تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860861791
پلاسکو جایی بود برای پیدا کردن همکلاسی های دوران دبیرستان
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت مهمان
پلاسکو جایی بود برای پیدا کردن همکلاسی های دوران دبیرستان
شناسهٔ خبر: 3883830 - یکشنبه ۳ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۲:۳۶
هنر > سینمای ایران
.jwplayer{ display: inline-block; } جلیل اکبری صحت نویسنده و منتقد سینما در یادداشتی به ذکر خاطراتی از ساختمان تجاری پلاسکو پرداخت. به گزارش خبرنگار مهر، جلیل اکبری صحت نویسنده و منتقد عرصه سینما یادداشتی را به دلیل حادثه ساختمان پلاسکو در اختیار گروه هنر خبرگزاری مهر قرار داد. در این یادداشت چنین آمده است: «پلاسکو جایی بود که هر کدام از همکلاسی های مان فرار می کرد آنجا پیدایش می کردیم. پادو می شدند و بعد راسته دوز و خیلی بعد یقه دوز. یقه دوز که می شدند زن می گرفتند و با ما که محصل آخر دبیرستان بودیم قطع رابطه می کردند. آخرین باری که سیر می دیدیم شان همان مجلس دامادان بود که از گذر نوجوانی یهو شوت می شدند توی اصل زندگی. بچه داری، مستاجری و روزگار گریمشان می کرد. مردان زندگی که زندگی را از سوزن در می آوردند. آنها حرف می زدند ساده مثل همان روزها از دهات و ازینکه درس نخوانده اند و از امیدهایشان به پسرها و دخترهایشان. داماد دار و عروس دار می شدند و فاصله رسیدن به رویاهاشان به نسل بعد که نسل سوم باشد شوت می شد. کافی بود یک بار توی تلویزیون ببینندت انگار همه دیده اند. سیمشان وصل بود. در سکوت کر کننده ای که صدای چرخ های ژاپنی فضا را پر میکرد ... . دارایی شان کار و این اواخر چک های برگشتی فراوان بود که می دانستند هرگز پاس نخواهد شد. هر روز که از جلوی پلاسکو می گذشتم با خودم قرار می گذاشتم امروز کارم را سبک می کنم و می روم با بچه های دبستان دیداری تازه می کنم. حواسم باشد جوری حرف نزنم که ...
و باز فردانمی شد ... از وابستگان سببی و نسبی آنقدر بودند که می شد یک هفته ای کارگاه گردی کرد ... و نشد و چوب نانشان که پلاسکو بود فرو ریخت. نامها را می گردم آشنا؟ هستند به فامیل شاید نسل دومی هاو شاید نه ... اسم ها رو مرور می کنم. عباس؟ حرف زدم جواب داد موسی؟ احمد، حسن، مجید، علی، محمد، اون یکی محمد چی بود فامیلش، جواد و علی بلنده، ناصر، باقر ... اگر هستند زندگیشان نابود شد بچه های دبستان ما بچه های همیشه ی کار! و اگر نیستند همه زندگیشان زنهاشان بجه هاشان ... دارایی همه شان چک های فراوان، برگشتی و خط خورده و تاخورده ... تاخورده مثل پلاسکو مثل زندگیشان مثل زندگی مان.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها