خانه روزنامه نگاران جوان در رشد روزنامه‌نگاری کشور موثر بود

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: معاون امور مطبوعاتی وزیر ارشاد: خانه روزنامه نگاران جوان در رشد روزنامه‌نگاری کشور موثر بود تهران - ایرنا - معاون امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رشد روزنامه نگاری در دوره ای را مرهون فعالیت های خانه روزنامه نگاران جوان دانست.

خانه روزنامه نگاران جوان در رشد روزنامه‌نگاری کشور موثر بود

به گزارش ایرنا، حسین انتظامی در مراسم رونمایی از کتاب «خانه روزنامه‌نگاران جوان» در مجموعه فرهنگی سرچشمه گفت:‌ طی سالیان هر کسی را دیده‌ام که درخششی در کار روزنامه نگاری دارد، با لبخند به من گفت، ما دوره‌ای را در خانه روزنامه نگاران جوان گذرانده بودیم. وی افزود: بسیاری از چهره‌های موفق روزنامه‌نگاری و روزنامه‌داری در نقاط مختلف کشور در این خانه بودند و این نشان می‌دهد این جریان چقدر در رشد و بالندگی روزنامه نگاری کشور تأثیر داشته است.انتظامی ادامه داد: امید است تجربیات موفق یا حتی ناموفق کشور بیان شود و برای دیگرانی که می‌خواهند این کار را ادامه دهند، تجربه‌ای باشد و سرمایه‌ای برای تاریخ رسانه‌ای کشور، تاریخ مدیریت فرهنگی و تاریخ فرهنگ باشد که خود آن به توسعه کار برای بعدها کمک می‌کند.وی با تجلیل از علی اکبر اشعری، یادی از دوران فعالیت او در معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کرد و گفت: نگاه توسعه ای او مبتنی بر دیالوگ بود و پروژه های عظیم در دوره اشعری شکل گرفت.** مقایسه دو نسل از روزنامه نگاران حجت‌الاسلام محمدرضا زائری نیز در این مراسم با اشاره به مراحل شکل‌گیری خانه روزنامه‌نگاران جوان گفت: از آغاز شکل گیری تا زمان تعطیلی مجموعه دو سال و نیم بیشتر طول نکشید. البته منکر این نیستم که وضعیت اجتماعی و دوره‌ای هم که در آن قرار داشتیم، از جمله تحولات بعد از دوران جنگ تحمیلی، محیط اجتماعی آماده تغییر و تحول و این نگاه که ما مخاطب را برای هجوم و آوار پیام‌های تبلیغاتی آماده کنیم، هم به ما کمک کرد.وی افزود: در آن دوره دکتر شکرخواه معتقد بود مخاطب ما در مقابل هجومی از پیام‌های رسانه‌ای قرار خواهد گرفت و نمی‌توانیم فیلتر کنیم. بنابراین تنها راه ما این است که مخاطب را فعال کنیم تا با پیام‌های تبلیغاتی، آگاهانه و هوشمندانه برخورد کند. شاید این نگاه اساسا خیلی از زمان خود جلوتر باشد.سردبیر و مدیرمسئول سابق خانه روزنامه نگاران جوان تصریح کرد: آن زمان که روزنامه نگاری الکترونیکی وجود نداشت فکر اینکه ما نشریه الکترونیک و دیجیتال داشته باشیم همه مرهون این مجموعه بود که نگاه تازه‌ای داشت.وی افزود: جالب اینجاست در این دوره‌های زمانی هم پایگاه‌های بسیج و مدارس و هم نهادهایی مانند کانون پرورش کودکان و نوجوانان و برنامه‌های تلویزیونی نوجوانان و هم نشریات نوجوانان فعال بودند و هیچکدام از این تحلیل‌ها وجود نداشت. عجیب این است که امروز انواع و اقسام تحلیل ها از مسائل اخلاقی تا فضای باز اینترنت و شبکه های ماهواره‌ای وجود دارد. زائری همچنین گفت: اتفاقا در این دوره که باید چند فعالیت صورت گیرد، ما نوجوانان خود را در این فضا بدون حمایت رها کرده‌ایم. این سووالی است که شاید جواب آن برای ما هم روشن نیست.وی با اشاره به تفاوت روزنامه‌نگاران این دوره و نسل قبل بیان کرد: نسل ما واقعا گاهی در حسرت یا اشتیاق این بود که اسم او در گوشه‌ای از نشریه آورده شود. نسل ما باید روزها و هفته ها در روزنامه اطلاعات می‌ایستاد و منتظر می‌شد تا اجازه دهند داخل شود و بعد از ماه‌ها که وارد ساختمان می‌شد یکی دو سالی طول می‌کشید تا تحریریه را ببیند. بعد از آن مدتی طول می‌کشید که به او اجازه دهند تا چیزی را بر روی کاغذ بنویسد.زائری افزود: این نسل اولین باری که بر روی سربرگ‌های کاهی مطلبی می نوشت، احساس می‌کرد چیزی در زندگی‌اش شکل گرفته و چند ماه می‌گذشت تا مسوول او مطلبش را بخواند. وقتی بر روی نوشته‌ها خط می‌کشید احساس می کرد، اتفاق بزرگتری در زندگی او رقم خورده و چند سالی طول می‌کشید تا آن استاد مسوول، ایرادهای او را بگیرد و سال ها طول می‌کشید تا کسی ادعا کند وارد حرفه‌ روزنامه‌نگاری شده است.وی اضافه کرد: به عبارتی پیشکسوتان ما برای این حریم حرمت قائل بودند به همین دلیل بود که وزیر نفت وقتی در اجلاس اوپک می‌خواست حاضر شود می‌توانست به دبیر اقتصادی کیهان زنگ بزند و از او مشورت بگیرد اما امروزه هر نوجوانی از راه رسیده و در فضای وب به دلیل گسترش کمی، افزایش فرصت و گسترش این فضاها احساس می‌کند می‌تواند روزنامه‌نگار شود تا درباره هر چیزی بنویسد و عکس فتوشاپ شده منتشر کند یا به کسی زنگ بزند و با بی احترامی درباره فرزندش سووال بپرسد. مدیر مسئول ماهنامه خیمه گفت: متأسفانه دیگر آن شأن، منزلت و بزرگی وجود ندارد، از این جهت حفظ این تجربه‌ها و ثبت آنها خیلی ضروری است. تاکنون هیچ نهادی جایگزین خانه روزنامه نگاران جوان نشده است.** دوره های خانه روزنامه نگاران جوانسید فرید قاسمی نیز طی سخنانی حیات خانه روزنامه نگاران جوان را به سه دوره تقسیم کرد و گفت: یک دوره پیشارونق داشت، یک دوره رونق و یک دوره پسارونق که در دوره اول این خانه از میدان تختی شروع می‌شود و بعد به خیابان ولیعصر و مطهری می‌رسد. وی افزود: دوره رونق از زمانی شروع شد که این خانه صاحب خانه شد و در خیابان جم، کوچه مدائن فعالیت خود را آغاز کرد و این دوره تقریبا از 20 بهمن ماه سال 1376 شروع شد که تا هشت مرداد 77 ادامه پیدا کرد. قاسمی از هشت مرداد 77 به عنوان شروع دوران پسارونق یاد کرد و گفت: از آن زمان چند بار قرار شد این خانه بازگشایی شود و در سال 83 حرکت جدی برای تشکیل دوباره خانه آغاز شد اما چون هیئت امنای خانه رأی به ابقای زائری دادند به سرانجامی نرسید تا اینکه پاییز 1385 خانه رسما منحل شد. وی افزود: خانه روزنامه نگاران جوان مؤسسه‌ای بود که قبل و بعد از آن هیچ نهاد مشابهی مثل آن نبود. در گذشته یقینا چنین چیزی وجود نداشت اما بعدها کانون و باشگاه‌هایی به تقلید از خانه درست شد در حالیکه هیچکدام خانه روزنامه‌نگاران جوان نشد.قاسمی با اظهار تأسف از منحل شدن خانه روزنامه نگاران جوان بیان کرد: اینکه بعد از 18 سال و اندی به جای اینکه در سال 95 بیست و یکمین سال تولد خانه را جشن بگیریم هجدهمین سال ختم آن را می‌گیریم، باعث تأسف است. این پژوهشگر تاریخ روزنامه‌نگاری با اشاره به دلایل موفقیت خانه روزنامه‌نگاران جوان در زمان خود گفت: دلیل اول سلوک خود زائری بود. همچنین او افرادی را در خانه جمع کرد که این افراد در همان زمان از سرآمدان روزگار خود بودند و بسیاری بعد از خانه روزنامه نگاران جوان نام آور شدند و زائری سلامتی خود را در راه خانه داد و خود را وقف این مؤسسه کرد.وی با اظهار نگرانی از شکل نگرفتن نهادها در کشور خاطرنشان کرد: واقعا برایم بسیار سووال است که چرا اتفاق‌های مهمی مثل خانه روزنامه‌نگاران استمرار پیدا نکرد یا چرا هنرستان روزنامه‌نگاری شکل نگرفت. قاسمی افزود: باید بعد از گفتن تاریخچه‌ها دنبال پیگیری یا استمرار این موسسه‌ها باشیم ولی متأسفانه عده‌ای فقط آزادی‌گوی مستبد هستند و هر حرکتی که می‌خواهد در کشور رشد کند نه با زبان چاله میدان که با زبان علم نابودش می‌کنند و این اصلا برای جامعه ما خوب نیست.** امید و اعتدال دو اصل در روزنامه نگارییونس شکرخواه پیشکسوت روزنامه نگاری نیز به دو اصل در حرفه روزنامه نگاری اشاره کرد و گفت: یکی از این اصل‌ها امید به آینده است که این حرفه آن را تقویت می‌کند؛ دومی اعتدال است. هر چقدر تندرو و رادیکال باشید قطعا به یک اعتدال نزدیک خواهید شد. وی افزود: زمان باید این دو مولفه را در حرفه روزنامه نگاری ثابت کند و برای من خانه نمرده است. آن بچه‌ها با فهم از رسانه متولد شدند و درست با رسانه کار کردند ولی در حال حاضر نمی‌دانم کار درست هم انجام می‌دهند یا نه.شکرخواه یکی از ویژگی‌های خانه روزنامه نگاران را اخلاق گرا بودن آنها دانست و گفت:‌ خانه روزنامه نگاران جوان می‌تواند نمونه جمعی باشد که اخلاق برایشان مقدم بر مهارت بود و باید بگویم تحمل صبر و اخلاق را باید از این جمع یاد گرفت. شکرخواه در پایان گفت: روزنامه و چنین نشریاتی باید از اول فکر اقتصادی داشته باشند تا اسیر طوفان‌های سیاسی نشوند. خانه می‌توانست یک مجرای مالی خوبی تعریف کند که متأسفانه این کار انجام نشد. مهم‌ترین درس از خانه این است که اگر بیست بار زمین خوردی 21 بار باید بلند شوی. فراهنگ**1003** دریافت کننده: محمدرضا جعفرملک * انتشار: امید غیاثوند

21/12/1395

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]