واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
یک دیدار و چند نکته دیدار چهارشنبه شب جمعی از هنرمندان و اهالی قلم با رئیسجمهور محترم در تالار وحدت تهران و مطالبی که آقای دکتر روحانی در این نشست مطرح کردند، پرسشها و ابهاماتی را در میان اهالی فرهنگ به همراه داشت، از جمله انتقادی که ایشان به تقسیمبندی هنرمندان به ارزشی و غیرارزشی مطرح کردند و این که هنر خود ارزش است.
خداوند در سوره مبارکه «شعرا» و در اواخر آن (آیه 224) می فرماید: وَالشُّعَرَاء یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ (و شاعران را گمراهان پیروی میکنند) در همین سوره و آیه 227، پروردگار حکیم، رحمان و رحیم، استثنایی هم به میان می آورد و می فرماید: إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا (مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورند) در همین سوره خداوند به نوعی تکلیف شعر و شاعران و در نمایی کلی تر هنر و هنرمندان را مشخص می کند و همه آنها را از یک پنجره و یک زاویه نمی نگرد و میان آنهایی که از هنر و قلمشان در راه حق و ترویج ایمان و امور شایسته بهره می برند با دیگران (گمراهان) تمایز قائل می شود. در همین مسیر حضرت امام(ره) در پیام مشهور خود به هنرمندان در سی ام شهریور 1367 به تفاوت های دو مدل هنر و هنرمند اشاره کرده اند: «تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی، اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ تلخ و شرم آور محرومیت ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام و نابودکننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد، و در یک کلمه اسلام آمریکایی باشد.» (صحیفه امام(ره) ـ جلد 21ـ صفحه 145) حال باید دید با توجه به آنچه از کلام الله مجید اشاره شد و سفارش و رهنمودی که امام راحل داشته اند آیا به تعبیر و اعتقاد رئیس جمهور محترم می توان تقسیم بندی مبنی بر ارزشی یا غیرارزشی بودن نداشت و آیا هنر همواره ارزش است؟ بی تردید هنر مبتنی بر توحید با هنر مبتنی بر شرک هر دو ارزش نیست و هنرمند، نویسنده و شاعری که دعوت به امور شایسته، اعتدال و پاکدامنی می کند با کسی که در داستان، کتاب، فیلم و تابلوی هنری اش ترویج خشونت، دنیاپرستی و فعل حرام می کند هر دو در یک سو و زیر یک سقف نمی گنجند. هنرمندی که در برابر ظلم سکوت می کند، با هنرمندی که از ظلم حمایت می کند و هنرمندی که علیه ستمگر و اشغالگر مقاومت نشان می دهد همه را نمی توان ارزشی و ارزشمند دانست و باید میان آنها تقسیم بندی قائل شد. کارگردانی که برای رسول الله آستین بالا می زند، وضو می گیرد و پشت دوربین می ایستد با آن که سخیف ترین صحنه و رابطه های انسانی را به تصویر می کشد، هر دو هنری با « ارزش» خلق می کنند؟ آقای دکتر روحانی رئیس جمهور و رئیس دولت کشوری است که پرچمدار دفاع از اسلام، صلح، عدالت، انسانیت و مبارزه با ستم در جهان است و شاید اصطلاح ارزشی، متعهد و... در سال های گذشته به دلیل برخی سوءمدیریت ها قدری از آن مفهوم واقعی و متعالی خود فاصله گرفته باشد اما قطعا به این معنا نیست که هر هنری الزاما ارزش و هر هنرمندی شایسته حمایت باشد. از طرفی قطعا بسیاری از هنرمندان که در همین مراسم حاضر بوده اند، می توانند شهادت دهند که در هیچ دوره و دولتی در جمهوری اسلامی ایران، دولتمردان و به اصطلاح حاکمیت از اصحاب قلم و هنر فاصله نگرفته اند و درها به روی تمام کسانی که در چارچوب قانون اساسی می خواستند کار کنند باز بوده است و اتفاقا این گروهی از هنرمندان، شاعران و نویسندگان بودند که به دلایل مختلف اصرار داشتند که «اپوزیسیون» و «مخالف» جریان ادبی و هنری انقلاب باقی بمانند و احتمالا در روزها و ماه های پیش رو نیز مدیران فرهنگی دولت یازدهم پی خواهند برد که نان برخی در هر شرایطی (چه دولت اصلاحات باشد چه اصولگرا و چه تدبیر و امید) در تنور مخالفت پخته می شود. و نکته آخر این که آقای دکتر روحانی فرمودند، «نگاه امنیتی به هنر بزرگ ترین اشتباه امنیتی است»، اگرچه هیچ کس موافق برخورد امنیتی در حوزه فرهنگ و هنر نیست اما در شرایطی که همه از تهاجم فرهنگی غرب و جنگ نرم سخن می گویند و هشدار می دهند و هر روز گونه ای از هنر غرب با پیام های خاص و جهت دار جوانان ما را نشانه گرفته است، آیا در این کارزار و این روزگار مردم و خانواده های ما، امنیت فرهنگی نمی خواهند؟. سینا علی محمدی - دبیر گروه فرهنگ و هنر
شنبه 21 دی 1392 9:16
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]