محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840543015
اشعار بابا طاهر-1
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اشعار بابا طاهر-1 تعداد ابيات : ١٠در عشق تو صد دفترستم / که صد دفتر ز کونين ازبرستممنم آن بلبل گل ناشکفته / که آذر در ته خاکسترستمدلم سوجه ز غصه وربريجه / جفاي دوست را خواهان ترستممو آن عودم ميان آتشستان / که اين نه آسمانها مجمرستمشد از نيل غم و ماتم دلم خون / بچهره خوشتر از نيلوفرستمدرين آلاله در کويش چو گلخن / بداغ دل چو سوزان اخگرستمنه زورستم که با دشمن ستيزم / نه بهر دوستان سيم و زرستمز دوران گرچه پر بي جام عيشم / ولي بي دوست خونين ساغرستمچرم دايم درين مرز و درين کشت / که مرغ خوگر باغ و برستممنم طاهر که از عشق نکويان / دلي لبريز خون اندر برستم*******تعداد ابيات : ٢٢بيک ناله بسوجم هر دو عالم / که از سوز جگر خنياگرستمببالينم همه الماس سوده / همه خار و خسک در بسترستممثال کافرم در مومنستان / چو ممن در ميان کافرستمهمه سوجم همه سوجم همه سوج / بگرمي چون فروزان اخگرستمرخ تو آفتاب و مو چو حربا / و يا پژمان گل نيلوفرستمبملک عشق روح بي‌نشانم / بشهر دل يکي صورت پرستمرخش تا کرده در دل جلوه از مهر / بخوبي آفتاب خاورستمبمير اي دل که آسايش بيابي / که مو تا جان ندادم وانرستممن از روز ازل طاهر بزادم / ازين رو نام بابا طاهرستمبتا تا زار چون تو دلبرستم / بتن عود و بسينه مجمرستماگر جز مهر تو اندر دلم بي / به هفتاد و دو ملت کافرستماگر روزي دو صد بارت بوينم / همي مشتاق بار ديگرستمفراق لاله رويان سوته ديلم / وز ايشان در رگ جان نشترستممنم آن شاخه بر نخل محبت / که حسرت سايه و محنت برستمنه کار آخرت کردم نه دنيا / يکي بي سايه نخل بي‌برستمنه خور نه خواب بيتو گويي / به پيکر هر سر مو خنجرستمجدا از تو به حور و خلد و طوبي / اگر خورسند گردم کافرستمچو شمعم گر سراندازند صدبار / فروزنده‌تر و روشن ترستممرا از آتش دوزخ چه غم بي / که دوزخ جزوي از خاکسترستمسمندر وش ميان آتش هجر / پريشان مرغ بي‌بال و پرستمدرين ديرم چنان مظلوم و مغموم / چو طفل بي پدر بي مادرستمنمي‌گيرد کسم هرگز به چيزي / درين عالم ز هر کس کمترستم*******تعداد ابيات : ٢٤٠ دو چشمانت پیاله‌ی پر ز می بی / خراج ابروانت ملک ري بي همي وعده کري امروز و فردا / نميدانم که فرداي تو کي بيقدم دايم ز بار غصه خم بي /چو مو محنت کشي در دهر کم بي مو هرگز از غم آزادي نديرم/دل بي طالع مو کوه غم بيبشم واشم ازين عالم بدر شم / بشم از چين و ما چين دورتر شم بشم از حاجيان حج بپرسم/ که اين دوري بسه يا دورتر شم صداي چاوشان مردن آيو / بگوش آوازه‌ي جان کندن آيو رفيقان ميروند نوبت به نوبت / واي آن ساعت که نوبت وامن آيو به قبرستان گذر کردم کم وبيش / بديدم قبر دولتمند و درويش نه درويش بيکفن در خاک رفته / نه دولتمند برده يک کفن بيش سه درد آمو بجانم هر سه يکبار/ غريبي و اسيري و غم يارغريبي و اسيري چاره ديره / غم يار و غم يار و غم يارتويي آن شکرين لب ياسمين بر / منم آن آتشين دل ديدگان تراز آن ترسم که در آغوشم آيي / گدازد آتشت بر آب شکرخوشا آنانکه پا از سر ندونند / مثال شعله خشک وتر ندونندکنشت و کعبه و بتخانه و دير / سرائي خالي از دلبر ندونندخوشا آنانکه سوداي ته ديرند / که سر پيوسته در پاي ته ديرندبدل ديرم تمناي کساني / که اندر دل تمناي ته ديرندالهي گردن گردون شود خرد / که فرزندان آدم را همه برديکي ناگه که زنده شد فلاني / همه گويند فلان ابن فلان مرددلم از سوز عشق آتش بجان بي / بکامم زهر از آن شکر دهان بيهمان دستان که با ته بي بگردن / کنونم چون مگس بر سر زنان بيته که دور از مني دل در برم ني / هوايي غير وصلت در سرم نيبجانت دلبرا کز هر دو عالم / تمناي دگر جز دلبرم نيدگر شو شد که مو جانم بسوزد / گريبان تا بدامانم بسوزدبراي کفر زلفت اي پريرخ / همي ترسم که ايمانم بسوزددلم بي وصل ته شادي مبيناد / زدرد و محنت آزادي مبينادخراب آباد دل بي مقدم تو / الهي هرگز آبادي مبينادالاله کوهسارانم تويي يار / بنوشه جو کنارانم تويي يارالاله کوهساران هفته‌اي بي / اميد روزگارانم تويي يارفلک زار و نزارم کردي آخر / جدا از گلعذارم کردي آخرميان تخته‌ي نرد محبت / شش و پنجي بکارم کردي آخرنميدانم دلم ديوانه‌ي کيست / کجا آواره و در خانه‌ي کيستنميدونم دل سر گشته‌ي مو / اسير نرگس مستانه‌ي کيستچو آن نخلم که بارش خورده باشند /چو آن ويران که گنجش برده باشندچو آن پيري همي نالم درين دشت /که رودان عزيزش مرده باشندپسندي خوار و زارم تا کي و چند /پريشان روزگارم تا کي و چندته که باري ز دوشم برنگيري /گري سربار بارم تا کي و چنددلا غافل ز سبحاني چه حاصل /مطيع نفس و شيطاني چه حاصلبود قدر تو افزون از ملايک / تو قدر خود نميداني چه حاصلخور از خورشيد رويت شرم دارد / مه نو زابرويت آزرم داردبشهر و کوه و صحرا هر که بيني / زبان دل بذکرت گرم دارداگر شيري اگر ببري اگر کور / سرانجامت بود جا در ته گورتنت در خاک باشد سفره گستر / بگردش موش و مار و عقرب و مورعزيزا ما گرفتار دو درديم / يکي عشق و دگر در دهر فرديمنصيب کس مباد اين غم که ما راست /جمالت يک نظر ناديده مرديمزدل مهر تو اي مه رفتني ني / غم عشقت بهر کس گفتني نيوليکن شعله مهر و محبت / ميان مردمان بنهفتني نيدلا اصلا نترسي از ره دور / دلا اصلا نترسي از ته گوردلا اصلا نميترسي که روزي / شوي بنگاه مار و لانه‌ي مورحرامم بي ته بي آلاله و گل / حرامم بي ته بي آواز بلبلحرامم بي اگر بي ته نشينم / کشم در پابي گلبن ساغر ملبسر شوق سر کوي ته ديرم / بدل مهر مه روي ته ديرمبت من کعبه‌ي من قبله‌ي من / ته اي هر سو نظر سوي ته ديرمخدايا خسته و زارم ازين دل / شو و روزان در آزارم ازين دلمو از دل نالم و دل نالد از مو / زمو بستان که بيزارم ازين دلسر راهت نشينم تا بيايي / در شادي بروي ما گشاييشود روزي بروز مو نشيني / که تا ويني چه سخت بيوفائيشدستم پيرو برنائي نمانده / بتن توش و توانائي نماندهبمو واجي برو آلاله‌ي چين / چرا چينم که بينائي نماندهخدايا دل ز مو بستان بزاري / نمي‌آيد ز مو بيمار دارينميدونم لب لعلش به خونم / چرا تشنه است با اين آبداريبوره اي روي تو باغ بهارم / خيالت مونس شبهاي تارمخدا دونه که در دنياي فاني / بغير عشق ته کاري ندارم بسر غير ته سودائي نديرم / بدل جز ته تمنائي نديرمخدا دونه که در بازار عشقت / خوشا آنانکه الله يارشان بي / بحمد و قل هو الله کارشان بي خوشا آنانکه دايم در نمازند / بهشت جاودان بازارشان بي دلم ميل گل باغ ته ديره / درون سينه‌ام داغ ته ديره بشم آلاله زاران لاله چينم/ وينم آلاله هم داغ ته ديره به صحرا بنگرم صحرا ته وينم / به دريا بنگرم دريا ته وينم بهر جا بنگرم کوه و در و دشت / نشان روي زيباي ته وينم غمم غم بي و همراز دلم غم/ غمم همصحبت و همراز و همدم غمت مهله که مو تنها نشينم / مريزا بارک الله مرحبا غم غم و درد مو از عطار واپرس / درازي شب از بيمار واپرس خلايق هر يکي صد بار پرسند / تو که جان و دلي يکبار واپرس دلت اي سنگدل بر ما نسوجه / عجب نبود اگر خارا نسوجه بسوجم تا بسوجانم دلت را / در آذر چوب تر تنها نسوجه خوشا آندل که از غم بهره‌ور بي / بر آندل واي کز غم بي‌خبر بي ته که هرگز نسوته ديلت از غم / کجا از سوته ديلانت خبر بي يکي درد و يکي درمان پسندد / يک وصل و يکي هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران / پسندم آنچه را جانان پسندد ته که ناخوانده‌اي علم سماوات / ته که نابرده‌اي ره در خرابات ته که سود و زيان خود نداني /بياران کي رسي هيهات هيهات خدايا داد از اين دل داد از اين دل / نگشتم يک زمان من شاد از اين دل چو فردا داد خواهان داد خواهند / بر آرم من دو صد فرياد از اين دل دلا خوبان دل خونين پسندند /دلا خون شو که خوبان اين پسندند متاع کفر و دين بي‌مشتري نيست/ گروهي آن گروهي اين پسندند دلا پوشم ز عشقت جامه‌ي نيل/ نهم داغ غمت چون لاله بر ديل دم از مهرت زنم همچون دم صبح /وز آن دم تا دم صور سرافيل بي ته اشکم ز مژگان تر آيو/ بي ته نخل اميدم ني بر آيو بي ته در کنج تنهائي شب و روز / نشينم تا که عمرم بر سر آيو به والله و به بالله و به تالله / قسم بر آيه‌ي نصر من الله که دست از دامنت من بر ندارم/ اگر کشته شوم الحکم لله دلي همچون دل نالان مو نه/ غمي همچون غم هجران مو نه اگر دريا اگر ابر بهاران / حريف ديده‌ي گريان مو نه من آن مسکين تذروبي پرستم/ من آن سوزنده شمع بي‌سرستم نه کار آخرت کردم نه دنيا/يکي خشکيده نخل بي‌برستم مکن کاري که پا بر سنگت آيو/جهان با اين فراخي تنگت آيو چو فردا نامه خوانان نامه خونند/ تو ويني نامه‌ي خود ننگت آيو غم عالم نصيب جان ما بي / بدور ما فراغت کيميا بي رسد آخر بدرمان درد هرکس / دل ما بي که دردش بيدوا بي خوشا آنانکه هر شامان ته وينند/ سخن با ته گرند با ته نشينند مو که پايم نبي کايم ته وينم / بشم آنان بوينم که ته وينند دو زلفانت گرم تار ربابم/ چه ميخواهي ازين حال خرابم ته که با مو سر ياري نداري / چرا هر نيمه شو آيي بخوابم بيا يک شو منور کن اطاقم / مهل در محنت و درد فراقم به طاق جفت ابروي تو سوگند / که همجفت غمم تا از تو طاقم دو چشمم درد چشمانت بچيناد / مبو روجي که چشمم ته مبيناد شنيدم رفتي و ياري گرفتي/ اگر گوشم شنيد چشمم مبيناد عزيزا کاسه‌ي چشمم سرايت / ميان هردو چشمم جاي پايت از آن ترسم که غافل پا نهي تو / نشنيد خار مژگانم بپايت زدست ديده و دل هر دو فرياد / که هر چه ديده بيند دل کند ياد بسازم خنجري نيشش ز فولاد/ زنم بر ديده تا دل گردد آزاد بيته بالين سيه مار به چشمم / روج روشن شو تار به چشمم بيته اي نو گل باغ اميدم / گلستان سربسر خار به چشمم بيته يارب به بستان گل مروياد/ وگر رويد کسش هرگز مبوياد بيته هر گل به خنده لب گشايد/ رخش از خون دل هرگز مشوياد ته که مي‌شي بمو چاره بياموج / که اين تاريک شوانرا چون کرم روج کهي واجم که کي اين روج آيو / کهي واجم که هرگز وا نه‌اي روج بيا تا دست ازين عالم بداريم/ بيا تا پاي دل از گل برآريم بيا تا بردباري پيشه سازيم / بيا تا تخم نيکوئي بکاريم يکي برزيگرک نالان درين دشت / بخون ديدگان آلاله مي‌کشت همي کشت و همي گفت اي دريغا/ ببايد کشت و هشت و رفت ازين دشت درخت غم بجانم کرده ريشه / بدرگاه خدا نالم هميشه رفيقان قدر يکديگر بدانيد / اجل سنگست و آدم مثل شيشه اگر شيري اگر ميري اگر مور / گذر بايد کني آخر لب گوردلا رحمي بجان خويشتن کن / که مورانت نهند خوان و کنند سوراگر دل دلبري دلبر کدامي/ وگر دلبر دلي دل را چه نامي دل و دلبر بهم آميته وينم / ندانم دل که و دلبر کدامي دلي نازک بسان شيشه ديرم / اگر آهي کشم انديشه ديرم سرشکم گر بود خونين عجب نيست / مو آن نخلم که در خون ريشه ديرم گر آن نامهربانم مهربان بي / چرا از ديدگانم خون روان بي اگر دلبر بمو دلدار مي‌بو/ چرا در تن مرا نه دل نه جان بي چرا دايم بخوابي اي دل اي دل / ز غم در اضطرابي اي دل اي دل بوره کنجي نشين شکر خدا کن / که شايد کام يابي اي دل اي دل شب تار و بيابان پرورک بي / در اين ره روشنايي کمترک بي گر از دستت برآيد پوست از تن / بيفکن تا که بارت کمترک بي مو از قالوا بلي تشويش ديرم / گنه از برگ و باران بيش ديرم اگر لاتقنطوا دستم نگيرد / مو از ياويلنا انديش ديرم جدا از رويت اي ماه دل افروز/ نه روز از شو شناسم نه شو از روز وصالت گر مرا گردد ميسر/ همه روزم شود چون عيد نوروز نسيمي کز بن آن کاکل آيو/ مرا خوشتر ز بوي سنبل آيو چو شو گيرم خيالش را در آغوش/ سحر از بسترم بوي گل آيو مو کز سوته دلانم چون ننالم / مو کز بي حاصلانم چون ننالم بگل بلبل نشيند زار نالد/ مو که دور از گلانم چون ننالم چه خوش بي وصلت اي مه امشبک