محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803191161
انتصاب مديران استاني ميراث فرهنگي تخصص محور نيست
واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: انتصاب مديران استاني ميراث فرهنگي تخصص محور نيست
يكي از اقدامات شايستۀ اخير پژوهشگاه ميراث فرهنگي و پژوهشكدۀ باستان شناسي، تدوين «سند جامع راهبردي باستان‌شناسي» است/ «جامعه باستان‌شناسي ايران» از انتصاب شماري از چهره‌هاي موجه، صالح و شناخته شده در معاونت‌ها و مديريت‌هاي ارشد سازمان ميراث فرهنگي استقبال مي‌كند. انتصاب مديران استاني ميراث فرهنگي تخصص محور نيست
ايلنا: باستان‌شناسان كشور از اينكه در زمان تشكيل سازمان ميراث فرهنگي سابق و سپس ادغام آن با سازمانهاي «ايرانگردي و جهانگردي» و «صنايع دستي»، بندرت از متخصصان عرصه ميراث فرهنگي مشاوره و نظرخواهي شده است انتقاد و اعلام كردند: طرح وزارتخانه شدن سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كه در سالهاي اخير بر اساس پاره‌اي مسايل بنيادين مطرح شده بود بدون استدلال‌هاي قانع كننده كنار گذاشته شده است.
به گزارش ايلنا، جامعه باستان‌شناسي ايران در نامه‌اي عملكرد صد روزه دولت تدبير و اميد در حوزه ميراث فرهنگي را بررسي كرده است كه در ادامه مي‌خوانيد:
«باستان‌شناسان ايراني، همچون ديگر اصحاب فرهنگ و دانش، اميدوارانه منتظر تحقق برنامه‌هاي «دولت تدبير و اميد» به رياست آقاي حسن روحاني هستند. در پي انتشار «سند عملكرد ۱۰۰ روز نخست دولت جديد»، «جامعه باستان‌شناسي ايران» به عنوان نهادي صنفي-تخصصي كه نماينده طيفي از باستان‌شناسان ايراني است، به انتشار اين سند به عنوان فرصتي براي در ميان گذاشتن مشكلات و نگراني‌هاي متعدد باستان‌شناسان با مسئولان و مديران ميراث فرهنگي در دولت جديد مي‌نگرد و بر آن است تا بخشي از نظرات، پيشنهاد‌ها و انتظارات خود را به نمايندگان و مجريان محترم دولت در اين حوزه منتقل كند.
در بخشي از اين سند «مسائل اساسي ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي» هم مورد توجه قرار گرفته است. اهالي «ميراث فرهنگي» به خوبي آگاهند كه تشكيل سازمان‌ها و مراكز ميراث فرهنگي در سراسر جهان اغلب به دنبال شكل گيري و تكوين دانش «باستان شناسي/Archaeology» بوده و مقوله باستان‌شناسي به عنوان اساس و بنياد تشكيلات سازمانهاي ميراث فرهنگي محسوب مي‌شود. در كشور ما نيز سنگ بناي تشكيلات ميراث فرهنگي با ايجاد اداره كل باستان‌شناسي نهاده شد. بنابراين، پاره‌اي از مهم‌ترين چالش‌هاي موجود سازمان ميراث فرهنگي و به خصوص باستان‌شناسي چنين است:
۱- سنخ‌شناسي ميراث فرهنگي: مسايل مربوط به ميراث فرهنگي الزاماً ذيل مقوله «فرهنگ» قرار نمي‌گيرد. رشته‌ها و زيربخش‌هاي حوزه ميراث فرهنگي بيش از آنكه در چارچوب مسايل فرهنگي قابل ارائه باشند در حوزه علوم جاي مي گيرند. وجه فرهنگي موضوعاتي كه زير عنوان «ميراث فرهنگي» طبقه‌بندي و مديريت مي‌شوند، نبايد بر وجه علمي و پژوهشي اين موضوعات سايه بياندازد. «شناخت» از پيشينۀ تاريخي و مختصات جغرافيايي و فرهنگي يك سرزمين، اساس و بنياد نگهداري از ميراث فرهنگي است.
