واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: هر شب با قرآن/ آشكار كردن بدي ممنوع!
بر آنيم تا در اين مجال، قطعاتي كوتاه و بلند از كتاب وحي را با نگاهي گزيده به انعكاس آن در ادبيات پارسي، از كتاب «در محضر قرآن» اثر ارزشمند استاد الهي قمشهاي پيشكش طالبان حق و جوينگان حقيقت كنيم تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
آيه 148 سوره نساء
«لاَ يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَّءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلا مَنْ ظُلِمَ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعاً عَلِيماً»
خداوند، آشكار كردن گفتار بد را دوست نميدارد، مگر از كسي كه به او ستم شده باشد و خداوند، شنواي داناست.
* اين آيه به مظلوم، اجازه دادخواهي و فرياد مي دهد، نظير آيهٔ 41 سوره شوري كه مي فرمايد: (و لِمَن انتَصر بعد ظلمِه فَاولئك ما عَليهم مِن سبيل) و هركس از ستم ديدن، ياري جويد و انتقام گيرد، راه نكوهشي بر او نيست.
* افشاي زشتي ها را بارها قرآن منع كرده واز گناهان كبيره شمرده و وعده عذاب داده است. از جمله آيه 19 سوره نور كه علاقه به افشاي زشتي هاي مؤ منان را گناه مي داند: (انّ الذين يحبّون ان تشيع الفاحشة في الّذين آمنوالهم عذاب اليم في الدنيا والاخرة)
* در تعبير (من ظُلم) چند احتمال است:
1- به معناي «ممن ظلم» باشد، يعني فرياد كسي كه مورد ظلم قرارگرفته، جايز است.
2- به معناي «لمن ظلم»، يعني فرياد به نفع مظلوم، هر چند خودش مظلوم نباشد.
3- به معناي «علي من ظلم»، يعني فرياد اعتراض آميز به مظلومي كه ساكت نشسته و ذلّت مي پذيرد. البتّه احتمال اوّل، نزديك ترين وجوه است.
* آنچه حرام است، افشاي عيوب مردم در برابر ديگران است، نه بازگويي عيوب افراد به خود آنان. چون پيامبر خدا فرموده است: مؤ من، آيينهٔ مؤ من است.(بحار، ج 74، ص 233)
* امام صادق عليه السّلام دربارهٔ اين آيه فرمودند: كسي كه افرادي را مهمان كند، ولي از آنان به صورت ناشايست پذيرائي كند، از كساني است كه ستم كرده و بر مهمان باكي نيست كه درباره او چيزي بگويند. (وسائل، ج 12، ص 289)
پيام ها
1- قانون كلّي و اصلي، حرمت افشاگري و بيان عيوب مردم است، مگر در موارد خاص. (لايحبّ اللّه الجهر بالسوء)
2- افشاي عيوب مردم، به هر نحو باشد حرام است. (با شعر، طنز، تصريح، تلويح، حكايت، شكايت و ...) (لايحب الله الجهر بالسوء من القول)
3- نشانهٔ جامعه اسلامي آن است كه مظلوم بتواند با آزادي كامل، عليه ظالم فرياد بزند. (الجهر بالسوء من القول الا من ظُلم)
4- غيبت مظلوم از ظالم جايز است. (الجهر بالسوء من القول الا من ظُلم)
5- اسلام، حامي ستمديدگان است. (الاّ من ظُلم)
6- سوء استفاده از قانون ممنوع است. ستمگران بدانند كه حرمت غيبت، راه ستمگري را برايشان نمي گشايد. (الا من ظُلم)
7- تنها مظلوم، اجازهٔ غيبت از ظالم را دارد، آن هم در مورد ظلم او، نه عيوب ديگرش.(409) (الاّ من ظُلم)
8- ظالم، در جامعهٔ اسلامي احترام ندارد، بايد محكوم و به مردم معرفي شود. (لايحبّ الله الجهر بالسوء... الا من ظُلم)
9- در تزاحم ارزش هاي انساني، بايد اهم و مهم رعايت شود. ارزش دفاع از مظلوم، بيش از ارزش حيا وسكوت است. (لايحبّالله الجهربالسوء... الاّ من ظُلم)
10- در موارد جواز افشاي عيوب، از مرز حقّ تجاوز نكنيد، چون خداوند شنوا و داناست. (سميعا عليما)
براي مشاهده مجله شبانه اينجا كليك كنيد
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]