تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834836771
پسران بيشتر از دختران از خانه فرار ميكنند
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم آنلاين: ته خط از همين جا كه چشم بيندازي پيداست. چند روزي دور همي و سرگرمي و بعد ترس فردا و اينكه حالا با چه رويي برگردم خانه؟ هر روز به اميد فردا كه اتفاق بهتري مي‌افتد و وعده‌هايي كه به سرانجام نمي‌رسند. زندگي گروهي اولش جذاب است و بعد خسته‌كننده مي‌شود. ساعت‌هاي طولاني راه رفتن روي آسفالت‌هاي بي‌انتهاي شهر و هر شب جواب دادن به كنجكاوي‌هايي كه خيلي زود ته مي‌كشند. فرار، واژه هيجانانگيزي است؛ باز كردن در به روي دنياي ناشناخته و خطرهايش را به جان خريدن، آسان نيست. پسرها از خانه فرار ميكنند تا ناشناخته‌هايشان را پيدا كنند يا فرصت‌هاي تازه‌اي به رويشان گشوده شود. آنها از فقر، اعتياد، تحقير و فشار فرار ميكنند غافل از اينكه فرار پايان كارشان نيست؛ شروع راه خطرناكي است كه روزنه‌هاي يك زندگي امن را براي هميشه به رويشان مي‌بندد. وقتي حرف فرار از خانه پيش مي‌آيد، ذهن‌ها بيشتر به سمت فرار دختران متمايل مي‌شود؛ شايد چون از نظر فرهنگي فرار دختران قبح بيشتري در جامعه دارد. با اين حال فرار از خانه دختر و پسر ندارد و به دلايل مختلف فرار پسران از خانه بيشتر هم هست. به گفته معاون اجتماعي سازمان بهزيستي، سيدمهدي محمدي، فرار از خانه هم در ميان دختران وجود دارد هم در ميان پسران، اما تحقيقات نشان مي‌دهد ميزان فرار پسران بيشتر از دختران است. در واقع، با توجه به محدوديت‌هاي اجتماعي دختران در تمام جوامع، زمينه‌هاي بيروني براي فرار پسران جوان از خانه مهياتر از دختران است و امروز نمود بيشتري هم پيدا كرده است. دليل اين مساله علاوه بر نوع برخورد جامعه با مساله فرار دختران، در تفاوت‌هاي جسمي آنها هم هست. به‌طور كلي، رابطه جنسيت با بزهكاري يا آسيبهاي اجتماعي بحثي است كه بايد از ابعاد مختلف به آن توجه شود و شايد نتوان قاعده‌اي كلي براي آن ترسيم كرد، اما با توجه به فرهنگ حاكم بر جامعه به‌طور كلي و سنت‌هايي كه در جوامع شهري و روستايي وجود دارد، زنان كمتر در معرض آسيب‌زايي هستند كه اين مساله در شرايط خاص فرهنگي جامعه ما بسيار كمتر از مردان است. يك دليل ديگر اين مساله هم مي‌تواند اين باشد كه حفاظت از جان در ميان پسران راحت‌تر از دختران است و جامعه راحت‌تر با پديده فرار پسران جوان كنار مي‌آيد. با توجه به اينها، زمينه مساعدتري براي پسران جوان ايجاد شده و بسترهاي بروز آسيبهاي اجتماعي بيشتري مهيا بوده و هست. اما فرار و خانه‌گريزي، هميشه با جرم‌افزوني همراه بوده است و مقوله فرار تنها به دختران و پسران خانه‌گريز و خواسته‌هاي آنان بستگي ندارد، بلكه اعضاي خانواده، دوستان و آشنايان، صدا و سيما و ديگر ارگان‌هاي اجتماعي هم در كاهش اين فرارها تاثيرگذارند. قدم در راه بي‌برگشت «12ساله بودم كه با دوستم تصميم گرفتيم از خانه فرار كنيم. اتفاق مهمي نيفتاده بود. فقط دوستم چون با پدرش دعوا كرده بود، مي‌خواست از خانه‌شان فرار كند. به من هم گفت كه با او بروم. من هم فقط چند دقيقه فكر كردم و تصميم گرفتم براي اينكه همچنان با او دوست باشم همراهش بروم. دوستم يك بسته اسكناس هم از جيب پدرش برداشته بود و فكر مي‌كرديم مي‌توانيم چند روزي با آن زندگي كنيم. تمام روز را در خيابان‌ها گشتيم و بالاخره آخر شب، خسته و مانده پيدايمان كردند.» هر روز تعدادي از دختران و پسران منزل را ترك ميكنند. گروهي از اين افراد به كانون خانواده خود برنمي‌گردند و براي يافتن محيط و شرايطي بهتر، گرفتار سرنوشتي ناگوارتر ميشوند. بررسي‌هاي انجام شده و نتايج مصاحبه با اين افراد نشان داده است مشكلات خانوادگي از جمله درگيري‌ها و تنش‌هاي موجود در خانواده، بي‌سرپرستي يا بدسرپرستي، عشق‌هاي مجازي براي ازدواج، عدم توجه خانواده به مراحل بلوغ و بحران‌هاي موجود در اين سن، كمبود محبت، نداشتن چارچوب معاشرت در خارج از محدوده خانواده و عدم برآوردن نيازهاي فردي و اجتماعي فرد باعث انتخاب فرار از خانه به عنوان آخرين راه حل مشكل براي آنها بوده است. دكتر بيژن مهدوي، جامعه‌شناس مي‌گويد:به هرحال فرار از خانه وجود دارد، اما حرف آخر را بايد همين اول زد و آن اينكه آنچه در مواجهه با اين مرحله قابل تامل است، ضرورت بازنگري به روابط درون خانواده و تجديد ساختار خانه و خانواده است. معمولا كارشناسان انگيزه‌هاي فرار را در مسائل عاطفي، رواني، اجتماعي، انضباطي، تحصيلي و فرهنگي مي‌دانند و هر شاخه را جداگانه بررسي ميكنند. به دنبال پناهگاه «16 سالم بود و هر روز با پدر و مادرم دعوا مي‌كردم. آنها به مدل مو و لباس پوشيدنم ايراد مي‌گرفتند و حتي نمي‌گذاشتند رشته تحصيلي‌ام را خودم انتخاب كنم. بيشتر ساعت‌هاي روز بيرون و پيش دوستانم بودم. اصلا دلم نمي‌خواست آنها را ببينم. بعد يكي از بچه‌ها پيشنهاد داد با هم برويم و خانه يكي از دوستانش كه چند سال از ما بزرگ تر بود زندگي كنيم.» بچه‌هايي كه از خانه ميگريزند، معمولا آن را پناهگاه مناسبي براي خود نمي‌دانند. آنها معمولا با احساس‌هايي نظير كمبود محبت، احساس طردشدگي يا وجود خلا عاطفي و حمايتي در محيط خانواده و احساس تبعيضي كه باعث مي‌شود نسبت به اعضاي ديگر خانواده دچار بغض و كينه شوند، مواجه هستند. دكتر مهدوي مي‌گويد: اين احساس‌ها ممكن است در پسران پررنگ‌تر از دختران باشد، چون معمولا پسران درونگراترند و احساساتشان را كمتر بروز مي‌دهند و در نتيجه ممكن است شكل بروز نيازها در آنها متفاوت باشد و از چشم بقيه پنهان بماند. به اعتقاد دكتر مهدوي، پسران بيشتر از دختران احساس ميكنند در محيط خانواده سردي عاطفي وجود دارد و نسبت به سرنوشت آنها و نياز‌هايشان بي‌توجهي مي‌شود. گاهي هم پسران نوجوان براي اجتناب از تجربه هيجاني يا پيامدي كه در آينده نزديك در انتظارشان است يا براي اجتناب از تجربه‌هاي دردناك و ناخوشايند تكرارشونده در زندگي‌شان از خانه فرار ميكنند. در مواردي هم زمينه‌هاي ناخودآگاهي وجود دارد و پسران براي پيشگيري در از دست دادن فعاليت‌ها، روابط يا دوستي‌هايي كه باارزش يا مهم تلقي ميشوند، از موقعيت ميگريزند. آنها گمان ميكنند با فرار مي‌توانند با افراد ديگري كه حمايت‌كننده، مشوق و فعال هستند زندگي كنند. در موارد زيادي هم عامل فرار فرد از خانه، خود خانواده است. در كنار مسائلي مثل سوءاستفاده يا مورد غفلت قرار گرفتن كودك، عوامل ديگري هم وجود دارند كه كم و بيش در ايجاد انگيزه فرار در پسران موثرند؛ مثل استفاده از الكل يا داروهاي روانگردان، طلاق يا جدايي پدر و مادر كه به شيوه درست انجام نشده است يا مرگ يكي از اعضاي خانواده كه برخورد مناسبي با آن نشده است. در بعضي موارد هم بيماري‌هاي رواني به‌صورت زمينه‌اي در پسران وجود دارد. بيماري‌هاي رواني مثل افسردگي پنهان و خيالبافي باعث مي‌شود پسران احساس كنند براي تحقق بخشيدن به خواسته‌هايشان بايد از محيط خانه خارج شوند. هرچند مشكلات ذهني و دروني يك جوان، تاثيرات مخربي بر روحيه او دارد و او را به انجام حركات غيرمعقول و مخالف معيارهاي حاكم بر زندگي وادار ميكند، اما بروز پديده ناهنجار فرار از خانواده در اين‌گونه موارد آمار بالايي ندارد. جايي بهتر؟ تحول‌هاي دوران بلوغ معمولا احساس مشتركي در نوجوانان ايجاد ميكند كه نارضايتي از وضع و شرايط موجود و احساس يكنواختي و كسالت از زندگي نشانه آن است. نوجوان پسر با تغييراتي كه در ذهن خود احساس ميكند، به دنبال آن است كه انگيزه‌ها و ايده‌هاي دروني خود را تحقق ببخشد و احساس ميكند محيط خانواده براي پذيرش اين ايده‌ها تنگ است. شايد به خاطر همين است كه خيلي از آنها تحقق خواسته‌هايشان را بيرون از محيط خانواده جستجو ميكنند. دكتر مهدوي با تاكيد روي ناكافي بودن امكانات اجتماعي براي پسران مي‌گويد: با توجه به اينكه جامعه به اندازه كافي جوابگوي نيازهاي فطري، جنسي، اجتماعي و فرهنگي جوانان نيست، جوانان به دنبال ايده‌آل‌هايي كه از طريق رسانه‌هاي داخلي و خارجي در ذهن خود پديد مي‌آورند، دچار توهم ميشوند و به دنبال اجرايي كردن توهمات خود در مسيرهايي وارد ميشوند كه نتيجه‌اي جز شكست در زندگي نخواهد داشت. بچه‌هايي كه از خانه ميگريزند، از كمبود محبت احساس طردشدگي يا وجود خلا عاطفي و حمايتي در خانواده و احساس تبعيض رنج مي‌برندهمين جاست كه تلاش‌هاي آنها براي پيدا كردن فضاهايي در بين دوستان و محيط‌هاي خارج خانه بيشتر مي‌شود و همين مساله امكان معاشرت با دوستان ناباب و تحت تاثير آنها قرار گرفتن را بيشتر ميكند. در نتيجه وسوسه فرار از خانه در پسران بيشتر مي‌شود. فردي كه خلاهايش در محيط خانه و خانواده پر نمي‌شود، مستعد گرايش به دوستيهاي ناصحيح است. بررسي‌ها نشان داده تنور آسيبهاي اجتماعي از سوي دوستان ناباب روشن مي‌شود. دكتر مهدوي مي‌گويد: اگر والدين مستبد و خشن باشند و اين تغييرات را درك نكنند، اين احساس پررنگ‌تر مي‌شود و در صورتي كه اين فشارها با سختگيري مدرسه و تحصيل همراه شود، نوجوان بيشتر از خانه گريزان مي‌شود. به اين ترتيب نوجوان براي گريز از تكاليف سخت مدرسه و فرار از زير بار مسووليت ترجيح مي‌دهد صورت مساله را پاك كند و راه آسان‌تري براي زندگي‌اش پيدا كند. مجموعه عواملي مثل محروميت‌ها، نابساماني در رفتارهاي اعضاي خانواده با يكديگر، مواجهه با برخوردهاي خشن و تعاملات ناهنجار در ميان قشر جوان، منجر به پاسخ نامناسب در آنان