واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: روزه گرفتن زير مدار صفر درجه
سليماني
نزديك ظهر بود. راديوي خودرو را روشن كردم. موج راديو روي شبكه معارف قرار داشت، برنامه پرسش و پاسخ راجع به احكام روزه و روزهداري با نام زمزم احكام پخش ميشد و حجتالاسلام فلاحزاده به پرسشهاي شنوندگان پاسخ ميداد. مجري برنامه، پرسشي را مطرح كرد كه از سوي يكي از شنوندگان مطرح شده بود كه بي اختيار ذهن و فكر و احساسم را مصادره كرد.
پرسش اين بود با توجه به اين كه براي سحر و افطار چيزي جز آب براي خوردن نداريم! تكليف ما در ماه مبارك رمضان چه ميشود؟ آقاي فلاحزاده هم معلوم بود كه تحت تأثير اين پرسش قرار گرفته، اظهار اميدواري كرد كه اين موضوع واقعيت نداشته باشد و به پاسخ شرعي حكم مزبور پرداخت، ولي ذهن من تنها مشغول سؤال بود، آيا ميشود باور كرد؟ واقعيت دارد، ما كجا ميرويم؟ مسئوليت امروز ما چيست؟ ميشود افرادي در جامعه ما در چنين شرايطي باشند و عدهاي ديگر... از فرط ناراحتي نميدانم چه كار كنم، زورم به راديو ميرسد، آن را خاموش ميكنم! ميخواهم خودم را به كوري و كري بزنم، ولي آيا ميشود؟
نه، نميشود! به عنوان يك روزنامهنگار ميدانم كه زندگي براي عدهاي روز به روز سختتر ميشود، گراني لجام گسيخته است و بيداد ميكند، ارزاق و مايحتاج اوليه زندگي از پارسال تا امروز دو برابر شده است. اقشار طبقه متوسط جامعه، قدرت خريد نيمي از اجناس و نيازهاي ماه مبارك رمضان سال گذشته را ندارند و كساني كه در تهيه قوت لايموت خود در سال گذشته مانده بودند، امسال چه ميكنند؟
يك بار ديگر پرسش شنونده را مرور ميكنم: «اگر براي سحر و افطار چيزي جز آب براي خوردن نداشته باشيم، تكليف روزه گرفتن ما چه ميشود؟» در پاسخ اين پرسش، سؤالي برايم مطرح ميشود كه اگر بدانيم در شهر ما، محله ما، كوچه ما و در همسايگي ما افرادي در تهيه قوت سحر و افطار خود واماندهاند، تكليف روزهداري ما چيست؟
اگر بيتفاوت از آنچه در كنارمان ميگذرد، بگذريم و خودخواهانه تنها خود را دريابيم، آيا ميتوانيم ادعا كنيم كه مسلمانيم! تا چه رسد به اين كه خود را روزهدار بدانيم!!
ماه پرفضيلت و مبارك رمضان ماه ميهماني خدا فرا رسيده است. در اين ماه در كنار گرفتن روزه هيچ چيز به اندازه اطعام روزهداران سفارش و تكريم نشده است. بر همين اساس، در اين ماه ميبينيم كه ادارات، نهادها، انجمنهاي صنفي، محفلي، جمعيتهاي خيريه و غيرخيريه، خانوادهها و... با نيتها و انگيزههاي گوناگون و به بهانه اطعام روزهداران و گرفتن پاداش از درگاه ربوبي، سفرههاي افطاري گوناگوني را ميگسترانند، هر چند برخي جستجو ميكنند كه در افطار كساني شريك باشند كه چيزي براي افطار كردن ندارند، ولي بخش قابل توجهي از اين سفرهها و مخارج مصرف شده، صرف افطاري دادن به كساني ميشود كه دستكم اگر اولويتبندي شوند، اولويت اول را ندارند. هر چند صرف افطاري دادن بي اجر و پاداش نيست، ولي چه كسي ميخواهد از همتي كه به خرج ميدهد، كمترين پاداش را ببرد!
همانگونه كه گفتم، شرايط امروز جامعه ما براي بخشي از مردم بسيار دشوار شده است. اگر ديدههايمان را خوب شستشو دهيم و واقعيتها را آن گونه كه هست ببينيم، خواهيم ديد در كنار ما افراد زيادي هستند كه به سختي امرار معاش ميكنند و براي تهيه يك كيلو گوشت، يك وعده غذاي مناسب، مدتي است حسرت به دل ماندهاند! در سالهاي گذشته در ماه مبارك رمضان، با تهيه گزارشهايي از زندگي برخي افراد، تلاش ميكرديم تلنگري بر وجدانهاي خفته بزنيم، ولي امسال بر اين باوريم كه نيازي به اين گزارشها نيست. هر كسي نيم نگاهي به قيمت مواد خوراكي بيندازد، ميتواند بفهمد كه بخشي از مردم در اين روزها در چه حالي هستند.
امروز قيمت مرغ، گوشت، برنج، سبزي خوردن و حتي گندم خالي براي هر وجدان صد سال خفتهاي، تلنگري بيداركننده است. مگر كسي باشد كه خداوند از آنها به عنوان صمٌ، بكمٌ، عميٌ ياد ميكند و اميد به بيداري آنها ندارد.
در شرايط اقتصادي امروز در كنار روزهداري، بايد به فكر ديگر روزهداران نيز بود. چه خوب است امسال سفرههاي عمومي افطاري سمت و سوي واقعي به خود بگيرد و اين سفرهها، سفره دل نيازمندان را شاد كند. كساني كه در مدار صفر درجه روزه ميگيرند، بيگمان اجر و پاداش روزه آنها در نزد خداوند بيحساب است، چرا سهمي در روزه اين افراد نداشته باشيم، البته خداوند توفيق اين را به همه كس نميدهد كه در روزه اين افراد شريك باشد، هر كس اين توفيق را يافت، خوشا به حالش.
شنبه 16 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]