تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820206587
ویژگیهای فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - داود توحیدپرست، فیلمساز در وبلاگ شخصی خود فیلمسازان پس از انقلاب اسلامی را در سه دسته طبقهبندی کرده و درمورد ویژگیهای فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی نوشته است. انقلاب شکوهمند اسلامی ایران که به وقوع پیوست سینمای گذشته ایران آرام‌آرام جایش را به سینمای جدید پس از انقلاب داد . اندکی از سینماگران موج نو و حقیقت‌گرای گذشته به خاطر ترویج خودآگاهی و جامعه آگاهی و ستیز با ظلم و نابرابری به کارحرفه ای خود ادامه دادند، اما دانشکده‌ها و آموزشگاه‌ها و مراکز هنری، فیلمسازان جدیدی پرورش دادند که پس از انقلاب جملگی در حال کار و فعالیت هستند. به طور کلی انقلاب اسلامی ایران سه نوع فیلمساز تربیت کرد. 1 : فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی 2 : فیلمسازان مستقل یا غیردولتی 3 : فیلمسازان نیمه‌بیت‌المالی یا نیمه‌مستقل فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی فیلمسازانی هستند که «بند ناف» آنها را با پول بیت‌المال یا پول دولت بریده‌اند. این دسته از فیلمسازان آنقدر از پول بیت‌المال حیف و میل و آن قدر از پول دولت استفاده کرده‌اند و آن قدر فیلم دولتی و بی‌بو و بی‌خاصیت ساخته‌اند و آن قدر به «نام و نان و مواهب و امکانات» رسیده‌اند که خودشان نیز باورشان نمی‌شود که روز و روزگاری بتوانند فیلمی بسازند که هزینه آن فیلم از بیت‌المال مردم شریف و نجیب ایران نباشد... آنها فقط با پول بی‌زبان بیت‌المال می‌توانند فیلم بسازند. البته نه پولی که هزینه تولید تنها یک فیلم متوسط ایرانی است. کمترین هزینه تولید فیلم این دسته از فیلمسازان بیتالمالی برابر با شش فیلم متوسطی است که دیگر فیلمسازان شریف و مستقل کشور می‌سازند. این دسته از فیلمسازان فقط فیلمساز بیتالمالی یا دولتی هستند. اگر بخواهند راه و روش دیگری را یاد بگیرند راه و روش خودشان را که شگرد دارند خیلی سریع فراموش می کنند. «مثل ماجرای کلاغ و کبک». در مورد این دسته از فیلمسازان، ماجرای همسایه‌ها یاری کنید تا من شوهر‌داری کنم نیز صادق است. اگر همسایه‌ها و دولت کمک نکنند و پول هنگفت بیت‌المال را در اختیار اینها قرار ندهند، جان می‌دهند اما فیلم نمی‌توانند بسازند. فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی یک ویزگی مهم دارند. آنها مدام از اعتقادات و ارزش‌ها و اخلاقیات و مستحبات و انواع و اقسام فتنه حرف می‌زنند و در خواب و بیداری تبلیغ می‌کنند که فقط خودشان مومن و مسلمان و فیلمساز و هنرمند واقعی هستند و دیگران لادین و لامذهب و کافر و مشرک هستند و بنابراین بی‌دین‌ها و مشرک‌ها حق استفاده از بیت‌المال را حتی به اندازه یک ارزن هم ندارند. جالب است که اگر تمام صحبت‌ها و گفت‌وگوهای فیلمسازان بیتالمالی را رصد کنید هرگز از عدالت و امامتی که عدالت‌گستر است و به جز مذهب پر افتخار شیعه، هیچ مذهب دیگری این دو ویزگی ممتاز و جهانی را ندارد، یک کلمه هم از عدالت و امامت عدالت‌گستر حرف نمی‌زنند. ویزگی دیگر فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی این است که با وجود بودجه های کلان و میلیاردی، فیلم‌هایی تولید می‌کنند که به اندازه یک ریال هم به حال جامعه و کشور جمهوری اسلامی ایران سودمند نیست. آنها در عمل به شدت با الگو‌سازی از دین و مذهب و کشور و مردم مخالفند، اما در حرف چنان زیبا سخن می‌گویند که نادان‌های مذهبی و خشک‌مقدس‌ها تصور می کنند که اینان مومنان و معتقدان واقعی انقلاب هستند، در صورتی که تاریخ سینمای ایران نشان داده که اینگونه نیست و این دسته از فیلمسازان فقط نقش مومنین و معتقدین را به شدت خوب بازی می‌کنند و اگر صدای انفجاری بشنوند فوری به نزد مسئولین می‌روند و از مومن بودن خود اعلام برائت می کنند و فوری بار سفر می‌بندند و یاران واقعی مردم و انقلاب را تنها می‌گذارند. تعداد اعضای کانون کارگردانان سینمای ایران حدود دویست و سی نفر است و حداکثر این دسته از فیلمسازان بیتالمالی سی نفر. دویست نفر از هنرمندان واقعی این دیار به نوبت و هر پنج سال یکبار، حداکثر بانصد میلیون از دولت وام می‌گیرند که فیلم خوب بسازند که می‌سازند و در مقابل سی نفر از هنرمندان دروغین، میلیاردها میلیارد پول همه نهادهای فرهنگی و غیر فرهنگی را هر سال مال خود می کنند و دست آخر فیلم مزخرف و بی‌بو و بی‌خاصیت می‌سازند و مردم را نیز از سینماها فراری می‌دهند. سی و دو سال از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران گذشته و این سی نفر در هر کجا و هر نهادی که پول اوپن و سرشار می‌داده حضور داشته‌اند و با وجودی که برای صد نسل بعد از خودشان نیز امکانات رویایی فراهم کرده‌اند ولی به گرگ‌های گرسنه و شیران درنده‌ای می‌مانند که به هیچ بنی بشری اجازه نزدیک شدن به این حوزه‌های آب و نان‌دار را نمی‌دهند و به نظر می‌آید که سند چنین مراکز بی‌پایان پول و ثروت را به نام آبا ء و اجداد خود به ثبت قانونی رسانده‌اند. فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی، ظاهری زیبا و لبخند مهربانی همیشه با خود دارند و «رو در رو» مدام از خوبی‌ها و فداکاری‌ها و کارهای خوب شما سخن‌ها می‌گویند، اما در پشت این ظاهر زیبا و لبخند مهربان و تعریف‌ها و تمجید‌ها، زبانی به شدت برنده و تیز و تهمت زننده و دروغگو دارند و در چشم به هم زدنی، چنان نقشه‌ای برای نیستی و نابودی‌ات می‌کشند که ابلیس بزرگ به داشتن چنین شاگردان توانایی با افتخار تمام «احسن الخالقین» می‌گوید. ویزگی جدید فیلمسازان بیتالمالی یا دولتی فامیل شدن با مسئولین دولتی یا غیر دولتی اما قدرتمند است. جدیدا مد شده که برای استفاده تمام و کمال از بیت المال مردم نجیب کشور، مامورانی را به استخدام در می آورند و از دور و نزدیک مسئولین و نوادگان آنها را رصد می کنند و با هزاران ترفند، بساط فامیل شدن و فامیل‌بازی در می آورند و با این شیوه، چاه نفت و گاز و طلا و مس و سنگ‌های قیمتی را به سوی خانه‌های خود هدایت می‌کنند و طبیعتا خود را همچنان ارزشی و انسان و مومن و دیگران را غیر‌ارزشی و حیوان و کافر می‌نامند و اینگونه و کاملا ناجوانمردانه بیت‌المال را غارت می کنند. شگرد جدید فیلمسازان بیتالمالی، هم‌کاسه و هم پیاله شدن با مسئولین مهم و غیر مهم دولتی است. برآوردهای سنگین و چند برابر فیلم‌های متوسط که همیشه متعلق به فقط 30 نفر است که نباید فقط 30 نفر بخورند. اینگونه که عدالت نیست. عدالت یعنی با هم خوردن و البته سر را به زیر برف کردن و خود را به نفهمی زدن که مثلا کسی نمی‌بیند... ممکن است کسی نبیند که اینگونه نیست و همه در حال رصد و دیدن هستند، اما به فرض درستی، صاحب کسان و صاحب عصر و زمان که می‌بیند... درباره فیلمسازان بیتالمالی و دو دسته دیگر و رابطه هر کدام از آنها با دولت محترم و عدالت‌محور آقای دکتر محمود احمدی‌نزاد سخنان عریان و بی‌پروایی خواهم گفت. چرا که شیعه مولا علی و مولا حسین اگر اینگونه سخن نگوید و دیگران را هم به اینگونه سخن گفتن دعوت و تشویق نکند به یقین از شیعیان معاویه و عمر و عاص خواهد بود...54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]
-
گوناگون
پربازدیدترینها