‌شود که پیشاپیش و پیش از او وجود دارند. به دیگر سخن، هر یک از ما و هر نسلی از ما از همان نخستین لحظه چشم‌گشودن و گام‌نهادن در جهان با دستی خرمنی از دستاورد‌ها و تجربه‌ها و مواریث نسل‌های پرشماری را به ارث برده و برمی‌گیرد و با دستی دیگر خرمنی از میراث اعمال و افعال و کرده‌ها و کردارهای خود را برای نسل‌های بسیاری که در راهند و از پی می‌رسند وامی‌نهد. انسان وجودیست تاریخ‌مند و میراث‌دار و میراث‌گذار و میراث‌مند. البته تاریخ‌مند عمیقاً به‌معنای متعالی و حداکثری آن و نه به مفهوم حداقلی و تحویل‌گرایانه آن که در نظام دانایی این دوره بر آن انگشت تأکید نهاده شده است. انسان، تاریخ، فرهنگ، جامعه، سنّت، میراث، هنر، خلاقیت، زیبایی و شمار فراوانی از نام‌ها و مفهوم‌ها و صفات کلیدی و مهم دیگر از این دست به‌معنای متعالی و حداکثریشان در روزگار ما یا در غیبتند یا از کانون به پیرامون رانده شده‌اند و سروری با معانی حداقلی و وصف‌ها و تعبیرهای فروکاست‌گرایانه است. در میان فشار سنگین و آوار خردکننده مسأله‌های ریز و درشتی که انسان روزگار ما با آن دست و پنجه می‌فشارد، گمان می‌برم برای یک وجدان بیدار و ذهن حساس و فکر تیزبین و عقل ژرف‌کاو، وجدان بهره‌مند از رگه‌هایی از انسانیت و برخوردار از عواطف انسانی و برای هر یک از ما با چنین اوصافی مسأله‌ای سنگین‌تر از این نیست که از خود بپرسیم ما تا چه میزان و تا کجا عقلاً و منطقاً و اخلاقاً و قانوناً مجاز هستیم در مسلخ زیاده‌خواهی‌ها و آزمندی‌های اهریمنی و سیری‌ناپذیر خویش موهبت‌ها و منابع و امکانات و مواریث طبیعی -که مالک و صاحب مطلق آن نیستیم- و مواریث فکری و فرهنگی -اعم از مدنی و معنوی- را که نتیجه و ثمره تجربه و تلاش هزاران نسل است و پیش از ما پی‌به‌پی آمده‌اند و رفته‌اند، اینچنین یله و بی‌پروا و بی‌مهار سلاخی کنیم و سرزمین‌های سوخته‌ای را برای نسل‌هایی که در راهند و از پی ما می‌رسند از خود به‌جای نهیم؟ انسان روزگار ما، هم در ساختن و درانداحتن طرح‌ها و تحقق برنامه‌های توسعه و رفاه اجتماعی و بهبود معیشت خویش به امکانات عظیم و بی‌سابقه‌ای دست یافته که در جوامع گذشته ناشناخته بوده است، هم در آسیب رساندن و نابود کردن منابع و مواریث حیاتی و طبیعی و فرهنگی خویش فناوری‌ها و ابزار‌ها و سلاح‌های مهلک و مرگباری را ابداع کرده است که کافیست دیوانه‌ای به فرمان دیوانگان دیگر با فشار دکمه‌ای عالمی را به تلی از خاکستر مبدل کند. تاختن و ساختن و برافکندن و نابود کردن، دور باطلیست که اینک در چرخش و پیچش نفس‌گیر آن گرفتار آمده‌ایم. جهانی به‌غایت متناقض و آتشناک و آشوبناک. روزگار غم‌انگیزیست، غم‌انگیز‌تر از آنچه به تصور درآید. غم‌انگیز نه به مفهوم متعارف و متداول آن، که به معنای نامتعارف و خلاف‌آمد و به تعبیر فلسفی‌تر و پارادوکسیکال آن؛ غم‌انگیز و فاجعه‌بار به این دلیل و از آن جهت که انسانِ عصری را تجربه می‌کنیم به‌غایت هزار چهره و هزار تکه و هنرپیشه و بیمارگون و روان‌پریش و سرگشته و آنارشیست. «آنارشیست» دقیقاً به مفهوم لغوی هلنی آن؛ یعنی نابنیاد و بنیادستیز و ریشه‌افکن و بیگانه و نامأنوس به حکمت و فضیلت و هنر نیک‌زیستن و تهی و بی‌بهره از احساس عمیق و سنگین مسؤولیت انسان‌بودن. مسأله هنگامی از این نیز دشوار‌تر و پیچیده‌تر و نگران‌کننده‌تر و فاجعه‌بار‌تر می‌شود که در تحقق منافع و مطامع و آزمندی‌های شوم شیطانی خود این‌ها همه را با سپر