محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803582556
زير و بم تراژدي خودكشي يك دانش آموز شيرازي با معدل 17
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: زير و بم تراژدي خودكشي يك دانش آموز شيرازي با معدل 17
«گفتم بچه من فقط 6 ماه ديگر در اين مدرسه است؛ مي توانيد او را نگه داريد. التماس كردم، ولي فايده نداشت. معاون مدرسه گفت: از نظر من اخراج است.»... «وقتي به آموزش و پرورش مي روم، برخوردي مي كنند كه من هم مي خواهم نباشم. آخر شايد همه دانش آموزان كشش يك برخورد را نداشته باشند. كاري كرده بودند كه از مدرسه بريده بود...»
هيچ كس نمي داند وقتي مدير، اميراحمد را به كلاس راه نداد در ذهن اين دانش آموز چه گذشت. آخرين تصوير را مادر باردار او ديد؛ وقتي كه از بيمارستان به خانه بازگشت. نوجوان 14 ساله خود را از چارچوب در يكي از اتاق ها حلق آويز كرده بود. هيچ كس نمي داند آن لحظه بر مادرش چه گذشت.
با گذشت بيش از 20 روز، هنوز پيام هاي تسليت روي ديوار خانه است. يكي پيام تسليت همكلاسي هاي اوست؛ پيام تسليت دانش آموزان مدرسه راهنمايي شهيد آويني. همان مدرسه اي كه اميراحمد سال اول و دوم راهنمايي را با معدل خوب و نمره انضباط عالي در آن گذراند ولي سال سوم را به پايان نبرد. حيات خانه سوت و كور است. روي ديوارهاي هال خانه هم هيچ تصويري از او نيست؛ رويمان نمي شود بخواهيم عكسش را به ما نشان دهند. پدر احمدرضا پذيرفته كه گفت و گو كند. هنوز داغدار است و انگار زندگي از روي چهره اش رخت بربسته است . مي گويد : «روز سه شنبه، پنجم آذر به مدرسه رفتم. معاون مدرسه گفت از نظر من اخراج است. اصرار و التماس كردم، خواستم راهي پيش پايم بگذارند. گفتند پرونده را به مدرسه ديگري ببر. دست آخر قرار شد مدير تصميم بگيرد.» ليواني چاي مي ريزد. سكوت او خانه را دوباره بي صدا مي كند؛ كمي بعد، به ياد مي آورد: «روز بعد پسرم به مدرسه مي رود. آن روز من سركار بودم، مادرش هم به دكتر رفته بود. اميراحمد به مدرسه مي رود ولي راهش نمي دهند و زماني كه مادرش به خانه بر مي گردد جسد به دار آويخته او را مي بيند كه از چارچوب اتاق آويزان است ...»
مدرسه از اينكه اميراحمد موبايل به مدرسه برده بود ، شاكي بود. وقتي پدر اميراحمد سكوت را دوباره مي شكند از او مي خواهيم كارنامه تحصيلي نوجوانش را نشانمان دهد. مادر او اين خواسته را كه مي شنود به دنبال كارنامه مي رود. عموي اميراحمد اينطور مي گويد كه همسايه همه وسايل آن نوجوان را جمع كرده تا چشم خانواده به آنها نيفتد. كارنامه را كه مي آورند، اول به نمره انضباط نگاه مي كنيم؛ «خيلي خوب و عالي» معدل هم حدود 17 است. پدر اميراحمد از اظهارات برخي مسئولان آموزش و پرورش گله مند است. همين اواخر مديركل ارزيابي وزارت گفته بود كه «دانش آموز روز 6 آذر ماه بدون اطلاع مدرسه را ترك و در خانه دست به خودكشي مي زند.» پدر امير احمد مي گويد: «آنها حتي از مادرش هم دلجويي نكردند. آموزش و پرورش خيال مي كند مي تواند خود را تبرئه كند، آنها حق نداشتند اينطور برخورد كنند. مانده ام ديگر چرا در برابر ما موضع مي گيرند و هر اظهار نظر دور از واقعيت و غير منصفانه اي را مطرح مي كنند »
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاين]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها