محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803206330
مبارزه با موادمخدر اجتماعي مي‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: مبارزه با موادمخدر اجتماعي مي‌شود
در سال‌هاي اخير روي موضوع استفاده از ظرفيت‌هاي مردمي در مبارزه با مواد مخدر زياد صحبت شده است و اينك همه كساني كه با اين معضل پيچيده و چند بعدي آشنا هستند، بر اهميت اين موضوع تاكيد دارند، ليكن به نظر مي‌رسد دكتر رحماني فضلي، وزير كشور و دبيركل ستاد مبارزه با مواد مخدر با وارد كردن موضوع «اجتماعي كردن مبارزه با مواد مخدر»، ادبيات و راهبرد جديدي در اين مسئله گشوده است.
به گزارش سرويس «اجتماعي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، حميد صرامي، مديركل تحقيقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر درباره اجتماعي كردن مبارزه با مواد مخدر و سابقه آن گفت: در اهداف توسعه هزاره سوم يكي از مولفه‌هايي كه مورد توجه قرار گرفته است، جلب مشاركت‌هاي مردمي است. به نظر مي‌رسد، در اين نگرش، مسئله به عنوان يك عامل اجتماعي تعيين‌كننده در سلامت جامعه مورد اهتمام قرار گرفته است.
وي افزود: در واقع، داشتن يك جامعه سالم بر اساس مشاركت عامه مردم امكان‌پذير است، بنابراين، لازم است مردم به جاي شگفت‌زدگي و تماشاچي بودن، خودشان را به حفظ و ارتقاي سلامت جامعه مكلف كنند.
به گفته وي، تجربه نشان داده است، افرادي كه دچار شكست‌هاي اجتماعي مي‌شوند، براي واكنش به اين شكست، به رفتارهاي پرخطر مانند اعتياد و ساير رفتارهاي پرخطر مبادرت مي‌ورزند و اين يك موضوع جهاني است. بنابراين، اجتماعي شدن برخورد با اين معضلات نيز يك مطالبه جهاني است و به همين منظور در اهداف توسعه هزاره سوم قرار گرفته است.
وي اجتماعي كردن را عبارت دانست از جلب مشاركت عوام و خاص جامعه در مداخله براي فعاليت‌هايي كه روي سرنوشت آنها موثر است.
مديركل تحقيقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر ضمن بيان اينكه مردم بايد در همه جا اعم از خانه، مدرسه، محل كار و ... با يك رويكرد اجتماعي در مسئله مبارزه با مواد مخدر مشاركت داشته باشند، اظهار كرد: مهم‌ترين تاثيري كه اين نوع مشاركت دارد، احساس تعلق و مالكيت مردم نسبت به جامعه و سرنوشت خودشان است. در چنين شرايطي ارتباط‌هاي اجتماعي تقويت خواهد شد، اعضاي جامعه فرد‌گرا نمي‌شوند و منافع فردي را به مصالح اجتماعي ترجيح نمي‌دهند. در چنين شرايطي كيفيت زندگي اجتماعي ارتقاء مي‌يابد و نقش سازمان‌هاي اجتماعي تضمين مي‌شود.
صرامي ادامه داد: ليكن اگر اجتماعي شدن مبارزه با مواد مخدر در جامعه رخ ندهد، تصميم‌ها همواره از بالا به پايين خواهد بود و ياس و نااميدي، همچنين ترجيح منافع شخصي به منافع جمعي شكل خواهد گرفت كه خود زمينه‌ساز اعتياد و ساير رفتارهاي پرخطر است. به بيان ديگر، در صورت اجتماعي نشدن مسائل جامعه، شاهد شهرونداني منفعل و شنوا، به جاي شهروندان گويا و پويا خواهيم بود.
وي معتقد است: در سال‌هاي اوليه پس از پيروزي انقلاب اسلامي؛ ما الگوي مدون و مشخصي براي مشاركت اجتماعي در مبارزه با اعتياد به ويژه از جنس كاهش تقاضا نداشتيم. در آن دوره، چون يك جامعه پرانگيزه داشتيم كه تحت تاثير جنبش اجتماعي بود، بهره‌گيري از مردم توسط مسئولان بيشتر در بخش مقابله با عرضه و درخواست اطلاعات درباره قاچاقچيان بود. يك بخش هم مبراي درمان اعتياد مردم مشاركت داشتند كه نمونه آن بيمارستان كميل بود كه توسط پزشكان نيكوكار اداره مي‌شد.
مديركل تحقيقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر افزود: دوره دوره از سال 1360 تا پايان جنگ تحميلي است. در آن دوره نيز كماكان يك دوره براي مشاركت مردمي وجود نداشت و فقط چند سازمان مردمي متشكل از پزشكان وجود داشت كه راجع به سياست‌ها حرف مي‌زدند، ولي مداخله راهبري ديده نمي‌شد. در اين دوره نيز از مردم خواسته مي‌شد در معرفي معتادان و قاچاقچيان كمك كنند.
مديركل تحقيقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر با بيان اينكه به طور كلي، مشاركت مردم در اين دوره‌ها بيشتر در مقابله با عرضه بود، عنوان كرد: گرچه برخي سازمان‌هاي مردمي خواستار به رسميت شناخته شدن بودند، ولي به رسميت شناخته نمي‌شدند؛ يك نقطه ضعف آشكار ديگر در اين دوره اين است كه ساختاري براي جلب مشاركت‌هاي مردمي وجود نداشت و فعاليت‌ها پراكنده بود.