دیانت و معنویت همراه کنیم و صورتک مشروعیت نیز بر چهره بیاویزیم و بر صحنه نمایش اینچنین ظاهر شویم. وقتی دل در گرو حقیقتی و ایمانی و آرمانی نیست، وقتی میزان نه حکمت است و نه فضیلت و نه دانش و دانایی، وقتی معیار نه لیاقت است و نه قانون‌داری و نه احساس مسؤولیت و تعهد و پایبندی و پیمان‌داری و وفاداری و امانت‌داری، چه اهمیتی دارد در کدام کشور و سنگر و لشکر و اردوگاه و آوردگاه باشی! در سنگر و لشکر خادمان یا چونان تیغ و تیر و شمشیر در دست و در نیام و خیام خائنان! مهم این است که هنرپیشه زیرک و تیزگیر و تیزخیز و ماهری باشی و فرصت‌ها و موقعیت‌ها را غنیمت بداری و ماهرانه و موزیانه اوضاع را رصد کنی و متناسب با منفعت و مصلحت و تحقق و مطامع و مقاصد خود گام و کام برگیری و سوار بر اسب منیّت به پیش بتازی! انسان گسسته از ریشه‌ها می‌تواند در پرده نمایش زندگی هر نقشی را ماهرانه ببازد، و بی‌آن‌که موهبت و شایستگی آن را داشته باشد در ذهن‌ها و فکر‌ها و ذوق‌ها و ذائقه‌ها رخنه کند و در یاد‌ها و خاطره‌ها و حافظه‌ها بماند؛ چونان حبابی بر بال حوادث، لحظه‌ای نمایان می‌شود و لحظه‌ای دیگر سر فرو برده و محو می‌گردد. این تمثیل زنده را بار‌ها یادآور شده و بار دیگر تکرار می‌کنیم که در چرخه حیات طبیعی سر زندگی و سرسبزی طراوت و شادابی و تندرستی و تداوم حیات درختان یک منطقه و جغرافیای جنگلی بدون عالمی درهم تنیده از ریشه‌ها و موی‌ریشه‌‌ها و اندام‌های غذایی قوی و پرقوت و صحت که سر در رَحِم زمین فرو برده و نامریی و نهان و خاموش قوت و قوّت و رطوبت از رَحِم زمین برکشیده و به تنه‌ها و شاخه‌ها و ساقه‌ها و برگ‌های درختان جنگل می‌فرستند، قابل تصور نیست؛ فرهنگ‌ها نیز چنین‌اند، به میراث و ریشه‌هایشان زنده‌اند و رجوع دارند. اقلیم و سرزمین معنویشان هرچند نامریی و نهان از چشم‌هاست و در چشم نمی‌آیند، لیکن چونان اندام‌های غذایی همچنان قوت و قوّت در جام و جان و کام مردم یک جامعه می‌ریزند و انسجام و وحدتِ اندام‌وار و اقتدار درونی و استمرارش را تضمین می‌کنند. تصادفی نیست که مراکز سلطه و نظام فاسد سرمایه‌داری جهانی این همه سرمایه و ثروث سنگین و امکانات عظیم و ابزارهای پیچیده‌اش را برای افکندن و خشکاندن ریشه‌ها و تحقیر ملّت‌ها و تحریف تاریخ‌ها و تجزیه کشور‌ها به خدمت گرفته و به حرکت درآورده است. جناب آقای رئیس‌جمهور! از استادان دانشگاه خواسته‌اید که بی‌تفاوت از کنار مسائل و رخدادهای جاری کشور نگذرند و قلم نقد از نیام برکشند و اعمال و افعال دولتیان را زیر نظر گرفته و در غربال نقد و بوته تحلیل نهند. سخنِ مبارک و فکر معقول و مطلوب و امیدبخش و دلگرم‌کننده‌ای است. هم پیشنهاد مثبت و مفید و مبارکیست، هم آن‌که بار مسؤولیت مضاعف و سنگین‌تری را بر شانه دولتیان می‌نهد. پیشنهاد معقول ما نیز به دولتیان این است که نقد‌ها و تحلیل‌ها را با دقت و مراقبت بخوانند و به‌جای دلبری با نوکیسه‌های تازه به ثروت و دولت و مکنت‌رسیده و بی‌بهره از آگاهی تاریخی و احساس ایرانی‌بودن و تهی از فضیلت میهن‌دوستی، دلیری کنند و سخن ناقدان را هر جا که قامتِ کژی‌ها را می‌تواند راست کند به‌کار بندند. در عصری اینچنین پیچیده و آتشناک و خطرخیز چه‌بسا یک اشتباه خُرد در محاسبه و مهندسی و مدیریت رویداد‌ها می‌تواند آنچنان هزینه و خسارت سنگینی را بر اقتصاد و معیشت و فرهنگ و زندگی و سلامت روان و رفتار مردم یک جامعه تحمیل کند که تصورش هم به ذهن نیاید. حکمت و خرد و منطق و میهن‌دوستی و غیرت و تدبیر ایجاب می‌کند از تجربه «دولتیانِ هولوکاستِ نهم و دهم» درس عبرت بیاموزیم و تاریخ و فرهنگ و مواریث مدنی و معنوی یک ملّت را طعمه و لقمه لذیذ نبینیم و در بازار مکاره سود و سودا ناموس میراث میهن خویش را به دیگری نفروشیم. از دولتیان یازدهم انتظار می‌رود با همان دقت و مراقبت و درایت و احساس مسئولیت و همتی که گام در میدان نهاده‌اند تا کمر خمیده و ستون فقرات درهم شکسته اقتصاد و معیشت کشور را راست کنند و سامان دهند و جان تازه در پیکر بی‌رمق آن بدمند، سرزمین سوخته و به غارت‌رفته فرهنگ و میراث کشور و قامت خمیده و ستون فقرات درهم‌شکسته میراثیان را هم ببینند و در بازساختن سنگرهای تخریب‌شده و جبران خسارت‌های مادّی و معنوی واردآمده بر میراث و میراثیان نیز کمر همت بربندند و از گماردن نامتخصصانِ میراث‌نا‌شناس بر کرسی رفیع مدیریت میراث و میراثیان بپرهیزند که به منفعت و مصلحت کشور نیست. اگر مدیریت‌های نامتخصص و ناوزیرانِ تعلیم‌نادیده در مدرسه دانش و داناییِ تاریخ و فرهنگ و میراث را که طی سال‌های گذشته و در چند ماه اخیر بر جایگاه بلند یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذار‌ترین نهاد‌ها و تشکیلات جامعه معاصر ما تحمیل کرده‌اند، بر منبر و مسند رفیع حوزویان و مدیریت مدارس و حوزه‌های علمیه قم و مشهد تحمیل می‌کردند و می‌‌گماردند آیا حوزویان کفنِ اعتراض بر تن نمی‌پوشیدند و گریبانِ انتقاد چاک نمی‌کردند و فریاد ملامت بر سر دولتیان نمی‌کشیدند که چرا خرد و تدبیر و هوشمندی را از کف داده‌اید و نافقیهانِ خارج و داخلِ فقه‌ناخوانده و بی‌بهره و بی‌خبر از علم رجال و اصول و کلام و تفسیر و حدیث و اجتهاد را بر مسند و منبر مدارس و حوزه‌های علمیه نشانده‌اید؟ اگر اینان در سنگر صیانت از حریم دیانت و معنویت و مرجعیت مجازند و متعهد تا نگذارند هر نافقیه نامتخصصی بر مسند و منبر حوزویان تحمیل شود، چرا آنان که سربازان سنگر صیانت از مرزهای تاریخ و فرهنگ و میراث ملّت و مردم‌اند مجاز نیستند میراث‌نا‌شناسان ناپرورده و ناآزموده و نامتخصص را بر مدیریت و مسند میراث و میراثیان نپذیرند؟ «هامونِ» خشکیده و «ارومیه» تفتیده و «پریشانِ» تشنه و پر تَرَک و پژمرده، و آسیب‌ها و تخریب‌ها و خسارت‌های سنگینی که طی دهه‌های اخیر بر منابع و میراث طبیعی کشور وارد آمده را دیده‌اید و کمر همت و تدبیر در میان بسته‌اید تا تجاوز‌ها و تخریب‌ها و غارت‌ها و خسارت‌ها را مهار کنید و جان دوباره به طبیعت نیمه‌جان و در حال احتضار کشور بدمید. هزاران تپه و تلستان و محوطه‌های باستانی آسیب‌دیده و زخم‌خورده و تخریب‌شده، آثار به غارت و قاچاق و تاراج‌رفته، بافت‌های تاریخی بی‌حرمت و حریم شده، اسناد مفقود و اشیاء و اموال موزه‌های سرقت‌شده و «مسعودیه»های به اشغال درآمده و قامت خمیده میراثیان و سنگرهای درهم کوبیده‌شده سازمان و نهادهای رسمی و غیررسمی و ستون‌های پنجمی که پشت صحنه و پرده ریشه‌های حیاتی تاریخ و فرهنگ و مواریث مدنی و معنوی و انسجام و اقتدار و وحدت ملّی ما را نشانه گرفته‌اند را نیز ببینید و مزرعه مین‌ها و مخاطرات پیش رو را کوچک نگیرید. نامتخصصان میراث‌نا‌شناس را بر مقام و مسند حساس و فوق‌العاده مهم و تأثیرگذار سازمان میراث ننشانید که به مصلحت و منفعت ملّت و میهن ما نیست.» انتهای پیام/
92/11/27 - 10:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها