تمركز نگراني ها

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: تمركز نگراني ها
ترجمه: ف. م. هاشمي - تحولاتي كه اخيراً در منطقه صورت گرفته برخي نگراني هاي اسرائيل را درباره آينده مناقشه خاورميانه دوچندان كرده است. يكي از مهم ترين اين تحولات، موفقيت ايران در غني سازي اورانيوم است. گفته مي شود كه اسرائيل به آمريكا اطلاع داده ايران سرگرم كار روي آبشار سانتريفوژ است و در زمينه پوسته انفجاري مناسب براي حمل بمب اتمي نيز به موفقيت هايي نائل شده است. منبع اين اطلاعات يكي از عوامل مخفي موساد است كه گزارش هاي اين سازمان هنوز مورد تاييد تحليلگران (اين اطلاعات زمستان سال گذشته ارائه و به «مطالعات ادعايي» شهره شد) قرار نگرفته است. با توجه به گزارش هاي غيرمعتبر منتشره توسط شركت آلماني Curveball در رابطه با تلاش صدام حسين براي دستيابي به سلاح هاي كشتار جمعي كه بهانه حمله به عراق قرار گرفت، اكنون «سيا» با احتياط و ترديد بيشتري به اين قبيل گزارشات مي نگرد. براساس اطلاعاتي كه سازمان «سيا» در اختيار دارد، ايران در حال حاضر برنامه اي براي توليد سلاح هسته اي ندارد.يكي ديگر از تحولاتي كه موجب نگراني اسرائيل شده، موفقيت ايران در ساخت موشك بالستيك «شهاب-3» است. با توجه به فاصله اي كه سايت هاي موشكي مستقر در شرق ايران با سواحل مديترانه دارند اسرائيل براي نشان دادن عكس العمل مناسب در برابر موشك هاي پرتابي ايران فقط دو تا سه دقيقه زمان در اختيار دارد. اين زمان كوتاه فرصت پاسخ مناسب را از اسرائيل گرفته و محدوديت هايي را در زمينه فرماندهي و كنترل براي اين كشور ايجاد مي كند.

علاوه بر اين اسرائيل معتقد است ايران در موضع تهاجمي قرار دارد.
آنچه به اين بحران دامن زده است برخي اظهارات احمدي نژاد در رد هولوكاست، لزوم محو اسرائيل، جعلي خواندن دولت اسرائيل و نابودي قريب الوقوع اين كشور است.
دولت اسرائيل كه به علت ناكامي در مقابله با حزب الله به شدت زير فشار قرار دارد، از حملات موشكي گردان هاي عزالدين قسام نيز كه از نوار غزه صورت مي گيرد، رنج مي برد بنابراين براي دولت اسرائيل به لحاظ سياسي مهم است كه بر مساله هسته اي ايران پاي بفشارد و از آن به عنوان عاملي براي تحت فشار قرار دادن دولت ايران توسط جامعه بين المللي استفاده كند.
در اوايل ژانويه 2006 روزنامه «ساندي تايمز» در گزارشي اعلام كرد ارتش اسرائيل برنامه اي را تنظيم كرده كه به موجب آن از سلاح هسته اي عليه تاسيسات اتمي ايران استفاده مي شود. به موجب اين گزارش تاسيسات غني سازي اورانيوم در نطنز با ديواره هاي بتوني و صخره اي به ضخامت 20 متر حفاظت مي شود لذا با قدرتمندترين بمب هاي متعارف نيز نمي توان به اين تاسيسات دست پيدا كرد. در عين حال دولت اسرائيل به خوبي از اين مساله آگاه است كه استفاده از بمب اتمي در صحنه نبرد، پيامدهاي سياسي و استراتژيك گسترده و غيرقابل پيش بيني به دنبال دارد.
اگر چه سخنگوي وزارت خارجه اسرائيل رسماً اين گزارش را تكذيب كرد و پايبندي دولت متبوع خويش را به حل و فصل ديپلماتيك مساله هسته اي ايران اعلام كرد اما او درعين حال از تحريم هاي شوراي امنيت عليه ايران نيز دفاع كرد.گزارش مزبور يك مساله را براي جهانيان روشن كرد و آن اينكه اسرائيل سلاح هسته اي در اختيار دارد و آماده استفاده از آن است. نخست وزير اسرائيل نيز در جريان سفر اخير خود به آلمان در برابر اين سوال خبرنگاران كه اسرائيل در زمره كشورهاي داراي سلاح اتمي قرار دارد يا خير، سكوت اختيار كرد و به اين شكل وجود زرادخانه هسته اي را در كشورش به طور غيرمستقيم تاييد كرد.
علاوه بر حمله هسته اي احتمالي اسرائيل گزارش هايي نيز از احتمال چراغ سبز آمريكا براي حمله متعارف به تاسيسات هسته اي ايران منتشر شده است.
ورود شخصيت تندرويي چون «ليبرمن» به كابينه اسرائيل نشانگر سخت تر شدن موضع اين دولت در برابر ايران است. «ليبرمن» معتقد است اسرائيل نبايد با دشمنان خود مماشات كند بلكه بايد آنها را تحت فشار و سركوب قرار دهد.
«افي اتيام» نيز يكي ديگر از شخصيت هاي تندرو است كه به كابينه اسرائيل وارد شده است. وي اخيراً خواستار اخراج فلسطيني ها از كرانه غربي شد. دولت اسرائيل در عين حال از مماشات جامعه جهاني با ايران ناخشنود است. وزير دفاع اين كشور اخيراً گفته كشورهايي كه از بمباران «آشويتس» خودداري كردند اكنون نيز تمايلي به بمباران تاسيسات هسته اي ايران ندارند.
آمريكا تاكنون پيام هاي متناقضي را در رابطه با اهداف خود در ايران به اسرائيل ارسال كرده است.
در ديدارهاي اخير نخست وزير اسرائيل و پرزيدنت بوش، هميشه مساله ايران موضوع اصلي گفت وگو بوده است.صاحبنظران معتقدند خشنودي نخست وزير اسرائيل از نتايج مذاكرات مزبور بدين معني است كه آمريكا به اسرائيل اطمينان داده ايران به سلاح هسته اي دست پيدا نخواهد كرد. بسياري معتقدند اگر تمامي راه ها به بن بست برسد حمله اسرائيل به تاسيسات اتمي ايران آخرين راه براي آمريكا خواهد بود.اما مساله اساسي در هر سناريوي نظامي وجود اختلاف فاحش ميان «خطوط قرمز» اسرائيل و آمريكاست. از نظر اسرائيل غني سازي اورانيوم در ايران خط قرمز محسوب مي شود در حالي كه براي آمريكا حركت از غني سازي به سوي توليد سلاح هسته اي «خط قرمز» به شمار مي رود. شكاف ميان اولويت هاي دو كشور در اين مرحله، ايجاد هماهنگي ميان سياستگذاري هاي سياسي - نظامي آنها را دشوار ساخته است.
اسرائيل معتقد است پيروزي دموكرات ها در آمريكا امكان حمله نظامي به ايران را كمرنگ تر ساخته است. به نظر اسرائيل كاخ سفيد تحت فشار كنگره و با در نظر گرفتن ملاحظات مربوط به انتخابات سال 2008 با ايران محتاطانه برخورد كرده و برخورد نظامي با اين كشور را از دستور كار خود خارج كرده است.
جايگزيني «دونالد رامسفلد» به جاي «رابرت گيتس» نشانه اي از اين تمايل است. «گيتس» هميشه از گفت وگو با ايران دفاع كرده است.برنامه ريزي براي حمله نظامي به تاسيسات هسته اي ايران بسيار پيچيده و دشوار است. براي اسرائيل اهداف مورد نظر ايران بسيار دورتر از نيروگاه «اوسيراك» عراق هستند كه در سال 1981 با يك حمله هوايي نابود شد.
اسرائيلي ها به خوبي از سناريوهاي تلافي جويانه احتمالي ايران آگاهند اما مي دانند كه در برابر حملات ايران به شدت آسيب پذير هستند. يهوديان ساكن در كشورهاي ثالث هدف آسان براي افراطيون اسلامگرا محسوب مي شوند.
حمله اي كه به مقر يهوديان آرژانتين در اوايل دهه 1990 صورت گرفت خود گواه اين مدعاست. به نظر نمي رسد حزب الله و سوريه بتوانند در اين رابطه نقشي بيش از آنچه تاكنون ايفا كرده اند، ايفا كنند. ايران قبلاً با كارت سوريه و حزب الله بازي كرده است.
در حال حاضر عدم قطعيت هاي پيرامون سناريوي حمله نظامي به ايران به حدي است كه انجام اين عمليات را دشوار يا حتي محال مي سازد.
منبع:Military Technology
يکشنبه 10 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 224]