واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: رحماني: «دلخون» قرار بود فيلم كمدي باشد خبرگزاري فارس: محمدرضا رحماني گفت: در طرح اوليه كه نوشتم قرار بود «دلخون» فيلمي كمدي باشد اما وقتي وارد مرحله تحقيق شدم احساس كردم موضوع بسيار جدي است و به سوي درام سوق داده شدم. به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، نشست فيلم «دلخون» با حضور محمدرضا رحماني كارگردان، عليرضا محمودي (فيلمنامهنويس) و سيد حسن حقگو (تهيهكننده) در سينماي مطبوعات برگزار شد. در ابتداي اين نشست جواد مزدآبادي درباره حضور ديگر عوامل فيلم در اين نشست گفت: عوامل فيلم فكر ميكردند اين نشست ساعت 10 شب برگزار ميشود و فكر ميكنم كه برخي از آنها در راه آمدن به اينجا هستند. وي درباره فيلم خود گفت: من براي ساخت دومين فيلمم به دنبال موضوع و داستاني جديد و ناب بودم كه بعد از پيدا كردن آن در حوزه هنري تصويب و كار شد. رحماني درباره سكانس اعزام فيلمش گفت: من اصولاً براي صحنههاي حساس فيلمم چندين ورسيون مختلف دارم كه در مورد اين سكانس نيز چند ايده داشتم در ابتدا فكر كردم كه همه چيز را بعد از اعزام شروع كنم ولي ديدم ممكن است فيلم را ضعيف كند و بعد فكر كردم همه چيز قبل از طناب دار اتفاق بيفتد. وي در ادامه افزود: فيلمبرداري اين سكانس در يك روز سرد پاييزي و موقعي كه همه عوامل ميلرزيدند انجام شد و خوشحالم شرايط به اندازهاي مهيا بود كه اين سكانس به خوبي دربيايد. سيدحسين حقگو تهيهكننده اين پروژه سينمايي گفت: من با كارهاي آقاي رحماني در انجمن دفاع مقدس آشنا بودم و فيلمهاي كوتاه او را دوست داشتم وقتي طرحشان را به من دادند از جانمايه آن خوشم آمد و پيشنهاد كردم كه طرح به مرحله تحقيق برود كه تحقيقات آن مدتها طول كشيد. وي افزود: اين تحقيقات در قوه قضائيه انجام شد كه علاوه بر تحقيق كتبي به صورت ويدئويي نيز تصويربرداري ميشد. حقگو با اشاره به كار قبلي رحماني با عنوان ستايش گفت: به من پيشنهاد شد كه فيلم ستايش را ببينيم و بعد همكاري با اين فيلم را شروع كنم و من چون اعتقاد داشتم اين كار شتابزده ساخته شده تمايل نداشتم كه آن را ببينم . فيلمنامه نوشته شد و در مدرسه فيلمنامهنويسي بازنويسي شد و در دستور كار قرار داده شد. اين تهيهكننده سينما با اشاره به مضمون فيلمنامه دلخون گفت: اين معضل در كشورهاي ديگر هم وجود دارد و ما سعي كرديم كه آن مضمون را جا بيندازيم چون در ايران نو بود و فقدان قانون مناسب باعث ترديد برانگيز شدن آن ميشد و هيچ كار چالشي انجام نشده بود و اين فيلم تلنگري براي اين گونه بحثها بود. رحماني درباره شيوه تحقيقاتي خود گفت: چيزهايي كه در فيلمنامه آمده بود پس از تحقيقات ما شكل جديدي گرفت و تغييراتي در فيلمنامه رخ داد. مثلاً فضاي زندان آن طور كه ما فكر ميكرديم تلخ و سرد نبود و آنها دنيايي براي خودشان داشتند كه اين تاثير زيادي روي فيلمنامه داشتند. وي با بيان اين مطلب كه قرار بود فيلمنامه كمدي باشد گفت: طرح اوليهاي كه من يك سال و نيم پيش نوشتم طرحي كمدي بود كه وقتي وارد تحقيقات آن شدم فكر كردم موضوع جدياي كه مسائل شرعي، قانوني و پزشكي دارد و خود به خود من را به سمت فيلمي درام سوق داد. عليرضا محمودي فيلمنامهنويس اين پروژه گفت: يك سال طول كشيد كه اين فيلمنامه نوشته شود و مسئله آدمهاي فرعي داستان و اينكه در راستاي فيلمنامه قرار بگيرند مطرح بود . مسئله عمده تضاد دو قطب خوب داستان بود كه ما سعي كرديم آن را پوشش دهيم و اين احساس را به وجود نياوريم كه يك شخصيت خوب را محاكمه ميكنيم. رحماني در انتهاي سخنانش درباره نسبت آدمها و موقعيتها گفت: انيشتن فرضيه نسبيتي دارد كه همه چيز را تعميم ميدهد و به نظرم آدمها آنقدر پيچيدهاند كه يك آدم جنايتكار نيز در بطن وجودياش ميتواند يك انسان خوب باشد. انتهاي پيام/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 444]