واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: يكي از موضوعاتي كه در اغلب جوامع در اكثر اديان مورد بررسي قرار گرفته ، اين است كه گستره دين در زندگي به چه ميزان است؟ و همواره پاسخهاي گوناگوني در قبال اين پرسش شكل گرفته است. برخي قائل به جدايي دين از دنيا و نيز دنيا از آخرتند و هدف بعثت انبيا را تنها آخرت و خداپرستي ميدانند و به نوعي به جدا انگاري «دين از دنيا » يا «سكولايسم» ميپردازند. در قبال اين نظريه، برخي دين را تا آنجا كه به منافع مادي و دنيوي ضربه نزند در زندگي تاثيرگذار ميدانند و به نوعي از دين استفاده ابزاري كرده و حضور آن را در زندگي بشر مشروط به تامين و حفظ لذات و عدم محدوديتها ميدانند. در اين ميان به جاست به تفكر اسلام در اين باره پرداخته شود و اين مهم را از ديدگاه قرآن و روايات بررسي نمائيم. در تفكر اسلام ناب محمدي (ص)، دين و دنيا چنان به هم آميخته و درهم تنيدهاند كه از يك ديگر تفكيك نميپذيرند. در منابع اسلامي ، پرداختن يك جانبه به دين و توجه تام به عبادت و معنويت و ترك دنيا، به بهانه «زهدگرايي محض و رهبانيت» مطرود بوده و به شدت مورد نكوهش قرار گرفته است. در بررسي سيره رسول اكرم و امامان معصوم (ع) ميتوان نمونههاي فراواني در نهي اين تفكر يافت. روزي پيامبر(ص) در مورد قيامت و وضع مردم در آن روز بزرگ بياناتي فرمودند و اين سخنان مردم را تكان داد و جمعي اصحاب تصميم گرفتند، پارهاي از لذايذ و راحتيها را برخود تحريم كرده به جاي آن به عبادت بپردازند. از جمله آن افراد يكي از صحابه به نام عثمان ابن مظعون بود كه قسم ياد كرد به همسر خود اعتنايي نكند و به هدف عبادت، ترك دنيا كند. وقتي اين خبر به رسول خدا رسيد و پيامبر(ص) شكوه همسر عثمان بن مظعون را شنيدند ، مردم را به مسجد فراخوانده و فرمودند چرا برخي از شما چيزهايي را كه خدا حلال نموده ، برخود حرام كردهاند؟ من شب ميخوابم، در روز غذا ميخورم و از آنچه خداوند حلال كرده بهرهمندم. بدانيد كه من هرگز به شما دستور نميدهم مانند كشيشان مسيحي و رهبانان ترك دنيا بگوييد. رهبانيت امت من در جهاد است و در اين هنگام آيات 87 تا 89 سوره مائده نازل شد كه مويد سخنان رسول خدا بود. از سوي ديگر در اسلام، توجه تام و تمام به دنيا و هدف غايي و نهايي شدن آن و همچنين دور شدن از خداپرستي و آخرت طلبي ، بسيار ناپسند و مذموم تلقي شده و انحراف از مسير درست و حق به حساب ميآيد. تا آنجا كه رهروان اين مسير دچار نگونبختي و زيانكاري خواهند گرديد. آنچه از آموزههاي ديني اسلام برميآيد، آن است كه، «پرداختن» به سايل معنوي و آخرتي و خداپرستي، جزو مهمترين و اصليترين اهداف دين و پيامبران الهي ميباشد ولي رسيدن به اين اهداف و تحقق آن در جامعه انساني، هرگز بدون توجه به مسايل دنيايي و حل مشكلات مادي و جسماني بشر ميسر نيست.» قرآن كريم با اشاره به توجه توام به دنيا و آخرت ، و تامين همزمان خواستههاي دنيوي و اخروي، به مومنان چنين دستور ميدهد: «و ابتع فيما آتاك الله الدار الاخره و لا تنس نصيبك من الدنيا» « در آنجه خدا به تو داده ، سراي آخرت را طلب كن و[نيز] بهرهات را از دنيا فراموش نكن» در كلام گهربار ائمه معصومين (ع) نيز ميتوان به آميختگي دين و دنيا و نكوهش پرداختن محض، به يكي از آن دو را بوضوح يافت. حضرت امام حسن مجتبي (ع) به زيبايي، آميختگي دين و دنيا و بعلاوه دنيا و آخرت را تبيين كرده ميفرمايند: «و اعمل لدنياك كانك تعيش ابدا و اعمل بلاخرتك كانك ثموت غرا» «براي دنيايت چنان كار كن كه گويا هميشه در آن زندگي خواهي كرد و براي آخرتت بگونهاي رفتار كن كه گويا فردا خواهي مرد.» از آنچه گفته شد برميآيد كه مطلوب نهايي، حضور دين در كنار دنياست، و جدايي هر كدام و پرداختن محض به هريك ، بشر را به سعادت نهايي نميرساند. اينك براي نشان دادن نقش كاربردي دين و ايمان ديني در زندگي مادي و معنوي انسان به برخي از آثار دين در زندگي اشاره ميكنيم. -1 معنا پيدا كردن زندگي و رهايي از احساس پوچي: بشر امروز با فاصله گرفتن از دين و پرداختن محض به تكنولوژي ، دچار بحرانهاي روحي و اخلاقي و نهايتا معضل «بيهويتي» گرديدهاست (1) با بررسي كلام دانشمندان جامعهشناس و روانكاو ميتوان بوضوح، آثار اين موضوع را مشاهده كرد. آنجا كه اعلام داشتهاند: «قوانين جاري كشورها، با همه سودمندي در بخشهاي زندگي مادي، هرگز نتوانسته كوچكترين تاثيري در اعماق وجدان بشري بگذارد و نيروهاي معنوي او را رشد و تعالي دهد، در نتيجه او را از بيماريهاي جانكاه روحي و رواني برهاند.» (2) لذا پرداختن به دين و توام نمودن دين و دنيا ، بشر را از اين معضل روحي نجات ميبخشد. -2 اميدوار بودن: اينكه انسان، به دنياي خود با نگاه ديني بنگرد، سبب ميشود از ابتلائات و آزمايشات خداوند، خرسند گردد و اگر سختياي هم در زندگي تحمل نمايد، برايش شيرين شود، به علاوه اميد به اينكه نظام آفرينش و دنيا و هستي براساس عدالت، بوده و هر سختي و هر حادثهاي بيحكمت نيست. بشر را نسبت به آينده همواره اميدوار كرده و باعث ميشود تا انسانها از تلاش نايستند و اميدوارانه به آينده چشم بدوزند. منابع و پي نوشتها در دفتر روزنامه موجود است. www.resalat-news.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 726]