تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867545351
الهه رضايي از دوران تلخ دهه 60 می گوید
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
در مقطعي كه فناوري پيشرفت نكرده بود و كودكان تفريحي جز تماشاي كارتونهاي تلويزيوني نداشتند فقط ۲ تا ۳ مجري اجراي برنامه كودك را بر عهده داشتند كه يكي از آنها «الهه رضايي» مجري محبوب دوران كودكي مان است كه به گفته خودش هنگامي‌كه ۱۵ سال داشت در سال ۵۸ وارد عرصه اجرا شد. «الهه رضايي» هم‌اكنون مديريت يك مهدكودك را در تهران بر عهده دارد. او از سال ۷۸ از اجراي برنامه كودك فاصله گرفت. رضايي در رشته علوم تربيتي تحصيل كرده است. البته مدتي است به بهانه تجديد خاطره با گذشته به سراغ او و ديگر مجريان دهه 60 مي‌روند اما او خاطرات تلخي از آن دوران دارد. وي مي‌گويد: اوج حيات كاري من به سال‌هاي جنگ تحميلي باز مي‌گردد. ما بايد برنامه‌ها را طوري اجرا مي‌كرديم تا بچه‌هاي آن روزها را كمي از فضاي جنگ و وحشت دور كنيم اما گاهي اتفاق‌هايي مي‌افتاد كه بسيار برايمان دردناك بود... آن زمان در برنامه كودك، نقاشي‌هايي كه بچهها برايمان ارسال مي‌كردند را نشان مي‌داديم... آنقدر حجم نقاشي‌ها زياد بود كه براي جدا كردن، ديدن و نشان دادن آنها وقت نداشتيم، اما يكي از نقاشي‌ها خيلي خاص بود. تصويري بود كه يك كودك 8 ساله از كلاس كشيده بود. كلاسي با 23 شاگرد و كلي صندلي خالي و جاي صندليهاي خالي اسم دوست‌هايش را نوشته بود.... جاي خالي متعلق به بچه‌هايي بود كه در حمله عراق كشته شده بودند، آن روز و حس غريب و غم انگيزي كه ديدن آن تصوير به من داد را هرگز از ياد نمي‌برم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 725]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها