پناهیان:اگر رهبری نفرین می كرد یقینا سران فتنه نابود می شدند نیازی به زدن و بستن نبود

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: اگر تاكنون سران فتنه زنده هستند، صدقه سر مهربانی مقام معظم رهبری و حزب اللهی هاست، زیرا قطعاً ایشان هنوز اینها را نفرین نكرده اند كه اگر نفرین كرده بودند، بر اساس همین روایت، نابود شده بودند. حتی نیازی به زدن و بستن نداشتند. اما آیا اینها رهبری و مؤمنین را اذیت كرده اند یا نه؟ بنابراین یقیناً خداوند بر آنها غضب كرده است.

حجت الاسلام علیرضا پناهیان با اشاره به آیه ی ۹ سوره ی تحریم كه دستور جهاد و سخت گیری با منافقین را می دهد، گفت: «اگر لازم باشد با منافقی مبارزه كنیم، لازم نیست حتما اسم او را منافق بگذاریم. اما هیچ گاه مبارزه با نفاق و رفتار منافقانه را نباید ترك كرد. زیرا بر طبق آیه قرآن، با منافقان باید با غلظت رفتار كرد.»

به گزارش رجانیوز، وی در جلسه ی هفتگی هیئت محبین اهل بیت(ع) در قم، ادامه داد: «تذكر به قوه ی قضائیه برای رعایت قانون و اخلاق، معنایش این نیست كه غلظت مجاهده با نفاق را باید كم كرد. تهمت نباید زد، ناسزا نباید گفت، اما با رفتار منافقانه باید شدیداً برخورد كرد.»

پناهیان در ادامه با یادآوری تفاوت های جهاد با كفار و منافقین، گفت: «در جهاد با كفار، نگرانی از دست دادن جان، مهم ترین مانع جهاد است. اما در جهاد با منافقین، نگرانی از دست دادن آبرو و اعتبار اجتماعی مهم ترین مانع جهاد است. دیروز هركس جان جهاد داشت، باید به جنگ می رفت، امروز هر كس آبرودار است، باید به جهاد با منافقین بپردازد؛ و در این میان هركس آبروی بیشتری دارد، جهاد برای او واجب تر است.»

فرازهایی از این سخنرانی كه در ادامه ی سلسله مباحث "انقلابی بودن" بیان شده است، در زیر آمده است:

آیه ای كه از جهاد و سخت گیری با منافقین سخن می گوید

• یكی از اركان انقلابی بودن، مجاهدت در راه خداست. انقلابی كسی است كه اهل جهاد است و انواع جهاد را می شناسد، و برای انواع مجاهدت ها آماده است. یكی از انواع سخت جهاد هم، جهاد با نفاق است.

• خداوند در سوره ی توبه، آیه ۷۳ و همچنین تحریم، آیه ۹ می فرماید: «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقینَ وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ؛ ای پیامبر! با كافران و منافقان به جهاد برخیز و نسبت به آنان سخت گیری كن [و درشت خو باش ] كه جایگاهشان دوزخ است و دوزخ بد بازگشت گاهی است.»

• علامه طباطبایی در ذیل همین آیه می فرماید: "جهاد" و "مجاهدت" به معنای سعی و بذل نهایت درجه كوشش در مقاومت است چه به زبان باشد و چه به دست تا آنجا كه منتهی به كارزار شود. در تفسیر نمونه نیز در ذیل همین آیه آمده است: «مراد از جهاد با آنها همان توبیخ و سرزنش و تهدید و انذار و رسوا ساختن آنها، و یا در بعضی از موارد تالیف قلوب آنها است، چه اینك «جهاد» معنی وسیع و گسترده ای دارد، و هر گونه تلاش و كوشش را شامل می شود، تعبیر به «وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ» (بر آنها سخت بگیر و خشونت كن) نیز اشاره به خشونت در سخن و افشاگری و تهدید و مانند آن است.»

• نكته ای كه در این آیه وجود دارد، این است كه در آیات دیگر قرآن اكثرا از جهاد با «كفار» سخن گفته شده است و در مورد «منافقین» از برحذر بودن(هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ) سخن گفته شده است. اما در این آیه، كه یكبار دیگر در سوره ی توبه تكرار شده، دستور «جهاد» نسبت به منافقین نیز صادر شده است. خصوصا اینكه دستور غلظت هم داده شده است (وَ اغْلُظْ عَلَیْهِمْ). كما اینكه خداوند هم با غلظت با آنها برخورد می كند (و مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ). البته جای دیگری دستور قتل منافقان هم داده شده كه بحث دیگری است. (سوره احزاب آیه ی۶۱)

• منافق در میان جامعه ی اسلامی زندگی می كند و نامسلمانی او معمولا پنهان است؛ مبارزه و مجاهده با او طبیعتا دشوارتر است، آنهم مبارزه ای سخت گیرانه. این مبارزه سخت تر از مبارزه با كفار است.

• این آیه بیشتر در زمان امیرالمؤمنین(ع) اجرا شد و البته مورد اعتراض نفهم ها هم قرار گرفت؛ كه چرا مسلمان كشی را باب كرده است. زیرا حضرت در سه جنگ جمل، صفین و نهروان، در واقع با سه گروه از منافقین جنگیدند. امام صادق(ع) در تفسیر آیه ۹ سوره ی تحریم فرمودند: جَاهَدَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ الْكُفَّارَ وَ جَاهَدَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ الْمُنَافِقِینَ، فَجَاهَدَ عَلِیٌّ (ع) جِهَادَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه (تفسیر قمی/۲/۳۷۷)

علی(ع) گردن عَمرو را زد، اما احترامش را حفظ كرد

• اگر لازم باشد با منافقی مبارزه كنیم، لازم نیست حتما اسم او را منافق بگذاریم. اما هیچگاه مبارزه با نفاق و رفتار منافقانه را نباید ترك كرد. زیرا بر طبق آیه قرآن، با منافقان باید با غلظت رفتار كرد.

• حتی اگر لازم باشد قوه ی قضائیه با كسی كه رفتار غیرقانونی انجام داده است برخورد قانونی كند، نباید مبارزه و مجاهدت زبانی و فرهنگی با منافقان پایان پذیرد، و همه ی مبارزه به عهده ی قانون گذاشته شود. نباید مجاهدت با منافق را رها كرد و یا از غلظت آن كاست.

• در جهاد با منافق، نه تنها قانون، بلكه اخلاق را هم باید رعایت كرد. در آیین جنگ با كفار نیز همین گونه است. مانند امیرالمؤمنین(ع) كه در جنگ خندق، گردن «عمرو بن عبد ود» را زد، اما به دلیل حفظ احترام و منزلتی كه در قبیله ی خود داشت، زره او را درنیاورد. همچنین علی(ع) در زمان مذاكره ی نماینده ی خود با معاویه ـ گرچه معاویه دوران مذاكره را طولانی كرد تا فرصت آماده سازی لشكر را پیدا كند ـ اما جنگ را شروع نكرد و با وجود ضرری كه سپاه حضرت از این ناحیه متحمل شد، قانون مذاكره را رعایت كرد.

• اگر منافق دست به اسلحه برد، با اسلحه، و اگر با هر سلاحی كه آمدند با همان سلاح با آنها باید مجاهده كرد؛ آنهم با «غلظت». تذكر قوه ی قضائیه برای رعایت قانون و اخلاق، معنایش این نیست كه غلظت مجاهده با نفاق را باید كم كرد. تهمت نباید زد، ناسزا نباید گفت، اما با رفتار منافقانه باید شدیداً برخورد كرد. اینكه معنای این غلظت چیست، باید به اقتضائات و شرایط نگاه كرد. ولی غلظت باید احساس شود.