به گفته صرامي، دوره سوم از سال 1372 به بعد شكل گرفت. در اين دوره سيستم مبارزه با مواد مخدر آرام آرام متوجه اهميت جلب مشاركت‌هاي مردمي شد. اولين تشكل NA بود كه در سال 1373 تاسيس شد. در اين دوره مسئولان پذيرفتند كه در بخش كاهش تقاضا نيز بايد مشاركت‌هاي مردمي به كار گرفته شود. ضعف‌هاي اين دوره، همكاري سازمان نيافته مردمي، تقليل مشاركت مردمي و نبود برنامه‌ريزي كافي براي مشاركت‌ها بود. دوره چهارم از سال 1376 تا سال 1380 است كه در اسناد مي‌بينيم از مردم خواسته مي‌شود در بخش كاهش تقاضا مشاركت كنند. ليكن مداخله بيش از حد كنترل بخش غيردولتي و سازمان نيافته بودن مداخله‌ها، همچنين نفوذ و حضور برخي مقام‌هاي دولتي در تشكل‌هاي غيردولتي بود.
وي ادامه داد: از سال 1380 تا سال 1385 كه سياست‌هاي كلي مبارزه با مواد مخدر به تصويب رسيد، استفاده از مردم در مقابله با عرضه به طور كامل كنار گذاشته مي‌شود و توجه به مشاركت مردم در كاهش تقاضاست.
صرامي عدم ارائه آموزش تخصصي به سازمان‌هاي مردم نهاد و اجراي ضعيف از مشكلات اين دوره خواند و گفت: از سال 1385 با ابلاغ سياست‌هاي كلي، مديريت مبارزه با مواد مخدر لاجرم موظف به استفاده از سازمان‌هاي مردم نهاد شد. در اين دوره مبارزه با مواد مخدر مي‌پذيرد كه بر اساس اصل 44 قانون اساسي بايد از مردم استفاده كند. سازمان اجتماع محور به ويژه در سازمان بهزيستي در اين دوره گسترش يافت، اما متاسفانه با گذشت هفت سال از ابلاغ سياست‌هاي كلي، هنوز مشكلات زيادي در اين زمينه وجود دارد.
وي با انتقاد از اينكه هنوز برخي از سازمان‌هاي دولتي با بي‌مهري نسبت به سازمان‌هاي مردم نهاد برخورد مي‌كنند، تصريح كرد: دولت بايد بپذيرد كه به تنهايي قادر به حل مشكلات اجتماعي نيست. دولت بايد بپذيرد كه سيستم هوشمند، فعال، پويا و ديناميك اعتياد از جنس مردم است. درست است افرادي كه گرفتار اين حوزه مي‌شوند در خدمت سازمان‌هاي مافيايي قرار مي‌گيرند، ولي از جنس مردم هستند و دولت بايد بپذيرد اگر اصل 44 را در اين زمينه اجرا كند و از ظرفيت‌هاي مردمي استفاده كند، موفقيت‌ها بيشتر خواهد شد.
به گفته مديركل تحقيقات و آموزش ستاد مبارزه با مواد مخدر، گرچه گفته مي‌شود بيش از 5000 تشكل غيردولتي در اين حوزه وجود دارد، ولي بايد با دقت بيشتري به اين آمارها توجه كنيم. نبايد با ارائه آمارهاي تبليغاتي به دنبال پر كردن خلاء‌هاي مبارزه با مواد مخدر باشيم، چون بسيار خطرناك است.
صرامي با اين گفته كه بايد به چند ويژگي در اين زمينه توجه داشته باشيم، تاكيد كرد: اول اينكه گروه‌هاي مرجع، مانند روحانيون، اساتيد، ورزشكاران، هنرمندان، بسيج، نخبگان و ... در تشكل‌هاي مردم نهاد بيشتر حضور داشته باشند، البته اگر جايي فعاليت تشكل‌هاي مردم نهاد امنيت عمومي را خدشه‌دار كند، دولت بايد بي‌تعارف مداخله كند.
وي افزود: همچنين تقويت كرسي‌هاي گفتمان اجتماعي نكته دوم است و انتقادها به صراحت گفته شود. سوم، پاتوق‌هاي جوانان بايد بيشتر برگزار شوند. اين پاتوق‌ها بايد در خوابگاه‌هاي دانشجويي، در مدارس، در محيط كاري، در انجمن اولياء و مربيان با شيوه‌هاي مناسب و مرتبط برگزار شوند. متاسفانه در يك نمونه آماري مي‌بينيم كه 47 درصد دانشجويان اطلاعاتي راجع به عوارض اعتياد ندارند و اين يك معضل خطرناك است. پاتوق‌هاي اجتماعي بايد اين خلاء را پر كند. در مجموع اگر بخواهيم موج اجتماعي ايجاد كنيم، معماران اجتماعي، گروه‌هاي مرجع هستند. حوزه اعتياد نبايد سياسي شود و به حوزه اجتماعي تعلق دارد.
وي در پايان با بيان اينكه گفتمان اجتماعي در حوزه اعتياد شكل گرفته است، گفت: 92 درصد مردم در يك تحقيق، اعتياد را يك تهديد دانسته‌اند، اما اين گفتمان به اهتمام اجتماعي تبديل نشده است.
انتهاي پيام
پنجشنبه 5 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها