محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843473083
من كتابخوارم! سرك كشيدن در زندگي خصوصي دن براون خالق «رمز داوينچي»
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: من كتابخوارم! سرك كشيدن در زندگي خصوصي دن براون خالق «رمز داوينچي»
دن براون، نويسنده چهل و نه ساله آثار تريلر (هيجاني) شهرتش را بيشتر از هر چيزي مديون «رمز داوينچي» است. كتاب‌هاي او به 52 زبان دنيا از جمله فارسي، ترجمه شده‌اند و بيش از 200 ميليون نسخه فروش داشته‌اند.
دو رمان او يعني، «رمز داوينچي» و «فرشتگان و شياطين» به فيلم سينمايي هم تبديل شده اند. از نكات جالب درباره براون اين است كه او در زمينه ترانه نويسي، خوانندگي، فعاليت هاي خيرخواهانه و طنزنويسي نيز فعاليت دارد. نويسنده رمز داوينچي بتازگي كتابي به نام «دوزخ» منتشر كرده و به بهانه آن گفت وگويي خودماني با نيويورك تايمز داشته است كه بخش هايي از آن را براي شما انتخاب و ترجمه كرده ايم.
كتاب محبوب تمام عمرتان چيست؟
آن وقت ها كه بچه بودم، تلويزيون نداشتيم، به همين دليل حريصانه كتاب مي خواندم. اولين خاطره ام در مورد كتابي كه مرا كاملا ميخكوب كرده باشد، مربوط به خواندن كتاب «چروك زمان» نوشته «مادلين لانگل» است. يادم مي آيد اواسط خواندن رمان بودم كه مادرم به من مي گفت وقت خواب است ولي من نمي توانستم بخوابم، چون بشدت نگران شخصيت هاي رمان بودم كه بلايي سرشان نيايد. روز بعد، وقتي خواندن كتاب را به پايان بردم، يادم هست با خيال راحت فرياد مي زدم كه همه چيز بخوبي و خوشي تمام شد! اين همه هيجان مرا متحير كرده بود؛ مخصوصا عمق همذات پنداري كه با شخصيت هاي تخيلي اين كتاب داشتم. در آن لحظه بود كه پي به جادوي قصه گويي و قدرت كلمات چاپ شده بردم.
شرايط ايده آل شما براي مطالعه چيست (چه وقت، كجا، چه موضوعي و چگونه)؟
لذتبخش ترين تجربه اي كه در زمينه مطالعه داشتم همين هفته گذشته برايم پيش آمد؛ كنار ساحل قدم مي زدم و به كتاب صوتي «آنچه سگ ديد» نوشته «مالكولم گلدول» گوش مي دادم. آنقدر مجذوب مقاله «معماي كچاپ» اش شده بودم كه مسافت اضافي اي را دويدم فقط براي اين كه ببينم آخرش چه مي شود.
رمان نويسان محبوب شما چه كساني هستند؟
«جان اشتاين بك» به خاطر شفاف بودن مفهوم «مكان» در آثارش. «رابرت لادلام» به خاطر پيرنگ هاي پيچيده اش و «جي.كي.رولينگ» به خاطر ايجاد شور و هيجان مطالعه در بين بسياري از جوانان، نوجوانان و حتي كودكان.
مجذوب چه نوع داستان هايي مي شويد؟ داستاني هست كه از خواندنش پرهيز كنيد؟
تقريبا به طور انحصاري آثار غيرداستاني مي خوانم؛ هم براي تحقيق و هم لذت. آثار داستاني اي كه مي خوانم تقريبا هميشه در ژانر تريلر (هيجاني) هستند و در همان چند فصل اول بايد ميخكوبم كنند. آثار ترسناك نمي خوانم، هرگز! پانزده سالم كه بود اشتباه كردم و بخشي از رمان «جن گير» را خواندم. اين اولين و آخرين كتاب ترسناكي بود كه در تمام عمرم لاي اش را باز كردم!
چه عواملي در شكل گيري يك تريلر خوب دخيل هستند؟
يك تريلر خوب بايد چيزي درباره دنياي واقعي به من ياد بدهد. تريلر هايي مثل «كما»، «در جستجوي اكتبر سرخ» و «شركت» به اين دليل برايم جذاب بودند كه به قلمرو هايي اشاره مي كردند كه در موردشان اطلاعات چنداني نداشتم؛ قلمرو هايي مثل دانش پزشكي، تكنولوژي زيردريايي و مسائل حقوقي. به نظر من، يك تريلر بزرگ بايد در هسته مركزي اش يك بحث اخلاقي تفكربرانگيز داشته باشد. بعضي از تريلر هاي محبوب من در خلال سال هاي عمرم اينها بوده اند: «زندگي نگاره يك مرد نامرئي» نوشته «اچ. اف. سنت»؛ «تماس» نوشته «كارل ساگان» و اثر كلاسيك «دراكولا» نوشته «برام اشتوكر» كه در عين حال كه كمي ترسناك بود، در زمينه خلق حس تعليق آنقدر آموزنده بود كه نمي توانستم آن را زمين بگذارم.
از ديدن چه كتاب هايي در قفسه كتابخانه تان ممكن است تعجب كنيم؟
معمولا درباره چهره هاي تاريخي و هنر كلاسيك مي نويسم، بنابراين شايد از ديدن يك دسته كتاب بيوگرافي چهره هاي مدرن (استيو جابز، آندره آغاسي، كلايو ديويس) تعجب كنيد، به علاوه چندين كتاب درباره هنر مدرن مخصوصا آثار «ام.سي.اشر».
بهترين كتابي كه به عنوان هديه دريافت كرده ايد، چه بوده است؟
همين اواخر، اتفاق جالبي برايم افتاد و نويسنده اي را از نزديك ديدم كه كتابش را حدود 20 سال پيش هديه گرفته بودم؛ كتابي كه تغييرات زيادي در زندگي ام ايجاد كرده بود. حدود 20سال پيش، در اواسط نوشتن اولين رمان ام به نام «قلعه ديجيتال» بودم كه «آلبرت زاكرمن»، كارگزار ادبي افسانه اي، يك نسخه از كتاب «نوشتن رمان جنجالي» را به من هديه داد. كتاب او به من كمك كرد كه دست نوشته ام را كامل و آن را منتشر كنم. دو ماه پيش به طور اتفاقي آقاي زاكرمن را ديدم. با لحن تشكرآميزي به او گفتم به من كمك كرد رمان «قلعه ديجيتال» را بنويسم. او هم به شوخي برگشت گفت تصميم دارد به همه بگويد كه در نوشتن رمان «رمز داوينچي» به من كمك كرده بوده!
آيا زمان بچگي كتاب هاي زيادي دور و برتان بوده؟
زمان بچگي دور و برم پر از كتاب بود. من و خواهرم هر هفته به كتابخانه عمومي مي رفتيم و با يك بغل پر از كتاب هاي محبوب مان بر مي گشتيم: «دكتر زئوس، ريچارد اسكاري، جورج كنجكاو، مادلين و بابار». بزرگ تر كه شديم، يادم مي آيد كه پدر و مادرمان برايمان هر شب كتاب مي خواندند: «راه را براي جوجه اردك ها باز كنيد»، «خرگوش مخملي» و «سوپ جوجه با برنج» نوشته «موريس سنداك» كه آن را به كتاب بسيار ترسناكش؛ يعني «جايي كه موجودات وحشي هستند» ترجيح مي دادم (در كتاب «جايي كه...» اتاق خواب يك بچه به جنگلي پر از غول تبديل مي شود و اين داستان، خواب بچه را مختل مي كرد!) اشعار «آگدن نش» يكي ديگر از چيز هاي اساسي در خانه ما بود؛ به نظر من اين كتاب در عشق اوليه ام به بازي با كلمات و طنز در نويسندگي، نقش مهمي داشت. از جنبه جدي تر، در قفسه جاكتابي ما نسخه هاي تصويرسازي شده قصه هاي پريان «گريم» و حكايت هاي «ازوپ» وجود داشت؛ اين كتاب ها از دوران خيلي بچگي مفهوم خير و شر به علاوه نقشِ كهن الگويي قهرمان و اشرار را در درونم نهادينه كرد.
آيا در زمان كودكي، شخصيت ادبي يا قهرمان ادبي محبوب داشتيد؟
«فرانك و جو هاردي» [شخصيت هاي سري داستان هاي معمايي معروف] مسئول اولين تجربه من در زمينه «كتابخواري» بودند! يادم مي آيد كل قسمت هاي سري كتاب هاي «پسران هاردي» را در يك تابستان بلعيدم؛ من كتابخوارم، شيفته شجاعت و ذكاوت آن پسر ها شده بودم. يادم هست كه شخصيت «باك» در «آواي وحش» جك لندن و در سال هاي بعد، شخصيت «رالف» در «سالار مگس ها» خيلي مرا تحت تاثير قرار داده بود.
اكنون كه با شما صحبت مي كنم روي ميز چهار كتاب است درباره اينها توضيح مي دهيد؟
چهار كتاب دور از هم هستند، يك نسخه قديمي از «كمدي الهي» با تصويرگري «ويليام بلِيك»؛ نسخه اي از كتاب «گيتي در يك پوسته» نوشته استيون هاوكينگ؛ يك ژورنال عكس خانگي حاوي تصاويري از برگ درختان «نييو انگلند» و نسخه اي از كتاب «ميرايي» نوشته «كريستوفر هيچينز».
اگر مي توانستيد نويسنده اي را از نزديك ببينيد (چه فوت كرده و چه در قيد حيات)، دوست داشتيد چه كسي باشد؟
«جوزف كمپبل». نوشته هاي او درباره نشانه شناسي، دين و اسطوره شناسي مقابله اي (مخصوصا «قدرت اسطوره» و «قهرمان هزار چهره») به من كمك كرد تا با الهام گرفتن از آن چارچوب شخصيت «رابرت لنگدان» را بسازم. سري مصاحبه هاي شبكه PBS با حضور جوزف كمپبل و بيل مويرز تفكر برانگيزترين گفت وگو هايي بود كه در عمرم ديده بودم. گستره دانش كمپبل درباره سر منشأ اعتقاد مذهبي، به او اين توانايي را داد كه به بعضي از پرسش هاي بسيار چالش برانگيز در مورد تناقضاتي كه در ماهيت ايمان ، مذهب و كتاب مقدس وجود دارد، جواب بدهد. پاسخ هاي تحسين برانگيز و خونسردانه كمپبل را به ياد مي آوردم و دوست داشتم شخصيت داستاني خودم، رابرت لنگدان در مواجهه با مسائل پيچيده معنوي، همان درك محترمانه را از خودش نشان بدهد.
كدام كتاب بوده كه احساس مي كرديد بايد از آن خوشتان مي آمده ولي آن را دوست نداشتيد؟
«خشم و هيايوي» ويليام فالكنر. سعي كردم. خيلي سعي كردم، ولي نشد!
نيويورك تايمز / مترجم: فرشيد عطايي
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها