واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: حضرت حمزه(ع)؛ شير خدا و رسول
گروه گزارش: حمزة بن عبدالمطلب، عموي پيامبر گرامي اسلام بود، دو سال پيش از ولادت رسول خدا(صلي الله عليه وآله) ديده به جهان گشود. در ميان جوانان قريش در دلاوري و بزرگواري برجسته و در آزادانديشي، آزادمنشي وستمستيزي سرآمد بود. سلحشوري و توان رزمي وي همزمان با آغاز دوره جواني نمودار شد.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا) آن آزادمرد، حتي پيش از پذيرش اسلام، از رسول خدا در برابر آزارهاي مشركانحمايت ميكرد. گرويدن وي به اسلام موجب سربلندي دين خدا شد، زيرا پس از آن مسلمانان از انزوا بيرون آمدند و قريش با درك پشتيباني توانا و استوار حمزه از پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) از آزارهاي خود كاستند و رفتارشان با رسول خدا و مسلمانان ملايمتر شد.
حمزه(عليه السلام) همراه ديگر مسلمانان به مدينه هجرت كرد و خدمات ارزندهاي بويژه درامور نظامي ارائه داد. هفت ماه پس از هجرت، پيامبر(ص) نخستين گروه گشتي رزمي را به فرماندهي حضرت حمزه (عليه السلام)، اعزام نمودند. گرچه اينرويارويي بدون درگيري پايان يافت ولي نشانهاي از اقتدار سپاه اندك اسلام دربرابر كاروان بزرگ مشركان بود.
رسول گرامي اسلام در ربيعالاول سال دوم هجرت غزوه «ابواء» را تدارك ديد و درجماديالاولي غزوه «ذات العشيره» را به قصد تعقيب كاروان قريش سازماندهي كرد. در اين دو غزوه نيز پرچمدار سپاه اسلام، حضرت حمزه بود.
آن رزمنده نستوه در جنگ بدر حضوري درخشنده داشت. اين نبرد با امدادهاي الهي ودلاوريهاي بيمانند اميرمومنان علي (عليه السلام) و سلحشوري حمزه، با پيروزي قاطع سپاه اسلام به پايان رسيد. در اين پيكار تني چند از سران كفر به دست تواناي حمزه به هلاكت رسيده يا به اسارت درآمدند. سيدالشهدا حمزة بن عبدالمطلب در غزوه بني قينقاع پرچمدار سپاه اسلام بود. يهوديان بني قينقاع نخستين گروه يهود بودند كه با اسلام اعلام جنگ نمودند. سپاه اسلام قلعه آنها رامحاصره كرد. آنگاه رسول خدا(صلي الله عليه وآله) آنان را از مدينه تبعيد نمود و اموالشان را مصادره كرد.
يك سال پس از جنگ بدر، غزوه احد با هدف مقابله با مشركاني كه براي انتقامگيري از مسلمانان و جبران شكست بدر به سمت مدينه آمده بودند آغاز گرديد. حمزه و برخي ديگر از مسلمانان سلحشور، معتقد به جنگ برون شهري بودند، حمزه به رسول خدا عرض كرد: سوگند به آن كه قرآن را بر تو فرستاد امروز دست به غذا نخواهم برد، مگرآنكه بيرون مدينه با شمشير خود بر دشمن بتازم!
حضرت حمزه (عليه السلام) از معدود قهرماناني بود كه در جنگ، نشان بر خود مينهاد و بدين وسيله خود را به دوست و دشمن معرفي ميكرد. او نمونهاي از شجاعت و دليري در ميدان نبرد بود، خود را به اعماق صفوف دشمن ميرساند و با دشمن درگير ميشد، از قدرت بازوي برجستهاي بهرهمند بود. در احد با دو شمشير پيش رسول خدا ميجنگيد و ميگفت: من شير خدا هستم!
در احد، به هنگام تهاجم دشمن، وفادار و ثابت قدم از رسول خدا دفاع ميكرد و توانست سى مشرك جنگجو را به هلاكت برساند. ولي كينه ديرينه هند همسر ابوسفيان كه پدر و برادر خود را در جنگ بدر بدست جنگجوي حمزه بن عبدالمطلب از دست داده بود، او را واداشت كه غلام حبشي خود، «وحشى» را در صورت به شهادت رساندن حمزه، وعده آزادي و رهايي از بردگي دهد. و بدينگونه حين جنگ حضرت حمزه بن عبدالمطلب با زوبين غلام كه در كمين آن سردار دلاور بود، مورد نشان قرار گرفته شد و آن بزرگوار پس از عمرى جهاد در راه خدا و يارى پيامبر گرامى به ملكوت اعلى پيوست و آن سردار رشيد، شهيد شاهد بارگاه الهى شد. رسول خدا (ص) در منزلت او فرمود:
«سالار شهيدان در روز قيامت نزد خداوند حمزه است.» قبر مطهر حمزه سيد الشهدا در قبرستان احد (محل واقعه جنگ احد) در مدينه منوره واقع شده و مزار آن سردار شهيد و ديگر شهيدان احد همواره زيارتگاه عاشقان و عارفان الهى و الهام بخش جهاد و شهادت به مبارزان بوده است.
چهارشنبه 24 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]