واضح آرشیو وب فارسی:ايلنا: ژيلا دژم در گفتگو با ايلنا: مميزي، دست عكاسان را نيز بسته است
با وجود پتانسيلهاي موجود، همچنان نميتوان انتظار داشت كه يك عكاس بتواند از اين راه امرار معاش كند/ هنوز جاي خالي نهادها و كانالهاي حمايتي در حوزهي عكس خالي است/ اخذ مجوز از نهادهاي اجرايي، از مشكلات اصلي عكاسان به شمار ميرود. ژيلا دژم در گفتگو با ايلنا: مميزي، دست عكاسان را نيز بسته است
ايلنا: ژيلا دژم؛ يكي از عكاسهاي باسابقه و موفق در عرصههاي داخلي و خارجي است. او از زمان حضور در سازمان صدا و سيما كار عكاسي را آغاز كرده و از سال 56 با موزهي هنرهاي معاصر همكاري تنگاتنگي داشته است.
وي در گفتگو با خبرنگار ايلنا؛ به سوابق حرفهاي خود اشاره كرد و افزود: سال 1384 از صدا و سيما بازنشسته شدم و در رشتهي پژوهش هنر ارشدم را گرفتم. همچنين كار عكاسي را نيز هم به صورت حرفهاي و هم به صورت آماتور دنبال كردم زيرا علاقهي شخصي من همواره به عكاسي بوده است.
دژم ادامه داد: در دوران دانشجويي، وقتي براي تحقيق به موزهي هنرهاي معاصر مراجعه كردم، دريافتم كه فقر چشمگيري در حوزهي مستندات در اين موزه وجود دارد. به همين دليل پيشنهاد دادم تا كليهي نمايشگاههايي كه در اين موزه برگزار ميشود را به صورت عكس آرشيو كنم. همين اتفاق هم افتاد و فكر ميكنم نسلهاي بعدي امكان خوبي براي تحقيق و پژوهش در اين حوزه خواهند داشت زيرا نزديك به چند هزار نگاتيو و اسلايد در موزهي هنرهاي معاصر آرشيو شده است.
اين عكاس درمورد برگزاري نمايشگاههايش نيز خاطرنشان شد: من هم نمايشگاههاي شخصي داشتهام و هم در برخي نمايشگاههاي جمعي شركت كردهام. در سال 1984 در مسابقهي بينالمللي جوانان يونيسف، تقديرنامهي اين سازمان جهاني را دريافت كردم. همچنين در نمايشگاه زن، كه در موزهي هنرهاي معاصر بود، به عنوان عكاس برتر شناخته شدم. من در گالريهاي مختلفي به صورت انفرادي نمايشگاه برگزار كردهام؛ از جمله در سال 2000 كه نمايشگاهي در آلمان داشتم.
وي ضمن بيان اين مطلب كه "در حال حاضر هم تدريس ميكنم و هم پيگير عكاسيهاي خودم هستم"، درمورد اقتصاد حرفهي عكاسي و امكان امرار معاش در اين رشته گفت: البته يك بخش از كار عكاسي، بخش عكاسي هنري است كه معمولا در نمايشگاهها ارائه ميشود و فروشهاي پراكنده در اكسپوها مي تواند براي عكاس درآمدزا باشد. اما نميتوان به صورت مستمر روي اين بخش از درآمدها حساب باز كرد. خصوصا كه اين امكان براي تمام عكاسان وجود ندارد.
دژم ادامه داد: بخشي ديگر از عكاسي نيز؛ عكاسي ژورناليستي، صنعتي و تبليغاتي است كه طبيعتا امكان درآمدزايي مستمرتري را ايجاد ميكند. هرچند كه من به شخصه بيشتر به عكاسي هنري علاقهدارم اما هر عكاس حرفهاي از توجه به جنبههاي اقتصادي و تجاري نيز ناگزير است.
اين عكاس باسابقه درمورد شرايط و وضعيت حرفهي عكاسي در كشورمان گفت: واقعيت اين است كه ما در كشورمان عكاسان زيادي داريم كه اتفاقا در كار خود موفق هم بودهاند؛ خصوصا در ميان عكاسان جوان. دليلش هم اين است كه عكاسي رفته رفته دارد به عنوان يك رسانهي تاثيرگذار گسترش پيدا ميكند. بنابراين پتانسيلهاي فراواني در اين حوزه وجود دارد اما همچنان نميتوان انتظار داشت كه يك عكاس بتواند از اين راه امرار معاش كند.
وي با اشاره به شرايط عكاسي در كشورهاي توسعهيافتهي غربي اظهار داشت: در كشورهاي اروپايي، معمولا اسپانسرها و نهادهاي متعددي وجود دارد كه ضمن ايجاد امكانات لازم جهت معرفي آثار عكاسان، از آنها حمايتهاي مالي قابل توجهي ميكند و امكان امرار معاش را براي عكاسان فراهم مي آورند. اما متاسفانه در كشور ما هنوز جاي چنين نهادها و كانالهايي خالي است.
دژم در بازشماري مشكلات پيش پاي عكاسان داخلي افزود: يكي از عمدهترين مشكلات عكاسان؛ از جمله خود من اين است كه در بخشهاي اجرايي دشواريها و گرفتاريهاي فراواني وجود دارد. به عنوان مثال يك عكاس براي كار روي يك پروژهي ساده نياز به اخذ مجوزهاي مختلف از نهادها و سازمانهايي مثل شهرداري، نيروي انتظامي و... دارد؛ آنچنانكه توجيه كردن مسوولان و اخذ مجوزهاي لازم كار زمانبر و طاقتفرسايي است.
وي اضافه كرد: در بخش ارائهي آثار، البته مشكلات كمتر است. اما نبايد از اين مساله نيز به سادگي بگذريم كه عكاسان در كشور ما به راحتي نميتوانند افكار خود را در آثار و عكس هاشان ارائه كنند؛ زيرا مميزي در حوزهي عكس نيز وجود دارد و تا حدود زيادي دست عكاسان را ميبندد.
اين عكاس با اشاره به پيشينه و جايگاه عكاسي در ايران و جهان، خاطرنشان كرد: عكاسي سابقهي طولاني در تاريخ دارد. در ايران نيز اين رشته در موزهي هنرهاي معاصر توانستهاست جايگاه قابل قبولي پيدا كند. اما محدوديتها را نميتوان انكار كرد. به عنوان مثال اگرچه امكانات عكاسي ديجيتال كار را براي عكاسان و خلق آثار قابل تامل مهيا كرده است، اما بايد درنظر داشته باشيم كه ابزارآلات عكاسي ديجيتال بسيار گران هستند و از اين حيث، كار براي عكاسان دشوار است.
وي ادامه داد: البته من به كمكهاي دولتي اعتقاد ندارم زيرا در ادامه به ايجاد انتظارات خاص و جانبدارانه ميشود. در جهان نيز همينگونه است كه دولت به طور مستقيم از هنرهاي مختلف حمايتي ندارد. بنابراين در چنين شرايطي بيشتر از همه بايد از نهادهاي خصوصي و مردمي انتظار حمايت داشت.
دژم گفت: متاسفانه ظرفيت مراكزي كه حوزهي عكاسي را نيز پوشش ميدهند، بسيار كم و ضعيف است؛ آنچنانكه جوابگوي نياز همهي عكاسان نيست. درحالي كه عكاسي در كشورهاي اروپايي، حتي در كشورهاي آسياي شرقي داراي انجمنها و مراكز بزرگي است كه امكان فعاليت و ارائهي آثار را براي عكاسان مهيا ميكنند. البته اين مساله را هم نبايد فراموش كرد كه به طور كلي كار گروهي و صنفي كردن در كشور ما هنوز جا نيافتاده.
اين عكاس همچنين به معايب كارهاي سفارشي اشاره كرد و اظهار داشت: متاسفانه شرايط بد اقتصادي طي سالهاي اخير باعث شده كه عكاسان بيشتر به فروش فكر كنند تا خلق يك اثر هنر. به همين دليل بيشتر دنبال سلايق سفار دهندگان بوده و تفكر هنري مستقل خود را از دست ميدهند. به نظر من علاقه و خواست مشتري مهم است، اما نبايد باعث كنار گذاشته شدن تفكرات و هنر شخصي عكاس هم شود.
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايلنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]