بي / مرا وصل تو آرام دلک بي زمهرت اي مه شيرين چالاک / مدامم دست حسرت بر سرک بي مسلسل زلف بر رخ ريته ديري/ گل و سنبل بهم آميته ديري پريشان چون کري زلف دو تا را / بهر تاري دلي آويته ديري اگر مستان هستيم از ته ايمان / وگر بي پا و دستيم از ته ايمان اگر گبريم و ترسا ور مسلمان/ بهر ملت که هستيم از ته ايمان اگر آئي بجانت وانواجم / وگر نائي به هجرانت گداجم ته هر دردي که داري بر دلم نه / بميرم يا بسوجم يا بساجم عاشق آن به که دايم در بلا بي / ايوب آسا به کرمان مبتلا بي حسن آسا بدستش کاسه‌ي زهر / حسين آسا بدشت کربلا بي نواي ناله غم اندوته ذونه / عيار قلب و خالص بوته ذونه بيا سوته دلان با هم بناليم / که قدر سوته دل دل سوته ذونهمو آن بحرم که در ظرف آمدستم / چو نقطه بر سر حرف آمدستمبهر الفي الف قدي بر آيو / الف قدم که در الف آمدستمدلم از دست خوبان گيج و ويجه / مژه بر هم زنم خونابه ريجهدل عاشق مثال چوب‌تر بي / سري سوجه سري خونابه ريجهز کشت خاطرم جز غم نروئي / ز باغم جز گل ماتم نروئي ز صحراي دل بيحاصل مو / گياه نااميدي هم نروئي سيه بختم که بختم واژگون بي / سيه روجم که روجم سرنگون بي شدم آواره‌ي کوي محبت / زدست دل که يارب غرق خون بي بيته يک شو دلم بي غم نمي‌بو / که آن دلبر دمي همدم نمي‌بو هزاران رحمت حق باد بر غم / زماني از دل ما کم نمي بو مو ام آن آذرين مرغي که في‌الحال / بسوجم عالم ار برهم زنم بال مصور گر کشد نقشم به گلشن / بسوجه گلشن از تاثير تمثال ز عشقت آتشي در بوته ديرم / در آن آتش دل و جان سوته ديرم سگت ار پا نهد بر چشم اي دوست / بمژگان خاک راهش رو ته ديرم بدرياي غمت دل غوطه‌ور بي / مرا داغ فراقت بر جگر بي ز مژگان خدنگت خورده‌ام تير / که هر دم سوج دل زان بيشتر بي مدامم دل براه و ديده تر بي / شراب عيشم از خون جگر بي ببويت زندگي يابم پس از مرگ / ترا گر بر سر خاکم گذر بي گلي کشتم باين الوند دامان / آوش از ديده دادم صبح و شامان چو روج آيو که بويش وا من آيو / برد بادش سر و سامان بسامان اگر زرين کلاهي عاقبت هيچ / اگر خود پادشاهي عاقبت هيچاگر ملک سليمانت ببخشند / در آخر خاک راهي عاقبت هيچغم عشق تو کي بر هر سر آيو / همائي کي به هر بوم و بر آيوزعشقت سرفرازان کاميابند / که خور اول به کهساران بر آيوته که نوشم نه‌اي نيشم چرايي / ته که يارم نه‌اي پيشم چراييته که مرهم نه‌اي بر داغ ريشم / نمک پاش دل ريشم چراييبيته يکدم دلم خرم نماني / اگر رويت بوينم غم نمانياگر درد دلم قسمت نمايند / دلي بي غم درين عالم نمانياگر يار مرا ديدي به خلوت / بگو اي بي‌وفا اي بيمروتگريبانم ز دستت چاک چاکو / نخواهم دوخت تا روز قيامتفلک نه همسري دارد نه هم کف / بخون ريزي دلش اصلا نگفت افهميشه شيوه‌ي کارش همينه / چراغ دودمانيرا کند پففلک در قصد آزارم چرائي / گلم گر نيستي خارم چرائيته که باري ز دوشم بر نداري / ميان بار سربارم چراييزدل نقش جمالت در نشي يار / خيال خط و خالت در نشي يارمژه سازم بدور ديده پرچين / که تا وينم خيالت در نشي يارپريشان سنبلان پرتاب مکه / خمارين نرگسان پرخواب مکهبرايني ته که دل از مابريني / برنيه روزگار اشتاب مکهجره بازي بدم رفتم به نخجير / سبک دستي بزد بر بال من تيربرو غافل مچر در کوهساران / هران غافل چرد غافل خورد تيرمو آن رندم که نامم بي‌قلندر / نه خان ديرم نه مان ديرم نه لنگرچو روج آيو بگردم گرد گيتي / چو شو آيو به خشتي وانهم سرمرا نه سر نه سامان آفريدند / پريشانم پريشان آفريدندپريشان خاطران رفتند در خاک / مرا از خاک ايشان آفريدندبي ته هر شو سرم بر بالش آيو / چو ني از استخوانم نالش آيوشب هجران بجاي اشک چشمم / ز مژگان پاره‌هاي آتش آيومو که چون اشتران قانع به خارم / جهازم چوب و خرواري ببارمبدين مزد قليل و رنج بسيار / هنوز از روي مالک شرمسارمسرم چون گوي در ميدان بگرده / دلم از عهد و پيمان بر نگردهاگر دوران به نااهلان بمانه/ نشينم تا که اين دوران بگردهدلم از دست تو دايم غمينه/ ببالين خشتي و بستر زمينههمين جرمم که مو ته دوست ديرم/ که هر کت دوست ديره حالش اينهچرا آزرده حالي اي دل اي دل/ همه فکر و خيالي اي دل اي دلبساجم خنجري دل را برآرم/ بوينم تا چه حالي اي دل اي دلمگر شير و پلنگي اي دل اي دل / بمو دايم به جنگي اي دل اي دلاگر دستم فتي خونت بريجم / بوينم تا چه رنگي اي دل اي دلشب تاريک و سنگستان و مو مست/ قدح از دست مو افتاد و نشکستنگهدارنده‌اش نيکو نگهداشت / وگرنه صد قدح نفتاده بشکستکشيمان ار بزاري از که ترسي / براني گر بخواري از که ترسيمو با اين نيمه دل از کس نترسم / دو عالم دل ته داري از که ترسيمو آن رندم که پا از سر ندونم / سراپايي بجز دلبر ندونمدلارامي کز او دل گيرد آرام / بغير از ساقي کوثر ندونممرا عشقت ز جان آذر برآره / زپيکر مشت خاکستر برآرهنهال مهرت از دل گر ببرند / هزاران شاخه ديگر برآرهتن محنت کشي ديرم خدايا / دل با غم خوشي ديرم خدايازشوق مسکن و داد غريبي / به سينه آتشي ديرم خدايابود درد مو و درمانم از دوست/ بود وصل مو و هجرانم از دوستاگر قصابم از تن واکره پوست / جدا هرگز نگردد جانم از دوستخرم کوه و خرم صحرا خرم دشت / خرم آنانکه اين آلاليان کشتبسي هند و بسي شند و بسي يند / همان کوه و همان صحرا همان دشتبه قبرستان گذر کردم صباحي / شنيدم ناله و افغان و آهيشنيدم کله‌اي با خاک مي‌گفت / که اين دنيا نمي‌ارزد بکاهيهر آنکس مال و جاهش بيشتر بي / دلش از درد دنيا ريشتر بياگر بر سر نهي چون خسروان تاج / به شيرين جانت آخر نيشتر بيهر آنکس عاشق است از جان نترسد / يقين از بند و از زندان نترسددل عاشق بود گرگ گرسنه / که گرگ از هي هي چوپان نترسدهزاران دل بغارت برده ويشه / هزارانت دگر خون کرده ويشههزاران داغ ريش ار ويشم اشمرد / هنو نشمرده از اشمرده ويشه*******
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها