واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گفتوگو با وحيد خانهساز كارگردان مستند «دورترين جاي جهان»مستند بخش مهمي از سينماست اما در ايران آن را گزارش خبري ميدانند/ هيچ سازماني حمايتمان نكرد
كارگردان مستند بلند «دورترين جاي جهان» گفت: سينماي مستند بخش بزرگ و مهمي از سينماست، اما در ايران به سينماي مستند بيشتر به شكل گزارشي و خبري و كارهاي صنعتي پرداخته شده است و نگاه مولف در آن كمتر به چشم ميخورد.
وحيد خانه ساز كارگردان مستند بلند «دورترين جاي جهان» در گفت و گو با خبرنگار سينمايي فارس با تاكيد بر روي پشتوانه علمي كارگردانان گفت: هر سينماگري نيازمند داشتن چنين پيشينهاي است تا به عبارتي سينماي او سينماي مولف به شمار آيد. در واقع سينما مجموعه اي از هنرهاي ديگري چون ادبيات، موسيقي، تئاتر و... است و نگاهي به هنرمندان بزرگ سينمايي نيز نشان مي دهد كه سينماگران پرآوازه و صاحب سبك نيز از اين پشتوانه قوي برخوردار بودهاند.
وي درباره ورود ديرهنگامش به هنر سينما افزود: دير وارد شدن در عرصه كارگرداني به اين دليل نبود كه سينما را نمي شناختم يا از لحاظ فني به خودم اعتماد نداشتم، اما داشته هايم را تا زماني كه دست به ساخت كار بلندي بزنم تكميل مي كردم و به نوعي صبر كردم تا به پختگي لازم برسم. حالا با ساخت «دورترين جاي جهان» در اين برهه فكر مي كنم فيلمم اثر قابل دفاعي از آب در مي آيد و مي توانم بگويم نگاهم را توانستهام به پلانهاي فيلمم منتقل كنم.
خانه ساز در پاسخ به خبرنگار ما مبني بر اينكه چرا با مستند شروع كرديد توضيح داد:سينماي مستند بخش بزرگ و مهمي از سينماست، اما در ايران به سينماي مستند بيشتر به شكل گزارشي و خبري و كارهاي صنعتي پرداخته شده است و نگاه مولف در آن كمتر به چشم مي خورد مي خواهم بگويم تعريف از اين سينما در كشورمان هنوز تعريف درستي نيست و اگر هنرمنداني در حال حاضر مي درخشند همه حاصل تلاش هاي خودشان است و در واقع غربال شده تعداد بسياري از مستندسازاني هستند كه وارد اين هنر شده اند و مستندشان ديده نمي شود. البته بزرگاني چون پرويز كيمياوي، سهراب شهيد ثالث و كامران شيردل و... نسل گذشته مستندسازاني هستند كه آثار ماندگاري در اين حوزه به و جود آورده اند اما در حال حاضر نگاهي كه به مستند مي شود رنگ و بوي اصالت اين هنر را كم رنگ كرده است.
وي افزود: همچنين احساس كردم اين سوژه در قالب داستاني نمي گنجد، همچنين از نظر من مستند يك سينماي ارزشي و اصيل است. سينماي مستند به نوعي مادر سينماي داستاني است براي همين در كار اولم دوست داشتم به سمت مستند بروم. مستند «دورتين جاي جهان» درباره آدم هايي است كه ما در جامعه ما به ازاي آن ها را زياد مي بينيم و از كنارشان مي گذريم. نگاهي انساني به اين آدم هايي كه از نظر رواني در مقطع خاصي از زندگي شان به سر مي برند و نگاه آسيب شناسانه اي هم كم كم در روند فيلم شكل ميگيرد. اينها آدمهايي هستند از قشر متوسط، فرهيخته، بي سواد، مرفه و خلاصه همه جور آدمي كه روزي در اجتماع بوده اند و من سعي كردهام توجه مخاطب را به آنها جلب كنم و تغيير نگرشي نسبت به آنها در جامعه به وجود آورم.
وي درباره نياز به هماهنگي با سازمان هاي مختلفي مانند بهزيستي در اين مستند گفت: وقتي با اين سازمان ها سرو كار داريد مي دانيد كه با سختي هاي خاص مراحل هماهنگي با آن ها مواجه ايد و مراحل سخت و طاقت فرساي كسب مجوز را در محيط هاي اداري پيش رو داريد و من هم هيچ گلهاي ندارم از اين كه 4 ماه به دنبال كسب مجوز بوده ام يا 4 تا 5 ماه دنبال مجاب كردن يك سيستم اداري براي ساخت اين كار بوده ام. اين قضيه باز به بحث هاي فرهنگي و تعريف و نگاه عوام به سينما بر مي گردد.
اين كارگردان در پايان تاكيد كرد: اما در نهايت هيچ سازماني حمايتمان نكرد و ما هم هيچ انتظاري از سازمان خاصي نداشتيم، چون وقتي در اين سينما كار مي كنيد بايد بپذيريد كه با چه شرايطي روبرو هستيد و نمي خواهم هم از بسياري از حمايت نشدن ها گله كنم، من اين شرايط را قبول دارم و پس از اين هم اگر بخواهم كار كنم مي دانم كه شرايط به همين منوال است.
بنابراين گزارش وحيد خانهساز فارغ التحصيل ادبيات نمايشي از دانشكده هنر و معماري است و اولين فيلم بلندش را در قالب مستند به جشنواره امسال امسال مي آورد. وي پيش از اين بازيگر و كارگردان تئاتر بوده و در سينما نيز به عنوان دستيار اول كارگردان در بيش از 25 پروژه بلند سينمايي حضور داشته است.
انتهاي پيام/
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 152]