تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860429477
دستيابي به تمدن ديني بالنده در وحدت حوزه و دانشگاه همگامي در راه پيشرفت
واضح آرشیو وب فارسی:ايران: دستيابي به تمدن ديني بالنده در وحدت حوزه و دانشگاه همگامي در راه پيشرفت
دكتر مهراب صادق‌‌نيا
دكتراي جامعه‌شناسي فرهنگ
و عضو هيأت علمي دانشگاه اديان
بي‌‌گمان يكي از شريف‌ترين و به فرموده مقام معظم رهبري يكي از عزيزترين دستاوردهاي انقلاب اسلامي در قلمرو فرهنگ است؛ تأكيد بر وحدت حوزه و دانشگاه، نه تأكيدي بر يك امر شعاري و فانتزي، كه تأكيد بر يك ضرورت پيچيده است. ضرورتي كه از آن به «يكي از اساسي‌ترين و پيچيده‌ترين و عميق‌ترين مسائل انقلاب اسلامي» تعبير مي شود (مقام معظم رهبري). تلاش چشمگير براي نزديكي حوزه و دانشگاه به عنوان دو كانون پويايي بخش و پيش‌‌برنده و گزينش روزي به اين نام، آن هم در سالروز شهادت مردي كه در اين دو كانون فعاليت قابل ستايشي داشته، نشانه درك عميق رهبران و مسئولان تلاشگر نظام مقدس جمهوري اسلامي است و پاسداشت اين روز بزرگ تأكيدي است بر همان درك راهبردي و نيز تكاپو براي دريافت معنايي درخور و مناسب با زمان از وحدت و همدلي ميان اين دو نهاد.
حوزه و دانشگاه دو نهاد فرهنگي عظيم‌‌اند كه نقش بسيار فعالي در تمدن‌‌سازي دارند. گرچه ذات هيچ كدام از اين دو نهاد بر حذف ديگري تأكيد ندارد ولي ساليان سال، گروهي بر طبل جدايي و تنافرشان از هم كوبيدند و كوشيدند تعارضي ميانشان ايجاد كنند كه به خيالشان نماياننده تعارض ميان علم و دين است. اين تعارض ميتوانست چالش‌‌هاي عميق فرهنگي ايجاد كرده و مانعي جدي بر سر پيشرفت فرهنگ كشور باشد و البته ميتوانست مشكلات را از محدوده فرهنگ پيش‌‌تر برده و به ساحت مسائل امنيت جامعه نيز خدشه وارد كند. درك اين معضل و تلاش براي ايجاد وحدت و همدلي بيشتر ميان اين دو نهاد، در حقيقت، دعوت به ايجاد فضايي امن، پويا، بانشاط، علمي، اخلاقي، و رو به جلو در حوزه علم و فرهنگ است و اميد است كه اين وحدت هرچه بيشتر و بهتر ايجاد گردد.
قلمرو و معناي وحدت حوزه و دانشگاه
در ساليان پس از انقلاب انديشمندان فعال در حوزه و دانشگاه به بيان‌‌هاي مختلف در اهميت پيوند اين دو نهاد علمي سخن گفته‌‌اند و امروزه كمتر كسي است كه در اين زمينه ترديد داشته باشد. آنچه به گمان نگارنده، بار بر زمين مانده اين داستان است، كوشش براي عينيت بخشيدن هر چه بيشتر به اين آرمان در قلمروهاي مختلف است.
شايد تصور شود كه انجام شماري پروژه مطالعاتي مشترك يا تأسيس دانشگاههاي وابسته به حوزه علميه و يا حوزههاي وابسته به دانشگاه يا برگزاري همايش‌‌ها و يا كارگاه‌‌هاي مشترك از فرهيختگان دو نهاد، راه مناسبي براي دستيابي به پيوند استراتژيك ميان اين دو كانون علمي است. ضمن تأكيد بر درستي و اهميت آنچه برشمرده شد، نبايد از قلمروهاي ديگر چشم پوشيد.
پيوند حوزه و دانشگاه را در سطحي كلان‌‌تر هم مي‌توان جست. آنجا كه انديشمنداني چون استاد شهيد مطهري مي‌‌كوشند نسبت ميان علم و دين را تعريف كنند. برابر اين انديشه، هر يك از حوزه و دانشگاه مي‌‌توانند ديگري را در انجام تعهدش نسبت به انسان و جامعه ياري دهند.
در اين زمينه حوزه علميه ميتواند دست‌‌كم در دو زمينه تربيت ديني و اخلاقي فراگيران و نيز جهت‌دهي كلي به حركت علمي دانشگاه با تبيين مباني ديني علوم، به اين نهاد كمك كند.
در زمينه نخست، يعني پرورش نيروي انساني متعهد، حوزه نقش محوري و مهمي داشته باشد. دانشگاه در بعد تربيتي، نياز مبرمي به حوزه دارد. البته تأكيد مي‌كنم، مشروط بر آن كه تربيت آموزي در قالب واحدهاي آموزشي ارائه نگردد.
در جهت دهي ديني به علم نيز حوزه ميتواند نقشي كليدي داشته باشد. مقام معظم رهبري بارها بر اين نكته تأكيد كرده‌‌اند علم و بويژه علوم انساني «ماهيتاً معارض و مخالف با حركت اسلامي و نظام اسلامي است؛ متكي بر جهان‌بيني ديگري است؛ حرف ديگري دارد، هدف ديگري دارد. وقتي اينها رايج شد، مديران بر اساس آنها تربيت ميشوند؛ همين مديران مي‌آيند در رأس دانشگاه، در رأس اقتصاد كشور، در رأس مسائل سياسي داخلي، خارجي، امنيت، غيره و غيره قرار مي‌گيرند.» (پايگاه اطلاع رساني دفتر مقام معظم رهبري، بيانات معظم له در ديدار طلاب، فضلا و استادان حوزه علميه قم، 29/7/89). طبيعي است كه دانشگاه براي دستيابي به مباني ديني اين علوم و نيز براي سودهي آنها به سمت كمال انساني مطلوب دين، به حوزه و انديشمندان حوزوي نياز مبرم دارد.
از ديگر سوي، دانشگاه ميتواند با بازكردن افق‌هاي جديد مطالعاتي به روي حوزههاي علميه، در مواجهه اين نهاد ديني با يافته‌هاي جديد علمي، نقش بازي كند و به گونه‌اي مستقيم يا غير مستقيم، بر تأثير و نفوذ مطالعات ديني بيفزايد. افزون بر آن، دانشگاه ميتواند با ارائه زبان مناسب به حوزه كه مخاطب آن را از بوم‌‌زيست آن توسعه داده و به فراتر از مرزهاي ايراني مي‌‌برد، در گيرايي آموزه‌‌ها و محتواي ديني‌‌اي كه در حوزه توليد ميشوند بكوشد.
در هر حال، اتحاد حوزه و دانشگاه به معناي تقليل يا تحليل يكي در ديگري يا حذف يكي از آنها و سپردن مسئوليت آن به ديگري نيست. وحدت حوزه و دانشگاه، به معناي وحدت اين دو نهاد در ساختن يك تمدن بالنده ديني است كه در پرتو علم، دانش، اخلاق و معنويت محقق ميشود. براي دستيابي به اين تمدن چاره‌‌اي جز همراهي و تعاضد پايدار حوزه و دانشگاه، در ترازي فراتر از شعار نيست.
مباني زيبايي شناسي در عرفان اسلامي
دكتر علي كريميان صيقلاني
انتشارات سمت
در كتاب «مباني زيبايي شناسي در عرفان اسلامي» تلاش مؤلف معطوف به افق‌گشايي از چهره مباني زيبايي‌شناسي عرفاني به ياري وحي به عنوان برترين ادراك يقيني و معرفت‌بخش، در آثار عارفان است.
زيبايي‌شناسي در عرفان اسلامي مبتني بر مباني و اصول منبعث از كتاب و سنت است و در حوزه‌هايي همچون مباني معناشناختي، هستي‌شناختي، معرفت‌شناختي و ارزش‌شناختي مورد توجه است. براي نمونه در حوزه مباني هستي‌شناختي، خداوند اصل و منبع زيبايي در تمامي عوالم هستي است و عالم جلوه جمال الهي و داراي بعد قدسي است. هرچه در عالم وجود ميگنجد، خواه در نمود ناسوتي يا عوالم غيبي، نمودي از وجود واحد بسيط و متصف به همه صفات و اسماء الهي و از جمله متصف به صفت جمال و زيبايي است. از اين رو عارفان مسلمان به سريان زيبايي در همه هستي معتقدند و آن را از هرگونه زشتي و نازيبايي تكويني بري ميدانند.
گرايش به زيبايي، به عنوان يك تمايل اصيل انساني، همواره مورد توجه اصحاب خرد بوده است. شايد بتوان ادعا كرد كه مطالعات پيرامون جمال و زيبايي، از كهن‌ترين دلمشغولي‌هاي انديشوران بوده و گستره وسيع پهنه تاريخ، گاه به فراواني قريحه‌هاي پراحساس، شاهد گفتوگويي پرحرارت پيرامون آن و گاه به انجماد ارواح تهي از ذوق، شاهد به سردي گراييدن آن بوده است. اين پيشينه، از نگاه علمي هم، در نوسان و سرشار از آراي گوناگون است. برخي به جنبه طبيعي و فطري زيبايي، برخي به بعد مادي و ظاهري آن، برخي به ابعاد متافيزيكي و ماوراي طبيعي آن و... همت گماشته و به گونه‌هاي مختلف به برافروختن روشنايي اين بحث در بين ديگر مباحث علمي مبادرت ورزيده‌اند.
در يك جمع‌بندي كلي مي‌توان مدعي شد به رغم ستوده بودن اين تلاش‌ها، بيشتر رويكردها در زيبايي‌شناسي، سطحي و محدود به زيبايي‌هاي ظاهري و محسوس است. به ويژه در عصر كنوني كه بشر به بهانه تجدد همه‌جانبه، افزون بر بي‌مهري به ميراث تاريخي خود، تلاش كرده هنر و زيبايي‌شناسي را هم همانند هر عرصه ديگري، منعزل از پيشينه، عصري و دنيوي كند. زيبايي‌شناسي معاصر، نه‌تنها از معرفت‌شناسي، بلكه از لحاظ روش مطالعه هم با آنچه در سنت و دين رايج بود، زاويه گرفته و پيامد اين فاصله، بروز مشكلات بسياري در زمينه علمي و عملي بوده است.اما در زيبايي‌شناسي وحياني، عارفان مسلمان با الهام از آيات قرآن و روايات معتبر، به باطن زيبايي بيشتر توجه كرده، خداوند را منبع زيبايي و عالم را جلوه جمال الهي يافته و بدين سان بعد قدسي زيبايي را دريافته‌اند. ترديدي نيست كه عرفان به علت موضوع و هدفش، به عنوان شاخه‌اي مهم و علمي اصلي در بين شاخه‌هاي دانش مطرح است. چه اينكه هدف نهايي خلقت براي انسان آنگاه كشف ميشود كه بر اثر سلوك عرفاني، سالك بتواند حقيقت هستي را، كه همان عالم لاهوت است، يافته و وحدت ملك و لاهوت را نظاره كند.عارفان مسلمان بر اين باورند كه به مدد مساعدت و ياري وحي، گونه‌اي معرفت نسبت به هستي مي‌يابند كه ايشان را در زمينه‌هاي گوناگون ياري كرده و از جمله، در تأسيس مباني زيبايي‌شناسي و هنر و نيز ابداع رويكرد متفاوت از آنچه در محافل هنر از گذشته تاكنون رايج بوده، توانمند مي‌سازد.كتاب « مباني زيبايي شناسي در عرفان اسلامي» به عنوان يك اثر تحقيقي مي‌كوشد تا مباني و اصول علمي زيبايي‌شناسي در آثار عارفان مسلمان را كه ريشه در كتاب و سنت دارد، استخراج و بررسي كند. مباني مطرح در اين نوشتار، به‌طور عمده در چهار گروه مباني معناشناختي، هستي‌شناختي، معرفت‌شناختي و ارزش‌شناختي سازماندهي شده و تلاش بر اين است تا هر مبنا در قالب فصلي جداگانه و با ساختاري منطقي، بررسي شود.
همچنين تبيين رابطه عرفان و زيبايي و يافتن منابع قرآني مباني زيباشناسي كه عرفان راستين از آن بهره‌مند شده است از مسائل اساسي اين تحقيق بشمار مي‌رود.اين كتاب براي دانشجويان رشته هنر در مقطع كارشناسي ارشد به عنوان منبع كمك‌درسي «آشنايي با آراي متفكران در باب هنر» و در رشته فلسفه هنر به عنوان منبع كمك‌درسي «مباني زيبايي‌شناسي هنر اسلامي» و همچنين براي دانشجويان رشته اديان و عرفان در رشته عرفان اسلامي به عنوان منبع كمك‌درسي تدوين شده است.
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران]
[مشاهده در: www.iran-newspaper.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها