واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: ژانر در سينماي مستند چه جايگاه و اعتباري دارد؟
ژانر در سينماي مستند چه جايگاه و اعتباري دارد؟ آيا تاكيد بر گونههاي مختلف سينماي مستند ميتواند باعث توجه بيشتر عموم علاقمندان به سينماي مستند شود؟ در آينده، در جشنواره سينماحقيقت بايد براساس گونهبندي موضوعي فعلي، فيلمها پذيرفته و داوري شوند يا استاندارد فستيوالهاي مهم مستند دنيا در تقسيمبندي فيلمها براساس زمان رعايتشود؟
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،اينها سوالاتي است كه مستندسازان هريك تفسير خاص خود را از ژانر، اهميت يا عدم تاكيد بر آن را دارند.
همزمان با جشنواره بينالمللي سينماحقيقت، برخي از مستندسازان پيرامون گونهبندي موضوعي در سينماي مستند، نقطهنظراتشان را مطرح كردند كه در ادامه ميآيد:
فرهاد مهرانفر مستندساز و كارگردان سينما در اين ارتباط گفت: اميدوارم با پايان هفتمين دوره جشنواره سينماحقيقت، دغدغه كارشناسي اين جنبه از ساختار جشنواره و آسيبشناسي روشها در دورههاي مختلف، اصليترين مبحث دستاندركاران امر باشد.
وي خاطرنشان كرد: محدود كردن نقد صاحبنظران تنها در چند جمله و آن هم در بحبوحهي هيجانزده برگزاري جشنواره، توسعهاي پايدار و استراتژيك براي استواري مهمترين جشنواره سينماي مستند ايران نخواهد بود. از همين روي محدوديت زمانبندي به تنهايي ظرفيت شكوفايي مضامين متنوع در آثار توليد شده را ندارد؛ چرا كه سرزمين پهناور ايران عليرغم گستردگي جغرافيايي، قومي و گذشتهي (باستاني، تاريخي، معاصر)، نيازمند مباحث حياتي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي و... از براي نسل پويا و پرسشگر معاصر ايران است.
آلاحمد: در بخش جنبي جشنواره بايد به ژانر اهميت داد
مصطفي آل احمد مستندساز و عضو هيات داوري هفتمين دوره جشنواره سينماحقيقت مطرح كرد: در صورتي كه همواره هياتهاي انتخاب و داوري به ژانرهاي مختلف سينماي مستند اهميت داده و در جريان داوري، ژانرهاي گوناگون را مورد توجه قرار دهند، وجود گونهبنديهاي موضوعي منطقي به نظر ميرسد.
وي افزود: اما از آنجايي كه هيچ فيلم يا اثر هنري به لحاظ آن كه در چه گونه يا ژانري قرار دارد ارزشگذاري نميشود، به تحقيق درباره جشنوارههايي هم كه فيلمها به لحاظ هنري و كيفي ارزشگذاري ميشوند نياز نيست، پس بايد در بخشهاي جنبي جشنواره، به ژانرهاي مهمي مانند بيوگرافي (پرتره) كه اهميت آن شناخت مفاخر و نخبگان است و يا ژانر مستند طبيعت كه به شناخت هر چه بيشتر ما از محيط پيرامون مي انجامد، اهميت داده شود.
آل احمد تصريح كرد: اين بدان معني نيست كه اين فيلمها در بخشهاي اصلي مورد رقابت قرار نگيرند؛ همين امسال شاهد فيلمهايي در اين ژانرها هستيم كه هم به لحاظ محتوا و هم در شكل بسيار قوي و مؤثر هستند. بنابراين با حذف گونهبنديهاي موضوعي از جشنواره سينماحقيقت موافقم، در صورتي كه اهميت اين آثار دست كم گرفته نشود.
بهرامي مقدم: سينماي مستند اجتماعي را نميتوان كنار گذاشت
كاوه بهرامي مقدم مستندساز و عضو هيات انتخاي جشنواره سينماحقيقت هم درباره گونهبندي جشنواره سينماحقيقت به ذكر مواردي پرداخت و گفت: در گذشته فيلمها به طور كلي مورد قضاوت قرار ميگرفت اما در ادامه كار، اين سليقه و نظر در جامعه هنري شكل گرفت كه فيلمهايي كه در يك ژانر توليد نشدهاند را نميتوان در كنار هم مورد قضاوت قرار داد. براي مثال يك مستند پزشكي روي مباحث علمي تاكيد دارد، در حاليكه مستند اجتماعي به واسطه درام قوي ميتواند مخاطب بيشتري را به خود جلب كند. بهرحال تغيير خوب است، به شرطي كه اين تغيير ما را به جايگاه قابل قبولي برساند. زيرا برداشت من از واقعيتهاي موجود در سينماي مستند اين است كه عرصه نمايش و پخش اين نوع سينما خيلي محدود است، در نتيجه هنوز به آن مرتبه نرسيديم كه جشنوارهاي با اهداف خاص برگزار كنيم.
بهرامي مقدم خاطرنشان كرد: اگر بخواهيم يك سينماي مستند ملي داشته باشيم، بايد اين سينما آينه تمام نماي جامعه باشد. لذا نميتوانيم سينماي مستند اجتماعي و موضوعاتي كه جزء واقعيتهاي جامعه به شمار ميآيند را كنار گذاشته و توقع يك سينماي مستند ملي و فراگير را داشته باشيم. از سويي لازم است شرايط اجتماعي و سرمايهگذاري فيلمهاي مستند به شكلي فراهم شود كه تمام فيلمهاي انتقادي و سازنده بتوانند ديدگاه و نظرات خود را درباره شرايط جامعه عنوان كنند.
عبديپور: گونهبندي موضوعي نقطه قوت و ضعف جشنواره سينماحقيقت است
علي عبدي پور مستندساز كه با فيلم «مسافر طوفان» در هفتمين جشنواره بينالمللي سينماحقيقت حضور دارد نيز پيرامون اين بحث اظهار داشت: اگر جشنواره سينماحقيقت مانند بستري، تمامي توليدات سينماي مستند را به خود جذب كند و آنها را به نمايش در آورد، مجبور به حفظ گونهبنديهاي موضوعي است.
وي افزود: اين گونهبنديهاي موضوعي نقطه قوت و ضعف جشنواره سينماحقيقت است؛ زيرا زماني كه جشنواره موضوع بندي ميشود ممكن است كه در اين جشنواره فيلمهايي كه در گونه قوم شناسي، پرتره و... قرار ميگيرد، فيلمهاي خوبي نباشد، اما براي اينكه ظرفيت يك بخش براي حضور در جشنواره حفظ شود، هيات انتخاب ناگزير به انتخاب فيلمهاي متوسط و بعضاً بد ميشوند و به واسطه حفظ اين موضوعيت كيفيت جشنواره لطمه ميخورد. پس زماني كه جشنوارهاي با تعداد بيشماري موضوع برگزاري شود، در خيلي از موارد كيفيت را از دست ميدهيد.
عبديپور در ادامه يادآور شد: از طرفي هم نميتوان مستند اجتماعي كه عامتر است و خيل وسيعتري از مخاطبان را به خود جلب ميكند را در كنار مستند علمي مورد قضاوت قرار داد. فيلمسازاني كه مستند اجتماعي كار ميكنند، در طول يك ماه بدون در نظر گرفتن ساختار استاندارد و فقط به لحاظ وجود سوژه قوي، فيلم خود را به اتمام ميرسانند، درحاليكه مستند علمي شايد بيش از يكسال زمان صرف توليد آن شود.
وي افزود: به نظرم با گذشت هفت دوره از جشنواره سينماحقيقت لازم است چارهاي انديشيد كه جشنوارههاي مستند كمي تخصصي تر شوند؛ در اين صورت است كه ميتوان حق و حقوق افرادي كه زمان خود را صرف ساخت فيلم مستند ميكنند، لحاظ كرد.
انتهاي پيام
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]