مي‌شود. ذهنيت‌هاي مختلف نوجوانان، بسادگي با تلنگري مانند رفتارهاي خشونت‌آميز پدران و مادران با فرزندان، در قالب فرار از خانه و انجام حركت‌هاي ناصحيح از سوي جوانان جلوه و بروز پيدا ميكند. به خاطر يك مشت تومان! «مادرم نمي‌گذاشت كار كنم. پدرم معتاد بود و 2 سال بود از خانه رفته و برنگشته بود. مادرم خودش كار ميكرد، ولي زندگي‌مان نمي‌گذشت. تصميم گرفتم براي كار پيدا‌كردن از شهرستان بيايم تهران. در تهران يك ماه سرگردان بودم، اما كار پيدا نكردم. ديگر حتي نمي‌توانستم برگردم خانه... كارم كشيد به كارگري و بيچارگي.» فقر اقتصادي مجموعه عوامل تاثيرگذار بر زمينه محيطي يا پس‌زمينه‌هاي ذهني افراد است. مردان به شكل سنتي به عنوان نان‌آور تعريف ميشوند و در خانواده‌هايي كه فقر بيشتر است، اين نقش از پسران هم توقع مي‌رود. به طور طبيعي، بسيار پيش مي‌آيد كه مردان براي جلوگيري از شرمساري در مقابل خانواده، دست به برخي از جرائم مي‌زنند. اين احتمال براي پسران بيشتر هم مي‌شود. به گفته دكتر مهدوي، جامعه‌شناس، وقتي با جمعيت جوانان بيكار مواجهيم، شاهد آسيب ديدن آنها هم خواهيم بود. نداشتن شغل مناسب، باعث ايجاد انواع آسيب‌ها مي‌شود كه پسران بيشتر در معرض آنها قرار دارند. بسياري از پسران در روياي زندگي بهتر و دستيابي به شغل و كسب درآمد از خانه خارج ميشوند، اما چون از مجراي طبيعي و درست وارد نشده‌اند، گرفتار انحراف‌هاي اجتماعي و مرتكب جرائم گوناگون ميشوند. يك نكته ظريف ديگر هم بايد در بررسي علت فرار پسران از خانه در نظر گرفته شود و آن اينكه در روان‌‌شناسي بحثي وجود دارد كه مي‌گويد معمولا پسر در خانواده با پدر همانندسازي ميكند. پس پدري كه دزد باشد و فرزندش ناظر بر آن باشد، از پدر تقليد خواهد كرد. در حالتي كه به‌طور كلي گرايش و ميزان ارتكاب جرم براي مردان بيشتر وجود دارد، پسران بيشتري شاهد رفتارهاي بزهكارانه از پدرانشان هستند و در نتيجه شكل‌هاي كوچك رفتارهاي ضداجتماعي و انحراف‌هاي خفيف در پدران، مي‌تواند زمينه‌اي ايجاد كند تا پسران با فرار از خانه، دست به جرم‌هاي بزرگ‌تري بزنند. آغوش خانواده را باز كن! دكتر مهدوي معتقد است براي جلوگيري از فرار پسران از خانه، هيچ‌كس به اندازه پدر و مادر نمي‌توانند موثر باشند: «البته در شرايطي كه خانواده دچار نابساماني است و خود زمينه فرار فرزندش را ايجاد كرده، نمي‌توان انتظار زيادي از آنها داشت اما در خانواده‌هايي كه از سلامت برخوردارند، نظارت و كنترل دقيق و دلسوزانه والدين بر رفت و آمدهاي فرزندانشان با همسالان، برنامه‌ريزي صحيح براي گذراندن اوقات فراغت فرزندان، برقراري همكاري‌هاي لازم بين خانه و مدرسه، آشنا كردن فرزندان به اعتقادات ديني و مذهبي و تكريم شخصيت فرزندان و پرهيز از سرزنش و تحقير آنها مي‌تواند بسيار موثر باشد. اگر محيط خانه را طوري فراهم كنيم كه فرزندان در آن احساس آرامش كنند و بتوانند نيازشان را در محيط خانه تامين كنند، قطعا محيط بيرون خانه برايشان جذابيتي نخواهد داشت.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 314]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها