نوروز، جشن انسان موحد- علی اصغر شعردوست*

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نوروز، جشن انسان موحد- علی اصغر شعردوست* نوروز یکی از قدیمی ‌ترین سنت‌ ها و آیین‌ های اقوام آریایی تبار و جزیی از تمدن کهن و درخشان مردم ایران و زنجیره‌ای از هویت فرهنگی آنان در طول هزاران سال است.

نوروز، جشن انسان موحد- علی اصغر شعردوست*

نوروز عامل یگانگی انسان با لحظه آفرینش و دست یافتن به زمان اساطیری و ازلی است و در آمیخته شدن نمادهای این جشن بزرگ با نمادهای اسلامی باعث شده تا نوروز رنگ اسلامی - ایرانی به خود گیرد.هر چند روزگاران درازی است که نوروز، آیین کهنسال و عید ایرانیان به شمار می‌رود، اما با این حال تردیدی نیست که اقوام باستانی دیگر از جمله ساکنان سومر، ایلام، بابل، مصر و غیره نیز سال نو را از دیرباز جشن می‌گرفته‌ و یا آیینی همانند نوروز ایرانی داشته‌اند که همگی جنبه دینی و قدسی داشته و هدفشان نو شدن، تکرار آفرینش و براندازی زمان گذشته و چیرگی بر نیروهای شر بوده است.نوروز عامل یگانگی انسان با لحظه آفرینش و دست یافتن به زمان اساطیری و ازلی است؛ انسان کهن به انسان نو، مرگ به زندگی و پژمردگی به رویش مجدد مبدل می‌شود.اقوام باستانی در دوران اساطیری یا تاریخی، هر چند دارای ساختارهای اجتماعی- فرهنگی گوناگون بودند، اما همگی به گونه‌ای با مفهوم«نوشدگی» و «نوروز» آشنایی داشتند. انسان‌های دوره اساطیری معتقد بودند که جهان بر الگوی تکوین یا مطابق اسطوره آفرینش، هر سال یا در هر دوره زمانی، نو می‌شود؛ این نوشدگی به راستی گونه‌ای از تجدید خلقت و بازآفرینی کیهان بوده است.نوروز و «اسطوره بازگشت جاودانه» یا آفرینش ادواری و نو شدن متناوب زمان در نزد اقوام باستانی به عنوان گونه‌ای از درهم شکستن زمان و یا واژگونی و برانداختن تاریخ بوده که موجب شادی اقوام باستان را در این واژگونی فراهم می‌آورده و اینک حتی پس از گذشت هزاران سال نیز، جغرافیای فرهنگی این آیین کهنسال، در میان اقوام و ملل هم فرهنگ با حفظ برخی از سنت‌ های کهن بسط یافته است. اما گرامی داشت نوروز در این چند سال اخیر از یک منظر دیگر قابل توجه است.** تصویب نوروز در سازمان ملل گواه اهمیت آن در نزد ملل مختلف استتصویب نوروز به عنوان یکی از جشن‌های بین‌المللی در سازمان ملل متحد خود گواه دامنه حضور این جشن در میان بسیاری از ملل جهان در طی اعصار مختلف است که با تلاش و پیگیری‌های جمهوری اسلامی ایران و دیگر کشورهای ایرانی تبار، سرانجام جشن بزرگ نوروز ایرانی همزمان با یکم فروردین ماه برابر با 21 مارس هر سال، در سراسر جهان با نام «روز جهانی نوروز» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز چهارم اسفند 1388 مطابق با 23 فوریه 2010 میلادی، قطعنامه «روز جهانی نوروز» را در چارچوب ماده 49 در دستور کار خود قرار داد و تحت عنوان «فرهنگ صلح» به تصویب رساند و برای نخستین بار در تاریخ این سازمان، نوروز ایرانی به عنوان یک مناسبت بین ‌المللی رسمیت یافت.این قطعنامه که با همکاری مشترک کشورهای جمهوری اسلامی ایران، تاجیکستان، آذربایجان، افغانستان، ترکیه، ترکمنستان، قزاقستان و قرقیزستان آماده شده بود، مورد حمایت عمومی کشورهای عضو سازمان قرار گرفت و به اتفاق آراء طی بیانیه‌ای به تصویب رسید.بی شک تصویب نوروز به حیث جشنی بین‌المللی، موجب تقریب و همدلی هرچه بیشتر ملل هم فرهنگ و رسمیت دادن به این آیین در عرصه بین‌المللی است و هر چه باشکوه برگزار کردن این جشن بزرگ توسط سه کشور هم زبان ایران، تاجیکستان و افغانستان ضروری است.** نوروز؛ جشن انسان استاما نوروز نزد ایرانیان یک جشن ساده نیست. هم زمان با بیدار شدن طبیعت، برگ درآوردن درختان و نفس کشیدن خاک، روح و درون آدمی نیز بیدار می‌شود؛ نورورز جشن انسان است. همان چیزی که ابوریحان بیرونی، این منجم و فیلسوف ایرانی آن را تفسیر کرده است.ما در نوروز طبیعت را به خانه‌های خود می آوریم؛ سبزه را در سفره ‌هایمان به نشانه بیداری، سبزی و پاکی قرار می‌دهیم؛ آب و آیینه را که نشان از یک رنگی و یک رویی است، بر سر سفره‌هایمان می‌گذاریم و وقتی در جشن آغاز سال نو در لحظات تحویل سال، دعای «ای خداوندی که قلب‌های انسان‌ها را تبدیل می‌دهی، ای خداوندی که حالات انسان را رقم می‌زنی، در سالی که در پیش داریم، زندگی و حال ما را به بهترین حال دگرگون ساز» را زمزمه می کنیم، در واقع آرزوی بهترین‌ها را برای تمام انسان ‌ها طلب می‌کنیم.نمادهای نوروز همگی نمادهای مقدس هستند. درست است که سابقه نوروز به پیش از اسلام بر می‌گردد، اما با آمدن اسلام هم نه تنها این جشن بزرگ منسوخ نشد بلکه با بسیاری از نمادهای اسلامی نیز درآمیخت و تمام نمادهای آن رنگ اسلامی و ایرانی به خود گرفت.پیش از فرا رسیدن نوروز، آن هنگام که خانه تکانی می‌کنیم باید بدانیم که این پیراستن خانه از ناپاکی و غبار سالیانه، یک خانه تکانی معمولی نیست بلکه همزمان با این خانه تکانی، آدمی روح و قلب و درون خود را نیز از رنج و حسدها می پالاید.اما پایان امسال و آغاز سال نو با مناسبتی بسیار خجسته قرین شده است و آن سالروز ولادت " کوثر خیر و برکت «پاره تن پیامبر، اسوه پاکی و پارسایی و عشق و ایثار و مبارزه حضرت فاطمه زهرا (س) است.» که این روز بنام «روز زن» نامیده شده است. تقدیر تقویم امسال اینگونه رقم خورده است، که آغاز سال نو با نام و یاد حضرت زهرا(س) پیوند بخورد. «کوثر» و خیر کثیری که حضرت حق در کلام خویش، آن حضرت را به عظمت ستوده است، آن چنان که کسی را بدان پایه نستوده است: ای رسول، ما تو را کوثر عطا کردیم...سالروز ولادت حضرت صدیقه طاهره(س) و «روز زن» مبشر بهاری مشک بار و نوروزی خوش عذار می باشد. این مناسبت های نورانی بر مردم شریف کشورمان مبارکباد.* سفیر سابق ایران در تاجیکستان28 اسفند 95پژوهشم**9117**9131

28/12/1395

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]