رابین هود زنانه در هند

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: رابين هود زنانه در هند
رهبر گروه شورشي زنان استان پراداش، يك زن ميانسال هندي است به نام «سمپت پال دوي» كه گروه «گلابي» را رهبري ميكند. رهبر گروه صورتيپوش، در طي ١٥ سال گذشته به آرامي بر صف زنان مبارز گروه خود افزوده است و در حال حاضر بيش از ٢٠ هزار زن به سبك رابين هود مشغول بازپس گرفتن بخشي از حقوق پايمالشده خود در استانهاي محروم هند هستند.

سمپت پال دوي ١٢ ساله بود كه به عقد اجباري مرد ٢٠ ساله دستفروشي درآمد كه قبلاً او را نديده بود. هنوز ٢٠ ساله نشده بود كه پنج فرزند داشت. او اولين تجربه موفق دفاع از زنان را در همسايگي خود به دست آورد. سمپت كه تقريباً هر روز شاهد كتك خوردن زن همسايه بود، به سراغ مرد رفت تا او را قانع كند كه از آزار دادن همسرش دست بردارد.
توهين و وقاحت مرد همسايه و اعتقاد راسخ او به اين امر كه كار خطايي انجام نداده، سمپت را واداشت كه به او درسي بدهد و با زباني صحبت كند كه مرد با آن آشناست. سمپت و چند تن ديگر از زنان همسايه به سراغ مرد رفتند و او را زير مشت و لگد گرفتند.

خبر تنبيه مردِ زنآزار به گوش زنان روستا و حتي روستاهاي ديگر رسيد و از آن پس گروه كوچك «گلابي» كه به معني صورتي است به آرامي شكل گرفت. نجات يك دختر ١٠ ساله از ازدواج اجباري با يك مرد ٤٠ ساله، اولين حركت عمومي زنان صورتيپوش بود كه به چوبهاي سنتي «لتي» مسلح بودند. سمپت و دوستانش ابتدا به دفتر پليس ده رفتند و آنها را از ماجرا باخبر كردند و وقتي فهميدند كه به دستگاه قضايي رشوهگير اميدي نيست، به خانه دختر رفتند و با تهديد و حتي تنبيه، خانواده او را از اين كار شرمآور منصرف كردند. خانواده داماد نيز كه در پي درخواست غرامت بودند، به همان ترتيب ناچار شدند از ادعاي خود دست بردارند.
بخش بزرگي از سنتهاي گذشته نظير ازدواج اجباري، ازدواج دختران نابالغ، خودكشي اجباري در كنار شوهر فوتشده، كشتن زنان توسط خانوادههاي متعصب، و نيز تبعيض نژادي، رشوهخواري و وجود قوانين «كاست»، از جمله بيماريهايي هستند كه بر جامعه مدرن هند سايه افكنده است. اما خوشبختانه وجود دمكراسي ريشهدار در هند باعث شده است كه اعتراضات مدني و حتي واكنشهاي تهاجمي، نظير شكلگيري گروه زنان «گلابي»، هم امكانپذير باشد و هم از سوي رسانههاي هند مورد تشويق و حمايت قرار گيرد.
يكي ديگر از موارد جنجالي برميگردد به ماجراي يك مرد قاتل و تجاوزگر ٣٢ ساله كه بعد از جنايات زياد، چيزي نمانده بود كه به خاطر رشوهخواري و فساد دستگاه قضايي آلوده و رشوهخوار، از دام عدالت بگريزد. ولي او در حين انتقال از دادگاه، مورد حمله چندين زن به سرپرستي يك زن ماركسيست قرار گرفت و كشته شد. همه اين زنان بعد از به اجرا درآوردن قانون، خود را به قانون معرفي كردند ولي حمايت و تبليغات وسيع رسانهها دولت را وا داشت كه آنها را تبرئه كند.

از سال ٢٠٠٦ تاكنون ، گروه تقريباً ٥٠٠ نفري گلابي به آرامي به جمعيتي ٢٠ هزار نفره از زنان صورتيپوش تبديل شده كه دامنه نفوذشان از منطقه فقيرنشين «باندلخند» در استان پراوداش فراتر رفته و به حركتي وسيع تبديل شده است براي مبارزه با بيعدالتيهايي كه در مورد زنان هند انجام ميشود.

رهبر گروه پس از محبوبيت عمومياي كه در ميان زنان هندي به دست آورده است، بارها از سوي رجال سياسي دعوت شده كه در انتخابات كانديدا شود. ولي سمپت پال دوي از اين كار سر باز ميزند. در حال حاضر، رابينهود هندي با سماجت تمام، همه نيرويش را صرف آن ميكند كه زنان گروه بزرگ او قادر به خواندن و نوشتن شوند. هيچكدام از دختران رهبر گروه زنان جنگجوي صورتيپوش، قبل از ١٨ سالگي ازدواج نكردند و همگيشان به مدرسه رفتهاند.
محبوبيت سمپت پال دوي از مرزهاي هند نيز گذشته است؛ او سال گذشته براي تبليغ كتابي كه چند خبرنگار و فمينيست فرانسوي درباره او نوشته بودند به پاريس رفت و در آنجا نيز ضمن افتتاح يك شعبه فرانسوي از «گروه گلابي»، تلاش كرد تا زنان غربي را به حمايت مالي و تدارك امكانات آموزشي براي زنان هندي دعوت نمايد.
سمپت پال دوي پرونده قطوري نيز در ديوان قضايي هند دارد كه تركيبي است از دهها شكايت و جرائم ثبتشده، نظير حمله گروه او به مردان زنستيز و حتي به ماموران رشوهگير پليس در استانهاي مختلف هند.
گروه «گلابي» به هيچوجه يك نيروي افراطي فمينيستي نيست و تلاش گروه در حمله به مردان خلاصه نميشود. همسر سمپت پال دوي نيز بعد از مدتي به همراه بسياري از مردان هندي به جمع طرفداران و حاميان گروه ساريپوشان صورتي پيوستهاند. گروه فوق ادعا ميكند كه ١١ زن جوان را كه توسط همسرانشان از خانه رانده يا به خواست خود فراري شدهاند به خانههايشان برگردانده است، چون: «زنان بايد در كنار مردانشان زندگي كنند».
رهبر اين گروه، به نقل از گزارشي كه توسط بي بي سي از آنها تهيه شده، به درستي بر روي مشكل كليدي زنان روستاها و شهرهاي كوچك انگشت ميگذارد. او ميگويد: «جامعه روستايي هند پُر است از سنتهاي استثماري درباره زنان. اين جامعه اصلاً تمايلي براي باسواد كردن زنان ندارد، دختران روستايي به خاطر معاملات مالي به سرعت شوهر داده ميشوند. آموزش و پرورش تنها وسيلهاي است كه به زنها امكان ميدهد تا مستقل شوند و بتوانند از حقوق خود دفاع كنند».

سمپت دي والي ميداند كه نظام سياسي استان محل زندگياش بر اساس بازي قدرت، رهبري مالكان و زمينداران بزرگ و رشوهخواري اداره ميشود و او شانس زيادي براي تاثيرگذاري ندارد. او ميگويد: «پيوستن به بازيهاي سياسي حكومتي، انتخاب درستي نيست. ما به كارهاي خوبي كه از دستمان برميآيد ادامه ميدهيم تا آنها فكر نكنند ما مشتي آدم ذليل هستيم و آنها ميتوانند هر كاري دلشان خواست انجام دهند».
به نظر ميرسد در مناطق بسيار عقبنگاهداشتهشده هند و در فضايي مملو از ستم و محروميتِ مضاعفِ زنان، استفاده از خشونت و برخورد فيزيكي از سوي زنان براي ستاندن حقوقشان، يكي از راههايي است كه با توجه به شرايط موجود تا حدودي موثر بوده است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 192]