ولي متأسفانه جنبه «معرفي/نمايشي» ميراث فرهنگي كه در قالب گردشگري و اغلب به شكل‌هاي نامتناسب و سطحي- بروز مي‌يابد در تصميمات، بودجه‌بندي‌ها و فعاليتهاي ميراث فرهنگي محوريت دارد. باستان‌شناسي و همه رشته‌هاي مرتبط با آن، كه طيف وسيعي از علوم انساني و پايه (همچون حفاظت و مرمت، موزه‌داري، باستان‌سنجي و غيره) و فعاليتهاي پژوهشي نظري، مي‌داني و آزمايشگاهي را در بر مي‌گيرد، رشته‌ها و حوزه‌هاي آكادميك و دانشگاهي هستند و لازمۀ كسب شناخت از مواريت فرهنگي. توجه به مقولات فرهنگي و هنري و جهانگردي و صنايع دستي، نبايد موجب پوشيده ماندن نقش، كاركرد و اهميت علم باستان‌شناسي و علوم وابسته يا در پيوند با آن شود. متأسفانه از فحواي سند اخير چنين افقي متصور نمي‌شود و شايسته است باستان‌شناسي در اقدامات آيندۀ دولت در حوزۀ فرهنگ و ميراث فرهنگي، جايگاهي درخور احراز كند.
۲- طرح وزارتخانه شدن ميراث فرهنگي: در تشكيل سازمان ميراث فرهنگي سابق، و سپس ادغام آن با سازمانهاي «ايرانگردي و جهانگردي» و «صنايع دستي»، بندرت از متخصصان عرصه ميراث فرهنگي مشاوره و نظرخواهي شده است. طرح وزارتخانه شدن سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كه در سالهاي اخير بر اساس پاره‌اي مسايل بنيادين مطرح شده بود، به نظر مي‌رسد كه بدون استدلال‌هاي قانع كننده كنار گذاشته شده است. «جامعۀ باستان‌شناسي ايران» ضمن احترام به آرا و نظريات مديريت جديد اين سازمان، از ايشان و همچنين از نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي مي‌خواهد زمينه و بستر لازم را براي بحث‌هاي كار‌شناسانه در اين باره مهيا كند. تصميم گيري درباره سودمندي يا ناسودمندي اين طرح مي‌بايست پس از ارائه ديدگاه‌هاي كار‌شناسي كنش گران مختلف اين حوزه و ارزيابي جنبه‌هاي مختلف اين طرح صورت گيرد.
۳- مدون شدن رهيافت‌هاي اجرايي: يكي از اقدامات شايستۀ اخير پژوهشگاه ميراث فرهنگي و پژوهشكدۀ باستان‌شناسي، تدوين «سند جامع راهبردي باستان‌شناسي» است. سامانمند شدن نسبي برنامه‌هاي پژوهشي در حوزۀ باستان‌شناسي، به ويژه با بازگرداندن و تثبيت نسبي اختيارات مربوط به صدور مجوز فعاليتهاي باستان‌شناسي از استان‌ها به پژوهشكدۀ باستان‌شناسي، توجه به برپايي گردهمايي‌هاي سالانه و انتشار چكيده‌اي از همه فعاليتهاي انجام شده از جمله اقدامات شايسته و قابل تقدير در حوزه باستان‌شناسي هستند. «جامعۀ باستان‌شناسي ايران» ضمن ارج نهادن بر اين كوشش‌ها خواهان تداوم، تثبيت و تسريع اين روند است. همچنين انتظار مي‌رود شأن محوطه‌هاي بزرگ و مهم به طور مضاعف رعايت شود. برنامه ريزي به منظور حفاظت‌هاي گوناگون، اختصاص بودجه كافي و ارتقاء نظارت و سپردن مسؤوليت آن‌ها به افراد صاحب صلاحيت براي انجام امور پژوهشي از ضروريات است. بي‌شك توجه به چنين جنبه‌هايي است كه زمينه بهره برداري پايدار و مسئولانه از دارايي‌ها و سرمايه‌هاي ميراث فرهنگي كشور در حوزه گردشگري را نيز فراهم مي‌كند.
۴- حفاظت: حفاظت از مواريث فرهنگي از جمله يكي از وظايف اصلي سازمان ميراث فرهنگي است. مقوله حفاظت را مي‌توان در سه بحث كلي دنبال كرد: ملزم بودن همه نهادهاي دولتي به رعايت اصول حفاظت از مواريث فرهنگي و در نظر گرفتن نظريات كار‌شناسانه سازمان ميراث فرهنگي در زمينه طرح‌هاي توسعه‌اي و عمراني، اعمال نظارت سازمان ميراث فرهنگي از طريق بازديد و سركشي مأموران يگان حفاظت و آموزش به مردم در جهت پاسداشت از مواريت فرهنگي است. متأسفانه بايد گفت كه در هر سه زمينه ضعف‌هاي عمده‌اي وجود دارد كه در سالهاي گذشته تشديد شده است. بي‌شك سامانمند كردن برنامه‌هاي حفاظت در كشور و تدوين «سند جامع حفاظت و مرمت» در اين امر بسيار راهگشا است. همچنين لازم است در اين سند تمهيداتي فوري براي مقابله و كاهش تأثير بلا‌ها و حوادث طبيعي و انساني كه شمار آن‌ها در منطقه رو به افزايش است، در نظر گرفته شود. «جامعۀ باستان‌شناسي ايران» اميدوار است متوليان امر، تحول در اين عرصه‌ها را در برنامه‌هاي آتي دولت در نظر بگيرند.
۵- بازسازي نيروي انساني: در صد روز گذشته مديريت جديد بخش مهمي از توجه خويش را به موضوع بازسازي نيروي انساني سازمان ميراث فرهنگي اختصاص داده است. اين موضوع به خصوص با توجه به تخصص زدايي از سازمان ميراث فرهنگي در دو دولت گذشته حايز اهميت است. «جامعه باستان‌شناسي ايران» از انتصاب شماري از چهره‌هاي موجه، صالح و شناخته شده در معاونت‌ها و مديريت‌هاي ارشد سازمان ميراث فرهنگي استقبال مي‌كند. با وجود اين، اخيرا انتصاب‌هايي در حوزه‌هاي استاني آغاز شده كه تخصص محور نيست. در چند استان شاهد مديريت‌هاي غيرمتخصص و غيرمرتبط بوده‌ايم كه به نظر مي‌رسد ناشي از تحميل نيروهايي خارج از سازمان ميراث فرهنگي است. در سالهاي گذشته، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري متحمل شديد‌ترين آسيب‌ها و لطمات شده و به شكلي بي‌ضابطه نيروهاي مختلفي (از آموزش و پرورش، آموزش عالي، شهرداري‌ها، استانداري‌ها و ساير نهاد‌ها) به اين سازمان راه يافته و پست‌هاي كار‌شناسي و مديريتي را اشغال كرده‌اند. لذا توجه مضاعف به تخصص محور شدن اين سازمان يكي از راه‌هاي جبران آسيب‌ها و ارتقاء كارايي آن است.
۶- مسايل مربوط به عرصه و حريم محوطه‌ها در سازمان ميراث فرهنگي: بحث نظاممند شدن مسايل و قوانين مربوط به فهرست آثار ملي و نيز شفافيت در مورد چگونگي ثبت آثار مهم ايران در فهرست ميراث جهاني (اعم از ملموس و ناملموس) از ديگر مواردي است كه مي‌بايست ضوابط مشخصي براي آن‌ها تهيه و منتشر شوند. بخصوص لزوم فراهم آمدن زمينه نقد و ارزيابي فعاليتهاي گذشته به منظور ارتقاء مسايل اين حوزه ضروري است. از سوي ديگر، ثبت آثار ايراني در فهرست‌هاي مربوط به ميراث جهاني بدون مهيا بودن زمينه حفاظت از آن‌ها مي‌تواند به شأن و جايگاه اين آثار خدشه وارد كند. از اين رو لازم است به جاي توجه صرف به بالابردن آمار، تلاش بيشتري در زمينه افزايش كيفيت حفاظت از اين محوطه‌ها صورت پذيرد. در اين زمينه اقداماتي انجام شده كه قابل تقديرند اما همچنان كاستي‌هاي فراوان و بنياديني وجود دارد.
۷- توجه به فعاليتهاي باستان‌شناسي در دو بعد ملي و بين المللي: بودجه بخش باستان‌شناسي نه تنها در سالهاي اخير ناچيز بوده، بلكه بد هم مديريت شده است. در نتيجه، پروژه‌هاي باستان‌شناسي هم از نظر كيفي و هم از نظر كمي در مقايسه با آنچه بايد باشد و حتي در مقايسه با آنچه در سالهاي پيش‌تر بود، روند نزولي نگران‌كننده‌اي داشته است. پيچيدگي‌هاي اداري و سوء مديريت در حوزۀ ارتباطات بين المللي، باستان‌شناسي ايران را از فرصت‌ها و سرمايه‌هاي علمي، مالي، انساني بين‌المللي نيز محروم كرده، در حالي كه كشورهاي همسايه به خوبي از اين فرصت‌ها و سرمايه‌ها بهره برده‌اند.
۸- انتشارات: همان‌طور كه در «سند» به خوبي تأكيد شده است، «معرفي» بُعدي حياتي از مديريت فرهنگي است و به صرف داشتن تاريخ طولاني، اين تاريخ و فرهنگ، در مقياس جهاني شناخته نمي‌شود. توجه به انتشارات در حوزه ميراث فرهنگي و بخصوص در باستان‌شناسي و تهيه و انتشار اقلام فرهنگي، از جمله فيلم‌هاي آموزشي و مستند، از ظرايف فعاليتهاي ميراث فرهنگي (از جمله باستان‌شناسي، مرمت و حفاظت، موزه داري و امثال آن) كمك مؤثري در زمينه معرفي اهميت سازمان ميراث فرهنگي و فعاليتهاي آن است.
۹- مكان مستقل براي تشكيلات سازمان ميراث فرهنگي: پس از جابجايي اجباري و خودسرانه سازمان ميراث فرهنگي توسط مسوولان پيشين، اين سازمان برخي از ساختمانهاي اختصاصي خود (نظير عمارت مسعوديه) را از دست داد. تلاش براي استقرار بخشهاي مختلف سازمان ميراث فرهنگي در ساختمانهاي مستقل و بازگرداندن يكپارچگي فيزيكي به بخشهاي مختلف سازمان بسيار ضروري است. استقرار دائم تشكيلات سازمان ميراث فرهنگي در محل مناسب، باعث تسريع در بهبود اوضاع بحراني ميراث خواهد شد. به ويژه اختصاص مكان براي «اسناد و كتابخانه» سازمان كه سرگذشت تلخي را پشت سر نهاده، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. «عمارت مسعوديه» به عنوان يكي از نخستين مكانهايي كه دهه‌ها قبل شاهد تأسيس و تكوين تشكيلات ميراث فرهنگي (شعبه/دايره عتيقات) بوده، جزئي از تاريخ تشكيلات ميراث فرهنگي ايران محسوب مي‌شود. لذا «جامعۀ باستان‌شناسي ايران» خواستار بازپس گيري و عودت آن به سازمان ميراث فرهنگي كشور است.
در «سند صد روزه دولت يازدهم» بر گسترش مراكز و برنامه‌هاي ايران‌شناسي در داخل و خارج اشاره شده است، اما بدون همت براي رفع مشكلات باستان‌شناسي و ميراث فرهنگي ايران و سپردن مسوليتهاي اين حوزه به متخصصان اين رشته، چنين چيزي عملي نخواهد شد. اگر نگاهي جامع به موضوع ايران‌شناسي داشته باشيم، با اطمينان مي‌توان گفت كه گسترش فعاليتهاي باستان‌شناسي، يكي از مؤلفه‌هاي مهم ايران‌شناسي است. توجه به زمينه‌هاي گوناگون باستان‌شناسي ايران و ارتقاء آن در سطح بين‌المللي (در همه ادوار پيش از تاريخي، تاريخي و اسلامي)، به جز منافع علمي و فرهنگي، منافع كلان مالي نيز براي اقتصاد كشور دربرخواهد داشت. به بيان ديگر، قرارگيري باستان‌شناسي در جايگاه شايسته خود، نه تنها مخل كار ساير نهادهاي اجرايي، پژوهشي سازمان همچون حفاظت و مرمت نيست، بلكه باعث رشد متوازن سازمان ميراث فرهنگي در همه عرصه‌ها و وظايف آن خواهد شد.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها