واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: خبرگزاري فارس: كامران پارسينژاد پيشنهاد تشكيل شورايي متشكل از « نويسندگان طرفدار تلفيق ادبيات و دين و برخي از علما و فقها» را براي تعيين حدود تخيل در زمينه ادبيات ديني و مذهبي مطرح كرد. كامران پارسينژاد، داستاننويس و منتقد ادبي، در گفتوگو با خبرنگار فارس، گفت: ادبيات داستاني گستره بسيار عظيمي را شامل ميشود و قادر است ساحت هستي را در بستر خود به تصوير بكشد. لذا تمامي رويدادهاي تاريخي، اجتماعي و تمامي مباني فكري، باورها، سنن، و اندوختههاي بشري در جهان داستان و ادبيات قابل طرح است. وي با بيان اينكه نميتوان براي ادبيات داستاني و ساير ژانرهاي زيرگروهش مثل ادبيات ديني و مذهبي تعريفي دقيق و مشخص ارائه كرد، عنوان كرد: ادبيات ديني براي خود در طي سالهاي اخير جايگاه خاصي در ميان انواع ژانرهاي ادبي پيدا كرده است و در شرايط كنوني ما شاهد گرايش متخصصان رشتههاي علوم انساني چون فلسفه ، روانشناسي سياست و ... در سطح جهاني به وادي ادبيات داستاني هستيم. مجري طرح مجموعه «صد كتاب داستاني» اضافه كرد: آنها بر اين باورند كه زبان داستان بهتر ميتواند با مخاطبان ادبيات داستاني ارتباط برقرار كند و تاثير عميقي بر مخاطبان بگذارد. پارسينژاد رسالت ادبيات ديني را ايجاد ارتباط معنوي ميان مخاطب و فرامين الهي و شخصيتهاي برجسته مذهبي دانست و اظهار داشت: در قرآن بخشي از فرامين و تعاليم با زبان داستان بيان شده است كه اين خود بيانگر نوع و نگرش منطقي در بهرهوري از قالب داستاني در القاء احكام ديني است. به گفته وي در بسياري از كشورها و در مقطع زماني كوتاهي در ايران عدهاي بر آن شدند تا ميان ادبيات و دين فاصله ايجاد كنند؛ چرا كه ميدانستند پيوند اين دو باعث ميشود تا منافع بسياري دچار خدشه شود. از اين رو ضروري است كه متخصصان ادبيات داستاني براي خلق داستانهاي ديني به مباحث و مباني ديني آشنا شوند و از سويي متخصصا علوم ديني نيز خود را به سلاح داستان مجهز سازند. پارسينژاد خلق داستانهاي مذهبي و تاريخي را نيازمند آسيبشناسي جدي دانست و افزود: ما بايد براي اينكه بتوانيم به يك ادبيات ناب در حوزه دين و مذهب برسيم بايد ابتدا تعاريف و الگوهاي اصلي خود را در اين خصوص مشخص كنيم. مجري طرح مجموعه «صد كتاب داستاني» عنوان كرد: اين ادبيات قصد دارد وارد اصول ديني شود و از تاريخ ديني ما صحبت كند و با توجه به اينكه پرداختن به مباحث ديني و مذهبي از حساسيت خاصي برخوردار است و از آنجا كه لازمه ادبيات، حضور عنصر تخيل است، ابتدا بايد منتقدان و متخصصان به تعريف خاصي برسند تا براساس آن معيارهاي تعريف شده، نويسندگان براي خلق آثار خود از عناصر خاصي چون تخيل، كشمكش و تعليق بيشتر از پيش استفاده كنند. به گفته پارسينژاد در شرايط كنوني بسياري از نويسندگان نميدانند تا چه درحد از تخيل بهره بگيرند و لذا بايد در مرحله نخست حد و مرزها شناخته شود. پارسينژاد تأكيد كرد: البته تنها نويسندگان نميتوانند در اين زمينه نظر بدهند؛ بلكه بايد شورايي تشكيل شود از نويسندگان طرفدار تلفيق ادبيات و دين و برخي از علما و فقهايي كه بتوانند اظهارنظر كنند و براساس نظرات مطرح شده، مشخص شود چقدر نويسندگان حق استفاده از تخيل و موضوعات مذهبي را دارند و تا زمانيكه اينچنين هست ما از لحاظ ساختار دچار مشكل هستيم. وي خاطرنشان كرد: در عين حال من فقط ادبيات مذهبي را پرداختن به زندگي ائمه نميدانم؛ بلكه پاسخ به سؤالات مردم و نشان دادن موقعيت انسان در جهان هستي و مسائلي كه به رابطه انسان و ماوراء بستگي دارد، ادبيات ديني است و دست نويسندگان در اين زمينه باز است. انتهاي پيام/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]