واضح آرشیو وب فارسی:ايران: بزرگداشت خليل عمراني برگزار شد انتقاد عليرضا قزوه از خانه شاعران
بزرگداشت زندهياد خليل عمراني در حالي در حوزه هنري برگزار شد كه عليرضا قزوه بشدت از خانه شاعران انتقاد كرد.
وي در بخشي از سخنانش با اشاره به اينكه اين روزها خانه شاعران نه خانه شعر بلكه خانه ضدشعر است، گفت: ديگر چارهاي نداريم جز اينكه اين خانه را كه از اموال بيتالمال است، از دست چهار، پنج نفر حاضر در آن خارج كنيم. قزوه همچنين درباره خليل عمراني اظهار كرد: تهمت شاعر دولتي بودن به كساني مانند خليل عمراني جفا در حق اين شاعر است. عمراني خانهاش را فضاي مملو از شعر كرده و شاعرپروري ميكرد.
او در وصف زندهياد خليل عمراني، به عنوان «بابا» براي شاعران ايراني اشاره كرد و گفت: اين عنوان براي كسي به كار برده ميشود كه هم شاعر خوبي باشد و هم شاگرداني را تربيت كرده و هم از سلامت زندگي و نفس برخوردار باشد. اين عنوان در روزگار گذشته زياد به كار برده ميشد.
قزوه در بخشي از صحبتهايش هم به انتقاد از پسر مرحوم سلمان هراتي پرداخت كه حاضر نشده بود در مراسم بزرگداشت اين شاعر فقيد شركت كند و گفته بود، مراسم دولتي است. همچنين عليپور، از دوستان و همكاران خليل عمراني، در اين مراسم به روحيه مبارز عمراني اشاره كرد و گفت: اگر شاهد جفايي به دانشآموز شاعر و نويسنده و هنرمند ميشد، براي حل مشكلش تلاش ميكرد تا به حوزه هنر و شعر بازگردد.
سردار حسننژاد نيز در سخناني گفت: بيش از 12 سال شاهد فعاليتهاي عمراني بودم، چه زماني كه در سازمان بسيج هنرمندان و چه زمانيكه در تشكيلات معاونت فرهنگي خدمت ميكرد. همچنين فرشته حشمتيان، رئيس سازمان نشر آثار و ارزشهاي زنان و دفاع مقدس، اظهار كرد: عمراني انساني وارسته بود. در طول هشت سالي كه با عمراني توفيق همكاري مديريتي داشتم، هرگز برايش مهم نبود كه در كجا و پشت چه ميزي بنشيند؛ زماني مدير كل استان هرمزگان بود و زماني هم كه سمت مشاور معاون وزير به او پيشنهاد شد، پذيرفت.
عليمحمد مؤدب هم با بيان اينكه عمراني در بين بچهها لقب «عمو خليل» را داشته است، گفت: ما درباره بزرگان حرف بسيار ميزنيم و گاهي شايد بموقع حرف نميزنيم، اين سنت خوبي است كه در اينگونه جلسات جمع ميشويم. محمدجواد محقق در پايان اين مراسم در سخناني عمراني را فردي مهربان معرفي كرد و گفت: وقتي به سالهايي كه در كنار عمراني بودم، فكر ميكنم، كمتر دلخوري و نامهرباني از او به ياد ميآورم. مهرباني در كنار تخصص و كارآمدي او در ادبيات باعث بركاتي شده كه امروز و در اين مجلس دوستان از آن سخن ميگويند. او شاگردپرور بود، نه مريدپرور و اين در حالي است كه تعداد كساني كه به پرورش شاگردان توجه داشته باشند، كم است.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 107]