• پیامبر(ص) هرگاه در مقابل نفاق كوتاه می آمدند به دلیل بصیرت نداشتن مردم بود. اگر پیامبر با نفاق برخورد شدیدتری نداشتند، به دلیل كم بودن اصحاب ناب بوده است. كما اینكه دو جریان توطئه ی قتل حضرت توسط منافقین، یكی بعد از جنگ تبوك و یكی بعد از روز غدیر، در توضیح علت نكشتن توطئه كنندگان، به همین نكته اشاره كردند. (أَكْرَهُ أَنْ یَتَحَدَّثَ النَّاسُ وَ یَقُولُوا إِنَّ مُحَمَّداً قَدْ وَضَعَ یَدَهُ فِی أَصْحَابِ: اعلام الوری/۱۲۳) اما در زمان ظهور حضرت حجت(عج)، با منافقین مانند كفار برخورد می شود. (ثُمَّ یَدْخُلُ الْكُوفَهَٔ فَیَقْتُلُ بِهَا كُلَّ مُنَافِقٍ مُرْتَاب : ارشاد مفید/۲/۳۸۴؛ لَا یَقْتُلُ أَحَداً مِنْهُمْ إِلَّا كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٌ: بحارالانوار/۵۲/۳۸۶)

در جهاد با منافقین، نگرانی از دست دادن اعتبار اجتماعی مهم ترین مانع جهاد است

• در جهاد با كفار، جان می دهی و آبرو پیدا می كنی. در جهاد با منافقین، جان نمی دهی، اما آبروی خود را در میان بی بصیرت ها از دست می دهی.

• در جهاد با كفار، نگرانی از دست دادن جان، مهمترین مانع جهاد است. اما در جهاد با منافقین، نگرانی از دست دادن آبرو و اعتبار اجتماعی مهمترین مانع جهاد است. دیروز هركس جان جهاد داشت باید به جنگ می رفت، امروز هر كس آبرو دار است باید به جهاد با منافقین بپردازد؛ و در این میان هركس آبروی بیشتری دارد، جهاد برای او واجب تر است.

• جهاد با مال بر كسانی واجب است كه از تمكن مالی برخوردار هستند و مال بیشتری دارند. جهاد با جان بر كسانی واجب است كه از توان جسمی برخوردار هستند و توانمندتر هستند. جهاد با آبرو ـ كه آبرو مهمترین ابزار جهاد با منافقین است ـ بر كسانی بیشتر واجب است كه اعتبار و آبروی بیشتری دارند.

• اهمیت آبرو در مبارزه با نفاق به گونه ای است كه امام حسین(ع) در مبارزه با یزید، كه مبارزه با نفاق روشن بود، در سخنانی كه خطاب به ۷۰۰ نفر از تابعین و انصار در «منی» ایراد كردند، به اسلحه ی آنها نگاه نمی كرد، بلكه به «آبروی» آنها كه از قِبَل اسلام بدست آورده بودند، اشاره می فرمود و به اینكه حاضر نبودند از آبروی خود برای مبارزه با نفاق هزینه كنند اعتراض می فرمودند. (ثُمَّ أَنْتُمْ أَیُّهَا الْعِصَابَهُٔ، عِصَابَهٌٔ بِالْعِلْمِ مَشْهُورَهٌٔ، وَ بِالْخَیْرِ مَذْكُورَهٌٔ، وَ بِالنَّصِیحَهِٔ مَعْرُوفَهٌٔ، وَ بِاللَّهِ فِی أَنْفُسِ النَّاسِ مَهَابَهٌٔ یَهَابُكُمُ الشَّرِیفُ وَ یُكْرِمُكُمُ الضَّعِیفُ.... أَ لَیْسَ كُلُّ ذَلِكَ إِنَّمَا نِلْتُمُوهُ بِمَا یُرْجَی عِنْدَكُمْ مِنَ الْقِیَامِ بِحَقِّ اللَّهِ؟....)( تحف العقول/۲۳۷)

• اما بعضی ها نمی خواهند در راه خدا ضرر كنند. بعضی ها می خواهند مورد تأیید و پسند همه باشند و هیچكس نسبت به آنها بغض نداشته باشد. همانطور كه مرد باید در بدن خود زخم جراحت جهاد داشته باشد. بنابر فرمایش رسول خدا(ص) كسی كه زخم در بدن نداشته باشد، و در اثر جهاد در راه خدا ضرری به او نرسیده باشد، خجالت زده خواهد بود. مَن لَقِیَ اللّه َ بغیرِ أثَرٍ مِن جِهادٍ لَقِیَ اللّه َو فیهِ ثُلْمَهٌٔ.(میزان الحكمهٔ/۲۸۲۸) در جریان مبارزه با نفاق هم باید به آبرویش نزد برخی لطمه خورده باشد.

• بنابر صریح آیات قرآن، تمام پیغمبران الهی را مسخره كردند، آنوقت برخی مراقب هستند كسی مسخره شان نكند. در حالی كه هركس بیشتر مراقبت كند كه از ناحیه ی جان و مال و آبرو ضرر نكند، و به این دلیل به ترك جهاد بپردازد، بیشتر نزد خدا منفور خواهد شد.

كسی كه مجاهد را اذیت كند، خدا بر او غضب خواهد كرد

• در دفاع مقدس، بعضی ها دنبال مسئولیت های پرخطرتر بودند. مثلاً بعضی ها تخریب چی بودند و از خدایشان بود كه جان خود را برای باز كردن معبر بدهند و پیش مرگ دیگران شوند. امروز كجا هستند كسانی كه آرزو داشته باشند اعتبار خودشان را در راه جهاد با منافقان از دست بدهند و باكی نداشته باشند؟

• البته وقتی به ارزش جهاد نگاه كنیم سختی های جهاد كاهش پیدا می كند. رسول خدا(ص) در مورد مجاهدین در راه خدا می فرمایند: اعمال همه بندگان در مقایسه با ارزش جهاد مجاهدانِ در راه خدا، به اندازه ی مقدار آبی است كه پرستویی با منقار خود از دریا برداشته است، در مقابل عظمت آب دریا.(ما أعْمالُ العِبادِ كُلِّهِم عِند المُجاهِدینَ فی سبیلِ اللّه ِ إلاّ كَمِثْلِ خُطّافٍ أخَذَ بمِنْقارِهِ مِن ماءِ البَحرِ(میزان الحكمهٔ/۲۸۴۴)

• جهادگران از حمایت های عجیب پروردگار برخوردار می شوند. رسول اكرم(ص) در روایت دیگری می فرمایند: اتَّقوا أذَی المُجاهِدینَ فی سبیلِ اللّهِ «از آزردن مجاهدانِ در راه خدا بپرهیزید»، فإنَّ اللّهَ، یَغْضَبُ لَهُم كَما یَغْضَبُ للرُّسُلِ« زیرا خداوند به خاطر آنان به خشم می آید همچنان كه به خاطر پیامبران به خشم می آید»، و یَسْتَجیبُ لَهُم كَما یَسْتَجیبُ لَهُم. «و دعای آنان را اجابت می كند همچنان كه دعای پیامبران را اجابت می كند.»(میزان الحكمهٔ/۲۸۵۶)

• اگر تاكنون سران فتنه زنده هستند، صدقه سر مهربانی مقام معظم رهبری و حزب اللهی هاست، زیرا قطعاً ایشان هنوز اینها را نفرین نكرده اند كه اگر نفرین كرده بودند، بر اساس همین روایت، نابود شده بودند. حتی نیازی به زدن و بستن نداشتند. اما آیا اینها رهبری و مؤمنین را اذیت كرده اند یا نه؟ بنابراین یقیناً خداوند بر آنها غضب كرده است.

• نمونه ی اعلای مجاهدی كه خدا به خاطر غضب او غضب كرد حضرت صدیقه ی كبری، زهرای اطهر(س) بود كه رسول خدا(ص) فرمود یَغضِبُ لِغَضَبِها...

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]