محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826052442
طرح وزارت خانه شدن سازمان ميراث فرهنگي بدون استدلال كنار گذاشته شد/ انتصاب مديران استاني تخصص محور نيست
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: طرح وزارت خانه شدن سازمان ميراث فرهنگي بدون استدلال كنار گذاشته شد/ انتصاب مديران استاني تخصص محور نيست
باستان شناسان كشور از اينكه در زمان تشكيل سازمان ميراث فرهنگي سابق و سپس ادغام آن با سازمانهاي «ايرانگردي و جهانگردي» و «صنايع دستي»، بندرت از متخصصان عرصه ميراث فرهنگي مشاوره و نظرخواهي شده است انتقاد و اعلام كردند: طرح وزارتخانه شدن سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كه در سالهاي اخير بر اساس پاره اي مسايل بنيادين مطرح شده بود بدون استدلالهاي قانع كننده كنار گذاشته شده است.
به گزارش خبرگزاري مهر، جامعه باستان شناسي ايران در نامه اي عملكرد صد روزه دولت تدبير و اميد در حوزه ميراث فرهنگي را بررسي كرده است كه در ادامه مي خوانيد:
"باستان‌شناسان ايراني، همچون ديگر اصحاب فرهنگ و دانش، اميدوارانه منتظر تحقق برنامه‌هاي «دولت تدبير و اميد» به رياست آقاي حسن روحاني هستند. در پي انتشار «سند عملكرد 100 روز نخست دولت جديد»، «جامعه باستانشناسي ايران» به عنوان نهادي صنفي-تخصصي كه نماينده طيفي از باستان شناسان ايراني است، به انتشار اين سند به عنوان فرصتي براي در ميان گذاشتن مشكلات و نگراني هاي متعدد باستان شناسان با مسئولان و مديران ميراث فرهنگي در دولت جديد مي نگرد و بر آن است تا بخشي از نظرات، پيشنهادها و انتظارات خود را به نمايندگان و مجريان محترم دولت در اين حوزه منتقل كند.
در بخشي از اين سند «مسائل اساسي ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي» هم مورد توجه قرار گرفته است. اهالي «ميراث فرهنگي» به خوبي آگاهند كه تشكيل سازمانها و مراكز ميراث فرهنگي در سراسر جهان اغلب به دنبال شكل گيري و تكوين دانش «باستانشناسي/Archaeology» بوده و مقوله باستان شناسي به عنوان اساس و بنياد تشكيلات سازمانهاي ميراث فرهنگي محسوب مي شود. در كشور ما نيز سنگ بناي تشكيلات ميراث فرهنگي با ايجاد اداره كل باستان شناسي نهاده شد. بنابراين، پاره اي از مهمترين چالشهاي موجود سازمان ميراث فرهنگي و به خصوص باستانشناسي چنين است:
1- سنخ شناسي ميراث فرهنگي: مسايل مربوط به ميراث فرهنگي الزاماً ذيل مقوله «فرهنگ» قرار نمي گيرد. رشته ها و زيربخشهاي حوزه ميراث فرهنگي بيش از آنكه در چارچوب مسايل فرهنگي قابل ارائه باشند در حوزه علوم جاي مي گيرند. وجه فرهنگي موضوعاتي كه زير عنوان «ميراث فرهنگي» طبقه‌بندي و مديريت مي‌شوند، نبايد بر وجه علمي و پژوهشي اين موضوعات سايه بياندازد. «شناخت» از پيشينۀ تاريخي و مختصات جغرافيايي و فرهنگي يك سرزمين، اساس و بنياد نگهداري از ميراث فرهنگي است.
ولي متأسفانه جنبه «معرفي/نمايشي» ميراث فرهنگي كه در قالب گردشگري و اغلب به شكلهاي نامتناسب و سطحي- بروز مي‌يابد در تصميمات، بودجه‌بندي‌ها و فعاليتهاي ميراث فرهنگي محوريت دارد. باستانشناسي و همه رشته‌هاي مرتبط با آن، كه طيف وسيعي از علوم انساني و پايه (همچون حفاظت و مرمت، موزه‌داري، باستان‌سنجي و غيره) و فعاليتهاي پژوهشي نظري، ميداني و آزمايشگاهي را در بر مي‌گيرد، رشته‌ها و حوزه‌هاي آكادميك و دانشگاهي هستند و لازمۀ كسب شناخت از مواريت فرهنگي. توجه به مقولات فرهنگي و هنري و جهانگردي و صنايع دستي، نبايد موجب پوشيده ماندن نقش، كاركرد و اهميت علم باستانشناسي و علوم وابسته يا در پيوند با آن شود. متأسفانه از فحواي سند اخير چنين افقي متصور نمي‌شود و شايسته است باستانشناسي در اقدامات آيندۀ دولت در حوزۀ فرهنگ و ميراث فرهنگي، جايگاهي درخور احراز كند.
2- طرح وزارتخانه شدن ميراث فرهنگي: در تشكيل سازمان ميراث فرهنگي سابق، و سپس ادغام آن با سازمانهاي «ايرانگردي و جهانگردي» و «صنايع دستي»، بندرت از متخصصان عرصه ميراث فرهنگي مشاوره و نظرخواهي شده است. طرح وزارتخانه شدن سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كه در سالهاي اخير بر اساس پاره اي مسايل بنيادين مطرح شده بود، به نظر ميرسد كه بدون استدلالهاي قانع كننده كنار گذاشته شده است. «جامعۀ باستانشناسي ايران» ضمن احترام به آرا و نظريات مديريت جديد اين سازمان، از ايشان و همچنين از نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي مي خواهد زمينه و بستر لازم را براي بحثهاي كارشناسانه در اين باره مهيا كند. تصميم گيري درباره سودمندي يا ناسودمندي اين طرح مي بايست پس از ارائه ديدگاه هاي كارشناسي كنشگران مختلف اين حوزه و ارزيابي جنبه هاي مختلف اين طرح صورت گيرد.
3- مدون شدن رهيافت هاي اجرايي: يكي از اقدامات شايستۀ اخير پژوهشگاه ميراث فرهنگي و پژوهشكدۀ باستانشناسي، تدوين «سند جامع راهبردي باستان شناسي» است. سامان مند شدن نسبي برنامه هاي پژوهشي در حوزۀ باستانشناسي، به ويژه با بازگرداندن و تثبيت نسبي اختيارات مربوط به صدور مجوز فعاليتهاي باستانشناسي از استانها به پژوهشكدۀ باستانشناسي، توجه به برپايي گردهمايي هاي سالانه و انتشار چكيده اي از همه فعاليتهاي انجام شده از جمله اقدامات شايسته و قابل تقدير در حوزه باستان شناسي هستند. «جامعۀ باستانشناسي ايران» ضمن ارج نهادن بر اين كوششها خواهان تداوم، تثبيت و تسريع اين روند است. همچنين انتظار مي رود شأن محوطه هاي بزرگ و مهم به طور مضاعف رعايت شود. برنامه ريزي به منظور حفاظت هاي گوناگون، اختصاص بودجه كافي و ارتقاء نظارت و سپردن مسؤوليت آنها به افراد صاحب صلاحيت براي انجام امور پژوهشي از ضروريات است. بي شك توجه به چنين جنبه هايي است كه زمينه بهره برداري پايدار و مسئولانه از دارايي ها و سرمايه هاي ميراث فرهنگي كشور در حوزه گردشگري را نيز فراهم مي كند.
4- حفاظت: حفاظت از مواريث فرهنگي از جمله يكي از وظايف اصلي سازمان ميراث فرهنگي است. مقوله حفاظت را مي توان در سه بحث كلي دنبال كرد: ملزم بودن همه نهادهاي دولتي به رعايت اصول حفاظت از مواريث فرهنگي و در نظر گرفتن نظريات كارشناسانه سازمان ميراث فرهنگي در زمينه طرح‌هاي توسعه اي و عمراني، اعمال نظارت سازمان ميراث فرهنگي از طريق بازديد و سركشي مأموران يگان حفاظت و آموزش به مردم در جهت پاسداشت از مواريت فرهنگي است. متأسفانه بايد گفت كه در هر سه زمينه ضعف هاي عمده اي وجود دارد كه در سالهاي گذشته تشديد شده است. بي شك سامان مند كردن برنامه هاي حفاظت در كشور و تدوين «سند جامع حفاظت و مرمت» در اين امر بسيار راهگشا است. همچنين لازم است در اين سند تمهيداتي فوري براي مقابله و كاهش تأثير بلاها و حوادث طبيعي و انساني كه شمار آنها در منطقه رو به افزايش است، در نظر گرفته شود. «جامعۀ باستانشناسي ايران» اميدوار است متوليان امر، تحول در اين عرصه ها را در برنامه هاي آتي دولت در نظر بگيرند.
5- بازسازي نيروي انساني: در صد روز گذشته مديريت جديد بخش مهمي از توجه خويش را به موضوع بازسازي نيروي انساني سازمان ميراث فرهنگي اختصاص داده است. اين موضوع به خصوص با توجه به تخصص زدايي از سازمان ميراث فرهنگي در دو دولت گذشته حايز اهميت است. «جامعه باستانشناسي ايران» از انتصاب شماري از چهره هاي موجه، صالح و شناخته شده در معاونتها و مديريتهاي ارشد سازمان ميراث فرهنگي استقبال مي كند. با وجود اين، اخيرا انتصاب هايي در حوزه هاي استاني آغاز شده كه تخصص محور نيست. در چند استان شاهد مديريتهاي غيرمتخصص و غيرمرتبط بوده ايم كه به نظر ميرسد ناشي از تحميل نيروهايي خارج از سازمان ميراث فرهنگي است. در سالهاي گذشته، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري متحمل شديدترين آسيبها و لطمات شده و به شكلي بي ضابطه نيروهاي مختلفي (از آموزش و پرورش، آموزش عالي، شهرداريها، استانداريها و ساير نهادها) به اين سازمان راه يافته و پست هاي كارشناسي و مديريتي را اشغال كرده اند. لذا توجه مضاعف به تخصص محور شدن اين سازمان يكي از راههاي جبران آسيبها و ارتقاء كارايي آن است.
6- مسايل مربوط به عرصه و حريم محوطه ها در سازمان ميراث فرهنگي: بحث نظام مند شدن مسايل و قوانين مربوط به فهرست آثار ملي و نيز شفافيت در مورد چگونگي ثبت آثار مهم ايران در فهرست ميراث جهاني (اعم از ملموس و ناملموس) از ديگر مواردي است كه مي بايست ضوابط مشخصي براي آنها تهيه و منتشر شوند. بخصوص لزوم فراهم آمدن زمينه نقد و ارزيابي فعاليتهاي گذشته به منظور ارتقاء مسايل اين حوزه ضروري است. از سوي ديگر، ثبت آثار ايراني در فهرست‌هاي مربوط به ميراث جهاني بدون مهيا بودن زمينه حفاظت از آنها مي‌تواند به شأن و جايگاه اين آثار خدشه وارد كند. از اين رو لازم است به جاي توجه صرف به بالابردن آمار، تلاش بيشتري در زمينه افزايش كيفيت حفاظت از اين محوطه‌ها صورت پذيرد. در اين زمينه اقداماتي انجام شده كه قابل تقديرند اما همچنان كاستي هاي فراوان و بنياديني وجود دارد.
7- توجه به فعاليتهاي باستانشناسي در دو بعد ملي و بين المللي: بودجه بخش باستان شناسي نه تنها در سالهاي اخير ناچيز بوده، بلكه بد هم مديريت شده است. در نتيجه، پروژه‌هاي باستانشناسي هم از نظر كيفي و هم از نظر كمي در مقايسه با آنچه بايد باشد و حتي در مقايسه با آنچه در سالهاي پيشتر بود، روند نزولي نگران‌كننده‌اي داشته است. پيچيدگي‌هاي اداري و سوء مديريت در حوزۀ ارتباطات بين المللي، باستان شناسي ايران را از فرصتها و سرمايه‌هاي علمي،مالي، انساني بين‌المللي نيز محروم كرده، در حالي كه كشورهاي همسايه به خوبي از اين فرصت ها و سرمايه ها بهره برده اند.
8- انتشارات: همان‌طور كه در «سند» به خوبي تأكيد شده است، «معرفي» بُعدي حياتي از مديريت فرهنگي است و به صرف داشتن تاريخ طولاني، اين تاريخ و فرهنگ، در مقياس جهاني شناخته نمي‌شود. توجه به انتشارات در حوزه ميراث فرهنگي و بخصوص در باستان شناسي و تهيه و انتشار اقلام فرهنگي، از جمله فيلم هاي آموزشي و مستند، از ظرايف فعاليتهاي ميراث فرهنگي (از جمله باستان شناسي، مرمت و حفاظت، موزه داري و امثال آن) كمك مؤثري در زمينه معرفي اهميت سازمان ميراث فرهنگي و فعاليتهاي آن است.
9- مكان مستقل براي تشكيلات سازمان ميراث فرهنگي: پس از جابجايي اجباري و خودسرانه سازمان ميراث فرهنگي توسط مسوولان پيشين، اين سازمان برخي از ساختمانهاي اختصاصي خود (نظير عمارت مسعوديه) را از دست داد. تلاش براي استقرار بخشهاي مختلف سازمان ميراث فرهنگي در ساختمانهاي مستقل و بازگرداندن يكپارچگي فيزيكي به بخشهاي مختلف سازمان بسيار ضروري است. استقرار دائم تشكيلات سازمان ميراث فرهنگي در محل مناسب، باعث تسريع در بهبود اوضاع بحراني ميراث خواهد شد. به ويژه اختصاص مكان براي «اسناد و كتابخانه» سازمان كه سرگذشت تلخي را پشت سر نهاده، از اهميت ويژهاي برخوردار است. «عمارت مسعوديه» به عنوان يكي از نخستين مكانهايي كه دهه ها قبل شاهد تأسيس و تكوين تشكيلات ميراث فرهنگي (شعبه/دايره عتيقات) بوده، جزئي از تاريخ تشكيلات ميراث فرهنگي ايران محسوب ميشود. لذا «جامعۀ باستانشناسي ايران» خواستار بازپس گيري و عودت آن به سازمان ميراث فرهنگي كشور است.
در «سند صد روزه دولت يازدهم» بر گسترش مراكز و برنامه‌هاي ايران‌شناسي در داخل و خارج اشاره شده است، اما بدون همت براي رفع مشكلات باستانشناسي و ميراث فرهنگي ايران و سپردن مسوليتهاي اين حوزه به متخصصان اين رشته، چنين چيزي عملي نخواهد شد. اگر نگاهي جامع به موضوع ايران‌شناسي داشته باشيم، با اطمينان ميتوان گفت كه گسترش فعاليتهاي باستانشناسي، يكي از مؤلفه هاي مهم ايران‌شناسي است. توجه به زمينه هاي گوناگون باستانشناسي ايران و ارتقاء آن در سطح بين‌المللي (در همه ادوار پيش از تاريخي، تاريخي و اسلامي)، به جز منافع علمي و فرهنگي، منافع كلان مالي نيز براي اقتصاد كشور دربرخواهد داشت. به بيان ديگر، قرارگيري باستان شناسي در جايگاه شايسته خود، نه تنها مخل كار ساير نهادهاي اجرايي، پژوهشي سازمان همچون حفاظت و مرمت نيست، بلكه باعث رشد متوازن سازمان ميراث فرهنگي در همه عرصه ها و وظايف آن خواهد شد.
كد خبر: 2201240
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۱۰/۳ - ۱۲:۰۱
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها