محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843534562
محمد جواد ظريف در مصاحبه با واشنگتن‌پست: مذاكرات ژنو به مانع برخورد، اما متوقف نيست
واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: محمد جواد ظريف در مصاحبه با واشنگتن‌پست: مذاكرات ژنو به مانع برخورد، اما متوقف نيست
وزير امور خارجه كشورمان اعلام كرد هدف ايران دستيابي به يك نتيجه رضايت‌بخش بر اساس الزامات توافقنامه موقت است كه عبارت از حفظ حق غني‌سازي اورانيوم در داخل ايران و رفع نگراني‌ها و محدوديت‌هاي بين‌المللي است. اما زماني كه صداهايي از داخل خود دولت آمريكا به گوش مي‌رسد كه اصل وجودي اين مذاكرات را زير سؤال مي‌برند اين مسأله غيرقابل تحمل مي‌شود.
سرويس سياسي «فردا»: محمد جواد ظريف، وزير امور خارجه كشورمان، در گفتوگو با ديويد ايگناتيوس، گزارشگر روزنامه واشنگتن‌پست، به سؤالات وي درباره سياست خارجي ايران و تحولات منطقه پاسخ داد.
در ادامه متن كامل اين گفتوگو در اختيار خوانندگان قرار مي‌گيرد.
واشنگتن‌پست: بگذاريد سؤال اول را درباره وضعيت مذاكرات بپرسم. پس از اينكه هيأت اعزامي شما مذاكرات فني وين را ترك كرد، عباس عراقچي، اعلام كرد كه اقدام آمريكا براي تقويت اجراي تحريم‌هاي كنوني "در تضاد با روح توافقنامه ژنو است" و اينكه ايران در حال ارزيابي "يك واكنش مناسب" است. آيا مي‌توانيد درباره اين امر و اينكه موضع ايران بايد چگونه باشد توضيح دهيد؟
وزير امور خارجه: ما متعهد به اطمينان از اين امر هستيم كه فرايند شروع شده – كه براي نيل به آن شجاعت زيادي از جانب ما صرف شد – منجر به يك نتيجه رضايت‌بخش خواهد شد كه به الزامات مندرج در توافقنامه پاسخ مي‌دهد – يعني، برخورداري از يك برنامه غني‌سازي در ايران و در همين حين رفع نگراني‌ها و نيز محدود‌هاي تحميل شده توسط جامعه بين‌المللي. هدف اين است. از آنجايي كه ما باور داريم برنامه‌مان كاملا صلح‌آميز است، تمايلي به اينكه ابهامي درباره ماهيت كاملا صلح‌آميز آن باقي بماند، نداريم. بنابراين، ما اعتقاد داريم كه دستيابي به يك توافقنامه بسيار آسان است. البته نيل به اين توافق نياز به اراده سياسي جدي و نيز حسن نيات دارد.
هم‌اكنون اظهاراتي از جانب واشنگتن به گوش مي‌رسد – ما مي‌فهميم كه تهران و واشنگتن، همچنين بسياري ديگر از اعضاي 1+5 داراي جوامع و عرصه سياسي يكپارچه‌اي نيستند. ما در ايران ديدگاه‌هاي مختلفي داريم. برخي از اين ديدگاه‌ها به صورت كاملا صادقانه و با حرارت زياد توسط مخالفين توافقنامه مطرح شد تا جايي كه برخي خواهان بركناري من شدند. من اعتقاد دارم در يك جامعه دموكراتيك كه نيروها و ديدگاه‌هاي سياسي مختلف و نيز قواي مختلف حكومتي براي تنظيم و موازنه اعمال قدرت سياسي وجود دارند، اين امر طبيعي است. در آمريكا نيز چنين امري شايع است. به نظر مننگراني قانونگذاران آمريكايي طبيعي است.
ما اميدواريم كه مخالفين ما و همچنين مخالفين در آمريكا ابتدا و پيش از همه چيز منافع ملي را در نظر داشته باشند. من اين را درباره هر دو كشور مي‌گويم و تنها بر روي يك كشور تأكيد ندارم. اما اعتقاد من بر اين است كه مسائل سياسي مرتبط با بحث حوزه‌هاي انتخابي در آمريكا – رواج مسائل سياسي مرتبط با بحث حوزه‌هاي انتخابي – برخي اوقات منجر به سردرگمي درباره منافع ملي مي‌شود. اما ابراز نظر در اين باره بر عهده من نيست. اين امر مسأله‌اي داخلي بوده و من معتقدم كه مردم و دولت آمريكا كاملا قادر به مديريت آن هستند.
اما زماني كه صداهايي از داخل خود دولت آمريكا به گوش مي‌رسد كه اصل وجودي اين مذاكرات را زير سؤال مي‌برند اين مسأله غيرقابل تحمل مي‌شود – چه اين اظهارات و اقدامات در معناي دقيق كلمه به مثابه نقض برنامه اقدام ژنو باشد يا نه. اما اگر اظهاراتي در داخل دولت به زبان رانده شوند كه در تقابل با هدف مذاكرات باشند، اين مسأله به شدت زيان‌آور خواهد بود. بنابراين ما نياز داريم كه اين مسأله را با عباراتي بسيار قوي به اطلاع طرف‌هاي مذاكره كننده برسانيم. و فكر مي‌كنيم كه اين كار را كرده‌ايم. اين امر بدين معنا نيست كه مذاكرات متوقف شده‌اند. بلكه مذاكرات به مانع برخورده است: همانگونه كه مارك تواين گفته است اخبار مرگ مذاكرات بسيار مبالغه‌آميز هستند.
بنابراين به اعتقاد من بايد درباره اينكه چگونه مي‌خواهيم فرايند را ادامه دهيم ارزيابي دوباره‌اي را انجام دهيم – همه بايد اين كار را انجام دهند– با ديدگاهي براي رفع اين موانع و حركت به جلو بايد به ميز مذاكرات بازگشته شود. نيت ما اين است. ما اين كار را با حسن نيت انجام مي‌دهيم، ما اين كار را با اراده و عزمي سياسي انجام مي‌دهيم تا نه تنها گام اول را به ثمر برسانيم بلكه در كمترين زمان ممكن به توافق نهايي دست يابيم، توافقي كه انتظار داريم به نفع همه باشد، و هر نوع تلاشي براي تضعيف آن بايد متوقف شود زيرا زيان‌ده خواهند بود.
واشنگتن‌پست: شما از چه طريقي توضيحاتي درباره قصد و نيت بيانيه معاون وزرات خزانه‌داري، ديويد كوهن كسب كرديد؟
وزير امور خارجه: ما گفتگوهاي تلفني داشتيم. اجازه دهيد اينگونه بگويم، ما تماس‌هايي با اعضاي گروه 1+5 داشتيم و طي روزهاي اخير با يكديگر صحبت كرديم. معتقدم اين گفتگوها ادامه خواهد داشت. اين اولين بار نيست كه ما خود را در موقعيتي مي‌يابيم كه ضروري است تا به گفتگوها متعهد بمانيم، گفتگوهاي آشكار و گفتگوها در حاشيه 1+5 و مطمئنا اين يكي از آن موقعيت هاست. من با مقامات آمريكايي و مقامات اعضاي كشورهاي گروه 1+5 و نيز كاترين اشتون در تماس بودم. همچنين با هر كسي كه براي پيشرفت وضعيت تلاش مي كند در تماس هستم.
واشنگتن پست: آيا آمريكايي‌ها چيزي گفته‌اند كه نگراني شما درباره اين مساله كه اظهارات كوهن ماهيت مذاكرات ژنو را نقض كرده است، رفع كرد؟
وزير امور خارجه: من مي‌خواهم مذاكرات محرمانه ما همچنان محرمانه باقي بماند. قصد ندارم به اين نوع ديپلماسي عمومي بپردازم. اما آنچه مي‌توانم بگويم اين است كه به اين منظور در بحث‌ها شركت مي‌كنيم تا مطمئن شويم همه به مذاكرات ژنو پايبند هستند. آنچه از جان كري و خانم اشتون شنيده‌ام اين است كه آنها به نهايي كردن فرآيند ژنو با هدف دستيابي به يك توافق جامع متعهد هستند. اين مساله فرآيندي بسيار مشكل است، نه به اين خاطر كه دستيابي به هدف مشكل است بلكه به اين دليل كه روش‌هاي دستيابي به هدف مشكل هستند. به دليل عدم اطميناني كه در ايران داريم، بخصوص عدم اطمينان مردم و رهبري ايران نسبت به مقاصد طرف مقابل، و برخي سوءظن‌هايي كه ممكن است طرف مقابل درباره مقاصد ما داشته باشد.بنابراين كار مشكلي است؛ ما با مسيري پرچالش مواجه هستيم. متاسفانه نيروهاي بسيار قدرتمندي براي تحت تاثير قرار دادن اين فرآيند درحال تلاش هستند. ما بايد نسبت به اين مساله آگاه باشيم و با ذهن باز در اين مسير تلاش كنيم.
واشنگتن‌پست: فقط مي‌خواهم روشن‌سازي كنم. شما به گفتوگو با كري و نيز اشتون اشاره كرديد، و من چنين درك كردم كه شما اين گفت‌و‌گوها را اخيرا انجام داده‌ايد. آيا درست مي‌گويم؟
وزير امور خارجه: خوب، ما هيچگاه ارتباط را متوقف نكرده‌ايم، و گفت‌و‌گوها ادامه دارد...
واشنگتن‌پست: پس از اظهارات كوهن ظاهرا كري سعي كرد تا آن را تبيين كند و اين امر براي شما اطمينان‌بخش است.
وزير امور خارجه: من سخنگوي وزير خارجه آمريكا نيستم. من فقط مي‌توانم بگويم كه با طرف‌هاي مختلفي ديدار داشته‌ام... سرگئي لاوروف اينجا بود، ما مباحثي طولاني داشتيم.
واشنگتن‌پست: اين ديدار كي اتفاق افتاد؟
وزير امور خارجه: چهارشنبه [11 دسامبر]. من با اشتون قبل و بعد از چهارشنبه ارتباط داشته‌ام. با افراد ديگر نيز شامل كري تماس داشته‌ام يا شايد صحيح‌تر باشد كه بگويم آنها با من تماس گرفته‌اند.
واشنگتن‌پست: رئيس جمهور اوباما در سخنراني هفته پيش خود در كنفرانس سابان در واشنگتن، گفت كه احتمال رسيدن به يك توافق قابل قبول و راه‌حل جامع 50 درصد است، من كنجكاو هستم بدانم شما چند درصد احتمال موفقيت مي‌دهيد و اينكه آيا اين برآورد يك برآورد عادلانه است و يا نااميد، شما چه فكر مي‌كنيد؟
وزير امور خارجه: خوب، همانطور كه من گفتم، فكر نمي‌كنم رسيدن به يك توافق اينقدر مشكل باشد چرا كه هدف ما چيز بحث برانگيزي نيست، اين جاده همواري نخواهد بود وبستگي به اراده سياسي طرف‌هاي درگير در اين مسله دارد. همچنين بستگي به تاثير سياست‌هاي حوزه‌هاي دارد كه در طول اين مذاكرات خيلي زياد مطرح شده‌اند، شما ممكن است در رسيدن به يك توافق موفق و يا ناموفق باشيد. من نمي‌توانم براي احتمال موفقيت اين مساله درصدي را مشخص كنم. من اهل قمار كردن نيست بنابرين نمي‌توانم رقمي براي موفقيت مشخص كنم. اما ما اين كار را با نيت حل صد در صدي شروع كرده‌ايم. اما همواره با محدوديت‌ها مواجه هستيم. همه نگراني‌هاي دارند كه بايد رفع شود و ما آماده معامله با دلايل منطقي هستيم.
واشنگتن‌پست: اجازه دهيد درباره مسائل خاصي كه اوباما و مقامات دولتي به آن اشاره كرده‌اند سوال كنم. دراين توافقنامه موقت اشاره شده است كه در قالب راه‌حل نهايي ايران حق استفاده از برنامه هسته‌اي صلح‌آميز تحت معاهده منع گسترش سلاح هسته‌اي را دارد. اما مقامات آمريكايي مي‌گويند راكتور آب سنگين اراك هماهنگ با نيازهاي برنامه صلح‌آميز نيست. آنها معتقدند كه 19 هزار سانتريفيوژ با نيازهاي يك برنامه صلح‌آميز هماهنگ نيستند. وجود تاسيسات مستحكم در فردو با يك برنامه صلح‌آميز محدود هماهنگ نيست. سوال من اين است كه آيا براي اطمينان گروه 1+5 مبني براين مساله كه ايران به دنبال برنامه صلح‌آميز محدود است، شما آماده مذاكره درباره ميزان محدوديت مواردي كه به آن اشاره كردم هستيد؟
وزير امور خارجه: بار ديگر بايد بگويم كه به نظر من نبايد اين مذاكرات عمومي شوند. بهترين حالت محرمانه دنبال شدن مذاكرات است. اما اجازه دهيد كه درمورد اين مساله به مواردي اشاره كنم. اول اينكه اين مذاكرات بر مبناي چندين اصل شكل گرفته است كه آقاي اوباما در نامه خود به رهبر انقلاب و آقاي روحاني به آنها اشاره كرده بود. آن اصول برمبناي جايگاه برابر، احترام متقابل و منافع مشترك قرار دارند. بنابراين بايد اين مذاكرات بر مبناي اين اصول انجام شوند كه همانا نياز به دستيابي به تفاهم و دوري از امر كردن است. همانطور كه مي‌دانيد ايراني‌ها هرگز ادبيات آمرانه از كشورهاي خارجي را نپذيرفته‌اند و در اين مساله استثنايي وجود ندارد. فشاري كه در وراي اين مساله وجود دارد و تمايل به كنار آمدن با آن از سوي مردم ايران نشانه عدم پذيرش فشار و مداخله است. بنابراين جايگاه برابر براي ما از اهميت زيادي برخوردار است.
واشنگتن‌پست: معناي "جايگاه برابر" چيست؟
وزير امور خارجه: يك تعريف ساده اين است كه ما سعي نخواهيم كرد به آنها ديكته كنيم كه يك راه‌حل بايد به چه شكلي باشد؛ و از آنها نيز اين امر را كه راه‌حل بايد به چه شكلي باشد را نخواهيم پذيرفت. ما قرار است به اين نگراني‌ها بپردازيم كه ايران سلاح هسته‌اي و يا شرايطي كه نگراني‌هايي را درباره برنامه تسليحات هسته‌اي خلق مي‌كند، پديد نخواهد آورد. چندين راه براي پرداختن به اين نگراني‌ها وجود دارد و ما اين كار را انجام خواهيم داد.
اكنون، دومين مفهومي كه بايد در نظر گرفته شود اين است كه در هر مذاكره‌اي، اگر مي‌خواهيد به توافقي دست يابيد، بايد به اين مسأله از ديد طرف مقابل نگاه كنيد، نه فقط از ديد خودتان. و من از همه دعوت مي‌كنم كه اين مسأله را از ديد ما نگاه كنند. و شايد در اين حالت به راه‌حلي آسان‌تر دست يابيم. من نيز آماده هستم تا به اين مسأله از ديد شما نگاه كنم، از نقط نظر غرب.
بياييد با غني‌سازي شروع كنيم. ايران تصميم به غني‌سازي نگرفت. ايران مجبور به غني‌سازي شد زيرا ما در كنسرسيومي در فرانسه به نام "يوروديف" داراي سهم بوديم كه هزينه آن به صورت كامل پرداخت شده بود اما قادر نبوديم كه حتي يك گرم اورانيوم غني‌سازي شده حتي براي رآكتور خودمان كه تحت برنامه "اتم‌ها براي صلح" آيزنهاور ساخته شده بود، دريافت كنيم. ما تصميم نگرفتيم كه اورانيوم را تا 20 درصد غني‌سازي كنيم. ما براي 20 سال سعي كرديم براي رآكتورمان اورانيوم با غناي 20 درصد بخريم. ما تحقير و مورد اهانت واقع شديم و به قدري عقب و جلو رانده شديم كه اعلام كرديم خودمان اين كار را خواهيم كرد: ما اين اورانيوم را از كسي نخواهيم گرفت.
اين امر به اين معني نيست كه اگر آنها براي ما سوخت تهيه كنند ما آن را خواهيم پذيرفت، زيرا نخست اينكه ما اين سرمايه‌گذاري را در داخل كشور انجام داده‌ايم و دوم اينكه ما اعتماد نداريم و سوم، هيچ دليلي نمي‌بينم كه پس از صرف اين زمان و تلاش و پس از اينكه آنها را به نقطه‌اي رسانديم كه توهم غني‌سازي صفر در ايران را كنار گذاشتند، چرا بايد چيز ديگري را بپذيريم.
واشنگتن‌پست: اما شما محدوديت ها درباره ميزان اورانيومي كه بايد غني شود را مي پذيريد؟
وزير امور خارجه: ما با آنها در اين باره گفتگو مي كنيم. راه هاي مختلفي وجود دارد. محدوديت ها به خودي خود موضوع مذاكره نيست. هدف تضمين اين موضوع است كه اين اقدام براي اهداف صلح آميز است، و با وضوح نيز اعلام شده است. اين براي رفع نگراني ها نيست، براي مطمئن شدن از اهداف صلح آميز آن است. اكنون براي تضمين اهداف صلح آميز آن راه‌هاي زيادي براي بررسي وجود دارد. ما اين راه ها را مورد مذاكره قرار خواهيم داد و توافقي در اين زمينه كسب مي كنيم، چرا كه توافق بايد به صورت دوجانبه كسب شود. ما بر اين باوريم كه مي توانيم به توافقي دست يابيم.
اجازه دهيد به موضوع دوم بپردازيم،يعني (تاسيسات)اراك. ما اين گزينه را پيشنهاد داديم، هر برنامه ايران در ابتدا از غرب درخواست شد، اما غرب رد كرد، سپس ما به تكنولوژي خودمان اتكا كرديم. ما نمي خواستيم همه چيز را درباره ساخت اين راكتورهاي تحقيقاتي از صفر شروع كنيم.
ما مي خواستيم از تكنولوژي استفاده كنيم. هركشوري تمايل دارد از تكنولوژي پيشرفته استفاده كند. اما ما را از اين تكنولوژي- با نفي ان پي تي- محروم كردند، چرا كه ان پي تي بايد شرايط لازم براي توليد انرژي به منظور اهداف صلح آميز را فراهم كند.
اين تنها يك حق نيست، اين الزام است، تعهدي است كه بايد اجرا شود. بنابراين آنها، تقريبا همه كشورهاي غربي حداقل طي 22 سال اخير واز سال 1990 در وضع نقض ان پي تي بوده اند. متاسفانه هيچ دادگاهي و مرجعي براي اين نقض وجود ندارد، چرا كه در بند مربوطه هيچ سازوكار نظارتي لحاظ نشده است.
اما اين لازم است، چرا كه ان پي تي، بر روي 3 پايه برقرار است، و يكي از آنها استفاده صلح آميز در كنار عدم اشاعه و خلع سلاح هسته اي است. اجازه دهيد درباره خلع سلاح صحبت نكنيم، چرا كه سابقه چندان قابل توجه نيست.
ايران راكتور آب سبك در اختيار نداشت. ما بايد درباره چيزي كه نحوه ساخت آن را بلد بوديم سرمايه گذاري مي كرديم. اين به معناي آن نيست كه كه ما به دنبال راكتور آب سنگين براي آن بوديم كه مي توان از آن پلوتونيوم توليد كنيم. اين به اين دليل بود كه ما با تنها تكنولوژي كه در آن زمان در دسترس ما بود شروع كرديم.
واشنگتن‌پست: اما اكنون؟
وزير امور خارجه: ما نمي توانيم زمان را به 20 سال قبل به عقب برگردانيم و خيلي ساده از ايران بخواهيم كه از پروژه اي كه سرمايه گذاري انساني و مادي عظيمي براي آن صورت گرفته است را كنار بگذارد. با اين حال، راه هاي مختلفي براي اطمينان سازي نسبت به اين كه راكتور مذكور تنها براي اهداف صلح آميز استفاده مي شود وجود دارد- چرا كه اين هدف ماست. راه هاي مختلفي براي اطمينان سازي نسبت به اين كه ما به دنبال توليد راديو ايزوتوپ هستيم،... ما حتي امروزه حتي راديو ايزوتوپ هم نمي توانيم از خارج دريافت كنيم... بنابراين ما نياز داريم كه ايزوتوپ هاي خودمان را توليد كنيم.
واشنگتن‌پست: بنابراين اگر راهي براي كسب راديو ايزوتوپ‌ها وجود داشته باشد، و هم نگراني ها درباره توليد پلوتونيوم وجود داشته باشد...
وزير امور خارجه: اما درباره رآكتورهاي آينده، اگر آنها راهي براي رفع نياز هاي ما را برطرف كنند خوب است. درباره رآكتور فعلي نياز داريم كه راه هاي علمي مختلف را براي توافق در اين باره را بررسي و مذاكره كنيم، و ما براي تعامل در اين زمينه آماده هستيم. ما آن را مكتوب كرده ايم، و همواره بر تعهدات خود پايبند هستيم. متعهد به تعامل درباره اراك شده ايم و اين كار را انجام مي دهيم.
اجازه دهيد به موضوع سوم كه فردو است بپردازم: اگر در ايران باشيد، و نگراني مردم نسبت به فردو را ببينيد، تنها نتيجه گيري كه مي توانيد از آن بگيريد اين است كه آنها(غرب؟) درصدد حمله به شما هستند. براي اينكه اهميت فردو چيست؟ فردو تاسيساتي است كه به صورت روزانه تحت نظارت( آژانس بين المللي انرژي اتمي) است. به صورت روزانه!
بنابراين ما نمي توانيم هيچ كاري درباره فردو انجام دهيم. تنها تفاوتي بين فردو و نطنز اين است كه نمي توان فردو را مورد حمله قرار داد. بنابراين اگر شما اصرار مي كنيد كه بايد فردو متوقف شود، به اين معناست كه يكي قصد حمله نظامي به آن را دارد. و بايد بگويم كه حمله نظامي نقض يكي ازبنيادي ترين اصول حقوق بين الملل است.
قصد من اين است كه اين مبنايي براي مذاكره نيست. من خارج از صحبت درباره منافع ايران، نبايد مذاكراتي را بپذيرم كه مبناي آن، نقض حقوق بين الملل است... بنابراين آنها از من مي خواهند موضوعي را بررسي كنم كه اساسا غيرمنطقي است.
واشنگتن‌پست: دوباره مي‌پرسم، آيا راهي براي پايان دادن به اين نگراني وجود دارد؟
وزير امور خارجه: چندين راه براي پرداختن به اين نگراني‌ها وجود دارد، به خاطر اينكه ما نمي‌خواهيم اين تصور ايجاد شود كه ايران يك برنامه تسليحاتي دارد: اين در راستاي منافع ما نيست. ما نمي‌خواهيم سياست ابهام را پي‌گيري كنيم؛ اين قصد ما نيست؛ ما سياست شفافي را دنبال مي‌كنم كه به دنبال دستيابي به تسليحات اتمي نيست. اگر شما ما را يك دولت مذهبي مي‌دانيد پس دستكم اصول اوليه كه يك دولت مذهبي بر اساس آن ساخته شده است را به رسميت بشناسيد. بالاترين اصل در يك دولت مذهبي اين است كه وقتي ولي فقيه در اين كشور حكمي را صادر مي‌كند، اين حكم غيرقابل رد مي‌شود. و حكم اين است كه تسليحات كشتار جمعي عليه اصول اسلامي و حرام هستند. بنابرين هيچ ابهامي باقي نمي‌ماند. ما آماده عمل به اين موضوع روشن هستيم_ چرا كه ما هيچ نفعي در ايجاد هرگونه ابهام نداريم اما زيرباري هيچ گونه حرف زوري نخواهيم رفت. ما مي‌خواهيم درباره تمامي موضوعات در چارچوب توافق ژنو گفتوگو كنيم. اما براساس اقدام و احترام متقابل. ما آماده همكاري هستيم اما در عين حال از شما مي‌خواهيم به محدوديت‌هاي ما احترام بگذاريد. از ما نخواهيد كه به شما يك تحليل اقتصادي بدهيم كه چرا غني سازي در اين عملي نيست. در نظر ما مساله نه ارزش اقتصادي بلكه واقعيت انكار مهم است – زماني كه به چيزي دسترسي نداريد پول ديگر اهميتي ندارد.
واشنگتن‌پست: علاقه فزاينده‌اي به اين امر وجود دارد كه آيا ايران حاضر است تا با ساير كشورها براي دستيابي به يك گذار سياسي در سوريه همكاري كند يا نه. مثالي مي‌آورم: در روز 21 نوامبر، نمايندگان ايران، عربستان سعودي، روسيه و امريكا با والري آموس، معاون امور بشردوستانه سازمان ملل، ديدار كردند تا درباره كمك و امدادرساني به مردم سوريه با وي گفت‌و گو كنند. آيا ايران حاضر است به برخي فرايندهاي بزرگتر كه ممكن است منجر به ايجاد يك كريدور كمك‌هاي بشردوستانه به مركز حمص يا داريا شود، بپيوندد و اينكه چه اقدامات ديگري ممكن خواهند بود؟
وزير امور خارجه: بگذاريد به سؤالات متفاوت پاسخ دهم. نخست درباره ژنو 2: ما به وضوح اعلام كرديم كه ايران اعتقاد دارد هيچ راه‌حل نظامي براي سوريه وجود ندارد اگرچه اين امر في‌النفسه درست است اما به نظر من برخي از بازيگران به اين امر اعتقاد ندارند.
واشنگتن‌پست: آيا اسد به امر اعتقاد دارد؟
وزير امورخارجه: رئيس‌جمهور اسد معتقد است كه در نهايت يك راه‌حل سياسي لازم است. اما به اعتقاد من آنهايي كه در جهت حمله نظامي آمريكا فشار وارد مي‌كردند و پس از اينكه آمريكا تصميم گرفت در چارچوب قوانين بين‌المللي و نه خارج از آن رفتار كند، دچار نااميدي شدند، اعتقادي ندارند كه هيچ راه‌حل نظامي وجود ندارد. آنها به دنبال راه‌حل نظامي بودند. اما اميدواريم كه همه سر عقل آيند و اين واقعيت را درك كنند كه هيچ راه‌حل نظامي وجود ندارد و لازم است كه به يك راه‌حل سياسي دست يافته شود. ما گفته‌ايم كه اگر دعوت شويم در ژنو2 شركت خواهيم كرد و خواهان دستيابي به راه‌حل سياسي هستيم.
واشنگتن‌پست: آيا ژنو1 را به عنوان شروع اين فرايند قبول داريد؟
وزير امور خارجه: ما هيچ‌گونه پيش‌شرطي را قبول نداريم. نه به اين دليل كه مشكلي داريم بلكه اين كار را به عنوان يك اصل انجام مي‌دهيم. ما معتقديم كه پذيرش پيش‌شرط توسط ايران ضروري نيست زيرا اگر مي‌خواهيد ايران نقش مثبتي داشته باشد، اين كشور را دعوت خواهيد كرد. اگر نمي‌خواهيد كه ايران نقش مثبتي داشته باشد، هيچ كسي دعوتي نخواهد كرد. بنابراين من درخواست دعوت نمي‌كنم. من يقينا هيچ پيش‌شرطي را نخواهم پذيرفت.
ما مي‌دانيم كه بايد به توافقي در ژنو دست يافته شود و اينكه اين توافق بايد يك توافق سوري باشد. ديگران نمي‌توانند براي سوريه تصميم بگيرند. ديگران فقط مي‌توانند بر اساس رضايت مردم سوريه راه‌حل سوري را تسهيل كنند. اعتقاد دارم كه در نهايت بهترين راه براي هميشگي كردن اين رضايت رجوع به صندوق‌هاي رأي است، و ما نبايد از صندوق‌هاي رأي هراس داشته باشيم. من نگران افرادي هستم كه به اصول دموكراتيك اعتقاد دارند اما درباره نتايج انتخابات نگراني داشته و سعي دارند پيش‌شرط‌هايي قرار دهند. يكي از پيش‌شرط‌هاي جدي مي‌تواند انتخابات عادلانه باشد. اما اينكه چه كسي مي‌تواند در انتخابات شركت كند و چه كسي نمي‌تواند نبايد يكي از پيش‌شرط‌ها باشد. اگر مردم مردم سوريه باور داشته باشند كه يك نفر نبايد در انتخابات شركت كند، به وي رأي نخواهند داد .... آنها قادر به تعيين آينده خودشان هستند، و باور دارند كه سعي براي تعيين نتيجه انتخابات را توهيني براي خود مي‌دانند ... من اعتقاد دارم كه ايران مي‌تواند نقش مثبتي در مورد سوريه داشته باشم، اما تصميم بر عهده خود آنها است. ما اين صحنه را كنترل نمي‌كنيم.
تا جايي كه به كمك‌هاي بشردوستانه مرتبط است، ما اعتقاد داريم كه بايد نگراني‌هاي تمام طرفين را مد نظر قرار دهيم. اگر مي‌خواهيد كه اظهار نظر‌هاي سياسي بكنيد، اين يك قضيه امر است. اما اگر مي‌خواهيد كه به انسان‌ها در بخش‌هاي مختلف سوريه كه در محاصره يكي از دو طرف درگيري وجود دارند، كمك كنيد، نياز به مكانيزم‌هايي داريم كه كارآمد هستند. ما اين مسأله را با دوستان‌مان بحث كرده‌ايم، ما اين را با تركيه ، يا اخضر ابراهيمي، و با دولت سوريه مورد بحث قرار داده‌ايم.
واشنگتن‌پست: آيا درباره اين مسأله با آمريكا نيز صحبت كرده‌ايد؟
وزير امور خارجه: ما با آمريكا به غير از مسائل هسته‌اي درباره چيز ديگري صحبت نكرده‌ايم. ما با آمريكا در فرمت‌هاي مختلف بين‌المللي شامل نشستي كه توسط آموس برگزار شد، مشاركت مي‌كنيم. اما اين فرآيند زير نظر سازمان ملل است، ما در آنجا مي‌توانيم با يكديگر همكاري كنيم. ما درباره سوريه با آمريكا صحبت نكرده‌ايم. ما بر روي مسأله هسته‌اي تمركز كرده‌ايم زيرا اين موضوعي است كه بايد حل شود. اما آماده هستيم به مردمي كه در سوريه به ياري نياز دارند، كمك‌هاي بشردوستانه ارائه كنيم. ما آماده اقدام هستيم. متأسفانه، برخي به دنبال نتايج سياسي هستند نه بشردوستانه. اين چيزي نيست كه ما بخواهيم وارد آن شويم.
واشنگتن‌پست: روشن است كه روحاني و ظريف از اختيارات لازم براي مذاكره برخوردار هستند، اما اينكه پرونده منطقه‌اي در دستان افراد ديگري است، بالاخص سپاه پاسداران انقلاب اسلامي. چگونه به اين سؤال پاسخ مي‌دهيد.
وزير امور خارجه: من مخالف هستم. در ايران تصميم‌گيري درباره امور خارجي يك فرآيند بر اساس اجماع جمعي است. در تمام مسائل، رهبري دخيل است، شوراي عالي امنيت ملي دخيل است، رئيس‌جمهور بازيگر اصلي است اما وي اين كار را با رضايت رهبر انجام مي‌دهد.
واشنگتن‌پست: من اين سوال را تا اندازه‌اي به اين دليل مطرح كردم كه هفته گذشته سردار جعفري از شما انتقاد كرد و اين احساس را تقويت كرد كه در ايران دو نگرش و دو گروه وجود دارد.
وزير امور خارجه: من معمولا درمورد اظهاراتي كه خارج از حوزه نظرات خودم مطرح مي‌شوند واكنش نشان نمي‌دهم و نمي‌خواهم اين اشتباه را دوباره تكرار كنم و بدون درك كل موضوع درمورد سخنان فرد ديگري اظهار نظر كنم. من به اظهارات سردار جعفري احترام مي‌گذارم و اختلاف نظر ميان خود و ايشان را درك مي‌كنم. نه اظهارات من و نه اظهارات ايشان هيچ‌يك نگرش رسمي دولت جمهوري اسلامي و يا سازمان‌هايي كه ما در آنها فعاليت مي‌كنيم نيست. ما برخي اوقات درسخنراني‌هايي شركت مي‌كنيم و در آنها نظرات خود را مطرح مي‌كنيم. در اين سخنراني‌ها براي رسيدن به اتفاق نظر بحث‌هايي شكل مي‌گيرد كه ممكن است برخي اوقات بسيار داغ شوند. سپس در پايان به اتفاق نظري مي‌رسيم كه همگي خود را به آن متعهد و مسئول مي‌دانيم.
واشنگتن‌پست: مي‌خواهم سوالي از شما درباره پيچي كه در راه تاريخ مدرن وجود دارد بپرسم. پيچي كه شايد اكنون شما در حال عبور از آن باشيد. راهي كه كيسينجر، وزير خارجه پيشين آمريكا اينگونه توصيف كرده است و مي‌گويد اين پيچ تاريخي رخ مي‌دهد؛ ايران بايد به عنوان يك كشور شناخته شود و نه يك آرمان. ايران بايد مانند كشوري رفتار كند كه داراي منافع و به دنبال احترام است و مي‌خواهد از موضع برابر با آن رفتار شود اما يك جنبش انقلابي نيست كه به دنبال بي ثباتي ديگر كشورها باشد. اجازه بدهيد به صراحت از شما بپرسم: آيا ايران امروز يك كشور است و يا يك آرمان؟
وزير امور خارجه: خوب من فكر مي‌كنم ديكوتومي (دوگانگي و تقسيم كردن هر چيز به دو حالت) اشتباه است، به خصوص زماني از سوي يك آمريكايي مطرح شود. من از شما مي‌پرسم: آيا آمريكا يك كشور است و يا يك آرمان؟ چگونه رفتار ايالات متحده را توصيف مي كنيد؟ آيا آمريكا تنها يك كشور است و يا هدف و اهدافي را براي خود در نظر دارد؟
واشنگتن‌پست: ايده آل‌ها؟
وزيرامور خارجه: بله ايده آل‌ها. بنابراين بايد در چارچوب صحيحي قرار بگيرد. من معتقدم كه همه كشورها ايده آل‌ها و منافع خود را دارند. اين باور من نيست كه يك ديكوتومي ميان منافع و ايده آل‌ها وجود دارد. به اعتقاد من آمريكا داراي ايده آل‌ها و منافع خود است... به نظر من ايده آل‌ها و منافع جمع مي شوند و از هم جدا نيستند. اما ايران به اصول قوانين بين المللي متعهد است.
ما به دنبال تضعيف هيچ دولتي نيستيم. ما به دنبال مداخله در امور داخلي كشورهاي ديگر نيستيم. امنيت همسايگان ما همان امنيت و ثبات خود ما است. ما بر اين باوريم كه براي رونق و پيشرفت نياز به يك منطقه با ثبات و امن داريم. ما معتقديم كه تنش به نفع ما نيست. بنابراين اگر شما به اين مسائل به عنوان تعريف يك دولت و كشور نگاه كنيد پس با هم توافق داريم. اما اگر شما بخواهيد يك دوگانگي ميان آرمان‌ها و منافع ملي در نظر بگيريد، معتقدم كه شما براي فروش ايده خود به آمريكا قبل از فروش آن به ايران با مشكل مواجه خواهيد شد.
واشنگتن‌پست: ما هنوز هم خود را به عنوان يك ملت منحصر بفرد قلمداد خواهيم كرد.
وزير امور خارجه: ما نيز هم.
واشنگتن‌پست: هفته گذشته در ابوظبي و دوبي شاهد نگراني درباره آنچه كه اقدامات بي‌ثبات كننده ايران ناميده مي‌شوند، بودم آنچه كه گفته مي‌شود برنامه‌هاي سيستماتيك ايران براي اقدامات پنهاني عليه ساير دولت‌ها است. اين امر افراد را نگران مي‌سازد. بنابراين، به مانند پرونده هسته‌اي بايد ديگران را درباره نيات ايران مطمئن سازيد، آيا اطمينان‌دهي‌ها و بازرسي‌هاي مشابه را درباره مسائل منطقه‌اي خواهيد پذيرفت؟
وزير امور خارجه: من بازرسي‌‌ها را نمي‌پذيرم. اما در يادداشتي كه در روزنامه عربي الشرق‌الاوسط نوشتم پيشنهاد دادم كه طرحي براهي همكاري و امنيت منطقه‌اي تدوين شود. من اعتقاد دارم كه بايد خيلي وقت پيش اين كار را انجام مي‌داديم. زماني كه 26 سال پيش پيش‌نويس قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل كه به جنگ ايران و عراق پايان داد، تدوين ميشد، به درخواست ايران پيشنهاد داديم كه امنيت منطقه‌اي بايد ارجحيت داشته باشد. ما باور داريم كه اگر اين پيشنهاد اجرا ميشد شاهد دو فاجعه در عراق نبوديم – حمله عراق به كويت و جنگ عراق كه با تهاجم آمريكا در سال 2003 آغاز شد. فاجعه جنگ ايران و عراق كافي بود. بنابراين اعتقاد داريم كه تمهيدات لازم براي اعتمادسازي، گفتوگو و همكاري بين كشوهاي اين منطقه نه تنها بازم بلكه غيرقابل اجتناب است. همه ما به اين فرآيند نياز داريم. همه ما بايد منطقي باشيم. ما نمي‌توانيم همسايگان‌مان را انتخاب كنيم. امنيت تنها از طريق همكاري بين ما پديد خواهد آمد. امنيت را نمي‌توان خريد. ما نمي‌توانيم به بهاي امنيت ديگران، امنيت خودمان را تأمين كنيم.
من ديدارهاي بسيار خوبي با رهبران كشورهاي حاشيه خليج فارس داشته‌ام. معتقدم همه ما موفق هستيم كه آنچه در ژنو روي مي‌دهد براي آينده ما خوب است و عليه هيچ كس نيست. ما هيچ دليلي براي بروز نگراني در ديگران نمي‌بينيم. تمام آنهايي كه با ما صحبت كرده‌اند از اين امر استقبال كرده‌اند.
واشنگتن‌پست: اما از طرف ديگر اظهار نگراني مي‌كنند.
وزير امور خارجه: اما من با دوست و دشمن به يك گونه سخن مي‌گويم. اين سخن كه ما نياز به همكاريو امنيت در خليج فارس و در بين كشورهاي منطقه نياز داريم تا به نگراني‌ها پاسخ دهيم و ما به عنوان قوي‌ترين كشور منطقه آماده هستيم.
واشنگتن‌پست: سوال آخر: در هفته گذشته و پس از شنيدن اظهارات كوهن و همچنين تلاش‌ها در كنگره براي اعمال تحريم‌هاي بيشتر عليه ايران بايد چنين حس كرده باشيد كه اين فرآنيد ممكن است دچار لغزش شود. در مصاحبه با نشريه تايم گفتيد كه اگر تحريم‌هاي جديد اعمال شود تمام توافقنامه به شكست خواهد انجاميد.
وزير امور خارجه: اين پاسخ در جواب به سؤال ايشان بود.
واشنگتن‌پست: اما مي‌خواهم از شما بپرسم كه براي افرادي در ايران و آمريكا كه از به شكست انجاميدن اين توافقنامه خوشحال خواهند شد چه داريد كه بگوييد؟
وزير امور خارجه: من به آنها مي‌گويم تاكنون تمام راه‌هاي نادرست را امتحان كرده‌ايد، هم‌اكنون فرصتي به راه درست بدهيد. آنها تحريم‌ها را امتحان كرده‌اند. آنها فشار را امتحان كرده‌اند. نتيحه اين اقدامات 19 هزار سانتريفيوژ و بي‌اعتمادي مردم ايران به آمريكا بود زيرا اين كشور استانداردهاي دوگانه داشته وبه مردم ايران فشار وارد مي‌آورد. آنها تمام راه‌هاي نادرست را امتحان كرده‌اند. گفته مي‌شود كه ديپلمات‌ها هميشه راه درست را پس از امتحان تمام راه‌هاي نادرست مي‌آزمايند. سياستمداران تمام راه‌هاي اشتباه را امتحان كرده‌اند. وقت آن رسيده كه اجازه دهند كار درست انجام شود.
واشنگتن‌پست: هم‌اكنون در يك برهه بزرگ تاريخي قرار داريم.
وزير امور خارجه: فكر مي‌كنم كه هم‌اكنون بر سر يك چند راهي قرار گرفته‌ايم. اميدوارم كه همه اهميت تاريخي اين فرايند را بدانند. اين فرايند مي‌تواند مسير روابط ما را با غرب تغيير دهد.
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[مشاهده در: www.fardanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها