تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819492725
من عصبانی‌نما هستم!
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: من عصبانی‌نما هستم!
وقتی حضرت حق جل جلاله دشنام دادن را در چنین مورد خاصی مجاز می شمارد من و شما چه کاره باشیم که بخواهیم مخالفت کنیم.
کد خبر: ۳۷۸۴۷۰
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۶:۴۹ - 14 February 2014
سیدعبدالجواد موسوی در بخش وبلاگ خبرآنلاین نوشت:
آدمیزاد گوشت است و پوست است و استخوان وعصب. کالبد آدمی را عرض می کنم و اگرنه به قول حضرت مولانا: ای برادر تو همه اندیشه ای. خب، این جناب آدمیزاد با مختصاتی که عرض کردم گاهی اوقات تحمل بعضی از چیزها را ندارد و در نتیجه عصبانی می شود. از آدم عصبانی هم توقع رفتار معقول و خردمندانه نمی رود.
حتی در قرآن مجید که بارها و بارها به صراحت از دشنام گویی به عنوان پدیده زشت و مذمومی یاد شده در یک مورد استثنا وجود دارد، و آن هم هنگامی است که آدمیزاد از شدت ظلم و ستم به ستوه آید و عصبانی شود و چاره ای برای او جز دشنام دادن نمانده باشد.
در آیه 148سوره نساء آمده که «لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللَّهُ سَمیعاً عَلیماً. ترجمه اینست :خداوند دوست نداردکه کسی با گفتار زشت( فحش دادن) به عیب خلق صدا بلند کند مگر آنکه ظلمی به اورسیده باشد که خدا شنوا و داناست. وقتی حضرت حق جل جلاله دشنام دادن را در چنین مورد خاصی مجاز می شمارد من و شما چه کاره باشیم که بخواهیم مخالفت کنیم. صدالبته آنان که می توانند حتی در بحرانی ترین لحظات خشم خود را کنترل کنند و یا به تعبیردینی اش کظم غیظ کنند قابل احترام و ستایشنند اما در چنین مقام و مرتبه ای قرار گرفتن اگر نگوییم از محالات است بدون شک از دشوار ترین کارهاست. پس نمی توان از عموم آدمیان توقع داشت به چنین مرحله ای از سیر و سلوک برسند.
غرض این که وضعیت یک آدم به ستوه آمده و عصبانی را همه آن ها که منصفند و آدمیزاد را چیزی از قماش فرشته نمی دانند، درک می کنند. چرا که هیچ کس از سر اختیار عصبانی نمی شود. عصبانیت یک امر اضطراری است که اگر کسی بیماری خاصی نداشته باشد خود را در معرض چنین امری قرار نمی دهد، به دلیل همین وضعیت اضطراری است که دیگران به آدم عصبانی حق می دهند که رفتار نامتعارف از او سر بزند. رفتاری که اگر در هنگام معمول از او دیده شود موجب طعن و سرزنش است در هنگام عصبانیت شاید پدیده ای طبیعی به نظر برسد و در چشم دیگران چندان مذوم و ناپسند نیاید.
بحث روانشناسی و جامعه شناسی نمی کنم، مقدمه نویس خوبی هم نیستم اما این بدیهیات را گفتم تا بگویم باورتان می شود که عده ای در همین مملکت خودمان ادای آدم های عصبانی را در می آورند. یعنی در حالی که کاملا حواسشان سرجایشان است تصمیم می گیرند عصبانی نشان دهند تا کارشان را پیش ببرند. عصبانی نشان می دهند تا هم بتوانند عقده هایشان را به اسم این که مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند نثار مخالفان سیاسی شان کنند و هم این که بتوانند از حریف باج و امتیاز بگیرند. کاسبی کردن آن هم از طریق عصبانی نمایی پدیده غریبی است که حتما می تواند برای روانشناسان موضوع جالب و قابل مطالعه ای باشد. شاید این یادداشت زیادی مبهم و کلی باشد. فکر می کنم فعلا در همین حد کافی است. لازم شد آدرس دقیق هم می دهم. این قدر بگویم که دوستان عصبانی نمای ما معمولا اهداف و اغراضشان را پشت شعار دفاع از ارزش ها پنهان می کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها