واضح آرشیو وب فارسی:ايران: يادداشت دست تدبير و انجمن صنفي روزنامهنگاران ايران
ادامه از صفحه يك
انجمني كه تنها انجمن صنفي روزنامهنگاران ايران است، انجمني كه با چهار هزار عضو بزرگترين تشكل صنفي تاريخ روزنامهنگاري ايران است، انجمني كه بي هيچ اغراق و گزافه، نشان از توسعه مطبوعات در ايران است و... چهار سال است كه به قفل بزرگي گرفتار شده است.
در اين مختصر، قصد و مجال كافي براي اقامه دلايل حقوقي بر سر لزوم قانوني ادامه فعاليت انجمن نيست كه پيشتر در اين باب فراوان گفته و نوشته شده است. روشن است كه انجمن منحل نشده و همچنان معتبر است. موجبي هم براي استمرار پلمب دفتر انجمن نيست. اينها به كنار. قضيه اين است كه موضوع رفع مانع از بازگشايي دفتر و ادامه فعاليتهاي صنفي انجمن از آن نوع گرههايي است كه در گشودن آن دست تدبير بيش از قانون اثربخش و گرهگشاست.
بنا به قاعده، وقتي حقي موجود است يا ايجاد شده است، تعطيل و تعليق حق مستلزم دليل است نه بقاي آن. خواه دليل عقلي، خواه دليل قانوني. به همين ترتيب اگر كسي هوادار آن است كه انجمن بسته بماند يا كلاً تعطيل شود بايد دليل بياورد. سخن گفتن از بازگشايي و ادامه فعاليت انجمن مستلزم دليل نيست. اما گذشته از دلايل قانوني، تذكرهايي چند در اين بحث، شايد كه بي فايده نباشند. انجمن از آن همه روزنامهنگاران است نه عده يا گروهي خاص از آنان. انجمن در توليت هيچ كس و هيج جايي نيست. اداره انجمن توسط مديراني انجام ميشود كه با رأي اعضاي انجمن برگزيده ميشوند. هر روزنامهنگاري كه عضو باشد ميتواند در مجمع رأي بدهد يا به عنوان نامزد، رأي بستاند. انجمن به عنوان يك نهاد مدني قانوني در چارچوب قوانين جاري فعاليت ميكند. داشتن يك تشكل صنفي حرفهاي، خواسته قديمي روزنامهنگاران ايران بوده است. تحقق اين خواسته در سالهاي گذشته اتفاق بزرگي است كه در شناسنامه فرهنگي كشور جاي ويژهاي دارد.
به انجمن هر انتقادي كه باشد، نبايد و نميتواند موجب انكار اساس و پايه آن باشد. انجمن نهادي جوان براي صنفي جوان بوده است كه بايد با فعاليت بيشتر، بر كولهبار تجربههاي خود بيفزايد. كدام نهاد خصوصي يا عمومي را ميتوان سراغ گرفت كه از همان ابتداي راه، يا حتي بعد از سالهاي طولاني، مصون از نقد و خطا بوده باشد. انجمن چه در داخل و چه در خارج از ايران، از نمادهاي مهم توسعه مطبوعات و ارتقاي آزادي و استقلال مطبوعات است. بر اين مزيت چشمگير، نميتوان ديده فرو بست. به اين فهرست كوتاه، خيلي چيزها هم ميشود افزود تا نشان دهد كه در بازگشايي دفتر انجمن صنفي روزنامهنگاران ايران و ادامه فعاليت آن براي همگان، اعم از روزنامهنگاران و دولت و جامعه، مصلحتهاي فراوان نهفته است و بسته ماندن انجمن زيانبار است باز هم براي همه.
اينجاست كه ميدان براي اهل تدبير و حل و عقد گشوده است. قانون پشتوانه آنان است. درايت را هم كه به كار بندند كفايت ميكند تا به اين تصميم رسند كه مانع از سر راه بازگشايي انجمن بردارند و گره از اين كار فروبسته بگشايند.در كارخير حاجت هيچ استخاره نيست.
چهارشنبه 4 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]